Opowieści makabryczne

Pozycja obowiązkowa dla każdego fana Stephena Kinga. Polecam.

Pozycja obowiązkowa dla każdego fana Stephena Kinga. Polecam.

Pokaż mimo to

Stephen King znany jest ze swojej nigdy niezachwianej więzi z horrorem oraz ze wszechstronności w promowaniu tego gatunku, odkąd tylko zabrał się za pisanie. Próbował (i ciągle próbuje) swoich sił we wszelaki sposób, żeby wyjść do społeczeństwa ze swoimi strasznymi historyjkami. Powieści, opowiadania, nowele, scenariusze, filmy na ich podstawie, w których sam występuje, nawet audycje radiowe. Nie mogło więc zabraknąć jego wkładu w najpowszechniejszą opowieść graficzną uwielbianą tak bardzo przez amerykańskie społeczeństwo, czyli komiks. I tym sposobem po raz pierwszy z jego udziałem powstał właśnie taki niewielki zbiór w formie komiksowej.

"Opowieści makabryczne" to zbiór pięciu historyjek, do których rysunki stworzyli Berni i Michele Wrightsonowie, zaś okładkę zdobi dzieło Jacka Kamena. Komiks pojawił się w 1982 i szybko zyskał akceptację w środowisku fanów horroru. Równie szybko doczekał się adaptacji i widzowie mogli zobaczyć ją w reżyserii najpopularniejszego przedstawiciela filmowego horroru (i prywatnie przyjaciela Kinga) - George'a A. Romero.
Komiks jak to zwykle bywa nie zabiera czytelnikowi za wiele czasu, bo zawiera zaledwie 64 strony do machnięcia maks w godzinkę. Historyjki opowiadają o powracającym z grobu zamordowanym mężczyźnie, który domaga się tortu na swoje święto, o dziwacznym meteorze, który wpadł w posiadanie zadłużonego finansowo wieśniaka, o przerażającym potworze z pewnej tajemniczej skrzyni, o straszliwej zemście męża wobec zdradliwej żony i jej kochanka, oraz o przerażającej pladze karaluchów nękających pewnego jegomościa.

Cały komiks czytamy wspólnie z naszym zielonym narratorem i opiekunem krypty, który nazywa się Creep. Za każdym razem rozpoczyna on i kończy daną opowieść, zapowiada co będzie następnie itp. To taki narrator i przewodnik, który jeszcze dodatkowo ciągle przy tym chichocze. Od początku nie pozostaje wątpliwości główny odbiorca komiksu, czyli młodsi fani horroru, bo Crepp wygląda jak jeden z potworków, które straszyły nas w dzieciństwie, ale w tym przypadku nadany został mu nieco łagodniejszy ton, żeby swoim wyglądem nieco przerażał, ale zachowaniem zachęcał do zapoznania się z tymi historyjkami.

I to w zasadzie tyle. Same historyjki jako takie nie powalają na łopatki, zwłaszcza fanów w starszym wieku. Ale fajnie, że coś takiego można było też przeczytać, bo to jakaś odmiana i hołd dla horroru. Oczywiście bardzo dobrą robotę robi wydanie - okładka i rysunki, świetne, pulpowe, taki horror w stylu retro. Jak oglądaliście kiedyś serial "Opowieści z krypty" i wam się podobało, a tęsknicie z nostalgią za tymi wywołującymi dreszczyk emocji opowieściami z dzieciństwa, to jest to coś w tym stylu i może się wam spodobać. Mi się podobało i na pewno jeszcze kiedyś sobie po to sięgnę.

https://swiat-bibliofila.blogspot.com/2021/03/opowiesci-makabryczne-stephen-king.html

Stephen King znany jest ze swojej nigdy niezachwianej więzi z horrorem oraz ze wszechstronności w promowaniu tego gatunku, odkąd tylko zabrał się za pisanie. Próbował (i ciągle próbuje) swoich sił we wszelaki sposób, żeby wyjść do społeczeństwa ze swoimi strasznymi historyjkami. Powieści, opowiadania, nowele, scenariusze, filmy na ich podstawie, w których sam występuje,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jest zły, ale najlepszy też nie. Ciekawe historie, które można było trochę bardziej emocjonująco poprowadzić. Wolę Kinga w dłuższych wersjach w stylu "Chudszego", ale w ilości "Stukostrachy", to już też przesada.

Nie jest zły, ale najlepszy też nie. Ciekawe historie, które można było trochę bardziej emocjonująco poprowadzić. Wolę Kinga w dłuższych wersjach w stylu "Chudszego", ale w ilości "Stukostrachy", to już też przesada.

Pokaż mimo to

Kreska lat 80. (czas pierwszego wydania) doskonale pokazuje klimat pięciu historyjek – strasznych i humorystycznych zarazem. Szkoda tylko, że są aż tak krótkie, bo nie oddają możliwości Kinga.

Pozostaję fanką jego beletrystycznej twórczości.

Kreska lat 80. (czas pierwszego wydania) doskonale pokazuje klimat pięciu historyjek – strasznych i humorystycznych zarazem. Szkoda tylko, że są aż tak krótkie, bo nie oddają możliwości Kinga.

Pozostaję fanką jego beletrystycznej twórczości.

Pokaż mimo to

Bardzo fajny komiks, dla małych i dużych. Warto mieć go w swojej kolekcji! Opowieści makabryczne dostarczą nam trochę klimatu grozy!

Bardzo fajny komiks, dla małych i dużych. Warto mieć go w swojej kolekcji! Opowieści makabryczne dostarczą nam trochę klimatu grozy!

Pokaż mimo to

Świetny, klimatyczny komiks!

Świetny, klimatyczny komiks!

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemna pozycja, co prawda dla młodzieży, więc nie aż tak straszna, jednak bardzo konkretna i podparta humorem.

Bardzo polecam :)

Bardzo przyjemna pozycja, co prawda dla młodzieży, więc nie aż tak straszna, jednak bardzo konkretna i podparta humorem.

Bardzo polecam :)

Pokaż mimo to

z "Opowieściami makabrycznymi" powinien zapoznać się każdy fan twórczości S. Kinga.

Autor jak zwykle wprowadza nas w dobry czarny humor oraz horrorowy klimat. Fajnie, że jest to w formie komiksu. Czyta się szybko, nieźle się przy tym komiksie bawiłam. Jedyny minus jest taki, że to tylko 5 bardzo krótkich opowieści. Chętnie poczytałabym jeszcze Kinga w takim stylu. Mam nadzieję, że kolejne "Opowieści makabryczne" się ukażą i Autor zrobi nam tę przyjemność. Przyznam, że oglądałam kiedyś horror na podstawie tego komiksu i nie zrobił na mnie wrażenia. Z decydowanie lepsza jest forma czytana. Królu chcę więcej!

z "Opowieściami makabrycznymi" powinien zapoznać się każdy fan twórczości S. Kinga.

Autor jak zwykle wprowadza nas w dobry czarny humor oraz horrorowy klimat. Fajnie, że jest to w formie komiksu. Czyta się szybko, nieźle się przy tym komiksie bawiłam. Jedyny minus jest taki, że to tylko 5 bardzo krótkich opowieści. Chętnie poczytałabym jeszcze Kinga w takim stylu. Mam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najbardziej podobał mi się pierwszy komiks "Dzień Ojca".
Dla fana horrorów Kinga.

Najbardziej podobał mi się pierwszy komiks "Dzień Ojca".
Dla fana horrorów Kinga.

Pokaż mimo to

Choć ma lepsze i gorsze dzieła, to w ogólnym rozrachunku lubię Kinga. I tak jak powieści pokroju Zielona Mila, Misery czy Chudszy czytało mi się rewelacyjnie, tak komiks na bazie jego twórczości mi nie podpadł.

Zacznę od rysunku. Jest w porządku, wpisuje się w ówczesne kanony, choć nie jest to mój ulubiony styl. Irytuje mnie głównie fakt, że twarze tych samych postaci potrafią się mocno różnić w zależności od kadru. Nie przemawiają też do mnie kolory, pozbawione wyrazistości i nasycenia, ale ponownie, to pewnie kwestia epoki. Ogromny plus za stylizację na horror klasy B, w szczególności jeśli chodzi o potwory.

Zawodzą za to opowiadania i w moim odczuciu jest to wina wybranej formy, czyli komiksu. W dużym skrócie porównałbym je do strasznych opowiadań przy ognisku, które do najstraszniejszych nie należą. Negatywne wrażenie zrobiła też na mnie narracja, która u Kinga wnosi wiele do historii i w jego powieściach jest miejscami wybitna. Jednak Upiór, który opowiada nam historie w tym tomie jest potwornie (He, he) irytujący. Skręcało mnie przy każdym "dzieciaczki", czy onomatopei śmiechu, jak sarkastycznie użyte wcześniej "He, he". Zwykły narrator byłby lepszy.

Podsumowując, czy warto przeczytać? Warto, ale jako ciekawostkę, pożyczając od kogoś lub z biblioteki. Nie jest to arcydzieło Kinga i jeśli mam być szczery to za tydzień pewnie nie będę już pamiętał o czym był historie.

Choć ma lepsze i gorsze dzieła, to w ogólnym rozrachunku lubię Kinga. I tak jak powieści pokroju Zielona Mila, Misery czy Chudszy czytało mi się rewelacyjnie, tak komiks na bazie jego twórczości mi nie podpadł.

Zacznę od rysunku. Jest w porządku, wpisuje się w ówczesne kanony, choć nie jest to mój ulubiony styl. Irytuje mnie głównie fakt, że twarze tych samych postaci...

więcej

mniej

Pokaż mimo to