Już nikogo nie słychać

"Już nikogo nie słychać" to kryminał osadzony w dwudziestoleciu międzywojennym. Akcja rozgrywa się dokładnie w 1926 roku w Poznaniu, tuż po przewrocie majowym.

Głównymi bohaterami są komisarz Antoni Fischer, przodownik Anastazy Olkiewicz i złodziej Tolek Grubiński. Współpracują oni ze sobą w celu ujęcia mordercy, podejrzanego o układy z bolszewikami. Śledzimy wzajemne powiązania między tymi i innymi postaciami, które prowadzą do zaskakującego finału.

Ryszard Ćwirlej zadbał w swojej powieści o odpowiednią atmosferę miasta lat dwudziestych. Poznajemy życie codzienne, mentalność i ciągłą walkę o przetrwanie mieszkańców. Opis miejsc (najczęściej brudnych i zaniedbanych) powoduje, że niemal namacalnie czuć tamtą miejską aurę. Nie można pominąć wspaniałej gwary poznańskiej, która bardzo mocno podkreśla autentyczność i wiarygodność powieści. O trudności lokalnej gwary szczególnie przekonuje się Walenty Oskierko - policjant przeniesiony z Warszawy (dzięki jego niewiedzy powstają naprawdę świetne i zabawne dialogi).

"Już nikogo nie słychać" to pełna werwy, bardzo udana powieść kryminalna. Autor wszystko wyważył w idealnych proporcjach i stworzył bardzo interesującą całość. Dla mnie, osoby, która bardzo dobrze zna Poznań, spacer po poznańskich ulicach, parkach, zaułkach był niezwykłą frajdą. Dowiedziałem się, że Ryszard Ćwirlej napisał jeszcze kilka książek z Antonim Fischerem i już sobie postanowiłem, że je wszystkie przeczytam.

"Już nikogo nie słychać" to kryminał osadzony w dwudziestoleciu międzywojennym. Akcja rozgrywa się dokładnie w 1926 roku w Poznaniu, tuż po przewrocie majowym.

Głównymi bohaterami są komisarz Antoni Fischer, przodownik Anastazy Olkiewicz i złodziej Tolek Grubiński. Współpracują oni ze sobą w celu ujęcia mordercy, podejrzanego o układy z bolszewikami. Śledzimy wzajemne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię książki Ćwirleja, więc być może nie jestem do końca obiektywny, ale... Bardzo podobało mi się to, że akcja została osadzona w trzeciej dekadzie minionego stulecia. Jest to po pierwsze ciekawa alternatywa dla współczesnych kryminałów, po drugie trzeba docenić precyzję, z jaką autor zgłębił zagadnienie ówczesnych realiów, po trzecie jest tu niesamowity klimat. Ten udało się uzyskać dzięki świetnemu językowi. Wielki plus za to. Sama akcja raz porywa bardziej, raz mniej. Ogólnie wciąga, zwłaszcza kiedy poszczególne elementy zaczynają łączyć się ze sobą.

Lubię książki Ćwirleja, więc być może nie jestem do końca obiektywny, ale... Bardzo podobało mi się to, że akcja została osadzona w trzeciej dekadzie minionego stulecia. Jest to po pierwsze ciekawa alternatywa dla współczesnych kryminałów, po drugie trzeba docenić precyzję, z jaką autor zgłębił zagadnienie ówczesnych realiów, po trzecie jest tu niesamowity klimat. Ten udało...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wróciłam do świata przedwojennego Poznania i grupy śledczej komisarza Fischera po pewnej przerwie - i to wyszło lekturze na korzyść. Zdążyłam już zapomnieć o elementach, które tak mnie irytowały w trakcie czytania drugiej części serii. Inna rzecz, że w części trzeciej powtórzeń jest znacznie mniej i są ograniczone do kilku zaledwie zdań. Wtręty z czasów wojennych również są dawkowane tylko o tyle, o ile mają znaczenie dla bieżącej akcji. Jednym słowem: jest znacznie, znacznie lepiej.

Sama intryga wciąga, a książkę właściwie się połyka. Co i rusz ktoś ginie, ktoś dostaje w łeb, kogoś porywają, komuś uciekają. Koru(m)pcja, szemrane układy i honorowa zemsta, niczym w starym dobrym westernie. A do tego ciekawi, nieszablonowi bohaterowie, wśród których nie ma krystalicznie jasnej granicy podziału na dobrych i złych. A wszystko to podlane poznańską gwarą oraz czarnym humorem. Naprawdę dobra lektura na przymusowe siedzenie w domu.

Wróciłam do świata przedwojennego Poznania i grupy śledczej komisarza Fischera po pewnej przerwie - i to wyszło lekturze na korzyść. Zdążyłam już zapomnieć o elementach, które tak mnie irytowały w trakcie czytania drugiej części serii. Inna rzecz, że w części trzeciej powtórzeń jest znacznie mniej i są ograniczone do kilku zaledwie zdań. Wtręty z czasów wojennych również są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z nazwiskiem Ryszard Ćwirlej miałam okazję zapoznać się wcześniej w cyklu kryminałów milicyjnych. Tym razem autor przeniósł akcję do dość już mocno eksploatowanej przez innych autorów kryminałów, epoki dwudziestolecia międzywojennego. Opowieści o tych czasach chłonę z rosnącym wciąż zainteresowaniem, niezależnie czy to powieść czy literatura faktu.
A z samym kryminałem - jak to u Ćwirleja - świetnie się czyta, miejscem akcji jest jak zwykle Poznań, zaś jego mieszkańcy, wraz ze swoją gwarą tworzą barwne tło obyczajowe. I właściwie głównie po to czyta się powieści tego autora - aby zanurzyć się w tym klimatycznym świecie i "zwiedzać" Poznań. Sama intryga kryminalna wypada nieco słabiej, choć tym razem bohaterowie mają zdecydowanie lepiej uzasadnione motywacje, niż bywało to w kryminałach milicyjnych. "Już nikogo nie słychać" polecam zdecydowanie.

Z nazwiskiem Ryszard Ćwirlej miałam okazję zapoznać się wcześniej w cyklu kryminałów milicyjnych. Tym razem autor przeniósł akcję do dość już mocno eksploatowanej przez innych autorów kryminałów, epoki dwudziestolecia międzywojennego. Opowieści o tych czasach chłonę z rosnącym wciąż zainteresowaniem, niezależnie czy to powieść czy literatura faktu.
A z samym kryminałem -...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

super

super

Pokaż mimo to

Kolejna przyjemna podróż po Poznaniu.
Jak zawsze chylę czoła przed autorem, który odwzorowuje epokę dwudziestolecia międzywojennego z wszelkimi jej zaletami i wadami.
Po raz kolejny mamy przyjemność poznać historię Tolka Grubińskiego (oczywiście z jego mniej elokwentnymi kompanami), złodziejaszka imającego się współpracy z policją. Jest intrygująca seria morderstw z nieoczywistym rozwiązaniem. Antoni Fisher (w mojej ocenie) wcale nie wydaje się główną postacią, a jedynie zespaja wątki pozostałych bohaterów. Jak zwykle czytelnik ma możliwość podróżowania po kilku knajpach, restauracjach - poznania ówczesnych rarytasów w postaci piw, wódek, jadła.

W umiejętny sposób krytyce poddane zostają postawy pro-nacjonalistyczne, gdyby tak bohaterów narracji prowadzonej w książce przebrać w XXI. w., można by odnieść wrażenie, że historia ma miejsce tuż za rogiem...

Przeczytanie kolejnej części musi być formalnością.

Kolejna przyjemna podróż po Poznaniu.
Jak zawsze chylę czoła przed autorem, który odwzorowuje epokę dwudziestolecia międzywojennego z wszelkimi jej zaletami i wadami.
Po raz kolejny mamy przyjemność poznać historię Tolka Grubińskiego (oczywiście z jego mniej elokwentnymi kompanami), złodziejaszka imającego się współpracy z policją. Jest intrygująca seria morderstw z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Odejmuję gwiazdkę Panu Ćwirlejowi, bo jednak mógłby, mimo wszystko, przywieźć Komendanta z wizytą do Poznania

Ale, pomijając moja uwagę, autor pozostaje mistrzem retro. I czy to Poznań w 1926 roku, tak jak w tym tomie, czy inne przedwojenne Szamotuły albo Piła, czy wszystkie te miasta naraz jego klimat międzywojennej Wielkopolski nie ma sobie równych. Z całym szacunkiem dla przedwojennego Lwowa Krajewskiego (to na marginesie, by nie urazić innego mistrza pióra).

Jeśli kto lubi gęsto ścielący się trup i intrygę kryminalną gęsto splecioną z polityczną to strzał w dziesiątkę.
Polski nacjonalizm i polska agentura sowiecka w zmowie? Narodowcy i bolszewicy w Poznaniu? Tylko u Ćwirleja.
A w tle zapowiadany szumnie przyjazd Piłsudskiego w rocznicę wybuchu powstania wielkopolskiego...
Ach namącił Pan Ćwirlej, namącił.

A bohaterowie? Sam crème de la crème!
Przodownik policji Olkiewicz i rudy piegus szesnastoletni Brodziak.Tak, to ci, którzy powołali do życia późniejszych milicjantów PRLu - Teosia i Mirasa...Mamy też, (a jakże!) niejakiego Grubińskiego, honorowego złodzieja. Kto czytał "neomilicyjne" kryminały Ćwirleja ten wie, o kim piszę.. Autor stworzył zatem cała sagę rodzinną poznańskich policjantów i łotrzyków..

Ćwirleja trzeba czytać koniecznie!

Odejmuję gwiazdkę Panu Ćwirlejowi, bo jednak mógłby, mimo wszystko, przywieźć Komendanta z wizytą do Poznania

Ale, pomijając moja uwagę, autor pozostaje mistrzem retro. I czy to Poznań w 1926 roku, tak jak w tym tomie, czy inne przedwojenne Szamotuły albo Piła, czy wszystkie te miasta naraz jego klimat międzywojennej Wielkopolski nie ma sobie równych. Z całym szacunkiem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak zazwyczaj bardzo dobre, choć brakuje trochę tego klimatu pogranicza, jaki świetnie odmalowywał Autor we wcześniejszych częściach cyklu.

Jak zazwyczaj bardzo dobre, choć brakuje trochę tego klimatu pogranicza, jaki świetnie odmalowywał Autor we wcześniejszych częściach cyklu.

Pokaż mimo to

Tak jak w poprzednich częściach cyklu, bardzo istotne w powieści Ćwirleja jest tło obyczajowe, obraz przedwojennego Poznania z jego półświatkiem, podejrzanymi knajpami, gwarą i miejscowym kolorytem. Sam wątek kryminalny jest oczywiście ważny, ale z nie mniejszym zainteresowaniem śledzić można losy bohaterów, którzy przewijają się przez wszystkie tomy.

Tym razem mamy rok 1926, a do poznańskie służby przygotowują się na przyjazd Piłsudskiego. Bardzo nie na rękę jest trup, znaleziony właśnie w jednym z zakładów pogrzebowych,tym bardziej,że sprawa zatacza swe kręgi o narodowców i komunistów.

Ciekawy kryminał retro, który czyta się błyskawicznie i z przyjemnością.

Tak jak w poprzednich częściach cyklu, bardzo istotne w powieści Ćwirleja jest tło obyczajowe, obraz przedwojennego Poznania z jego półświatkiem, podejrzanymi knajpami, gwarą i miejscowym kolorytem. Sam wątek kryminalny jest oczywiście ważny, ale z nie mniejszym zainteresowaniem śledzić można losy bohaterów, którzy przewijają się przez wszystkie tomy.

Tym razem mamy rok...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgając po przygodę z Ryszardem Ćwirlejem i Antonim Fischerem można być pewnym kilku rzeczy. Na pewno tego, że kryminał będzie dobry, bohaterowie choć prości to jednak ciekawi i zabawni, wielu zaskakujących zwrotów akcji i gwary poznańskiej, której czytanie sprawia mi dużą radochę. Trzeci raz się nie zawiodłem. Polecam.

Sięgając po przygodę z Ryszardem Ćwirlejem i Antonim Fischerem można być pewnym kilku rzeczy. Na pewno tego, że kryminał będzie dobry, bohaterowie choć prości to jednak ciekawi i zabawni, wielu zaskakujących zwrotów akcji i gwary poznańskiej, której czytanie sprawia mi dużą radochę. Trzeci raz się nie zawiodłem. Polecam.

Pokaż mimo to