Gorszy

Ebook.Senator był. Dobre śledztwo. Brawo Kruk.

Ebook.Senator był. Dobre śledztwo. Brawo Kruk.

Dla mnie bomba - bez zbędnej brutalności, trzymająca w napięciu, z charakternym komisarzem.

Dla mnie bomba - bez zbędnej brutalności, trzymająca w napięciu, z charakternym komisarzem.

Kolejny tom przygód komisarza Kruka mam na sobą. Lubię serie, zwłaszcza dobre serie, kiedy po przeczytaniu jednego tomu pozostaje niedosyt i głód na więcej, i można sięgnąć po kolejną książkę z lubianym bohaterem.
Polecam niezdecydowanym, jeśli lubicie mroczny klimat, dobrze skonstruowany wątek kryminalny, pełnokrwiste postaci, dobre dialogi, nie rozczarujecie się. Cenię język jakim posługuje się autor, sposób prowadzenia fabuły i konstrukcję dialogów.
Polecam.

Kolejny tom przygód komisarza Kruka mam na sobą. Lubię serie, zwłaszcza dobre serie, kiedy po przeczytaniu jednego tomu pozostaje niedosyt i głód na więcej, i można sięgnąć po kolejną książkę z lubianym bohaterem.
Polecam niezdecydowanym, jeśli lubicie mroczny klimat, dobrze skonstruowany wątek kryminalny, pełnokrwiste postaci, dobre dialogi, nie rozczarujecie się. Cenię...

Druga część przygód komisarza Kruka, również rewelacyjna jak pierwsza część,

Druga część przygód komisarza Kruka, również rewelacyjna jak pierwsza część,

Bardzo dobry kryminał. Klasyka.
Jest wszystko co powinno być w dobrej książce.
Polecam.

Bardzo dobry kryminał. Klasyka.
Jest wszystko co powinno być w dobrej książce.
Polecam.

63/2022
Piotr Górski jest Autorem dość tajemniczym.
Jak się zdaje – najwyraźniej ma głęboko wszelaką reklamę, pisarski PR, nie pcha się do prasy, radia i tv, jego nazwisko nie przewija się na plakatach zapowiadających targi książki, mnożące się festiwale literackie, zloty, konwenty. Górski nie ma nawet profilu na fejsbuku ani fanpeja, na którym – wzorem niektórych polskich pisarzy – kilkanaście razy dziennie informuje o swoim życiu, pracy, zainteresowaniach, podróżach, okraszając to wszystko dziesiątkami zdjęć psów, kotów, papugi i rybek akwariowych.
Nawet w googlach znajdziemy na temat Autora niewiele.
Wszystko to w najmniejszym stopniu nie staje mu na przeszkodzie w byciu Autorem najlepszych polskich kryminałów, jakie zdążyłem w życiu przeczytać.
A troszkę już mi się pożyć i przeczytać udało.

“Gorszy” stanowi rozwinięcie części pierwszej. Poprzednia sprawa zazębia się z kolejną, bohaterowie wpadają w zaciskającą się pętlę wydarzeń.
Górski kreuje narrację niesamowicie skondensowaną. Prowadzone śledztwo zatacza coraz szersze kręgi, poszczególne postacie okazują się być nie tymi, za kogo je uważaliśmy, twist goni twist. Poszczególne rozdziały budowane są niczym sekwencje z filmowego scenariusza: przerywane ujęcia, zawieszenie napięcia, igranie z cierpliwością widza – tu czytelnika.
Autor pozostaje absolutnym arcymistrzem dialogów – konfrontacje Kruka z rozmówcami to prawdziwe perły konwersacji. Czy to przesłuchanie, czy to randka – rozmowy skrzą się od emocji.

Kolejnym atutem jest sama fabuła. Górski potrafi tak zakręcić historią, że nawet sam Nesbo wracałby do poprzednich rozdziałów, żeby się połapać.
Jednocześnie – wszystko jest tu na swoim miejscu, wszystko spina się w całość, każda składowa fabuły jest ważna. Jakiś rekwizyt, jakieś zdanie, jakiś powidok – mogą “wypłynąć” dwieście stron dalej i okazać się przełomowymi dla całej historii.

Jestem po lekturze drugiej książki Górskiego i już teraz przewiduję problem z opiniowaniem kolejnych Jego książek: jak to zrobię, żeby się w kółko nie powtarzać wymieniając atuty tej prozy. Chyba pozostanie mi jedynie skorzystanie ze słownika synonimów!

63/2022
Piotr Górski jest Autorem dość tajemniczym.
Jak się zdaje – najwyraźniej ma głęboko wszelaką reklamę, pisarski PR, nie pcha się do prasy, radia i tv, jego nazwisko nie przewija się na plakatach zapowiadających targi książki, mnożące się festiwale literackie, zloty, konwenty. Górski nie ma nawet profilu na fejsbuku ani fanpeja, na którym – wzorem niektórych polskich...

Drugi tom mnie nie zawiódł. Czyta się równie dobrze jak pierwszy. Biorę się za następny :)

Drugi tom mnie nie zawiódł. Czyta się równie dobrze jak pierwszy. Biorę się za następny :)

Męczarnia, czytanie tej książki to droga przez mękę. Nic tu się nie klei, pomieszanie z poplątaniem. Zbyt duża ilość nazwisk imion i wątków, ciężko to wszystko zebrać w całość, kto jest kim tak za bardzo nie wiadomo. Nie polecam, absolutnie mnie ta książka nie wciągła, przeczytałem bo zawsze kończę. Nie czytajcie tego jak szanujecie swój czas.

Męczarnia, czytanie tej książki to droga przez mękę. Nic tu się nie klei, pomieszanie z poplątaniem. Zbyt duża ilość nazwisk imion i wątków, ciężko to wszystko zebrać w całość, kto jest kim tak za bardzo nie wiadomo. Nie polecam, absolutnie mnie ta książka nie wciągła, przeczytałem bo zawsze kończę. Nie czytajcie tego jak szanujecie swój czas.

Czyta się prawie równie dobrze jak część pierwszą. Sarkastyczny styl, interesująca, pełna zwrotów akcja, szlachetny, niepokorny komisarz Kruk, który i dolać potrafi w obronie słabszych i nieprzekupny jest i łapanie przestępców dla niego ponad wszystko…Tylko kobiety w książkach Górskiego jakoś wszystkie z felerem: psychopatki, wariatki- nimfomanki lub madonny o czarnym sercu. W porównaniu z częścią pierwszą- akcja zbyt przekombinowana, zwłaszcza końcówka. W „Kruku” prawie nie było klisz, dlatego tak mi się podobał. Tutaj pojawił się jednak, a jakże, motyw porwania i dręczenia kobiety. Widocznie bez tego długo się kryminałów i thrillerów pisać nie da… Jedna gwiazdka mniej, niż część pierwsza. Aż się boję, jak się rozczaruję podczas czytania kolejnych, bo 3 i 4 mam już zamówione w bibliotece.

Czyta się prawie równie dobrze jak część pierwszą. Sarkastyczny styl, interesująca, pełna zwrotów akcja, szlachetny, niepokorny komisarz Kruk, który i dolać potrafi w obronie słabszych i nieprzekupny jest i łapanie przestępców dla niego ponad wszystko…Tylko kobiety w książkach Górskiego jakoś wszystkie z felerem: psychopatki, wariatki- nimfomanki lub madonny o czarnym...

Jakościowo tom II dorównuje pierwszemu. Dalej niezłomny, niesforny komisarz Kruk, czaruje swoją dociekliwością dojścia do prawdy, stawiając na szali swoja karierę i życie.
Czy książka nie ma wad, według mnie trochę za mocno autor zapętla końcówkę, tak jakby wszystko planowali najlepsi ludzie z wywiadów. Traci na tym ciutkę realizm, ale to drobnostka, bo całość wciąga jak odkurzacz.

Jakościowo tom II dorównuje pierwszemu. Dalej niezłomny, niesforny komisarz Kruk, czaruje swoją dociekliwością dojścia do prawdy, stawiając na szali swoja karierę i życie.
Czy książka nie ma wad, według mnie trochę za mocno autor zapętla końcówkę, tak jakby wszystko planowali najlepsi ludzie z wywiadów. Traci na tym ciutkę realizm, ale to drobnostka, bo całość wciąga jak...