Spotkanie nad morzem

Piękna,poruszająca i jednocześnie zaskakująca opowieść dla dzieci. Kształtuje szlachetne cechy i wskazuje prawdziwe wartości,jest ciekawie napisana.

Piękna,poruszająca i jednocześnie zaskakująca opowieść dla dzieci. Kształtuje szlachetne cechy i wskazuje prawdziwe wartości,jest ciekawie napisana.

Pokaż mimo to

No nudna trochę była...

No nudna trochę była...

Pokaż mimo to

Książka o dziecku, które ma wszystko i jest dość głupie i pyszne, ale w pewnym momencie styka się z problemem niepełnosprawności, co wywołuje poruszenie.
Dla mnie, jako dla dziesięciolatki ta książka była zjadliwa i naiwna, bo wychowałam się z ciotką, która chodziła o kulach i od dziecka miałam takie podejście, że niepełnosprawność to część życia, coś normalnego i każdego dnia trzeba się starać ją pokonywać. Wiem, że jest to trudne, ale tutaj robią z tego wielkie halo.
Wstawki po kaszubsku męczące - przepraszam, ale kompletnie nie rozumiem tego języka, bo jestem z innego pogranicza.
Naiwny język, łatwa do przewidzenia fabuła, ale jednak niesie wartości dla dzieci, więc może być. Słaba, ale za poruszenie problemu osób niewidomych - jedna gwiazdka więcej.

Książka o dziecku, które ma wszystko i jest dość głupie i pyszne, ale w pewnym momencie styka się z problemem niepełnosprawności, co wywołuje poruszenie.
Dla mnie, jako dla dziesięciolatki ta książka była zjadliwa i naiwna, bo wychowałam się z ciotką, która chodziła o kulach i od dziecka miałam takie podejście, że niepełnosprawność to część życia, coś normalnego i każdego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pamiętam dobrze, że bardzo poruszyła mnie ta książka w 2 klasie podstawówki, ale wtedy nawet nikomu nie mówiłem bo: EEEEEEEEEEEEEeeeeeee!!!111! pszy ksionszkach to tylko baby płaczom!!

Niemniej jednak, jeśli czyta to jakiś rodzic, to z pewnością poleciłbym ,,Spotkanie nad Morzem" jako lekturę wartom przeczytania dla swojej pociechy :)

Pamiętam dobrze, że bardzo poruszyła mnie ta książka w 2 klasie podstawówki, ale wtedy nawet nikomu nie mówiłem bo: EEEEEEEEEEEEEeeeeeee!!!111! pszy ksionszkach to tylko baby płaczom!!

Niemniej jednak, jeśli czyta to jakiś rodzic, to z pewnością poleciłbym ,,Spotkanie nad Morzem" jako lekturę wartom przeczytania dla swojej pociechy :)

Pokaż mimo to

Książkę "Spotkanie nad morzem" czytałam jeszcze w szkole podstawowej. Po latach postanowiłam ją sobie odświeżyć, a tym samym powrócić do beztroskich czasów dzieciństwa. Co prawda jest to książeczka dla dzieci i starszym czytelnikom niekoniecznie musi się podobać opisana w niej historia, to uważam, że czasem warto przenieść się te kilkanaście lat do tyłu. Z tego co pamiętam, dawniej wręcz tą lekturę uwielbiałam, po latach jest dla mnie po prostu dobra, co nie zmienia faktu, że czytało mi się ją bardzo przyjemnie, a samo przeczytanie zajęło mi raptem godzinkę.

Książkę "Spotkanie nad morzem" czytałam jeszcze w szkole podstawowej. Po latach postanowiłam ją sobie odświeżyć, a tym samym powrócić do beztroskich czasów dzieciństwa. Co prawda jest to książeczka dla dzieci i starszym czytelnikom niekoniecznie musi się podobać opisana w niej historia, to uważam, że czasem warto przenieść się te kilkanaście lat do tyłu. Z tego co pamiętam,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przenosi nas w świat, którego już nie ma. To świat, gdy dziecko po dojeździe pociągiem nad morze, wysyła do rodziców list, a ci czekają kilka dni na listonosza, by upewnić się, że dotarło całe i zdrowe. Świat, w którym dni mijają bez komputerów, smartfonów, a nawet telewizorów. Inny jest ogólny klimat, relacje społeczne, inne i bardzo żywe (dzięki talentowi autorki) są też dialogi, w dodatku bardzo różnorodne - bo mamy tutaj choćby kaszubską gwarę rybaków, a z drugiej strony język studentów i letników z lat 60. minionego stulecia.

Nie to jednak sprawia, że tę lekturę z czwartej czy piątej klasy podstawówki nadal dobrze się czyta. Przede wszystkim jest to bowiem opowieść o ludziach. Tych dorosłych i tych dopiero zaczynających dorastanie. "Jaki on właściwie jest?" - pyta główna bohaterka o jednego z poznanych nad morzem chłopców. - "Czy on jest zły?" "Bo ja wiem?" - odpowiada jej przyjaciółka - "chyba taki no, rozmaity (...)". I bardzo rozmaita jest cała galeria postaci.

Na pewno jest to opowieść o tym, że przyjaźń, a także wyjście poza własne problemy, by pomóc drugiej osobie, może bardzo zmienić czyjś charakter i postrzeganie świata. Naprawdę poruszyć z utartych dróg myślenia. (I to chyba nie tylko, gdy jest się 10-letnim dzieckiem :D choć dorosłemu pewnie trudniej)

Wreszcie, to też książka o tym, jak postrzegają świat ludzie niewidomi. Jak czasami brak jednego zmysłu otwiera na wyjątkowe rozwinięcie pozostałych. I o tym, że w przyjaźni nie chodzi o 'pełnosprawność', a może 'doskonałość' przyjaciela, ale coś całkiem innego.

Nie mam pojęcia czy dziś dzieci w wieku 9-12 lat wciągną się w taką lekturę, pewnie będzie trudno (można wypróbować audiobooka: https://www.youtube.com/watch?v=403YGI2Pu9U). Dla mnie była to jednak ciekawa podróż sentymentalna do jednej z moich ulubionych książek ze szkoły podstawowej. (Wygląda na to, że od początku ciągnęło mnie w stronę literatury realistycznej, w której najbardziej magiczne jest to, co pozornie zwyczajne).

Swoją drogą ciekawe czy autorka pokusiła się gdzieś o opisanie dalszych losów głównych bohaterek. Zakończenie jest jakby otwarte. Chyba nie było drugiej części?

Z Korczakowskiej przeczytałem, a właściwie przesłuchałem jeszcze "Bułeczkę" (https://www.youtube.com/watch?v=bYKD_iTHIsg). I też jest jak najbardziej godna polecenia :D

Książka przenosi nas w świat, którego już nie ma. To świat, gdy dziecko po dojeździe pociągiem nad morze, wysyła do rodziców list, a ci czekają kilka dni na listonosza, by upewnić się, że dotarło całe i zdrowe. Świat, w którym dni mijają bez komputerów, smartfonów, a nawet telewizorów. Inny jest ogólny klimat, relacje społeczne, inne i bardzo żywe (dzięki talentowi autorki)...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękna,wzruszająca historia dla dzieci.Pamiętam ją,jak dziś,bardzo chętnie do niej wracałem.

Przygody niewidomej dziewczynki uwrażliwia dzieci na odmiennośc,na inny punkt "widzenia".

Piękna,wzruszająca historia dla dzieci.Pamiętam ją,jak dziś,bardzo chętnie do niej wracałem.

Przygody niewidomej dziewczynki uwrażliwia dzieci na odmiennośc,na inny punkt "widzenia".

Pokaż mimo to

Wspaniała, bardzo ciepła, bardzo naiwna. Ale czego mamy uczyć nasze dzieci, jak nie ciepła, dobroci i zaufania do tego świata?

Wspaniała, bardzo ciepła, bardzo naiwna. Ale czego mamy uczyć nasze dzieci, jak nie ciepła, dobroci i zaufania do tego świata?

Pokaż mimo to

Jedna z najlepszych lektur wczesnoszkolnych

Jedna z najlepszych lektur wczesnoszkolnych

Pokaż mimo to

"Spotkanie nad morzem" jest powieścią w której czegoś mi zabrakło, szczerze mówiąc, nudziła mnie.
Została wydana po raz pierwszy w 1962 roku, czyli 56 lat temu i patrząc na jej dzisiejszą popularność, przetrwała próbę czasu.

Dialogi są niewątpliwie atutem, ale w połączeniu z wieloma wadami tej pozycji, deprecjonują się.
Niestety autorka nie umiała przykuć mojej uwagi.
Akcja toczyła się jakby wolno, choć może to tylko wrażenie wywołane zmienianiem czasów.

W odbiorze tej krótkiej, ponad stu-stronicowej książki przeszkadzało mi ciągłe zmienianie czasu narracji, z przeszłego na teraźniejszy i odwrotnie.
Zdarzało się często, że zdanie zaczynało się w czasie przeszłym a kończyło w teraźniejszym.

Powieść jest napisana językiem plastycznym i barwnym.
Zawiera szeroką paletę słów z ówczesnego młodzieżowego slangu, gwary pomorskiej i słów modnych w latach 60-tych.

"Spotkanie nad morzem" jest powieścią w której czegoś mi zabrakło, szczerze mówiąc, nudziła mnie.
Została wydana po raz pierwszy w 1962 roku, czyli 56 lat temu i patrząc na jej dzisiejszą popularność, przetrwała próbę czasu.

Dialogi są niewątpliwie atutem, ale w połączeniu z wieloma wadami tej pozycji, deprecjonują się.
Niestety autorka nie umiała przykuć mojej uwagi....

więcej

mniej

Pokaż mimo to