Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwszy raz słuchałem do snu, gdy babcia i mama czytały mi ją jako dziecko, a teraz przeczytałem jako dorosły i powiem Wam, że jednak czuć, że dużo się zmieniło od 1881, bo wtedy właśnie została napisana książka przez Włocha Carlo.

Książka pouczająca i dość mroczna oraz smutna, ale wiecie co, perfekcyjna dla dziecka - małego charakteru, który się dopiero kształtuje. Zauważyłem, że świat przedstawiony w Pinokio jest dość ponury, niczym delikatniejsza wersja świata Sapkowskiego z Wiedźmina. Na każdym kroku zagrożenie, a naiwny Pinokio co rusz pakuje się w kłopoty. Dobrze, że jest z drewna, bo zwykły chłopiec mógłby gorzej znieść powieszenie za szyję na drzewie...

Świetna przestroga dla dzieci, podsumowując - dobra lektura, która uczy, że trzeba się uczyć, nie można wpadać w złe towarzystwo, trzeba uważać w co się inwestuje swoje pieniądze, trzeba uczyć się na błędach innych i słuchać mądrzejszych od siebie, ufać swojemu sumieniu i nie kraść. A i jeszcze więcej lekcji by się znalazło.

Pierwszy raz słuchałem do snu, gdy babcia i mama czytały mi ją jako dziecko, a teraz przeczytałem jako dorosły i powiem Wam, że jednak czuć, że dużo się zmieniło od 1881, bo wtedy właśnie została napisana książka przez Włocha Carlo.

Książka pouczająca i dość mroczna oraz smutna, ale wiecie co, perfekcyjna dla dziecka - małego charakteru, który się dopiero kształtuje....

Zanim przejdziemy do opinii podsumujmy kilka faktów:
- autor książki na dzień dzisiejszy ma 1,2 miliarda długu, warto brać poprawkę na jego wiedzę w kwestii edukowania kogokolwiek w kwestii finansowej (jednak biorę pod uwagę, że pan Robert może być już tak wtajemniczony w temat, że wpakował się w to świadomie albo rozliczając to w podatkach, albo ukrywając prawdziwą fortunę w spółkach matkach, albo przyświeca mu zasada "jeżeli jesteś dłużny bankowi 100$ to Twój problem, jeżeli miliard to problem banku :) ).
- książka jest w dużej części reklamą autora i jego produktów takich jak książki i jego gra planszowa (hehe)
- książka jest sztucznie napompowana treścią, występuje tam wiele powtórzeń tych samych tematów. Dodatkowo wykresy (aktywa, pasywa) zabierają po 1/3 kartki i jest ich tam trochę. Mamy też sporo cytatów z tej samej książki, którą właśnie czytamy w stylowych kwadracikach " a to ciekawe ", durnota.
- autor głównie dorobił się na swojej książce i grach planszowych (także na nieruchomościach, ale jednak...). Zawsze jestem sceptyczny do kogoś kto pisze o tym jak zarabiać i zarabia na tym pieniądze. Niemniej, jeżeli umie to robić - super.
- książka jest sprzed 24 lat, trochę się pozmieniało w kwestiach podatkowych, nieruchomości i na giełdzie. Jednak uniwersalne prawdy o finansach, powściągliwości i zarządzaniu aktywami są bardzo w porządku.

Teraz opinia, ale po punktach powyżej, wiele nie dodam.
Nie jest to zła pozycja. Czyta się to ciekawie, tylko trzeba oddzielać ziarno od plewu. Jest tu sporo przydatnej wiedzy jak i sporo durnot i banałów. Trzeba to czytać bardzo uważnie i krytycznie, jednak można wynieść stąd coś dla siebie. Ja utwierdziłem się w paru rzeczach i zmieniłem delikatnie podejście do dwóch tematów w swoim życiu. Niemniej ciągła krytyka ludzi oszczędzających i pogarda do pracujących razi. Wiadomo, dobrze jest inwestować, ale oszczędzanie nie jest niczym złym w mojej opinii. Ciągłe wychwalanie gry cashflow to jakiś żart, czy to jakaś intelektualna masturbacja pana Roberta jak wspaniałą grę stworzył, czy reklama? Sama gra brzmi ciekawie, ale 400 zł za karciankę, która jest wykonana tragicznie to jakiś żart. To już lepiej kupić monopol. Bardzo na plus jest zachęcanie przez autora do edukacji, odrzucenia przez człowieka arogancji oraz temat o braniu, ale także dawaniu. Nooo, tutaj naprawdę wielki szacun dla autora. Za to tłumaczenie autora o kupnie mieszkania w aukcjach komorniczych i sprzedawanie ich z marżą na poziomie 150% jest opisane tak ogólnikowo, że może to wprowadzić w błąd nieświadomego czytelnika, a nawet wyrządzić mu krzywdę - warto się edukować zanim tak się postąpi i na pewno warto próbować, ale krok po kroku.

Ogólnie - bardzo polecam, ale zachęcam do czujnego czytania:)

Zanim przejdziemy do opinii podsumujmy kilka faktów:
- autor książki na dzień dzisiejszy ma 1,2 miliarda długu, warto brać poprawkę na jego wiedzę w kwestii edukowania kogokolwiek w kwestii finansowej (jednak biorę pod uwagę, że pan Robert może być już tak wtajemniczony w temat, że wpakował się w to świadomie albo rozliczając to w podatkach, albo ukrywając prawdziwą fortunę...

Czuję się rozczarowany, finał na który czekałem już od trzech ostatnich książek był tak wielce niesatysfakcjonujący i napisany na jedną modłę, że to dla mnie szok. A tym bardziej boli mnie ten fakt ponieważ "Pentagram" to na tę chwilę mocny kandydat na najlepiej napisaną książkę z repertuaru o Harry Hole.

Mnogość wątków tutaj, relacja Harrego z Tomem i z "firmą" Policja była tutaj świetna. Męczyło już trochę to jego pijaństwo, ale w odpowiednim momencie jak zwykle umiał wrócić do rzeczywistości. Budowanie seryjnego zabójcy -świetne, jak zwykle jednak koniec spłaszczony i niewymagający, znowu szkoda. Postać Willego Barliego - świetna! Postać komendanta wydziału zabójstw - w punkt. Nawet kolega Harrego, Oyston, czy jakoś tak pięknie daje radę. Aj, Nesbo, czemu Ty mi to robisz i nie umiesz dopinać tego co tak świetnie budujesz?? Mocne 7/10.

Czuję się rozczarowany, finał na który czekałem już od trzech ostatnich książek był tak wielce niesatysfakcjonujący i napisany na jedną modłę, że to dla mnie szok. A tym bardziej boli mnie ten fakt ponieważ "Pentagram" to na tę chwilę mocny kandydat na najlepiej napisaną książkę z repertuaru o Harry Hole.

Mnogość wątków tutaj, relacja Harrego z Tomem i z "firmą" Policja...