Odskocznia od głównego motywu - dostajemy zbiór kilku opowiadań. Generalnie jak to bywa w takim zbiorczym tomie jedne są dobre drugie gorsze. 7 Wydaje mi się uczciwą oceną książki. Pierwsze opowiadanie mega - do końca nie wiadomo było czego się spodziewać, koniec zmiażdżył. Drugie, które zapamiętałem to koloni na planecie gdzie praktycznie cała populacja okazała się androidami. Trzecie opowiadanie z szafą i o smoku było całkowicie w innym stylu, ale też trochę słabsze. Jeżeli się nie ma parcia na takie książki można pominąć i wrócić po zakończeniu cyklu.

Odskocznia od głównego motywu - dostajemy zbiór kilku opowiadań. Generalnie jak to bywa w takim zbiorczym tomie jedne są dobre drugie gorsze. 7 Wydaje mi się uczciwą oceną książki. Pierwsze opowiadanie mega - do końca nie wiadomo było czego się spodziewać, koniec zmiażdżył. Drugie, które zapamiętałem to koloni na planecie gdzie praktycznie cała populacja okazała się...

Bardzo zgrabne opowiadania uzupełniające świat przedstawiony w poprzednich częściach "Algorytmu wojny" o elementy w których główne role grają cywile a nie wojskowi. Ale ostatnie opowiadanie w zbiorze, właśnie o żołnierzach jest również napisane rewelacyjnie.

Bardzo zgrabne opowiadania uzupełniające świat przedstawiony w poprzednich częściach "Algorytmu wojny" o elementy w których główne role grają cywile a nie wojskowi. Ale ostatnie opowiadanie w zbiorze, właśnie o żołnierzach jest również napisane rewelacyjnie.

Jak dla mnie - bomba. Ale wręcz zabraniam czytania, bez wcześniejszego zapoznania się z czterema pierwszymi częściami cyklu. Opowiadania nie będą miały wtedy takiej potężnej mocy rażenia. Daję dychę. Książka ocieka klimatem. Czekam na kolejny zbiór opowiadań ze świata "Algorytmu wojny".

Jak dla mnie - bomba. Ale wręcz zabraniam czytania, bez wcześniejszego zapoznania się z czterema pierwszymi częściami cyklu. Opowiadania nie będą miały wtedy takiej potężnej mocy rażenia. Daję dychę. Książka ocieka klimatem. Czekam na kolejny zbiór opowiadań ze świata "Algorytmu wojny".

Opowiadania umieszczone w uniwersum „Algorytmu Wojny”, wymyślonym przez autora, podobały mi się i to bardzo. Są różnorodne i każde opiera się na dobrym pomyśle. Przemyślane, mające swój klimat, niebanalne. Jedne ukazują specyficzne poczucie humoru autora, innym razem epatują grozą, zdarzają się także wręcz depresyjne w wyrazie. Trzeba przyznać, że pod pewnym względem (artystycznym?) jest to lepsza książka, niż główne tomy serii.
Zdecydowanie polecam czytelnikom, a autorowi gratuluję.
Ta książka otwiera przestrzeń dla innych podobnych w klimacie tego uniwersum: mam nadzieję, że pan Cholewa napisze jeszcze więcej podobnych opowiadań.
Chętnie je przeczytam.

Opowiadania umieszczone w uniwersum „Algorytmu Wojny”, wymyślonym przez autora, podobały mi się i to bardzo. Są różnorodne i każde opiera się na dobrym pomyśle. Przemyślane, mające swój klimat, niebanalne. Jedne ukazują specyficzne poczucie humoru autora, innym razem epatują grozą, zdarzają się także wręcz depresyjne w wyrazie. Trzeba przyznać, że pod pewnym względem...

Mega historie. Każda mnie niesamowicie zaskoczyła i tylko szkoda, że tak szybko się kończyły. Do ogólnego rozeznania w tych krótkich przygodach nie trzeba znać całej wcześniejszej serii ale poznanie jej wcześniej może pomóc w zbudowaniu lepszego klimatu.

Mega historie. Każda mnie niesamowicie zaskoczyła i tylko szkoda, że tak szybko się kończyły. Do ogólnego rozeznania w tych krótkich przygodach nie trzeba znać całej wcześniejszej serii ale poznanie jej wcześniej może pomóc w zbudowaniu lepszego klimatu.

Obawiałem się trochę, że ten przerywnik między przygodami głównych bohaterów popsuje mi przyjemność z czytania,. Jakże się myliłem. Najlepsze było tytułowe opowiadanie - jak dla mnie genialne, wzruszające i zaskakujące. Dałbym za nie 10/10. Ostatnia historia ubawiła mnie po pachy. Sceny rodem z serialu M.A.S.H. oraz rodzimych Karguli i Pawlaków, co to z pastowanym kabanem po lesie spacerowali. Ubawiłem się po pachy:).
Pozostałe historie również trzymają poziom. Zdecydowanie polecam.

Obawiałem się trochę, że ten przerywnik między przygodami głównych bohaterów popsuje mi przyjemność z czytania,. Jakże się myliłem. Najlepsze było tytułowe opowiadanie - jak dla mnie genialne, wzruszające i zaskakujące. Dałbym za nie 10/10. Ostatnia historia ubawiła mnie po pachy. Sceny rodem z serialu M.A.S.H. oraz rodzimych Karguli i Pawlaków, co to z pastowanym kabanem...

Mąż mnie wkręcił i przepadłam!
Wojenne SF to nie mój klimat, ale opowiadania czyta się z lekkością. Jest groza i silne emocje, ale też humor i ludzkie uczucia. Wszystko opakowane w zgrabnej międzygwiezdnej osnowie. Nawet ilość szczegółów technicznych nie była dla mnie zbyt męcząca.

Chyba przeczytam całą serię.

Mąż mnie wkręcił i przepadłam!
Wojenne SF to nie mój klimat, ale opowiadania czyta się z lekkością. Jest groza i silne emocje, ale też humor i ludzkie uczucia. Wszystko opakowane w zgrabnej międzygwiezdnej osnowie. Nawet ilość szczegółów technicznych nie była dla mnie zbyt męcząca.

Chyba przeczytam całą serię.

Ach, jakie to było dobre i zaskakujące.

Ach, jakie to było dobre i zaskakujące.

Naprawdę udany zbiór opowiadań sf! Cholewa wie, jak zaangażować i zaskoczyć czytelnika.

Naprawdę udany zbiór opowiadań sf! Cholewa wie, jak zaangażować i zaskoczyć czytelnika.

uzupełnienie serii - podgląd na życie i sytuacje w wykreowanym świecie przez Pana Cholewę

uzupełnienie serii - podgląd na życie i sytuacje w wykreowanym świecie przez Pana Cholewę