Autorka sprawnym językiem łączy zagadnienia dotyczące etyki odpowiedzialności z możliwością performatywnego pojawienia się ciała jednostki na ulicy. Ukazuje czym jest sfera prywatna i publiczna, zastanawiając się nad ich zależnościami i granicami. Porusza temat m.in jednostkowości, solidarności, prekarności, wrażliwości, oporu przeciw przemocy i należenia do społeczności zwanej "ludem" a nie tylko "narodem". Dużym atutem książki jest pojawianie się w głowie pytań filozoficznych w trakcie czytania lektury.
Idee autorki nie są ani idealistyczne ani skrajnie negatywne. :) Odwołuje się do myśli Arendt, Levinasa i Ghandiego oraz próbuje refleksyjnie odpowiedzieć na pytanie Adorno: czy może istnieć dobre życie w złym życiu - wynosząc to pytanie na poziom życia jednostki w życiu społeczeństwa.
Widać też wpływ filozofii Merleau-Ponty'ego na jej myśli odnośnie ciała, ale jego nazwisko w książce nie pada ani razu. Książka każe zatrzymać się i zastanowić nad własną rolą w zależnościach społeczno-etycznych.

Autorka sprawnym językiem łączy zagadnienia dotyczące etyki odpowiedzialności z możliwością performatywnego pojawienia się ciała jednostki na ulicy. Ukazuje czym jest sfera prywatna i publiczna, zastanawiając się nad ich zależnościami i granicami. Porusza temat m.in jednostkowości, solidarności, prekarności, wrażliwości, oporu przeciw przemocy i należenia do społeczności...