Książka słaba, potencjał był duży, ale niestety został zaprzepaszczony. Autor stworzył ciekawy świat, który w tej książce żyje i można się wczuć w jego klimat. Niestety ma się wrażenie, że pisarz w połowie książki stracił wenę i brakło mu pomysłu na ciekawe doprowadzenie tej historii do końca.

Książka słaba, potencjał był duży, ale niestety został zaprzepaszczony. Autor stworzył ciekawy świat, który w tej książce żyje i można się wczuć w jego klimat. Niestety ma się wrażenie, że pisarz w połowie książki stracił wenę i brakło mu pomysłu na ciekawe doprowadzenie tej historii do końca.

Mamy połowę XXI wieku, za nami coś na kształt apokalipsy, Warszawą trzęsie groźna azjatycka sekta. Wszystko brzmi obiecująco. Nawet klimat miasta, brudnego, przeludnionego, dziwacznie zmutowanego, udało się Rafałowi Nowakowskiemu przekonująco nakreślić. Nie udało się za to z fabułą. Chyba że ona gdzieś tam jest, pod spodem, pod tym pretensjonalnym, pseudointelektualnym pitu-pitu. Może zabrakło mi determinacji, żeby spróbować wnikliwiej się w "Rdzę" wczytać i wyciągnąć wszystkie jej zalety. Moja wina, niemniej nie planuję pokutować, umartwiać się, ani tym bardziej robić kolejnego podejścia. Z radością zapomnę o kilku godzinach poświęconych lekturze.

I tylko Philip K. Dick, przywołany na okładce, gdzieś tam ze swojego miejsca w przytulnej Wieczności, będzie nadal prychał z dezaprobatą na myśl o tanim chwycie marketingowym, którego stał się bohaterem.

Mamy połowę XXI wieku, za nami coś na kształt apokalipsy, Warszawą trzęsie groźna azjatycka sekta. Wszystko brzmi obiecująco. Nawet klimat miasta, brudnego, przeludnionego, dziwacznie zmutowanego, udało się Rafałowi Nowakowskiemu przekonująco nakreślić. Nie udało się za to z fabułą. Chyba że ona gdzieś tam jest, pod spodem, pod tym pretensjonalnym, pseudointelektualnym...

Grafomańskie opisy, nieudolne i nieskładnie poprowadzona fabuła (której tak naprawdę brak),garść truizmów, słabej poezji oraz pseudo filozoficznych dywagacji. Wszystko to można by jeszcze przeboleć gdyby nie jeden istotny szczegół - nie czyta się tego dobrze.

Grafomańskie opisy, nieudolne i nieskładnie poprowadzona fabuła (której tak naprawdę brak),garść truizmów, słabej poezji oraz pseudo filozoficznych dywagacji. Wszystko to można by jeszcze przeboleć gdyby nie jeden istotny szczegół - nie czyta się tego dobrze.

Ogólne wrażenie jest pozytywne.

Na plus:
Ciekawie ujęty, nawiązujący do aktualnie popularnych zapatrywań pomysł political-fiction.
Miłe liczne odniesienia do historii polskiej wynalazczości.

Nie podoba mi się sposób zamknięcia.
Trochę odstręczają mnie liczne rozbudowne fragmenty majaków.
Jestem jednak pewien, że te elementy mają szansę, za sprawą dużej plastyczności, trafić w gusta niektórych czytelników.

Ogólne wrażenie jest pozytywne.

Na plus:
Ciekawie ujęty, nawiązujący do aktualnie popularnych zapatrywań pomysł political-fiction.
Miłe liczne odniesienia do historii polskiej wynalazczości.

Nie podoba mi się sposób zamknięcia.
Trochę odstręczają mnie liczne rozbudowne fragmenty majaków.
Jestem jednak pewien, że te elementy mają szansę, za sprawą dużej plastyczności,...

Książka mimo ciekawego pomysłu bardzo traci, ze względu na:
- wprowadzanie postaci w połowie akapitu tak bez sensu
- sekso-wypychacz
Inaczej była by spoko, ale no cóż psuje się przez to i nawet nawiązanie do mitologii nie ratuje tego

Książka mimo ciekawego pomysłu bardzo traci, ze względu na:
- wprowadzanie postaci w połowie akapitu tak bez sensu
- sekso-wypychacz
Inaczej była by spoko, ale no cóż psuje się przez to i nawet nawiązanie do mitologii nie ratuje tego

Nie dałem rady. No po prostu nie dałem. Może jest tam gdzieś ta iskierka, ale ja jej nie dostrzegam. Gratulacje za pomysł, realia niecodzienne, bohaterowie trochę bardziej choć też nie jest źle. Ale całokształt...jakbym jadł zupę widelcem. Mam wrażenie, że (co uważam za manifestację kiczu literackiego) kiedy jakaś teza jest akurat potrzebna, to staje się faktem. Tak jakby nagle wpadł do głowy fajny pomysł i został wprowadzony do książki od ręki zamiast odpowiednio wcześniej. Bohaterowie momentami przestają być sobą (!) i zachowują się jak AI (jestem przekonany, że nie mylę tutaj mojej tezy z zamierzeniem autora).
No i Matrix na okładce to chyba trochę zbyt frywolna interpretacja.
Jeśli to ma być pierwszy krok w karierze, to okazuje się być dobrym przykładem do zwrócenia uwagi na sposób pisania.

Nie dałem rady. No po prostu nie dałem. Może jest tam gdzieś ta iskierka, ale ja jej nie dostrzegam. Gratulacje za pomysł, realia niecodzienne, bohaterowie trochę bardziej choć też nie jest źle. Ale całokształt...jakbym jadł zupę widelcem. Mam wrażenie, że (co uważam za manifestację kiczu literackiego) kiedy jakaś teza jest akurat potrzebna, to staje się faktem. Tak jakby...

Jedyną mocną stroną są opisy postapokaliptycznej Warszawy zmieniającej się w miasto azjatyckie. Po sześćdziesięciu stronach opisy już nudzą i zaczyna się koszmar - od drewnianych dialogów pęka szkliwo na zębach, sceny łóżkowe są żałosne ("W opustoszałych pomieszczeniach promieniowali gibką smagłością ruchów frykcyjnych, eteryczną energią lepkich fluidów"),monologi, w których bohaterowie zastanawiają się nad naturą wszechświata, nadużywając słów takich jak "entropia" czy "miazmaty" brzmią jak urywki z bloga uduchowionej gimnazjalistki ("Ludzie pędzą, zderzają się ze sobą, sczepieni kręcą się jakiś czas w kółko, a potem każdy odlatuje w inną stronę. Siła odśrodkowa"),fabuła się sypie a wplecenie w nią czegoś co ma być syberyjskim eposem całkowicie niszczy konstrukcję książki i przyjemność z czytania. Omijać z daleka.

Jedyną mocną stroną są opisy postapokaliptycznej Warszawy zmieniającej się w miasto azjatyckie. Po sześćdziesięciu stronach opisy już nudzą i zaczyna się koszmar - od drewnianych dialogów pęka szkliwo na zębach, sceny łóżkowe są żałosne ("W opustoszałych pomieszczeniach promieniowali gibką smagłością ruchów frykcyjnych, eteryczną energią lepkich fluidów"),monologi, w...

Niezwykły popis kunsztu słownictwa polskiego. To właśnie bogate( nie przez wszystkich lubiane) opisy miejsc, ludzi i zjawisk są największym plusem tej powieści. Chodź można było odczuć trochę przesyt treści nad fabułą, nie było to na tyle męczące aby porzucić czytanie.
Wizja świata, którą zaprezentował autor, nie jest do końca kosmicznym wybrykiem. Niewiele brakuje aby nasz kraj został zastąpiony tym z książki, zachowania ludzkie już się pokrywają z tymi z dzieła Rafała Nowakowskiego. Ta rzeczywistość i bliskość przyszłości pozostawia po przeczytaniu pewien żal, ale i determinację, żeby szanować to co mamy, i ocalić to co jeszcze nie odeszło w zapomnienie, bo cyfryzacji poddadzą się niedługo już ludzkie emocje....
Polecam wszystkim, nawet gdy książka może wydawać się nużąca, pomyśleć nad treścią i odnieść ją do swojego życia.

Niezwykły popis kunsztu słownictwa polskiego. To właśnie bogate( nie przez wszystkich lubiane) opisy miejsc, ludzi i zjawisk są największym plusem tej powieści. Chodź można było odczuć trochę przesyt treści nad fabułą, nie było to na tyle męczące aby porzucić czytanie.
Wizja świata, którą zaprezentował autor, nie jest do końca kosmicznym wybrykiem. Niewiele brakuje aby...

na koniec nuda.

na koniec nuda.

Receptą na zaczęcie wszystkiego od nowa jest tylko kompletny reset - Amnezja. Bunt przeciwko kontroli - pozwolenie sobie na dotknięcie dna, a nie ciągłe utrzymywanie się na powierzchni. Ciekawa diagnoza z którą ciężko polemizować :)

Receptą na zaczęcie wszystkiego od nowa jest tylko kompletny reset - Amnezja. Bunt przeciwko kontroli - pozwolenie sobie na dotknięcie dna, a nie ciągłe utrzymywanie się na powierzchni. Ciekawa diagnoza z którą ciężko polemizować :)