Brisingr

PŁAKAŁAM GDY CZYTAŁAM.
#zagubiona

PŁAKAŁAM GDY CZYTAŁAM.
#zagubiona

Pokaż mimo to

Super!!! Polecam !!

Super!!! Polecam !!

Pokaż mimo to

Och, po cudownym uleczeniu przez smoki, wspaniałej bitwie i pięknym połączeniu się z bratem trzeba się w końcu wziąć do roboty. Szczególnie, gdy Murtagh, Twój brat, kradnie Ci miecz pod pretekstem tego, że jest starszy.
Całą tę część wspominam jak przez mgłę, mimo, że oceniam ją ledwo miesiąc po przeczytaniu, i jedyne co przychodzi mi do głowy to fakt, że Eragon z Roranem nagle z zadka lecą sobie zabijać Ra'zaców i ratować Katrinę, a nasz kochany główny bohater zamiast zabijać Sloana każe go czymś gorszym niż śmierć. Za co? Za to, że zdradził wieśniaków choć w późniejszych częściach Eragon nie karze tak srogo nawet gorszych przestępców.
Dodatkowo idą wykuwać mieczyk bo Eragonowi jedno ostrze zabrano, drugi złamał mimo zaklęć, by się nie łamał. No cóż. Ciekawy wątek z tym jak ktoś omija przysięgę w pradawnej mowie choć z drugiej strony całkowicie zbędny i nie miałabym problemu jakby Eragonowi ktoś po prostu, by dał taki miecz. Zaoszczędziłoby to stu stron wykuwania go. No i niezrozumiałego powodu dlaczego poznał prawdziwe imię tego miecza i czemu miecz nazywa się ogień.
Dodatkowo od tej części pojawiają się opisy z punktu widzenia Saphiry, które... są dla mnie zwyczajnie słabe. Owszem, jest to bardziej zwierzęce, a smoki to właśnie zwierzęta, ale całą serię wbijają nam do głów, że są przecież nader inteligentne. Ba, Saphira nie raz rypła takim tekstem, że ją za to wielbiłam bo nie dość, że wyraźnie krytykowała czyjeś poczynania to rzucała mądrym pomysłem co zrobić. Wyraża się również normalnie. To czemu skoro potrafi normalnie powiedzieć słońce i tak też ze swoim Jeźdźcem rozmawia to w głowie nazywa to coś "gorącą kulą co zwiedza niebo" czy jak to tam było nazwane? Widocznie miała to być jakaś odmiana, ale dla mnie całkowicie niezrozumiała i kłócąca się z poprzednim zamysłem.
Naprawdę dużo więcej nie mogę sobie przypomnieć z tych ponad 600 stron. No, może poza tym, że Roran nie wiadomo jakim cudem pokonał 193 wrogów stojąc na stercie trupów (a kto inny skrupulatnie to liczył).

Och, po cudownym uleczeniu przez smoki, wspaniałej bitwie i pięknym połączeniu się z bratem trzeba się w końcu wziąć do roboty. Szczególnie, gdy Murtagh, Twój brat, kradnie Ci miecz pod pretekstem tego, że jest starszy.
Całą tę część wspominam jak przez mgłę, mimo, że oceniam ją ledwo miesiąc po przeczytaniu, i jedyne co przychodzi mi do głowy to fakt, że Eragon z Roranem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sentyment

Sentyment

Pokaż mimo to

Pamiętam, że kiedy czytałam ten tom po raz pierwszy, miałam jakieś 14 lat. I strasznie się nudziłam. Teraz jednak w ogóle nie czułam tej nudy. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że druga część tego tomu będzie ciekawsza, bo mniej-więcej pamiętam dwa wydarzenia, które się w niej znajdą. Jednak dla mnie Alagaësia zawsze będzie domem, niezależnie od wieku i wad tych książek.

Pamiętam, że kiedy czytałam ten tom po raz pierwszy, miałam jakieś 14 lat. I strasznie się nudziłam. Teraz jednak w ogóle nie czułam tej nudy. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że druga część tego tomu będzie ciekawsza, bo mniej-więcej pamiętam dwa wydarzenia, które się w niej znajdą. Jednak dla mnie Alagaësia zawsze będzie domem, niezależnie od wieku i wad tych książek.

Pokaż mimo to

Ugh, naprawdę ciężko mi to pisać.
W tej książce jest zbyt dużo scen, które nie mają zbytniego celu, po prostu są. Nie wiem, może staną się istotne w następnym tomie, ale póki co to tylko pusty tekst.
Mam również wrażenie, że autor nie przemyślał do końca całego ciągu przyczynowo-skutkowego, kiedy pisał poprzednie powieści i w tym tomie, dochodzi do wniosku, że to co napisał mu nie odpowiada, więc zastanawia się, czy może teraz zrobić to i to i wybiera opcję która wydaje się logiczna, ale wcześniej nie przygotował pod nią gruntu, więc kolejny plot twist tak naprawdę nas nie rusza, mamy tylko taki chwilowy zastój i z pobłażliwym uśmiechem patrzymy na książkę i mówimy "Poważnie?".
Książka nie najlepsza, ale jestem ciekawa jak ta historia się skończy, więc przeczytam serię do końca.

Ugh, naprawdę ciężko mi to pisać.
W tej książce jest zbyt dużo scen, które nie mają zbytniego celu, po prostu są. Nie wiem, może staną się istotne w następnym tomie, ale póki co to tylko pusty tekst.
Mam również wrażenie, że autor nie przemyślał do końca całego ciągu przyczynowo-skutkowego, kiedy pisał poprzednie powieści i w tym tomie, dochodzi do wniosku, że to co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeśli ktoś lubi smoki, księżniczki, bitwy na miecze to jest to odpowiednia książka. Wciągająca pozycja która pochłonęła mnie od pierwszej do ostatniej strony i bardzo się cieszę że nie jest to ostatni tom bo liczę na więcej.

Jeśli ktoś lubi smoki, księżniczki, bitwy na miecze to jest to odpowiednia książka. Wciągająca pozycja która pochłonęła mnie od pierwszej do ostatniej strony i bardzo się cieszę że nie jest to ostatni tom bo liczę na więcej.

Pokaż mimo to

Z tomu na tom przygody Eragona są coraz ciekawsze i wciągające. Podobała mi się ta część. Przez co od razu po jej skończeniu sięgnąłem po kontynuację. Polecam :)

Z tomu na tom przygody Eragona są coraz ciekawsze i wciągające. Podobała mi się ta część. Przez co od razu po jej skończeniu sięgnąłem po kontynuację. Polecam :)

Pokaż mimo to

Aby wyrazić opinię, musiałbym przeczytać jeszcze raz. Książka miała swoje lepsze i gorsze momenty, ale z pewnością zawiera jeden, bardzo ważny i zaskakujący plot twist. Nie zdradzę o co chodzi, niech to będzie małą zachętą do lektury.

Aby wyrazić opinię, musiałbym przeczytać jeszcze raz. Książka miała swoje lepsze i gorsze momenty, ale z pewnością zawiera jeden, bardzo ważny i zaskakujący plot twist. Nie zdradzę o co chodzi, niech to będzie małą zachętą do lektury.

Pokaż mimo to

Eragon, Saphira i kuzyn głównego bohatera – Roran, wyruszyli do Helgrindu, siedziby mrocznych istot zwanych Ra’zackami. Mieli dwa cele – zabić potwory i uwolnić ukochaną Rorana – Katrinę. I tutaj zaczyna się zabawa, bo z pozoru prosta dla jeźdźca i smoka misja staje się dość skomplikowaną sprawą – w końcu co to za książka, gdzie wszystko jest proste i logiczne 😀

Pełna recenzja na blogu, zapraszamy!
https://wielokropekblog.wordpress.com/2018/04/15/brisingr-recenzja/

Eragon, Saphira i kuzyn głównego bohatera – Roran, wyruszyli do Helgrindu, siedziby mrocznych istot zwanych Ra’zackami. Mieli dwa cele – zabić potwory i uwolnić ukochaną Rorana – Katrinę. I tutaj zaczyna się zabawa, bo z pozoru prosta dla jeźdźca i smoka misja staje się dość skomplikowaną sprawą – w końcu co to za książka, gdzie wszystko jest proste i logiczne 😀

Pełna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to