Proza jest dość dobra, pewne elementy dość ciekawe gdyby je jakoś wyeksploatować, ale całościowo zawodzi na tak wielu polach...
- Psychologia bohaterów (ludzkich i nieludzkich) jest zupełnie niewiarygodna
- Opis polityczny ludzkości, płytki, sprwowadzający się do tego że rząd to banda debili.
- niekończące się opisy bitew/starć/walk w "kosmosie" - nudy na pudy z których nic nie wynika
- Element heroiczny głównego wątku naiwny do bólu zębów.
Ostentacyjnie przestałem czytać koło 90% mając dość tego co wyżej, nie sądzę żebym coś stracił.
W s-f szukam jakieś ciekawej wizji tego co nas czeka lub mogłoby czekać, jakiejś odskoczni do analizy z boku. U Paolliniego tego nie znalazłem.

Proza jest dość dobra, pewne elementy dość ciekawe gdyby je jakoś wyeksploatować, ale całościowo zawodzi na tak wielu polach...
- Psychologia bohaterów (ludzkich i nieludzkich) jest zupełnie niewiarygodna
- Opis polityczny ludzkości, płytki, sprwowadzający się do tego że rząd to banda debili.
- niekończące się opisy bitew/starć/walk w "kosmosie" - nudy na pudy z których nic...

Początek bardzo mi się podobał, zapowiadał się na cosmic horror, trzy razy byłam przekonana że zaraz główna bohaterka zemrze i dostaniemy zmianę POV;
dalej średnio, Kira zachowuje się jak android lub (co najmniej) żołnierz a nie zwykły człowiek którym niby była, akcja jest nierówna, a końcówka nieco... przesłodzona? Na plus świat przedstawiony, solidnie przemyślany, nie żebym się znała na SF.

Początek bardzo mi się podobał, zapowiadał się na cosmic horror, trzy razy byłam przekonana że zaraz główna bohaterka zemrze i dostaniemy zmianę POV;
dalej średnio, Kira zachowuje się jak android lub (co najmniej) żołnierz a nie zwykły człowiek którym niby była, akcja jest nierówna, a końcówka nieco... przesłodzona? Na plus świat przedstawiony, solidnie przemyślany, nie...