Fantom bólu. Reportaże wszystkie

Nie czytać, jak nie chce się pogrążyć w rozpaczy, że można tak traktować innego człowieka. Arcydzieło reportażu. Wali po głowie każdym zdaniem. Nie ma zbędnych słów.

Nie czytać, jak nie chce się pogrążyć w rozpaczy, że można tak traktować innego człowieka. Arcydzieło reportażu. Wali po głowie każdym zdaniem. Nie ma zbędnych słów.

No i co tu pisać ? Hanna Krall to po prostu literackie zjawisko <3
Zapraszam na mój kanał na YT, gdzie między innymi o książce mówię :)

No i co tu pisać ? Hanna Krall to po prostu literackie zjawisko <3
Zapraszam na mój kanał na YT, gdzie między innymi o książce mówię :)

Nie ocenię, bo musiałbym zaniżyć ocenę i nie byłoby to sprawiedliwe skoro nie przeczytałem w całości. Przebrnąłem tylko przez półtora historii i nie mogę dalej, jak sobie pomyślę ile to jeszcze ma stron...
Przeczytałem więc "Zdążyć przed Panem Bogiem" i "Sublokatorkę" do połowy. Co do "Zdążyć...", to oczywiście pamiętam ją jako lekturę szkolną i wtedy przeczytałem z zainteresowaniem, bo na tle innych lektur, to przynajmniej była tematyka, która mnie interesowała, ale dziś... nie wiem, może 50 lat temu nie było lepszej książki na temat zagłady Żydów, ale dzisiaj to jest po prostu całkiem dobry przykład tego, ze lektury szkolne to chyba mają za zadanie zniechęcić młodzież do czytania... To jest po prostu ciężko napisana historia - z jakimiś refleksjami, dygresjami, czy sam nie wiem jak to nazwać. Tyle jest książek, relacji z holocaustu, getta... one są... też poruszające, wciągające, dające do myślenia, ale prosto napisane, tak że każdy czyta z zainteresowaniem i skupieniem, niektóre jak powieść przygodową... to są książki, które młodzież mogłyby przy sobie zatrzymać, a "Zdążyć przed Panem Bogiem" to nie zatrzymuje nawet mnie. Odlatywałem myślami co chwilę, nie mogłem skupić się na treści... "Sublokatorkę" przeczytałem do połowy i nawet mnie niespecjalnie interesuje co będzie dalej. To jest ten moment, kiedy powinienem odłożyć książkę, nie wszystko muszę przeczytać do końca, te świat jest pełen książek, mogę znaleźć takie, które bardziej do mnie przemawiają.

Nie ocenię, bo musiałbym zaniżyć ocenę i nie byłoby to sprawiedliwe skoro nie przeczytałem w całości. Przebrnąłem tylko przez półtora historii i nie mogę dalej, jak sobie pomyślę ile to jeszcze ma stron...
Przeczytałem więc "Zdążyć przed Panem Bogiem" i "Sublokatorkę" do połowy. Co do "Zdążyć...", to oczywiście pamiętam ją jako lekturę szkolną i wtedy przeczytałem z...

Wybitna jest każda strona.

Wybitna jest każda strona.

Nie trzeba tu specjalnych i dodatkowych tłumaczeń. Arcy!!!

Nie trzeba tu specjalnych i dodatkowych tłumaczeń. Arcy!!!

Hanna Krall pisze cudownie. Dla mnie jej reportaże to majstersztyk. Podoba mi się ten enigmatyczny styl, niedopowiadanie, pozostawianie miejsca czytelnikowi na domysły. To naturalnie zmusza do refleksji. Nie powiem, że reportaże te są łatwe i przyjemne, nawet nie przez tematykę, ale w niektórych naprawdę można pogubić się w imionach i czasach akcji. Ale po za tym, to książki o życiu, po prostu, o miłości, przyjaźni, byciu jako człowiek. Cudowne.

Hanna Krall pisze cudownie. Dla mnie jej reportaże to majstersztyk. Podoba mi się ten enigmatyczny styl, niedopowiadanie, pozostawianie miejsca czytelnikowi na domysły. To naturalnie zmusza do refleksji. Nie powiem, że reportaże te są łatwe i przyjemne, nawet nie przez tematykę, ale w niektórych naprawdę można pogubić się w imionach i czasach akcji. Ale po za tym, to...

Spotkanie z Hanną Krall...?
Fascynujące. Osobliwe.Wzruszajace.Refleksyjne.
Czytałam wiele książek o tematyce holokaustu i wojny,
ale nigdy...nigdy czegoś tak bolesnego i prawdziwego
nie dotknęłam.
Delektowałam sie każdym zdaniem.
Chciałam przedłużyć to spotkanie smutne,ale...piękne.
Dziękuję Pani Hanno.
Teraz czuję i wiem więcej...

Spotkanie z Hanną Krall...?
Fascynujące. Osobliwe.Wzruszajace.Refleksyjne.
Czytałam wiele książek o tematyce holokaustu i wojny,
ale nigdy...nigdy czegoś tak bolesnego i prawdziwego
nie dotknęłam.
Delektowałam sie każdym zdaniem.
Chciałam przedłużyć to spotkanie smutne,ale...piękne.
Dziękuję Pani Hanno.
Teraz czuję i wiem więcej...

"Fantom bólu" to fantastyczny reportaż,w którym Hanna Krall prowadzi nas przez nieznane historie polskich żydów - jakby to powiedział Kieślowski żydostwa polskiego. "Fantom Bólu" jest zbiorem wszystkich książek i historii, które zostały napisane i wydane przez wyżej wymienioną autorkę. W swoich reportażach Hanna Krall porusza tematy, których powstydzili się inni pisarze, bo to patetyczne i zbyt smutne, bo tego już było tyle... ale nie w takim stylu, nie spisane przez ową autorkę. Smutne są to opowiadania to prawda, ale i prawdziwe, które warto poznać, bo dotyczą naszej historii, historii polski. Może przeczytaliście już książki o wojnie, o żydach, bo wiele ich było, ale jeśli tej nie przeczytaliście to polecam gorąco.

"Fantom bólu" to fantastyczny reportaż,w którym Hanna Krall prowadzi nas przez nieznane historie polskich żydów - jakby to powiedział Kieślowski żydostwa polskiego. "Fantom Bólu" jest zbiorem wszystkich książek i historii, które zostały napisane i wydane przez wyżej wymienioną autorkę. W swoich reportażach Hanna Krall porusza tematy, których powstydzili się inni pisarze, bo...

Skończyłam. Zajęło mi to 10 miesięcy. Ostatnie dni przyspieszyłam, miałam potrzebę. I teraz mi tak jakoś strasznie, strasznie smutno...

Skończyłam. Zajęło mi to 10 miesięcy. Ostatnie dni przyspieszyłam, miałam potrzebę. I teraz mi tak jakoś strasznie, strasznie smutno...

Ostatnio nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazały się zebrane w jednym tomie reportaże Hanny Krall. To monumentalne działo zatytułowane „Fantom bólu. Reportaże wszystkie” zawiera dwanaście tekstów, w tym m.in. „Zdążyć przed Panem Bogiem”, „Sublokatorka”, „Okna” oraz „Hipnoza”. Dla mnie twórczość Hanny Krall ma szczególne znaczenie, ponieważ od kiedy w liceum przeczytałam „Zdążyć przed Panem Bogiem”, zaczęłam bardziej interesować się historią, a w szczególności historią drugiej wojny światowej.

„Zdążyć przed Panem Bogiem” jest to zapis rozmowy Hanny Krall z Markiem Edelmanem, Żydem, któremu udało się przeżyć likwidacje getta warszawskiego. Jest to przykład relacji świadka i uczestnika wydarzeń. Na całościowy obraz holokaustu i powstania Żydów składa się seria wiarygodnie opisanych przez Edelmana obrazów. Marek Edelman odtwarza w pamięci osoby, ich zachowania, sytuacje, a także problemy tamtego okresu. Są ukazane działania zbrojne, ale również próby ratowania ludzi od śmierci w komorach gazowych. Stara się jak najbardziej obiektywnie przedstawić wszystko to, co zapamiętał z tamtego okresu. Nie zważa na stereotyp bohatera, nie próbuje kreować wizerunku nieskazitelnego komendanta, nie dąży do interpretowania faktów pod kątem oczekiwań społecznych, wręcz odcina się od opinii innych ludzi. Przedstawia siebie, swoich znajomych i przyjaciół, jako normalnych, zwykłych ludzi, którzy także posiadają chwile załamania, słabości i osobiste problemy. Unika w swojej relacji tendencji do mitologizowania, nie tworzy legendy wspaniałych, niezłomnych bohaterów o kryształowej moralności. Nie przemilcza faktów, na tle których jego wizerunek nie jest jednoznacznie pozytywny. Rozmowa Marka Edelmana i Hanny Krall ma cechy przetargu, w którym uczestniczą: pamięć, godność i poczucie wstydu. Wyczuwa się stałe napięcie pomiędzy tą wersją historii, jaką podają podręczniki, a jej wycinkowym obrazem, jaki przechował w pamięci pojedynczy świadek.

Jeżeli chodzi o reportaż zatytułowany „Sublokatorka” to można powiedzieć jedno – jest niełatwy w odbiorze. Wydaje mi się, że na to bezpośredni wpływ ma zastosowana kompozycja, gdzie mamy do czynienia z urywanymi zdaniami i przez to nie możemy odnaleźć się i dopasować kto jest kim. Jednak mimo tych trudności uważam, że powinno przeczytać się również i ten reportaż. W nim znajdziemy bowiem wiele wstrząsających fragmentów, które naprawdę zmuszają do refleksji nad postępowaniem drugiego człowieka.

Kolejnym reportażem, na który trzeba zwrócić szczególną uwagę podczas czytania „fantomu bólu” jest „Hipnoza”. Hanna Krall powraca tutaj do tematyki związanej z Holocaustem, jednak nie skupia się wyłącznie na tragedii Żydów, którzy zginęli, ale ukazuje również cierpienie tych, którzy przeżyli te straszne wydarzenia. Pokazuje także tragedię Polaków, Niemców, którzy po wojnie musieli gorzko zapłacić za swoje pochodzenie. To co warto podkreślić w reportażu nie znajdziemy patetyczności, ponieważ jej tam nie ma. Znajdziemy za to zupełnie inny sposób podchodzenia do tematu Holokaustu i drugiej wojny światowej. Ta opowieść jest niezwykle prosta i trafia wprost do czytelnika, wzbudzając w nim refleksję nad godnością człowieka oraz pierwiastków dobra i zła, które w nim drzemią.

„Monumentalny »Fantom bólu« to zbiór reportaży o Zagładzie i pamięci, o historii i ludzkim losie, a przede wszystkim o tym – jak ujęła to sama pisarka - »jak bardzo człowiek może być dobry i jak bardzo zły. Bo tego dowiadujemy się wciąż na nowo «”.
-z okładki książki

Reportaże Hanny Krall mają to do siebie, że doskonale oddają ludzką naturę. Ukazują jej złożoność i niejednorodność. Obraz człowieka, który jest w nich ukazany tak naprawdę nie jest jednoznaczny.

Nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić czytelników do przeczytania reportaży Hanny Krall. Może nie wszystkich na raz, ponieważ może to być z początku bardzo męczące – ponieważ bardzo trudno jest utrzymać książkę, która posiada ponad tysiąc dwieście stron – jednak jest to potężna dawka literatury, którą każdy powinien znać.

Ostatnio nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazały się zebrane w jednym tomie reportaże Hanny Krall. To monumentalne działo zatytułowane „Fantom bólu. Reportaże wszystkie” zawiera dwanaście tekstów, w tym m.in. „Zdążyć przed Panem Bogiem”, „Sublokatorka”, „Okna” oraz „Hipnoza”. Dla mnie twórczość Hanny Krall ma szczególne znaczenie, ponieważ od kiedy w liceum przeczytałam...