Tak jak w przypadku pierwszego tomu nie wkręciłam się do 40%, ale potem nie mogłam się oderwać.

Tak jak w przypadku pierwszego tomu nie wkręciłam się do 40%, ale potem nie mogłam się oderwać.

Znacznie dłuższa niż część pierwsza i chyba to po części tutaj zaszkodziło. Fabularnie wydaje się ciekawsza, więcej wątków, nowy świat, postacie itd. jednak w wielu miejscach czytanie bardzo się ciągnie. Akcji jest stosunkowo nie dużo, pomieszanie czasowe pomiędzy wątkami też wprowadza trochę zamętu i wg. mnie jest tutaj niepotrzebne i spokojnie udałby się napisać te rozdziały w czytelniejszy sposób.
Gdyby nie to, że tak często wręcz zmuszałem się, żeby szukać sobie czegoś innego do zajęcia podczas czytania, to śmiało można by mówić o ocenie 6, może nawet 6.5. A tak to takie 5.5 nie więcej.

Znacznie dłuższa niż część pierwsza i chyba to po części tutaj zaszkodziło. Fabularnie wydaje się ciekawsza, więcej wątków, nowy świat, postacie itd. jednak w wielu miejscach czytanie bardzo się ciągnie. Akcji jest stosunkowo nie dużo, pomieszanie czasowe pomiędzy wątkami też wprowadza trochę zamętu i wg. mnie jest tutaj niepotrzebne i spokojnie udałby się napisać te...

Klasyczna fantasy: złe, złe Zło - jest, akuratny bohater wyciągający rozwiązania jak króliki z kapelusza - jest, drużyna osobliwości w kłopotach - jest, nawet smok jest. Historia z gatunku naiwnych, każdy kłopot rozwiązuje się cudem lub ukrytą zdolnością jednego z bohaterów, konsekwencji swych działań nie ponosi nikt. Urocze jest to, jak postacie staja jedną noga w grobie a po paru stronach otrzepują się i hasają radośnie dalej. Mimo wszystko obie części czyta się gładko, bohaterów nie da się nie lubić a okazjonalna niekonsekwencja nie razi. Akcja rozwija się w zadowalającym tempie i z ciekawością oczekuje się na kolejne strony i kolejne perypetie. Polecam na lato.

Klasyczna fantasy: złe, złe Zło - jest, akuratny bohater wyciągający rozwiązania jak króliki z kapelusza - jest, drużyna osobliwości w kłopotach - jest, nawet smok jest. Historia z gatunku naiwnych, każdy kłopot rozwiązuje się cudem lub ukrytą zdolnością jednego z bohaterów, konsekwencji swych działań nie ponosi nikt. Urocze jest to, jak postacie staja jedną noga w grobie a...

Historia zaczyna się dokładnie tam, gdzie poprzedni tom ją zostawił. Każdy z bohaterów kombinuje jak może, choć wmieszali się w niezłe kłopoty, po różnych stronach wojny. Pod koniec robi się ciekawej, gdy wszyscy się ponownie spotykają. I gdy w końcu mamy smoki!
Sporo problemów zostało rozwiązanych, więc ciekawi mnie, w jaką stronę pójdzie dalej akcja.

Historia zaczyna się dokładnie tam, gdzie poprzedni tom ją zostawił. Każdy z bohaterów kombinuje jak może, choć wmieszali się w niezłe kłopoty, po różnych stronach wojny. Pod koniec robi się ciekawej, gdy wszyscy się ponownie spotykają. I gdy w końcu mamy smoki!
Sporo problemów zostało rozwiązanych, więc ciekawi mnie, w jaką stronę pójdzie dalej akcja.

Po cykl sięgnąłem, bo miał to być smoczy cykl. Smoki są, ale tu jest problem. Strasznie długo trzeba czekać, aby jakiś się pojawił. Jeden pojawia się po jakichś 300 stronach. Jako że rozdziały są z różnych perspektyw, to trzeba chwilę poczekać, aby znów był rozdział ze smokiem. Drugi pojawia się po jakichś 500, czyli pod koniec książki. Aktualnie jest to słaby 'smoczy cykl' jak dla mnie. Chociaż same smoki, jak już się pojawią, są ciekawe. Co prawda bardziej ten drugi niż pierwszy.


Najlepszą oceną książki jest zadanie sobie pewnego pytania. "Czy *z chęcią* przeczytałoby się ją jeszcze raz?" W tym przypadku odpowiedź brzmi 'nie'. Pierwszy tom mi się zdecydowanie bardziej podobał i o ile ten też chciałbym lubić, to się z nim męczyłem. Szczególnie pierwsze 100+ stron było ciężkich. Trudno powiedzieć, co poszło nie tak, ale nie czytało mi się go tak bardzo przyjemnie. Chyba, między innymi, było za dużo niepotrzebnych elementów, czyli mówiąc w skrócie, był za długi. Zmuszałem się do czytania, szczególnie na początku. Na szczęście później zrobiło się lepiej. Ale też nie w pełni. Były rozdziały zdecydowanie lepsze, ale trafiło się kilka gorszych. Ostatecznie stety niestety odpowiedź na zadanie pytanie "Czy z chęcią..."wciąż brzmi 'nie', szkoda. Ale to nie znaczy, że książka była zła. Była bardzo średnia i okropnie męcząca.

Po cykl sięgnąłem, bo miał to być smoczy cykl. Smoki są, ale tu jest problem. Strasznie długo trzeba czekać, aby jakiś się pojawił. Jeden pojawia się po jakichś 300 stronach. Jako że rozdziały są z różnych perspektyw, to trzeba chwilę poczekać, aby znów był rozdział ze smokiem. Drugi pojawia się po jakichś 500, czyli pod koniec książki. Aktualnie jest to słaby 'smoczy cykl'...

7/10 to chyba najlepsza ocena dla tej książki. Po dość słabym pierwszym tomie tom drugi wszystko naprawia i ulepsza wszystko, co było dobre w asystencie czarodziejki, a wyrzuca lub ogranicza to co złe. Polecam, i to nawet osobom rozczarowanym tomem pierwszym. Oby Cień Gildii był tak samo dobry albo lepszy.

7/10 to chyba najlepsza ocena dla tej książki. Po dość słabym pierwszym tomie tom drugi wszystko naprawia i ulepsza wszystko, co było dobre w asystencie czarodziejki, a wyrzuca lub ogranicza to co złe. Polecam, i to nawet osobom rozczarowanym tomem pierwszym. Oby Cień Gildii był tak samo dobry albo lepszy.

W tym tomie historia sledzi bohaterów, ktorzy sie rozdzielili i odrobine skacze w czasie i przestrzeni. Podobalo mi sie jak autorka bawi sie konwencjami i motywami. Moim zdaniem historia robi sie coraz ciekawsza. Troche nie pasowało mi, że rozdzieleni bohaterzy tak latwo dowiaduja sie lub domyslaja co robi reszta grupy, ale w sumie to szczegól. Nie mogę sie doczekać by poznac dalsze losy tej ciekawej ekipy .

W tym tomie historia sledzi bohaterów, ktorzy sie rozdzielili i odrobine skacze w czasie i przestrzeni. Podobalo mi sie jak autorka bawi sie konwencjami i motywami. Moim zdaniem historia robi sie coraz ciekawsza. Troche nie pasowało mi, że rozdzieleni bohaterzy tak latwo dowiaduja sie lub domyslaja co robi reszta grupy, ale w sumie to szczegól. Nie mogę sie doczekać by...

Druga część jest zdecydowanie lepsza od pierwszej. Akcja wreszcie się rozwinęła i wszystko dzieje się bardzo szybko. Podoba mi się to, że mamy kilku narratorów choć łatwo się przez to pogubić w linii czasowej wydarzeń. Co do świata to jest on cudownie zbudowany tak samo zresztą bohaterowie. Wszystko jest dopracowane. Słyszałam negatywną opinię o takiej szczegółowości ale dla mnie jest ona bardzo na plus.
Książka bywała miejscami nużąca. Być może ze względu na wymienioną wyżej szczegółowość lub przedstawienie magii naukowo. Raczej przyzwyczajeni jesteśmy do magii jako bardziej abstrakcyjnego, łatwego do pojęcia elementu, w tej serii natomiast jest ona nauką silnie powiązaną z matematyką i fizyką. Nie jest to więc typowa "lekka" fantastyka tylko raczej ambitniejsza lektura.
Naprawdę zachęcam do przeczytania tej serii.

Druga część jest zdecydowanie lepsza od pierwszej. Akcja wreszcie się rozwinęła i wszystko dzieje się bardzo szybko. Podoba mi się to, że mamy kilku narratorów choć łatwo się przez to pogubić w linii czasowej wydarzeń. Co do świata to jest on cudownie zbudowany tak samo zresztą bohaterowie. Wszystko jest dopracowane. Słyszałam negatywną opinię o takiej szczegółowości ale...

Dawno nie czytałem tak dobrej fantastyki.

Dawno nie czytałem tak dobrej fantastyki.

„Utracona Bretania” jest drugim tomem cyklu przygodowego fantasy „Kronika rozdartego świata”. Świat jest ciągle podzielony, Bretania oddzieliła się od reszty świata. Za Margueritte i Belinde do Bretanii podąża reszta już znanych bohaterów na czele z Vincentem. Niestety Bretania targana jest wewnętrznymi konfliktami. Nasi bohaterowie zostają rozdzieleni i stają po różnych stronach konfliktów. Akcja jest prowadzona wielotorowa, gdzie każda z grup walczy przede wszystkim o przeżycie. Jednak światu grozi następne rozdarcie. Czy uda im się zażegnać konflikty i połączyć siły? Poznajemy nowe możliwości magiczne naszych bohaterów, o których wcześniej nie wiedzieli. Do tego dołączają nowi, ważni bohaterowie. Przybywa nie tylko przyjaciół, ale też wrogów. Świat, który oddzielił się wieki temu rozwijał się odmiennie i często trudno się w nim odnaleźć naszym bohaterom. Akcja jest wartka, czasami nieprzewidywalna, ale tylko czasami. Pomysł bardzo dobry, ciekawe uniwersum, ale z wykonaniem bywa różnie. Pojawiają się problemy z narratorem i przeskokami czasowymi. Pod koniec autorka coraz mniej mnie zaskakiwała. Przyjemnie było słuchać książki w wykonaniu Wojciecha Masiaka, ale tylko przyjemnie. To za mało, więc na tym kończę słuchanie cyklu.

„Utracona Bretania” jest drugim tomem cyklu przygodowego fantasy „Kronika rozdartego świata”. Świat jest ciągle podzielony, Bretania oddzieliła się od reszty świata. Za Margueritte i Belinde do Bretanii podąża reszta już znanych bohaterów na czele z Vincentem. Niestety Bretania targana jest wewnętrznymi konfliktami. Nasi bohaterowie zostają rozdzieleni i stają po różnych...