Żar

Niesamowite, intymne spotkanie dwóch przyjaciół, po 41 latach i 43 dniach od wydarzeń, które zadecydowały o ich życiu. Panowie u schyłku swej drogi na ziemskim padole, ponownie definiują tak ważne emocje jak miłość do kobiety (tej samej), wzajemną odpowiedzialność czy męską przyjaźń. Rzecz napisana wspaniałym językiem, genialnie zinterpretowana przez Mariusz Bonaszewskiego. Rewelacja.

Niesamowite, intymne spotkanie dwóch przyjaciół, po 41 latach i 43 dniach od wydarzeń, które zadecydowały o ich życiu. Panowie u schyłku swej drogi na ziemskim padole, ponownie definiują tak ważne emocje jak miłość do kobiety (tej samej), wzajemną odpowiedzialność czy męską przyjaźń. Rzecz napisana wspaniałym językiem, genialnie zinterpretowana przez Mariusz...

Już dawno żadna literatura nie zadziałała na mnie tak katartycznie, jak ta króciutka, niepozorna, lecz (jak się okazało) niebywale dojrzała opowieść o dwóch przyjaciołach w sędziwym wieku, którzy muszą spotkać się ze sobą po czterdziestu jeden latach, aby poznać (bądź nie) prawdę o przeszłości.
Niezwykle subtelny, acz zarazem plastyczny styl Máraiego silnie oddziałuje na zmysły i emocje oraz przenosi czytelnika o prawie stulecie w przeszłość. Wymaga skupienia, obdarza mądrością i satysfakcją.

Już dawno żadna literatura nie zadziałała na mnie tak katartycznie, jak ta króciutka, niepozorna, lecz (jak się okazało) niebywale dojrzała opowieść o dwóch przyjaciołach w sędziwym wieku, którzy muszą spotkać się ze sobą po czterdziestu jeden latach, aby poznać (bądź nie) prawdę o przeszłości.
Niezwykle subtelny, acz zarazem plastyczny styl Máraiego silnie oddziałuje na...

Doskonała powieść. Krótka, choć bardzo intensywna. Gęsta, pełna napięć i emocji. Trzeba się mocno skupić, aby wszystko zrozumieć. Zdarzało mi się czytać jedną stronę po kilka razy i za każdym razem odkrywałam tam coś nowego. Kolejna pozycja w węgierskiej literaturze, która jest pełna tajemniczości i uzależniającego napięcia.

Doskonała powieść. Krótka, choć bardzo intensywna. Gęsta, pełna napięć i emocji. Trzeba się mocno skupić, aby wszystko zrozumieć. Zdarzało mi się czytać jedną stronę po kilka razy i za każdym razem odkrywałam tam coś nowego. Kolejna pozycja w węgierskiej literaturze, która jest pełna tajemniczości i uzależniającego napięcia.

Przepięknym językiem jest napisana ta książka - głębokim i barwnym. Nie pozwala się na długo odłożyć, bo od pierwszych stron angażuje czytelnika w historię.

Przepięknym językiem jest napisana ta książka - głębokim i barwnym. Nie pozwala się na długo odłożyć, bo od pierwszych stron angażuje czytelnika w historię.

Od pierwszych stron nie mogłam się oderwać od książki, od jej plastycznego wręcz niesamowicie realnego przekazu.
Po 41 latach dwójka przyjaciół, którzy dorastali wspólnie a których los poróżnił, spotyka się by wyjaśnić zagadkę przeszłości. W życiu czasami tak bywa, że najpierw człowiek się obraża, potem czeka zemsty a nie doczekawszy jej zastyga w oczekiwaniu i pogrąża się w przemyśleniach dotyczących zdarzeń minionych. Czytając książkę, cały czas zastanawiałam się, czy faktycznie istnieje prawdziwa przyjaźń, taka na całe życie, której nic nie jest w stanie poróżnić. Początek książki utwierdził mnie w przekonaniu, że taka przyjaźń jest możliwa, że to uczucie tak trudne a zarazem tak piękne jest w stanie wykształcić się i pokonać przeszkody losu. W tym momencie zauroczyłam się książką, jej sugestywnym, wręcz niesamowicie namacalnym przekazem. Jednakże, tak jak często w życiu bywa, tak i w tym przypadku przyjaźń nie mogła pokonać zdrady i opuszczenia. Należy bowiem pamiętać, że prawdziwa przyjaźń, to jeden z najsilniejszych związków w życiu, który zdarza się bardzo rzadko i który należy szczegolnie pielegnowac, ponieważ samolubstwo i próżność bardzo łatwo może je zabić .
Książka napisana jest w formie troszkę przydługawego monologu. Nasz główny bohater rozmawia ze swym starym przyjacielem, po bardzo długiej przerwie. Zna odpowiedzi na większość pytań, gdyż miał czas przeanalizować to co się wydarzyło. Nie czuje już nienawiści, nie chce zemsty. Zadaje jedynie dwa pytania, na które dawny przyjaciel nie jest w stanie odpowiedzieć. To w sumie bardzo smutna opowieść, bardzo dojrzała, pokazująca jak można być rozdartym na świat i to co z sobą niesie, choc przecież wszystko na świecie tworzy jedną całość. Jak zatraciwszy się w swym uporze możemy przegrać z czasem, jak jedno z najważniejszych uczuć, prawdziwa męska przyjaźń, może przegrać z zazdrością i pożądaniem. Należy oczywiście pamiętać, że jednak najbardziej oprócz zdrady małżonki, boli zdrada przyjaciela. Po tym nie sposób się otrząsnąć i nie sposób wrócić do codzienności. Zapraszam do zanurzenia się w tej opowieści, tak mądrej i tak prawdziwej.

Od pierwszych stron nie mogłam się oderwać od książki, od jej plastycznego wręcz niesamowicie realnego przekazu.
Po 41 latach dwójka przyjaciół, którzy dorastali wspólnie a których los poróżnił, spotyka się by wyjaśnić zagadkę przeszłości. W życiu czasami tak bywa, że najpierw człowiek się obraża, potem czeka zemsty a nie doczekawszy jej zastyga w oczekiwaniu i pogrąża się...

Usłyszałem o tym pisarzu w „Raporcie o książkach” i po dłuższym czasie zabrałem się do czytania jego powieści „Żar”.

Głównym motywem książki jest męska przyjaźń, dwóch starszych mężczyzn spotyka się po latach rozłąki i wspomina wydarzenia ze swojej młodości. Muszę przyznać, że trochę się męczyłem, stosunkowo mało treści, a opisów bardzo dużo. Główną część utworu jest potężny monolog, kilkadziesiąt ścian tekstu, do pewnego momentu mi się podobało, później już tylko odliczałem strony do końca. Mądrości życiowe przekazywane przez głównego bohatera są przeważnie trafne, choć z niektórymi się nie zgadzałem. W doczytaniu do końca pomaga piękno zdań i bogactwo językowe.

Chciałbym wystawić wyższą ocenę, ale trochę się rozczarowałem po ciekawym początku.

Usłyszałem o tym pisarzu w „Raporcie o książkach” i po dłuższym czasie zabrałem się do czytania jego powieści „Żar”.

Głównym motywem książki jest męska przyjaźń, dwóch starszych mężczyzn spotyka się po latach rozłąki i wspomina wydarzenia ze swojej młodości. Muszę przyznać, że trochę się męczyłem, stosunkowo mało treści, a opisów bardzo dużo. Główną część utworu jest...

Arcydzieło, perełka literacka obowiązkowa dla każdego. Ile tutaj jest emocji!

Arcydzieło, perełka literacka obowiązkowa dla każdego. Ile tutaj jest emocji!

Monolog starego człowieka, który rozlicza się z życiem i samym sobą. Mistrzowski styl, wyrafinowany język, prostota odbioru. Bo cóż ważniejszego w życiu, jeśli nie miłość?!

Monolog starego człowieka, który rozlicza się z życiem i samym sobą. Mistrzowski styl, wyrafinowany język, prostota odbioru. Bo cóż ważniejszego w życiu, jeśli nie miłość?!

Mała książeczka i taka moc! "Żar" Wymaga skupienia. Wymaga uważności. Tu każde słowo ma znaczenie, żadnego nie można pominąć. Marai w skondensowanej formie umieścił przyjaźń, miłość, nienawiść, zdradę, ucieczkę, stratę, samotność, gniew, pogodzenie się z samym sobą, faktami, targającymi człowieka uczuciami. Po czterdziestu jeden latach nawet zemsta mi gorzki smak......
Ale tu nie do końca o zemstę chodzi. Ta książka jest wielowymiarowa. I choć nie ze wszystkim się zgadzam, to sam punkt widzenia jest nietuzinkowy a przemyślenia warte ...... życia....... MISTRZOSTWO!!!!

Mała książeczka i taka moc! "Żar" Wymaga skupienia. Wymaga uważności. Tu każde słowo ma znaczenie, żadnego nie można pominąć. Marai w skondensowanej formie umieścił przyjaźń, miłość, nienawiść, zdradę, ucieczkę, stratę, samotność, gniew, pogodzenie się z samym sobą, faktami, targającymi człowieka uczuciami. Po czterdziestu jeden latach nawet zemsta mi gorzki smak......
Ale...

Książka wybitna. Prawdziwe arcydzieło.

Jest napisana po prostu fenomenalnie (ukłony dla tłumacza). Nie ma w niej żadnego zbędnego zdania czy słowa - jest doskonale skomponowana. Po kilku wersach dotyka człowieka uczucie żalu, że ją skończy czytać. Dozowałem sobie lekturę, aby się w niej rozsmakowywać.
W całym nawale różnej maści grafomańskich powieści i książek w ogóle, naprawdę warto sięgnąć po taką klasykę.

Książka wybitna. Prawdziwe arcydzieło.

Jest napisana po prostu fenomenalnie (ukłony dla tłumacza). Nie ma w niej żadnego zbędnego zdania czy słowa - jest doskonale skomponowana. Po kilku wersach dotyka człowieka uczucie żalu, że ją skończy czytać. Dozowałem sobie lekturę, aby się w niej rozsmakowywać.
W całym nawale różnej maści grafomańskich powieści i książek w...