W porównaniu z poprzednimi tomami serii i przy uwzględnieniu całego bezsensu i absurdu ta książka jest wyjątkowo składna i logiczna.
Podchodziłem do tej powieści ostrożnie, jako że poprzedni tom mocno mnie zawiódł, a na samym początku tego autor zaznacza, że jest chaotyczny. Uwaga: nie jest.
Akcja jest zwarta i sensowna. Spotykamy Artura na kilka lat po wydarzeniach z poprzedniej książki, na cofniętej do przeszłości Ziemi. Tam łączymy się z Fordem i Saltibartfastem z pierwszego tomu i razem ruszamy na szaloną pogoń przez całą galaktykę, by znaleźć części magicznego klucza (które są ukryte w najbardziej nielogicznych miejscach) i zapobiec wyzwoleniu z pułapki czasu pewnej bardzo zabójczej rasy.
I tak jak mówiłem, narracja jest tu poprowadzona dużo sprawniej, niż w poprzednich tomach. Od początku wiadomo, jaka jest stawka, po kolei dowiadujemy się kolejnych wydarzeń z przeszłości, które o tej stawce zdecydowały i obserwujemy zwroty, gdy bohaterowie próbują coś robić i jak zwykle im nie wychodzi.
Cała ekipa głównych bohaterów jest nadal równie niezdarna i nieogarnięta jak w poprzednich tomach. Ale tym razem to wszystko daje im pewną korzyść. Artur nauczył się latać (co było genialnie opisane),ponieważ jest roztrzepany. Trillian wreszcie doczekała się jakiegoś arcu, w którym nie gra tylko trzecich skrzypiec jako "kochanka" Zaphoda. Ford nadal służy za łażącą encyklopedię, ale dodatkowo przejawia trochę emocji (głównie tchórzostwa, ale zawsze coś). Najsłabiej wypada Zaphod, który przez większość czasu jest jedynie postronnym obserwatorem.
No i jeszcze jest Saltibartfast i jego restauracyjna matematyka. Może i bohater nie ma zbyt wiele wspólnego ze statycznym mędrcem, którym był w pierwszym tomie, ale zdecydowanie ubogaca tę historię. Marvin pojawia się tylko epizodycznie, ale jego wspaniale pesymistyczne podejście do świata niezmiennie bawi.
Bo ta książka zasadniczo została pomyślana jako coś, co ma bawić. Językowo jest genialna (choć mogę marudzić, że pierwszy tom był w innym tłumaczeniu i nazwy własne są oczywiście niespójne),żarty sypią się może nie tak gęsto jak w poprzednich tomach, ale za to są równie zabawne i inteligentne, często uderzające dopiero po fakcie.
Polecam. Szczerze, nie spodziewałem się, że będę mógł to powiedzieć. Poprzedni tom mnie zawiódł, pierwszy też nie spełni w pełni moich oczekiwań. Ale tu mogę bez bicia powiedzieć, że jestem w pełni zadowolony.

W porównaniu z poprzednimi tomami serii i przy uwzględnieniu całego bezsensu i absurdu ta książka jest wyjątkowo składna i logiczna.
Podchodziłem do tej powieści ostrożnie, jako że poprzedni tom mocno mnie zawiódł, a na samym początku tego autor zaznacza, że jest chaotyczny. Uwaga: nie jest.
Akcja jest zwarta i sensowna. Spotykamy Artura na kilka lat po wydarzeniach z...

Autostopem przez Galaktykę to seria napisana przez Douglasa Adamsa, jednego z współtwórców Doktora Who. Trzeci tom to przerobiony niewykorzystany scenariusz o Krikkitach (z resztą wydany też potem pod logiem DW). Ford Prefect to z resztą wariacja na temat Doktora. I podobne kucupały, choć pozbawione elementów franczyzy. Co do zasady wolę Dirka Gently'ego od Autostopem, ale Autostopem to również bardzo dobra, śmiesznie napisana seria, w której diabeł raczej tkwi w szczegółach niż ogólnej fabule (ta z reguły jest dość chaotyczna).

Autostopem przez Galaktykę to seria napisana przez Douglasa Adamsa, jednego z współtwórców Doktora Who. Trzeci tom to przerobiony niewykorzystany scenariusz o Krikkitach (z resztą wydany też potem pod logiem DW). Ford Prefect to z resztą wariacja na temat Doktora. I podobne kucupały, choć pozbawione elementów franczyzy. Co do zasady wolę Dirka Gently'ego od Autostopem, ale...

Nasze życie... Wielkie jak wszechświat.

Nasze życie... Wielkie jak wszechświat.

Coraz słabiej, lecz dalej fajnie.

Coraz słabiej, lecz dalej fajnie.

Cieszę się, że odkryłam tego pisarza. Kolejny raz przypomniał mi, że humor angielski jest the best!! I za wszystkie chichoty serdeczne dzięki 💙💚🧡💜❤

Cieszę się, że odkryłam tego pisarza. Kolejny raz przypomniał mi, że humor angielski jest the best!! I za wszystkie chichoty serdeczne dzięki 💙💚🧡💜❤

Ciąg dalszy przygód Artura Denta i Forda Prefecta. Nadal jest zabawnie, jest trochę świetnych tekstów, ale ogólnie całość jest jednak wyraźnie mniej interesująca niż poprzednie części. Brakowało mi takich niebanalnych rozwiązań fabularnych, jak choćby historia ludzi z Golgafrinchamu z "Restauracji na końcu wszechświata". Chyba jednak wyeksploatowanie formy i treści zaczęło być już dość mocno odczuwalne w tym trzecim tomie, przynajmniej u mnie pozostało takie wrażenie. W sumie - można przeczytać, nawet z przyjemnością, ale w zasadzie ta książka nic nie wnosi.

Ciąg dalszy przygód Artura Denta i Forda Prefecta. Nadal jest zabawnie, jest trochę świetnych tekstów, ale ogólnie całość jest jednak wyraźnie mniej interesująca niż poprzednie części. Brakowało mi takich niebanalnych rozwiązań fabularnych, jak choćby historia ludzi z Golgafrinchamu z "Restauracji na końcu wszechświata". Chyba jednak wyeksploatowanie formy i treści zaczęło...

Trzecia część całkiem nieźle trzyma poziom poprzednich dwóch. Przyjemnie czyta się tę kontynuację.

Trzecia część całkiem nieźle trzyma poziom poprzednich dwóch. Przyjemnie czyta się tę kontynuację.

Trzeci już tom cyklu utrzymuje poziom poprzednich. Mamy tutaj kontynuację przygód głównych bohaterów, którzy po raz kolejny zmierzą się z pełnym absurdów wszechświatem. I całą resztą. Tak jak i poprzednich części, tak i tej nie da się właściwie opowiedzieć, streścić, czy zrobić z nimi czegoś, co z reguły robi się z książkami. I tak czytając takie krótkie podsumowanie ciężko by było wynieść cokolwiek.

Jeżeli jednak zastanawialiście się, czy technicznie możliwe jest bycie masowym mordercom jednej osoby, co krykiet ma wspólnego z najbardziej śmiercionośnymi istotami na świecie, albo na przykład jesteście nieśmiertelni i potrzebujecie pomysłu, co zrobić z własnym życiem... to właśnie ta pozycja może Wam chociaż trochę pomóc.

Trzeci już tom cyklu utrzymuje poziom poprzednich. Mamy tutaj kontynuację przygód głównych bohaterów, którzy po raz kolejny zmierzą się z pełnym absurdów wszechświatem. I całą resztą. Tak jak i poprzednich części, tak i tej nie da się właściwie opowiedzieć, streścić, czy zrobić z nimi czegoś, co z reguły robi się z książkami. I tak czytając takie krótkie podsumowanie ciężko...

Równie dobra co poprzednia część, szkoda tylko, że zakończenie jest tak perfidnie otwarte.

Równie dobra co poprzednia część, szkoda tylko, że zakończenie jest tak perfidnie otwarte.

Poprzednie części wnosiły coś nowego, tutaj już mam wrażenie, że się to trochę przejadło.

Poprzednie części wnosiły coś nowego, tutaj już mam wrażenie, że się to trochę przejadło.