Paryska żona

Jestem zawiedziona. Liczyłam na porywającą historię z latami 20. w tle. Tymczasem ta fabuła ciągnie się, jest niespójna, naiwna. Czytadełko.

Jestem zawiedziona. Liczyłam na porywającą historię z latami 20. w tle. Tymczasem ta fabuła ciągnie się, jest niespójna, naiwna. Czytadełko.

Pokaż mimo to

Hemingway widziany oczami kobiet.

Książka napisana przez Paulę McLain z perspektywy pierwszej żony Ernesta Hemingwaya - Hadley Richardson.

Wielu pisarzy to barwne postacie, ale wśród nich Hemingway jeszcze się wyróżnia.
Pełen sprzeczności - jednocześnie bardzo męski i wymagający opieki, arogancki i czuły. Bał się wielu rzeczy, a jednocześnie wielokrotnie ryzykował swoje życie. Żył na krawędzi, wszystko chciał robić na własnych warunkach i taką wybrał śmierć.
Obywatel świata, tytan pracy. Na podstawie jego harmonogramu dnia można powiedzieć, że bycie pisarzem to naprawdę mozolne zajęcie.
Ze swojego życia stworzył mit i faktycznie do dziś jest legendą.

Po ślubie zamieszkali w Paryżu i to magiczne miasto w latach 20-tych XX wieku jest głównie tłem powieści. Specyficzny klimat pełen kawiarni, alkoholu i papierosów, artystycznej bohemy, miłosnych trójkątów, rozmów do świtu i życia, jakby świat wkrótce miał się skończyć.

Na tym tle historia wielkiej miłości, ale zarazem trudnego i bolesnego związku.
To oczywiście beletryzowana historia, ale warto ją przeczytać.

Hemingway widziany oczami kobiet.

Książka napisana przez Paulę McLain z perspektywy pierwszej żony Ernesta Hemingwaya - Hadley Richardson.

Wielu pisarzy to barwne postacie, ale wśród nich Hemingway jeszcze się wyróżnia.
Pełen sprzeczności - jednocześnie bardzo męski i wymagający opieki, arogancki i czuły. Bał się wielu rzeczy, a jednocześnie wielokrotnie ryzykował swoje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Wolałbym umrzeć niż zakochać się w kimś innym niż Hadley.”
Te słowa wypowiedział Ernest Hemingway pod koniec życia o swojej pierwszej żonie, Hadley Richardson. Z żaru miłości, jaki tkwił w tym stwierdzeniu, pozostała tylko pewność jej istnienia. Związek przetrwał zaledwie kilka lat. Pojawiły się następne kobiety, kolejne żony i nowe kochanki, a mimo to Ernest Hemingway nie odnalazł szczęścia, kończąc je samobójstwem. Historię swojego paryskiego małżeństwa, którego czas trwania w większości spędzili w Paryżu, opisał w „Ruchomym święcie”. Autorka postanowiła „sięgnąć głębiej, do emocji bohaterów i dać nowe spojrzenie na wydarzenia historyczne, pozostając jednocześnie wierna faktom”, a głos narratora oddać tym razem Hadley.
Powstała pięknie opowiedziana monografia ich małżeństwa.
Historia związku od momentu poznania się, w którym oboje wierzyli, że różnica wieku nie jest przeszkodą (on miał 21 lat, a ona 29), a małżeństwo, wbrew powszechnemu braku wiary w jego sens po traumie I wojny światowej, daje jednak wiarę „w przyszłość i w przeszłość – że historia, tradycja i nadzieja mogą trwać zespolone i pomóc w życiu”. Byli parą wyróżniającą się na tle paryskiej bohemy, żyjącej w ułudzie stałości związków, wśród licznych zdrad i trójkątów o różnej orientacji seksualnej, tkwiącej w teraźniejszości, by nie myśleć „o tym, co jutro, a co dopiero o tym, co „na zawsze”.”
Ernest i Hadley postawili na małżeństwo.
I o rozpadzie tego związku, na tle obyczajów w sferach, gdzie „artysta rozpustnik to był niemal banał, ale nikogo to nie bulwersowało. Jak długo robił dobre, ciekawe albo sensacyjne rzeczy, mógł mieć setkę kochanek i do woli rujnować im życie. Nie do przyjęcia były tylko wartości mieszczańskie, małe, zwyczajne, jak prawdziwa miłość czy dziecko”, opowiada Hadley. O trwaniu przy boku męża -pisarza, próbując pogodzić wszystkie priorytety i wartości obojga. Jego oczekiwania i swoje potrzeby. O powoli umierających marzeniach i nadziejach. O odkrywaniu błędu rozumowania w utożsamianiu miłości z jednością ciał i dusz. O niedotrzymywaniu obietnic, których nie należało wypowiadać głośno. Ale też historia o trudnych początkach stawania się znanym pisarzem. O krętej i kapryśnej drodze do sławy i uznania. O synu uciekającym od rodziny, a zwłaszcza apodyktycznej matki. O mężu próbującym pogodzić swoją naturę wolnego i niezależnego artysty ze zobowiązaniami małżeńskimi zabijającymi żar uczucia. O mężczyźnie niepotrafiącym kochać tylko jednej kobiety, bo lubił wszystkie, a „Paryż był pełen pociągających kobiet ze świeżymi twarzami i pięknymi nogami”. I wreszcie o dumnym, porywczym człowieku, dręczonym przez koszmary wojny, której był uczestnikiem. Autorka taktownie oddała mu głos w kilku miejscach poprzez narratora zewnętrznego, uzupełniając opowieść Hadley. O tych wszystkich składowych, budujących ostateczny portret trudnego, dramatycznego i burzliwego związku, z góry determinujących jego nieuchronny koniec.
Na swój sposób jednak szczęśliwy.
Wpisany w klimat Paryża lat 20. XX wieku i na tle przemian ekonomicznych, obyczajowych, kulturowych oraz wydarzeń politycznych. Jednak dla mnie najciekawszą stroną ukazania paryskiego świata artystów nie był sam styl życia, ale kontakty Hemingwayów z ówcześnie mniej lub bardziej popularnymi postaciami. Obecnie znanymi i uznanymi. Wspomnę tylko o takich sławach, jak James Joyce, Ezra Pound, Gertruda Stein, Mike Strater, Edward O’Brien czy Scott Fitzgerald. Widziani oczami Hadley byli tylko ludźmi ze swoimi wadami, zaletami, sukcesami, marzeniami, problemami czy porażkami. Hadley, jak uważna obserwatorka, kreśliła skomplikowany system powiązań zależności, sympatii i niechęci, a nawet wrogości między członkami towarzystwa. Przytaczała opisy zdarzeń i wydarzeń z ich życia, których nie znajdę w publikacjach biograficznych. Powieść mogła sobie pozwolić na ten nietaktowny ekshibicjonizm tajemnic i sekretów. Wypełnić ludzi znanych z kart historii literatury emocjami, wydobywając z cienia Ernesta Hemingwaya przede wszystkim najważniejszą kobietę jego życia, która dla ludzi badających jego biografię i twórczość była tylko jedną z żon i wielu kobiet.
Paryską żoną.
http://naostrzuksiazki.pl/

„Wolałbym umrzeć niż zakochać się w kimś innym niż Hadley.”
Te słowa wypowiedział Ernest Hemingway pod koniec życia o swojej pierwszej żonie, Hadley Richardson. Z żaru miłości, jaki tkwił w tym stwierdzeniu, pozostała tylko pewność jej istnienia. Związek przetrwał zaledwie kilka lat. Pojawiły się następne kobiety, kolejne żony i nowe kochanki, a mimo to Ernest Hemingway...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pamiętam, jak w pewne wyjątkowo deszczowe lato z braku odpowiednich do wieku rozrywek przeczytałam prawie wszystkie książki autorstwa Ernesta Hemingwaya, jakie w swojej domowej biblioteczce posiadała moja ciotka. Byłam w wieku durnym i chmurnym, nastawienie miałam wybitnie romansowo-przygodowo-heroiczne (!?), więc powieści trafiły na podatny grunt. Hemingway zachwycił mnie tak bardzo, że często do jego książek wracałam, odczytując je na nowo i znajdując zawsze coś innego. Tak więc do książki opisującej jedno z małżeństw zawartych przez pisarza zasiadłam z dużym zaciekawieniem. Pisana z pozycji żony historia początków i końca miłości, zdrad, zmagań pisarza z otaczającym go światem; rozterki, jego twórczość, mentorzy, przyjaciele i wrogowie. Historia w sumie bardzo interesująca, jednak podana w sposób nie do końca – przynajmniej dla mnie – ciekawie. Styl powieści mocno nierówny, momentami dłużyzny, czasem problem zbywany byle jak, słowem ciągnęło się to jak makaron w zupie. Tylko moja wrodzona ciekawość świata pozwoliła mi dotrwać do końca.

Pamiętam, jak w pewne wyjątkowo deszczowe lato z braku odpowiednich do wieku rozrywek przeczytałam prawie wszystkie książki autorstwa Ernesta Hemingwaya, jakie w swojej domowej biblioteczce posiadała moja ciotka. Byłam w wieku durnym i chmurnym, nastawienie miałam wybitnie romansowo-przygodowo-heroiczne (!?), więc powieści trafiły na podatny grunt. Hemingway zachwycił mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana cudownym językiem. Łatwo się czyta i bardzo wciąga. Historia pięknej a zarazem trudnej miłosci. Dzięki tej książce zapragnęłam poznać twórczość pisarza. Polecam !

Książka napisana cudownym językiem. Łatwo się czyta i bardzo wciąga. Historia pięknej a zarazem trudnej miłosci. Dzięki tej książce zapragnęłam poznać twórczość pisarza. Polecam !

Pokaż mimo to

Literackie debiuty i start życia w Paryżu - oczami Hadley, żony Ernesta Hemingway’a. A przede wszystkim jego ambitny plan - „Zmienić bieg historii literatury".

Najprzód jednak warsztat pracy początkującego pisarza. Trud pisania, cyzelowanie zdań według rad Gertrudy Stein, że w „prozie należy poprzestawać na tym, co niezbędne”. Wieczorami samotny koniak w barze lub whisky ze Scottem Fitzgeraldem (tym od Wielkiego Gatsby).

Talent, aspiracje i twarda proza życia na dorobku.
Nędzne lokum w robotniczej Dzielnicy Łacińskiej, cerowane buty i ubrania oraz łapane w parkach paryskie gołębie, główna pozycja w menu państwa Hemingway.

Jaki ON był? zapytano Hadley - „Dominował, magnetyzował, przyciągał do siebie wszystkich – mężczyzn, kobiety, dzieci i psy". Odpowiedziała bez namysłu.
„Co kobieta, to nowy  bestseller” - spuentował później on. Twierdził, że z żonami jest jak z alkoholem: "Gdy raz zaczniesz, nie możesz już przestać"...

„Paryska żona” przedstawia iskrzący i wielowymiarowy portret Hemingwaya na tle miasta świateł artystycznej bohemy. Zabiera nas do międzywojennego Paryża - barwnej mieszanki impresjonistów i kubistów, epoki swingu i szalonych imprez.
Tak mogło się bawić tylko „stracone pokolenie”.
Polecam!

Literackie debiuty i start życia w Paryżu - oczami Hadley, żony Ernesta Hemingway’a. A przede wszystkim jego ambitny plan - „Zmienić bieg historii literatury".

Najprzód jednak warsztat pracy początkującego pisarza. Trud pisania, cyzelowanie zdań według rad Gertrudy Stein, że w „prozie należy poprzestawać na tym, co niezbędne”. Wieczorami samotny koniak w barze lub whisky...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trudna , wymagająca miłość. Namiętna i prawdziwa. Piękna historia małżeństwa.
"Kiedy się spotkali pachniał Burbonem, mydłem, tytoniem i wilgotna bawełna. Ich fascynacja była natychmiastowa i obustronna.Kilka miesięcy później byli małżeństwem". Mowa o wybitnym nobliście Erneście Hemingway i jego pierwszej żonie intrygującej Handley Richardson. Kobiecie o wyjątkowej osobowości i niezwykłym charakterze. Dzięki jej wsparciu i zrozumieniu Hemingway osiągnął wysoką pozycję w świecie dziennikarskim a potem w świecie literackim.

Poświęciła dla niego swoje marzenia, nadzieje i karierę. Cicha , wycofana, stawiająca potrzeby męża na pierwszym planie. Inteligentna i błyskotliwa. On kapryśny, nie potrafiący kochać tylko jednej kobiety. Ma trudności w pogodzeniu natury wolnego i niezależnego artysty z zobowiązaniami małżeńskimi. Różnice w charakterach i zapatrywaniach na życie powudują, iż ich związek jest niezwykle dramatyczny. Ernest osiąga ogromny sukces, w cieniu którego stoi silna i mądra żona.

Całość napisana jest pięknym i gustownym językiem. Książkę czyta sie niezwykle szybko i z niebywałą ciekawością. Do tego magiczny i klimatyczny Paryż lat dwudziestych pełen gwarnych i zadymionych barów.

Warto przenieść się w tamtem czas i poznać niezwykłą historię małżeństwa Hemingway.

POLECAM

Trudna , wymagająca miłość. Namiętna i prawdziwa. Piękna historia małżeństwa.
"Kiedy się spotkali pachniał Burbonem, mydłem, tytoniem i wilgotna bawełna. Ich fascynacja była natychmiastowa i obustronna.Kilka miesięcy później byli małżeństwem". Mowa o wybitnym nobliście Erneście Hemingway i jego pierwszej żonie intrygującej Handley Richardson. Kobiecie o wyjątkowej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra lektura. Historia pierwszego małżeństwa Ernesta Hemingwaya z Hadley Richardson napisana zgrabnie i plastycznie, z ogromną dbałością o szczegóły. Świetny warsztat literacki oparty o wnikliwą kwerendę żródeł i literatury. Studium miłości, małżeństwa i zdrady. Do tego pięknie odmalowane środowisko artystycznej bohemy międzywojennego Paryża z jego pijaństwem, erotycznymi trójkątami i kawiarnianymi dysputami o sztuce. Nie tylko dla wielbicieli autora.

Bardzo dobra lektura. Historia pierwszego małżeństwa Ernesta Hemingwaya z Hadley Richardson napisana zgrabnie i plastycznie, z ogromną dbałością o szczegóły. Świetny warsztat literacki oparty o wnikliwą kwerendę żródeł i literatury. Studium miłości, małżeństwa i zdrady. Do tego pięknie odmalowane środowisko artystycznej bohemy międzywojennego Paryża z jego pijaństwem,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie miałam wielkich nadziei, biorąc do ręki te książkę, nie miałam też jakiejś wielkiej potrzeby przeczytania jej, jak to mi się często zdarza. Kupiłam ją przypadkiem, bez czytania opisu i opinii, po prostu wpadła mi w oko.
Jak się okazuje, moja intuicja i tym razem mnie nie zawiodła, bo historia Hadley Richardson wciągnęła mnie od pierwszej strony, porwała mnie i przeniosła do artystycznego światka lat 20. ubiegłego wieku.

"Paryska żona" opowiada życie pierwszej żony Ernesta Hemingwaya, historię ich związku, a przy okazji pozwala nam "poznać" wielu artystów żyjących w powojennym Paryżu. Tę pozycję polecam wszystkim, którzy tak jak ja uwielbiają czytać, lubią Paryż, trochę historii i życie ukazane ze wszystkimi upadkami i wzlotami.

Nie miałam wielkich nadziei, biorąc do ręki te książkę, nie miałam też jakiejś wielkiej potrzeby przeczytania jej, jak to mi się często zdarza. Kupiłam ją przypadkiem, bez czytania opisu i opinii, po prostu wpadła mi w oko.
Jak się okazuje, moja intuicja i tym razem mnie nie zawiodła, bo historia Hadley Richardson wciągnęła mnie od pierwszej strony, porwała mnie i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam wcześniej „Madame Hemingway”… poznałam pisarza z perspektywy kochanki.
Tu poznaję go z punktu żony, kobiety bardzo mu oddanej i nie tak tolerancyjnej jak to jawiło się wcześniej.
Po raz kolejny zastanawiam się – co Ernest Hemingway miał w sobie takiego magicznego, że kobiety tak za nim szalały.
Szalały dosłownie – traciły głowę, godząc się na życie u boku „fircyka zalotka”…
Książka nie odpowiada na to pytanie – pokazuje jednak jak wielka potrafi być miłość i jak wiele trzeba dla niej cierpieć.

Czytałam wcześniej „Madame Hemingway”… poznałam pisarza z perspektywy kochanki.
Tu poznaję go z punktu żony, kobiety bardzo mu oddanej i nie tak tolerancyjnej jak to jawiło się wcześniej.
Po raz kolejny zastanawiam się – co Ernest Hemingway miał w sobie takiego magicznego, że kobiety tak za nim szalały.
Szalały dosłownie – traciły głowę, godząc się na życie u boku „fircyka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to