Ma ta kobieta talent do snucia opowieści. Jakąś umiejętność wciągnięcia czytelnika w opisywany świat.
Poprzednio czytana "Wojenna narzeczona" tej samej pisarki - Alyson Richman - też niezmiernie mi się podobała.

Życiorys Vincenta van Gogha z grubsza znają wszyscy. Skoro więc podtytuł brzmi "Ostatnia muza Vincenta van Gogha", to podskórnie przeczuwamy finał tej powieści.

Zaskoczyły mnie dwie rzeczy.
Pierwsza to miejsce akcji Auvers-sur-Oise, miehscowość na północ od Paryża, podczas gdy mnie van Gogh nieodmiennie kojarzy się z Prowansją.
Druga to ilość obrazów, którą tam stworzył. Siedemdziesiąt obrazów w siedemdziesiąt dni to może powalić. Świadczy to tylko o geniuszu tego artysty. Malując chyba nie miał żadnych wątpliwości.

To właśnie te ostatnie dwa miesiące życia Van Gogha w Auvers są przedmiotem akcji. Malarz jest częstym gościem w domu lekarza Gacheta. Pomiędzy jego skromną córką i malarzem tworzy się delikatna więź. Malarz jest nią zafascynowany, a ona - stłamszona i niedoceniana przez ojca, przeważnie zamknięta w domu, traktowana jak służąca, spragniona uczucia i uznania - poddaje się jego urokowi.
Domorosły homeopata Gachet próbuje leczyć wrażliwe nerwy malarza, ale to Marguerite wydaje się najlepszym lekarstwem.
Cóż, wypadki jednak nie toczą się w stronę szczęśliwego rozwiązania.

Mieszczański dom Gachetów z pozoru mający być wzorem w rzeczywistości skrywa wiele wstydliwych tajemnic.
Ojciec to typowy hipokryta, egoista zapatrzony w siebie, niespełniony artysta, przekonany o własnej wyższości, kojarzy się z typowym przedstawicielem ówczesnego świata.

Książkę bardzo dobrze się czyta. Krótkie rozdziały, płynna narracja, świat przedstawiony oczami skromnej córki lekarza, ale zarazem wrażliwej dziewczyny. Jej uczucie pozwala jej odbierać malarstwo van Gogha sercem nawet bez żadnego wykształcenia w tym kierunku.
Piękne opisy powstających obrazów malarza.
Pisarka oddała społeczne tło roku 1890, odmalowała sposób życia i stworzyła ciekawe wizerunki historycznie prawdziwych postaci.
W posłowiu autorka pisze, że "Zakochana modelka" stawia sobie za cel zbadanie inspiracji, z której powstał ostatni obraz. I z tego zadania w moim odczuciu wywiązała się świetnie.

Ma ta kobieta talent do snucia opowieści. Jakąś umiejętność wciągnięcia czytelnika w opisywany świat.
Poprzednio czytana "Wojenna narzeczona" tej samej pisarki - Alyson Richman - też niezmiernie mi się podobała.

Życiorys Vincenta van Gogha z grubsza znają wszyscy. Skoro więc podtytuł brzmi "Ostatnia muza Vincenta van Gogha", to podskórnie przeczuwamy finał tej...

Tak się jakoś szczęśliwie złożyło, że w tym roku lato było gorące i bardzo długie i nawet gdy kończyła czytać tą książkę pod koniec października, wciąż jeszcze ogrody obsypane były kwieciem. Jesień przychodziła pomału, tym bardziej tkwiłam w ogrodach opisanych w książce jakby podwójnie. Historia miłości, choroby, geniuszu i braku zrozumienia co siedzi w głowie człowieka. Do tego jeszcze świat malowany oczami Wincenta van Gogha, czysta bajkowa abstrakcja. Lubię tę książkę za autentyczność jej klimatu, niemal wyczuwalam zapachy ziół i kwiatów. Polecam na relaks i odpoczynek ale jeśli szukacie faktów historycznych to przemyślcie sprawę dwa razy.

Tak się jakoś szczęśliwie złożyło, że w tym roku lato było gorące i bardzo długie i nawet gdy kończyła czytać tą książkę pod koniec października, wciąż jeszcze ogrody obsypane były kwieciem. Jesień przychodziła pomału, tym bardziej tkwiłam w ogrodach opisanych w książce jakby podwójnie. Historia miłości, choroby, geniuszu i braku zrozumienia co siedzi w głowie człowieka. Do...

Większą część tej książki przeczytałam w autobusie w drodze do Warszawy na koncert Biffy Clyro - wtedy i teraz mojego ulubionego zespołu. Można sobie wyobrazić jak byłam podekscytowana. Czy w takiej sytuacji można skupić się na lekturze? A jednak autorka zdołała w pełni przykuć moją uwagę i coś, co w założeniu miało tylko umilić podróż przez nudne nizinne krajobrazy okazało się jedną z najlepszych powieści historycznych jakie czytałam. Opowiada ona o ostatniej muzie Van Gogha, jej mało spektakularnym życiu pod dachem dominującego, egoistycznego ojca oraz relacji z artystą. Historia jest bardzo kameralna, rozgrywa się niemalże w jednym miejscu, prawie jak starogrecki dramat. A jednak wciąga i angażuje. Myślę że na tym polega tajemnica dobrego warsztatu pisarskiego. Na zajmującym opowiadaniu historii. Nawet z pozoru tak mało spektakularnych.

Większą część tej książki przeczytałam w autobusie w drodze do Warszawy na koncert Biffy Clyro - wtedy i teraz mojego ulubionego zespołu. Można sobie wyobrazić jak byłam podekscytowana. Czy w takiej sytuacji można skupić się na lekturze? A jednak autorka zdołała w pełni przykuć moją uwagę i coś, co w założeniu miało tylko umilić podróż przez nudne nizinne krajobrazy okazało...

Ostatnie dni życia wielkiego malarza, oczami młodej autorki. Van Gogh wyjeżdża na wieś reperować swoje wątłe zdrowie. Poznaje tam młodą, niedoświadczoną i spragnioną miłości dziewczynę, którą fascynuje zakazana znajomość z Vincentem.
Czytałam tę książkę bez nadmiaru emocji, chwilami historia stawała się wyjątkowo banalna, zbyt naiwna,nieco przelukrowana. Czyta się szybko, i przyjemnie,ale arcydzieło to nie jest.

Ostatnie dni życia wielkiego malarza, oczami młodej autorki. Van Gogh wyjeżdża na wieś reperować swoje wątłe zdrowie. Poznaje tam młodą, niedoświadczoną i spragnioną miłości dziewczynę, którą fascynuje zakazana znajomość z Vincentem.
Czytałam tę książkę bez nadmiaru emocji, chwilami historia stawała się wyjątkowo banalna, zbyt naiwna,nieco przelukrowana. Czyta się szybko, i...

Wciągająca, przyjemna lektura. O pasji malowania, o ostatnim okresie życia Vincenta van Gogha. O zauroczeniach sztuką, przyrodą, miłością...
Dobrze i szybko się czyta. Książka o ciepłym klimacie, a zarazem smutna. O niespełnieniu, o marzeniach, o zagubieniu...
Nie wnikam, czy to prawda, czy fikcja, ale tak mogło być....

Wciągająca, przyjemna lektura. O pasji malowania, o ostatnim okresie życia Vincenta van Gogha. O zauroczeniach sztuką, przyrodą, miłością...
Dobrze i szybko się czyta. Książka o ciepłym klimacie, a zarazem smutna. O niespełnieniu, o marzeniach, o zagubieniu...
Nie wnikam, czy to prawda, czy fikcja, ale tak mogło być....

Co prawda bardzo lubię van Gogha, ale ta cała 'Zakochana modelka' wydawała mi się taka... naciągana. Jak diabli.
Sama powieść jest nawet dobra, ale jakoś nie powala na kolana. Co prawda, pojawia się w fabule jeden z najsławniejszych malarzy w historii sztuki (co stanowi ogromną zachętę do przeczytania),jednak muszę tu zaznaczyć, że jego postać jest tu nakreślona - co może wydawać się niemożliwe, ale autorce się udało - bezbarwnie. Tak, Vincent van Gogh i jego ostatnie dni życia są w 'Zakochanej modelce' nijakie, bez emocji, ba, nieciekawe. Niby nie powinnam przyczepiać się do fikcji literackiej oraz wyobraźni autorki, ale, przepraszam, cały ten romans Marguerite i Vincenta nie przekonałby nawet największej romantyczki, ponieważ nie czuć było tej 'chemii' między postaciami. Co innego w 'Słonecznikach', innej powieści na temat ostatnich lat życia van Gogha.
Wracając do tematu, mocnym punktem 'Zakochanej modelki' jest życie na pokaz, hipokryzja oraz tajemnice rodziny Gachetów. To może przykuć uwagę czytelnika zainteresowanego wątkiem obyczajowym we Francji końca XIX wieku. Bo w tej kwestii autorka postarała się stworzyć coś interesującego. Reszta trochę na bakier, ale ocena 'dobra' powinna być w tym wypadku wystarczająca.

Co prawda bardzo lubię van Gogha, ale ta cała 'Zakochana modelka' wydawała mi się taka... naciągana. Jak diabli.
Sama powieść jest nawet dobra, ale jakoś nie powala na kolana. Co prawda, pojawia się w fabule jeden z najsławniejszych malarzy w historii sztuki (co stanowi ogromną zachętę do przeczytania),jednak muszę tu zaznaczyć, że jego postać jest tu nakreślona - co może...

Fabuła skupia się na ostatnich tygodniach życia Van Gogha w Auvers i więzi, jaka powstała między nim, a córką jego lekarza. Homeopata Gachet próbuje uleczyć nerwy i dusze malarza, ale to Marguerite staje się najcenniejszym dlań lekiem. Właściwie mam wrażenie, że z jednej strony jest to powieść przedstawiająca Van Gogha, a z drugiej postać malarza jest tu wyzwalaczem do pogłębionej analizy rodziny Gachetów.

Dom Gachetów przesiąknięty pozorami normalności zwykłej mieszczańskiej rodziny skrywał tajemnice, a nawet to co można uważać za przyczynę skandalu. Po śmierci matki do domu zostaje wprowadzona jako guwernantka madame Chevalier, a kilka lat później jej córka Louise-Josephine. Taka sytuacja jest - delikatnie mówiąc - dość nietypowa. Tym bardziej, że już sam fakt osiągnięcia przez Marguerite oraz Paula wieku, w którym opieka guwernantki jest zbędna, a tu pojawia się jeszcze jej córka, do tego faworyzowana przez pana domu. Nie trudno się domyślić jakie więzi łączą madame Chevalier i pana Gachet'a i co mogłoby się wydarzyć, gdyby inni dowiedzieli się o relacjach panujących między domownikami.
Zapatrzony w siebie ojciec nie zwraca zbytniej uwagi na prawowitą córkę, która na wsi tkwi w oderwaniu od towarzystwa, wykorzystywana do spełniania kaprysów ojca.

Przede wszystkim książka przekonała mnie od razu swoim klimatem. To jak płynnie jest prowadzona narracja za pomocą plastycznych opisów i sugestywnego języka oraz opowiadającej tę historię, Marguerite.
Alyson Richman świetnie uchwyciła tło ówczesnych czasów, jak i sposób życia oraz charakter postaci. Uhonorowała samotną przez całe swoje życie dziewczynę, która być może choć przez chwilę zakosztowała uczucia, czyniąc z niej głos swojej powieści. Prawda historyczna, pewne sploty wydarzeń, które zdarzyły się rzeczywiście lub są bardzo prawdopodobne, łącza się płynnie z tym co autorka uznała za stosowne wymyślić i wkomponować tworząc nierozerwalną całość. A motywem do napisania "Zakochanej modelki" był jeden z ostatnich obrazów malarza, na którym sportretował pannę Gachet.

Fabuła skupia się na ostatnich tygodniach życia Van Gogha w Auvers i więzi, jaka powstała między nim, a córką jego lekarza. Homeopata Gachet próbuje uleczyć nerwy i dusze malarza, ale to Marguerite staje się najcenniejszym dlań lekiem. Właściwie mam wrażenie, że z jednej strony jest to powieść przedstawiająca Van Gogha, a z drugiej postać malarza jest tu wyzwalaczem do...

Piękna i smutna historia niespełnionej miłości...

Piękna i smutna historia niespełnionej miłości...

W zasadzie najciekawsze jest posłowie. Gdybyż autorka rozwinęła poszukiwania, zamiast je fabularyzować w infantylny sposób. Narracja pensjonarki zafascynowanej o wiele starszym artystą dla mnie nudna.

W zasadzie najciekawsze jest posłowie. Gdybyż autorka rozwinęła poszukiwania, zamiast je fabularyzować w infantylny sposób. Narracja pensjonarki zafascynowanej o wiele starszym artystą dla mnie nudna.

Świetna fabuła, ciekawie przedstawieni bohaterowie i żywe dialogi. Wątek miłosny bohaterki i słynnego malarza ukazany bardzo realistycznie. Polecam!

Świetna fabuła, ciekawie przedstawieni bohaterowie i żywe dialogi. Wątek miłosny bohaterki i słynnego malarza ukazany bardzo realistycznie. Polecam!