No nie jest to arcydzieło. Niedokończona historia oraz bardzo męcząca narracja z perspektywy Likal w chwilach gdy wjeżdżał wątek niby trójkąta miłosnego bardzo mnie wymęczyły. Na szczęście Małgorzata Lisińska ma dużą lekkość w operowaniu grubiańskim humorem i za pomocą Sodiego wielokrotnie sprawiała mi masę frajdy jaka płynęła z czytania "Czarownicy".
Na duży plus również główny Złol tej powieści. W sumie szkoda, że tak rzadko się pojawiał, bo mógł jeszcze więcej namieszać w powieści. Sama historia też trzyma poziom, choć zajęło mi ponad 1/3 całości zanim się wciągnąłem.
Podsumowując, jeżeli komuś podobała się cześć pirlerwsza , to ta nie jest ani trochę gorsza. Mi się w miarę podobały.

No nie jest to arcydzieło. Niedokończona historia oraz bardzo męcząca narracja z perspektywy Likal w chwilach gdy wjeżdżał wątek niby trójkąta miłosnego bardzo mnie wymęczyły. Na szczęście Małgorzata Lisińska ma dużą lekkość w operowaniu grubiańskim humorem i za pomocą Sodiego wielokrotnie sprawiała mi masę frajdy jaka płynęła z czytania "Czarownicy".
Na duży plus również...

Druga część serii otrzymuje ode mnie gwiazdkę więcej, bo bardzo spodobało mi się jak autorka z lekkością wprowadziła większy lore, więcej postaci, wątków, jednocześnie wyznaczając mocny wątek główny, co odróżnia książkę od poprzedniej, która zdała mi się bardziej zbiorem opowiadań.
W drugiej części dowiadujemy się coraz więcej o pochodzeniu Likal, zaś Sodi i Yasa z przygodowych chędożców przemieniają się w odpowiedzialnych opiekunów walczących o swoje dziecię jak prawdziwe lwy (ale darmową pochędożką pogardzić to nadal grzech :).
Zdecydowanie fabuła zyskuje w tej części, nie tracąc nic z uroku pierwszej :)

Druga część serii otrzymuje ode mnie gwiazdkę więcej, bo bardzo spodobało mi się jak autorka z lekkością wprowadziła większy lore, więcej postaci, wątków, jednocześnie wyznaczając mocny wątek główny, co odróżnia książkę od poprzedniej, która zdała mi się bardziej zbiorem opowiadań.
W drugiej części dowiadujemy się coraz więcej o pochodzeniu Likal, zaś Sodi i Yasa z...

Powieść staje się bardziej poważna, ze zbioru luźnych opowiadań zamienia się w jedną spójną historię. Jest sporo tajemnic, które powoli odkrywamy. Ujawnia się główny arcy-wróg. Jeszcze więcej seksu za to trochę mniej krasnoluda i jego humoru.

Powieść staje się bardziej poważna, ze zbioru luźnych opowiadań zamienia się w jedną spójną historię. Jest sporo tajemnic, które powoli odkrywamy. Ujawnia się główny arcy-wróg. Jeszcze więcej seksu za to trochę mniej krasnoluda i jego humoru.

W "Czarownicy" denerwowało mnie to, że opowiadania były dość niespójne. Np. jest opowiadanie o Sodiem, Lykal i Yasie, którzy spotykają staruszkę i wszystko kręci się wokół tego, następnie jest kolejny rozdział i oczywiście inni bohaterowie (oczywiście ten rozdział zaczyna się od scen seksu😬). Dalej znowu czytamy o Yasie, Sodiem i Lykal, ale staruszki ani widu ani słychu i tak naprawdę nie wiadomo co tam się z nią zadziało.

Sporo w niej takich mniejszych i większych niedopowiedzeń. Jednak książka sama w sobie trzyma klimat, a dzięki Sodiemu dobrze się czyta😄

W "Czarownicy" denerwowało mnie to, że opowiadania były dość niespójne. Np. jest opowiadanie o Sodiem, Lykal i Yasie, którzy spotykają staruszkę i wszystko kręci się wokół tego, następnie jest kolejny rozdział i oczywiście inni bohaterowie (oczywiście ten rozdział zaczyna się od scen seksu😬). Dalej znowu czytamy o Yasie, Sodiem i Lykal, ale staruszki ani widu ani słychu i...

Znowu się nacięłam. Wprawdzie nazwisko autorki nic mi nie mówiło, jednak tytuł i interesująca okładka sprawiły, że bez zastanowienia wypożyczyłam tę książkę. Dopiero w domu przekonałam się, że to drugi tom cyklu. A w naszej bibliotece to jedyna pozycja autorstwa Małgorzaty Lisińskiej. W dodatku w jej dorobku jest sporo powieści obyczajowych i romansów, które niezbyt lubię.
Ostatecznie okazało się jednak, że ta lektura nie była rozczarowaniem. Krasnoludy, elfy, syreny, przeróżnej maści wróżki, czarodzieje, czarownice, a nawet smok. To właśnie w fantasy lubię najbardziej. Akcja mnie wciągnęła i ciekawie się rozwijała. odrobina humoru i kilka pikantnych scen sprawiło, że książka okazała się całkiem przyjemną lekturą. Irytowało mnie tylko, że nie znam wcześniejszych losów bohaterów. I jeszcze drażniło to ciągłe wykorzystywanie kanonu baśni. Autorka nie tyle, korzystała z baśniowych wątków, co raczej wplatała je w fabułę niczym swoiste elementy scenografii.
Chętnie poczytałabym o innych przygodach bohaterów, choć nie na tyle, żeby intensywnie poszukiwać pozostałych tomów cyklu, chociaż gdyby tak wpadły mi w ręce, lub biblioteczny księgozbiór wzbogacił się o te pozycje z pewnością je przeczytam.

Znowu się nacięłam. Wprawdzie nazwisko autorki nic mi nie mówiło, jednak tytuł i interesująca okładka sprawiły, że bez zastanowienia wypożyczyłam tę książkę. Dopiero w domu przekonałam się, że to drugi tom cyklu. A w naszej bibliotece to jedyna pozycja autorstwa Małgorzaty Lisińskiej. W dodatku w jej dorobku jest sporo powieści obyczajowych i romansów, które niezbyt lubię....

W wyniku nieprzyjemnych wydarzeń Likal zapadła w coś na kształt magicznej katatonii. Sodi i Yasa szukają sposobów na pomoc młodej czarownicy. Nie mogą tego jednak zrobić tak po prostu - w międzyczasie muszą wpaść w mnóstwo kłopotów i odkryć różne dziwne, tajemnicze sprawy...
Książka trzyma w napięciu i ja od razu po skończeniu zaczęłam kolejny tom (dlatego zaciera mi się między nimi granica). Przygody trójki obdarzonych magią przyjaciół są bardzo wciągające i stanowią przyjemną odskocznię od rzeczywistości.

W wyniku nieprzyjemnych wydarzeń Likal zapadła w coś na kształt magicznej katatonii. Sodi i Yasa szukają sposobów na pomoc młodej czarownicy. Nie mogą tego jednak zrobić tak po prostu - w międzyczasie muszą wpaść w mnóstwo kłopotów i odkryć różne dziwne, tajemnicze sprawy...
Książka trzyma w napięciu i ja od razu po skończeniu zaczęłam kolejny tom (dlatego zaciera mi się...

Bawiłam się równie dobrze jak przy poprzednim tomie. Świetna

Bawiłam się równie dobrze jak przy poprzednim tomie. Świetna

Oj nie potrafią kobiety w fantasy...
Zdecydowanie za dużo tych stworzeń smoki, syreny, trytony. Monotematyczność Sodiego zrobiła się naprawdę męcząca.

Oj nie potrafią kobiety w fantasy...
Zdecydowanie za dużo tych stworzeń smoki, syreny, trytony. Monotematyczność Sodiego zrobiła się naprawdę męcząca.

Lepsza część niż pierwsza :) Mniej gwałtów a więcej humoru ;) Lekkie, idealne na urlop

Lepsza część niż pierwsza :) Mniej gwałtów a więcej humoru ;) Lekkie, idealne na urlop

Bardzo przyjemna do słuchania.Szkoda, że zaczełam od drugiej części. Umkneła mi wiedzą o pierwszej.

Bardzo przyjemna do słuchania.Szkoda, że zaczełam od drugiej części. Umkneła mi wiedzą o pierwszej.