--- Dobre, soczyste opowiadanie postapo w wypalonym świecie po jądrowej zagładzie. Nastoletni główny bohater, przystosowany do nowej, brutalnej rzeczywistości samiec alfa, niczym zawodowy rewolwerowiec z Dzikiego Zachodu sprzed 200 lat, i jego wierny pies, z telepatycznymi zdolnościami porozumiewania się, choć pozbawiony instynktu do polowania, za to węchem wyszukujący mu "deficytowych kochanek"... W ślad za taką właśnie, wytropioną wcześniej i "wziętą pod przymusem" uciekinierką z podziemnego miasta, Vic trafia po raz pierwszy do dusznej niczym blaszana puszka, klaustrofobicznej, do bólu poprawnej i ugrzecznionej, 22tysięcznej podziemnej Topeki... Jak rozpłodowy samiec w "Sexmisji"...
--- Historyjka z 1969 roku zdecydowanie niepoprawna politycznie/społecznie, aktualnie nie przeszłaby u niejednego wydawcy - ojjjj, brakuje mi takich u "współczesnych bajkopisarzy"!

--- Dobre, soczyste opowiadanie postapo w wypalonym świecie po jądrowej zagładzie. Nastoletni główny bohater, przystosowany do nowej, brutalnej rzeczywistości samiec alfa, niczym zawodowy rewolwerowiec z Dzikiego Zachodu sprzed 200 lat, i jego wierny pies, z telepatycznymi zdolnościami porozumiewania się, choć pozbawiony instynktu do polowania, za to węchem wyszukujący mu...

Opowiadanie można przeczytać w FENIXie 5 (9) 1991 w tłumaczeniu Piotra W. Cholewy.

Opowiadanie można przeczytać w FENIXie 5 (9) 1991 w tłumaczeniu Piotra W. Cholewy.

Na 100% miałem to w formie książkowej, i chyba jednak inne wydanie niż jest tu pokazane jako jedyne. Pewnie gdzieś jeszcze to mam w jakimś kartonie. Opowiadanie znalazło się też w zbiorze Rakietowe Szlaki Tom 5, które niedawno skończyłem czytać. Opowiadanie zostało zekranizowane w 1975 i było główną inspiracją twórców Mad Maxa.

Na 100% miałem to w formie książkowej, i chyba jednak inne wydanie niż jest tu pokazane jako jedyne. Pewnie gdzieś jeszcze to mam w jakimś kartonie. Opowiadanie znalazło się też w zbiorze Rakietowe Szlaki Tom 5, które niedawno skończyłem czytać. Opowiadanie zostało zekranizowane w 1975 i było główną inspiracją twórców Mad Maxa.

Niedaleka przyszłość. Wulgarny młodzieniec stąpa po mieście jak łachmyta: w brudnych, zakurzonych strojach, za to posiada niezawodny pistolet Browninga. A towarzyszy pies, ale nie zwyczajny, ponieważ potrafi rozmawiać - komunikować się telepatycznie z właścicielem. Przykra to wizja jutra. Na zewnątrz grasują samce alfa gotowe, by kopulować z dziewczętami przy każdej możliwej okazji, a zważywszy na stopień wymarcia chromosomu XX - brakuje gotowych panienek dla zaślinionych mężczyzn. Biorą je siłą i gwałtem. Vic (nasz młody awanturnik) sam poszukuje ,,cizie'', żeby spuścić powietrze z napęczniałego libida. I zanim ktoś powie, że historia jest mizoginistyczna - niech obrońcy moralności zajmą się prawdziwymi problemami społecznymi, a nie szukali przyczyn wykorzystywania kobiet w literaturze. Co rusz natykam się na krytykę, że jeden czy drugi pisarz traktuje kobiety przedmiotowo - no ciekawe, dlaczego, prawda? Gdyby mężczyźni mieli żyć w środowisku, gdzie kobieta jest towarem deficytowym, to podejrzewam, że męskie osobniki dostałyby do głowy ,,jobla''' na widok ponętnej laski. W świecie barbarzyńców nie ma zasad, a poza tym - warto pamiętać, że są to historie fikcyjne! Niektórzy za mocno uwierzyli w siłę produktów kulturowych i myślą, że urzeczywistnią się przerażające sny wychodzące z misy wyobraźni.

Chłopiec i pies polują na dziewczyny, ale jest tajemna baza pod ziemią, gdzie żyją mieszczanie. Ugrzecznieni, wygładzeni, jak manekiny na wystawach. Zamknięci, jak sardynki w puszkach po konserwie. Zamknięci umysłowo - oddalający się od kurzu oraz brudu świata zewnętrznego. Kiedy samiec alfa wpadnie do środka nie można oczekiwać, iż wyjdą cało z pojedynku między gorsetem sztucznego wychowania, a twardą ręką pewnych siebie mężczyzn, którzy nie boją się iść po swoje. Dwa światy - równoległe, które stoją tuż koło siebie - przypominają niemal wizje literatów, którzy zawsze poszukiwali wolności oraz witalności tam, gdzie króluje niebezpieczeństwo, a ,,skończony'', ,,ustawiony'', ,,harmonijny'' przyczółek uważali za regres społeczny, gdzie panuje zniedołężnienie oraz starzenie komórki człowieczej. To ledwie opowiadanie mieszczące się na trzydziestu stronach, ale gorzkie w rozrachunku, dlaczego ,,prymitywny'' mężczyzna ma więcej do zaoferowania kobiecie niż poddany samiec beta kiszący się w ciasnych ramach społeczeństwa. Szkoda, że kontynuacja przygody powstała w formie komiksu (który, jak zwykle, nie wyszedł na polskim rynku). Trudno - będę musiał zamówić sequel zza granicy.

Niedaleka przyszłość. Wulgarny młodzieniec stąpa po mieście jak łachmyta: w brudnych, zakurzonych strojach, za to posiada niezawodny pistolet Browninga. A towarzyszy pies, ale nie zwyczajny, ponieważ potrafi rozmawiać - komunikować się telepatycznie z właścicielem. Przykra to wizja jutra. Na zewnątrz grasują samce alfa gotowe, by kopulować z dziewczętami przy każdej...