Polski tytuł wprowadza tu nieco w błąd, bo to nie tyle to co najlepsze, co esencja z Ellisona. Moim zdaniem dobór opowiadań nie zawsze najszczęśliwszy, jest tu trochę wybitnej prozy, sporo dobrego pisania, ale też niestety dość dużo nudziarstwa. Po lekturze całości widać, że autor lubił wychodzić poza schematy i ogólnie książka lepiej się chyba sprawdza jako narzędzie do poznania autora niż samych jego dzieł.

Nie przypadł mi też do gustu podział na tematykę, gdyż jest on dość umowny i miejscami na siłę, a zawarte na początku każdego rozdziału omówienia są mało porywające i kojarzą się z omówieniem lektur.

Czy warto sięgać po Ellisona? Tak.
Czy po ten akurat zbiór? Niekoniecznie.
Moim zdaniem znacznie lepiej zaprzyjaźnić się z którymś z krótszych zbiorów lub sięgnąć po wybrane opowiadania i nie męczyć się całością tej kobyły.

Polski tytuł wprowadza tu nieco w błąd, bo to nie tyle to co najlepsze, co esencja z Ellisona. Moim zdaniem dobór opowiadań nie zawsze najszczęśliwszy, jest tu trochę wybitnej prozy, sporo dobrego pisania, ale też niestety dość dużo nudziarstwa. Po lekturze całości widać, że autor lubił wychodzić poza schematy i ogólnie książka lepiej się chyba sprawdza jako narzędzie do...

"To, co najlepsze 1" Harlana Ellisona to pierwszy tom potężnej kolekcji opowiadań słynnego amerykańskiego autora.

Podzielony na 9 sfer tematycznych zbiór ukazuje twórczość Ellisona już od czasów nastoletnich w pierwszych próbach pisarskich. Tematyka jest wszechstronna, zahacza o inne wymiary, obyczajowość, erotykę, brutalizm, śmierć, miłość czy społeczeństwo. Szerokiego kręgu zainteresowań nie sposób odmówić pisarzowi, a każdy podzbiór dodatkowo jest opisany krótkim komentarzem czy słowem wstępu.

W jednych z takich wprowadzeń pada stwierdzenie, że czytając twórczość Ellisona albo się ją kocha, albo nienawidzi. Myślę, że jest to bardzo trafne i ja, niestety, plasuje się raczej w tej drugiej grupie.

Zachęcające słowa Sapkowskiego i Le Guin z okładki, twierdzące, że to książka obowiązkowa dla fanów S-F i fantastyki są dość mylące, bo przy wielości gatunków w opowiadaniach, tych dwóch jest akurat najmniej - a te, co się pojawiają w większości nie są wybitne. Światy Ellisona (a zwłaszcza ten najbardziej realny) jawią się jako pełne zepsucia. Męczyło mnie dłuższe przebywanie w jego tworach wyobraźni - wiele opowiadan określiłabym jako przerost formy nad treścią. Nużyły mnie lub wywoływały zniechęcenie. Szczególnie tematy związane z brudną erotyka i często przedmiotowe podejście do kobiet odrzucalo mnie wręcz od lektury. Wiele treści próbuje też "zagadać" czytelnika refleksjami i filozofią, która do mnie kompletnie nie trafiała.

Dla sprawiedliwości oddam, że było kilka utworów, które mi się spodobały, jak te o rodzinach, czy słynne "Nie mam ust a muszę krzyczec", natomiast w potędze zbioru była to niewielka część. Dam jeszcze autorowi szansę w tomie drugim, natomiast na ten moment nie jest to kompletnie mój typ pisarstwa i treści. Z pewnością jednak ma i znajdzie jeszcze wielu fanów.

"To, co najlepsze 1" Harlana Ellisona to pierwszy tom potężnej kolekcji opowiadań słynnego amerykańskiego autora.

Podzielony na 9 sfer tematycznych zbiór ukazuje twórczość Ellisona już od czasów nastoletnich w pierwszych próbach pisarskich. Tematyka jest wszechstronna, zahacza o inne wymiary, obyczajowość, erotykę, brutalizm, śmierć, miłość czy społeczeństwo. Szerokiego...

Harlan Elison nie bierze jeńców. Pisze po swojemu, nie patrząc na innych. Można polubić jego styl albo poczuć obrzydzenie. Mi się spodobał.
Cześć tekstów jest bardzo intymna ukazując jakim człowiekiem jest Harlan. Ja po przeczytaniu tej książki miałem odczucie, że poznałem tego autora jak kumpla z którym wypiłem piwo. Harlan jest zadufany w swobie, jego teksty nie są arcydziełami. Niektóre są poprostu złe lub niezrozumiałe. Jednak przy większości bawiłem się nieźle i zostały ze mną na dłużej. Dobrze było poznać tego autora, a dzięki tej książki to mi się udało. Czy sięgnę po następnym tom? Raczej nie. Może kiedyś.

Harlan Elison nie bierze jeńców. Pisze po swojemu, nie patrząc na innych. Można polubić jego styl albo poczuć obrzydzenie. Mi się spodobał.
Cześć tekstów jest bardzo intymna ukazując jakim człowiekiem jest Harlan. Ja po przeczytaniu tej książki miałem odczucie, że poznałem tego autora jak kumpla z którym wypiłem piwo. Harlan jest zadufany w swobie, jego teksty nie są...

Najlepszy akapit opisujący moje wrażenia z kontaktu z twórczością Harlana Ellisona:

"W jakim osłupieniu stajemy, znieruchomiali niczym zepsute zegary, gdy znajdziemy się w obecności twórcy, gdy zobaczymy dzieło wyjątkowego, zrodzonego z cierpienia talentu, tę wspaniałość lub piękno stworzone może w wolnej chwili, bez większego wysiłku - ale stworzone, wyłowione z niebytu, by świat mógł się nim zachwycać przez resztę wieczności.”

Najlepszy fragment opisujący, jaką postawę powinien przyjąć twórca:

"(...) rolą autora, twórcy fikcji, mistyfikatora jest być twórczą iskrą w tym procesie odnowy: to on niszczy dawną opowieść, mówi to, czego powiedzieć nie wolno, powoduje trzęsienie ziemi, a potem składa kawałki w nową historię.” Robert Coover, str. 427.

I najważniejsze, z czego wielu opiniotwórców tego portalu powinno skorzystać:

"Wierzy (Harlan) - i jest to wiara w pełni usprawiedliwiona - że każdy ma prawo wyrazić swoją opinię, ale pod warunkiem że wie, o czym mówi (entitiled to INFORMED opinion). Że mamy obowiązek uczyć się całe życie, stawać się najlepszą możliwą wersją nas samych." - z wprowadzenia, str. 12.

Najlepszy akapit opisujący moje wrażenia z kontaktu z twórczością Harlana Ellisona:

"W jakim osłupieniu stajemy, znieruchomiali niczym zepsute zegary, gdy znajdziemy się w obecności twórcy, gdy zobaczymy dzieło wyjątkowego, zrodzonego z cierpienia talentu, tę wspaniałość lub piękno stworzone może w wolnej chwili, bez większego wysiłku - ale stworzone, wyłowione z niebytu,...

Oczywiście, że zbiór jest nierówny. Pierwsze opowiadanie wręcz bawi, choćby liczbą wykrzykników :)
A potem jest różnie, chwilami zabawnie, chwilami okropnie. Nie znałam wcześniej autora i cieszę się, że poznałam. Kilka opowiadań mnie zatrzymało trafnością spostrzeżeń i uniwersalnymi obserwacjami. A że te wnioski są mało wesołe, to już raczej wina obserwowanych niż obserwatora.

Oczywiście, że zbiór jest nierówny. Pierwsze opowiadanie wręcz bawi, choćby liczbą wykrzykników :)
A potem jest różnie, chwilami zabawnie, chwilami okropnie. Nie znałam wcześniej autora i cieszę się, że poznałam. Kilka opowiadań mnie zatrzymało trafnością spostrzeżeń i uniwersalnymi obserwacjami. A że te wnioski są mało wesołe, to już raczej wina obserwowanych niż obserwatora.

Męczyłem się z nią 3 miesiące. Przeczytałem 250 stron.
Nie chcę więcej. Nie mam już siły. Nie doczytanie książki może zdarzyło mi się z 2 razy w życiu.
Autor prawdopodobnie w dzieciństwie był ofiarą molestowania, albo zbyt wcześnie i mimowolnie stał się świadkiem niedwuznacznej sytuacji. Albo go w ogóle takowych nie miał, a bardzo chciał mieć.
To by wyjaśniało jego obsesję na punkcie seksu, i to seksu prymitywnego i wulgarnego. Z jego "twórczości" wylewa się to praktycznie na każdej stronie. Po prostu słabe.
Nie potrafię zrozumieć ochów i achów innych pisarzy. Naprawdę.
Szczególnie rozbawiły mnie analizy opowieści Ellisona zawartych w książce, przed każdym rozdziałem. Można mieć wrażenie że już za chwilę będziemy świadkami czegoś spektakularnego. A dostajemy prymitywne zabijanie, i przepraszam za wyrażenie, r&#$%$e na każdym kroku. Opakowane w płaszczyk filozofii i ukrytych znaczeń(?!) Swoista apofenia.
Tragedia.
Zajdel jednym Cylindrem zjada twórczość "SF" tego pana.

Męczyłem się z nią 3 miesiące. Przeczytałem 250 stron.
Nie chcę więcej. Nie mam już siły. Nie doczytanie książki może zdarzyło mi się z 2 razy w życiu.
Autor prawdopodobnie w dzieciństwie był ofiarą molestowania, albo zbyt wcześnie i mimowolnie stał się świadkiem niedwuznacznej sytuacji. Albo go w ogóle takowych nie miał, a bardzo chciał mieć.
To by wyjaśniało jego obsesję...

Przedzierałam się przez ten zbiór niczym przez bagnisty teren. Brnęłam jak przez błota. Porzucałam i wracałam. I z każdym kolejnym powrotem przekonywałam się, że jest kiepsko. Początkowo łudziłam się, że to może dlatego, że opowiadania młodzieńcze. Potem, że felietony. W końcu wymówki i usprawiedliwienia mi się skończyły. Cóż, zapoznałam się z twórczością pana Ellisona, jak sugerował pan Sapkowski na okładce książki. Nie zachwyciła. Szkoda.

Przedzierałam się przez ten zbiór niczym przez bagnisty teren. Brnęłam jak przez błota. Porzucałam i wracałam. I z każdym kolejnym powrotem przekonywałam się, że jest kiepsko. Początkowo łudziłam się, że to może dlatego, że opowiadania młodzieńcze. Potem, że felietony. W końcu wymówki i usprawiedliwienia mi się skończyły. Cóż, zapoznałam się z twórczością pana Ellisona, jak...

Nie wszystkie opowiadania mi się podobały, jednak sporo jesr bardzo dobrych, niektóre zas sa wybitne. Stad bardzo wysoka ocena ogolna

Nie wszystkie opowiadania mi się podobały, jednak sporo jesr bardzo dobrych, niektóre zas sa wybitne. Stad bardzo wysoka ocena ogolna

Bardzo dziwna książka. Na tyle dziwna i nieszablonowa, że zmusiała mnie do napisania opinii. Cytat z okładki i opis zasugerował, że rzeczywiście uzdolniony i czytany autor był przeze mnie zupełnie nieznany. Początek był jak dla mnie bardzo ciężki do przetrawienia, nie pamiętam kiedy tak bardzo męczyłem się czytając książkę. Mówiłem sobie, że jeżeli tak będzie cała książka wyglądała, to z całą pewnością nie doczytam jej do końca. Na szczęście, od około połowy natrafiłem na treści o wiele bardziej trafiające w moje gusta. Oczywiście jest to kwestia doboru treści w tym zbiorze, koniec końców uważam, że było warto, chociaż nie ukrywam, że doświadczenie to musiało się narodzić w bólach.

Bardzo dziwna książka. Na tyle dziwna i nieszablonowa, że zmusiała mnie do napisania opinii. Cytat z okładki i opis zasugerował, że rzeczywiście uzdolniony i czytany autor był przeze mnie zupełnie nieznany. Początek był jak dla mnie bardzo ciężki do przetrawienia, nie pamiętam kiedy tak bardzo męczyłem się czytając książkę. Mówiłem sobie, że jeżeli tak będzie cała książka...

Bardzo dobra, tytuł nie adekwatny, to nie jest best of tylko fajnie ukazany rozwój nietuzinkowego pisarza.

Bardzo dobra, tytuł nie adekwatny, to nie jest best of tylko fajnie ukazany rozwój nietuzinkowego pisarza.