Gilbert Cesbron jest pisarzem dzisiaj praktycznie w Polsce nieznanym, chociaż w ubiegłym wieku kilka jego powieści zostało przełożonych na jezyk polski i cieszyło się sporym uznaniem. Może dlatego, że sam pisarz określał siebie jako „piszącego chrześcijanina”, co w tak katolickim kraju jak Polska przyciągało zainteresowanie czytelników. A może dlatego, że wprawdzie nazbyt moralizujące, ale łatwe w odbiorze powieści było, jakby to określić – łatwoprzyswajalne.

Spośród kilkudziesięciu napisanych przez francuskiego pisarza powieści za jedną z najlepszych uchodzi „Jesień Don Juana”.

To na wskroś francuska historia starzejącego się mężczyzny, który – po bujnej erotycznej młodości – pod koniec życia zaczyna rozumieć, że prawdziwa miłość jest trochę, dzisiejszym jezykiem pisząc, staroświecka. Wymaga wierności i cierpliwego budowania.

Współczesnym wcieleniem Don Juana u Cesbrona jest pochodzący z tzw. dobrego i bogatego domu Laurent Deneuve. Jest niepoprawnym uwodzicielem. Lecz za jego chroniczną nieumiejętnością dochowania wierności skrywaja się traumy młodości, chęć zemsty za odrzuconą pierwszą miłość. „Jesień Don Juana” nie jest oczywiście powieścią erotyczną. To gorzkie rozważania na odwieczne tematy: czym jest prawdziwe szczęście, czy miłość jest w ogóle możliwa… Pytania rzeczywiście, jak u Cesbrona, trochę moralizatorskie, ale gęste, pełne pisarstwo autora wypełnia pewną powierzchowność myśli dobrym, urzekającym stylem.

Gilbert Cesbron jest pisarzem dzisiaj praktycznie w Polsce nieznanym, chociaż w ubiegłym wieku kilka jego powieści zostało przełożonych na jezyk polski i cieszyło się sporym uznaniem. Może dlatego, że sam pisarz określał siebie jako „piszącego chrześcijanina”, co w tak katolickim kraju jak Polska przyciągało zainteresowanie czytelników. A może dlatego, że wprawdzie nazbyt...