Zielone migdały, czyli po co światu Kurdowie

Ta książka to ukłon w stronę narodu kurdyjskiego. Autor wchodzi w rolę adwokata sprawy kurdyjskiej. Nie ukrywa zresztą swoich sympatii od pierwszych stron książki co z jednej strony jest uczciwym postawieniem sprawy, z drugiej widocznym znakiem, że książkę należy czytać ze sporym dystansem. Jest to reportaż o losach mieszkańców irackiego Kurdystanu w ostatnim półwieczu. Niedola irackich Kurdów nieco przysłoniła autorowi sam Kurdystan i jego wyjątkowe położenie na mapie Bliskiego Wschodu. A szkoda, bo tereny dzisiejszego Kurdystanu pokrywają się z terenami starożytnej krainy Mezopotamii, a właściwie jej północnej części. Krainy będącej kolebką cywilizacji. Mezopotamia, czyli Międzyrzecze od zarania dziejów była areną walk różnych ludów o dostęp do wody i żyznych gleb (w XX wieku doszła do tego ropa naftowa). Dość wspomnieć, że to Medowie (od których pochodzą Kurdowie) wespół z Babilończykami i Scytami podbili Asyrię, jej stolicę Niniwę i pozostałe miasta zburzyli, a ich ludność wymordowali. Asyryjczycy, jeden z narodów zamieszkujących podobnie jak Kurdowie tereny górnego Tygrysu i Eufratu ponownie stali się ofiarami ludobójstwa podczas I wojny światowej kiedy to z rąk Turków i Kurdów zginęło ok. 300 tysięcy osób (nie wspominając już o udziale Kurdów w ludobójstwie 1,5 miliona Ormian). Asyryjczycy doświadczyli zatem z rąk Kurdów tego czego Kurdowie w najnowszej historii doświadczają z rąk Arabów, Persów i Turków. Ale nie jest to książka o sympatycznych Asyryjczykach tylko o przyjacielskich Kurdach i to oni zostali wyniesieni przez autora do rangi narodu ofiar. Ten brak szerszego tła historycznego całego regionu jest aż za bardzo widoczny. Rozumiem, że chodzi jednak o wrażliwość reportera na ludzką tragedię Kurdów tu i teraz. Z tego punktu widzenia (reporterskiego) tę książkę na pewno warto docenić.

Ta książka to ukłon w stronę narodu kurdyjskiego. Autor wchodzi w rolę adwokata sprawy kurdyjskiej. Nie ukrywa zresztą swoich sympatii od pierwszych stron książki co z jednej strony jest uczciwym postawieniem sprawy, z drugiej widocznym znakiem, że książkę należy czytać ze sporym dystansem. Jest to reportaż o losach mieszkańców irackiego Kurdystanu w ostatnim półwieczu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsze spotkanie z reportażem p. Pawła i trzeba przyznać, że bardzo udane. Dla laików (czytaj: dla mnie) temat poprowadzony tak ciekawie, że mam ochotę wiedzieć więcej o Kurdach, i zapoznać się z pozostałymi pozycjami czytelniczymi autora.

Pierwsze spotkanie z reportażem p. Pawła i trzeba przyznać, że bardzo udane. Dla laików (czytaj: dla mnie) temat poprowadzony tak ciekawie, że mam ochotę wiedzieć więcej o Kurdach, i zapoznać się z pozostałymi pozycjami czytelniczymi autora.

Pokaż mimo to

Powieść przedstawia obraz Kurdów na przestrzeni lat, nie tylko z punktu widzenia dzisiejszego świata. Autor w sposób dociekliwy przedstawia obraz dramatycznych losów ludzi, których wytrwale walczą o swoja przynależność. Pozycja warta uwagi!

Powieść przedstawia obraz Kurdów na przestrzeni lat, nie tylko z punktu widzenia dzisiejszego świata. Autor w sposób dociekliwy przedstawia obraz dramatycznych losów ludzi, których wytrwale walczą o swoja przynależność. Pozycja warta uwagi!

Pokaż mimo to

Po co światu Kurdowie? Może po to, żeby udowodnić, że prawa człowieka mogą stać ponad religią i tradycjami. Prawa kobiet, tolerancja i szacunek dla innych wyznań, innych przekonań, czy w ogóle dla innych ludzi są na Bliskim Wschodzie jak najbardziej realne.
Może po to, by pokazać, że islam może mieć ludzką twarz, że dżihad, szahidyzm, mudżahedinizm, halal nie są jedyną drogą dla społeczeństw islamskich.
Może też po to, by pokazać, że pojednanie miedzy zwaśnionymi czy wręcz znienawidzonymi grupami, nacjami, partiami, religiami jest możliwe.

Po co światu Kurdowie? Może po to, żeby udowodnić, że prawa człowieka mogą stać ponad religią i tradycjami. Prawa kobiet, tolerancja i szacunek dla innych wyznań, innych przekonań, czy w ogóle dla innych ludzi są na Bliskim Wschodzie jak najbardziej realne.
Może po to, by pokazać, że islam może mieć ludzką twarz, że dżihad, szahidyzm, mudżahedinizm, halal nie są jedyną...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pełny nadziei reportaż, to dość niecodzienne połączenie. Ale idealnie tu pasujące.
Historia niesamowitego narodu, ukazywana w rozmowie autora z jego członkami. Narodu, który wytrwale dąży do odzyskania niepodległości, wolności, kosztem życia, a na pewno jego jakości, dla przyszłych pokoleń. Nie wszystko na tej drodze jest takie, jakby oczekiwali, sowicie płacąc przecież za to własną krwią, ale czy niezależność nie jest tego warta? Nigdzie na tym świecie ludzie nie są idealni, wszyscy popełniamy błędy zwłaszcza gdy bardzo długo czegoś pragniemy i jesteśmy w to mocno zaangażowani. Ale wierzę, że w końcu ten cel, ich cel zostanie osiągnięty. Bez względu na to, jak dziś ocenianie są ich możliwości.

Pełny nadziei reportaż, to dość niecodzienne połączenie. Ale idealnie tu pasujące.
Historia niesamowitego narodu, ukazywana w rozmowie autora z jego członkami. Narodu, który wytrwale dąży do odzyskania niepodległości, wolności, kosztem życia, a na pewno jego jakości, dla przyszłych pokoleń. Nie wszystko na tej drodze jest takie, jakby oczekiwali, sowicie płacąc przecież...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo ciekawy reportaż. Napisany w zrozumiały sposób, wydaję mi się, że zarówno ktoś bez wiedzy o Kurdystanie (jak ja), jak i ktoś kto zagłębił się w ten temat wcześniej znajdzie w tej książce coś dla siebie. Czyta się szybko i przyjemnie.

Bardzo ciekawy reportaż. Napisany w zrozumiały sposób, wydaję mi się, że zarówno ktoś bez wiedzy o Kurdystanie (jak ja), jak i ktoś kto zagłębił się w ten temat wcześniej znajdzie w tej książce coś dla siebie. Czyta się szybko i przyjemnie.

Pokaż mimo to

Książka napisana dość chaotycznie stąd tylko 8 gwiazdek ale na pewno jest warta przeczytania. Jestem pod wrażeniem wrażliwości i odwagi autora. Bardzo dużo dowiedziałam się o Kurdystanie oraz krajach z nim związanych. Ciężko być Kurdem - najpierw walki z Persami i Turkami, potem Saddam i jego morderstwa (obozy koncentracyjne i zrzucenie gazów na ludność cywilną w Halabdży i nie tylko), potem wojna domowa i jeszcze na dodatek Państwo Islamskie. Sami Kurdowie są tak niejednolici, że ciężko ich różnorodność ogarnąć. Trzymam za nich kciuki., tym bardziej, że znajdując się w miejscu pełnym radykałów i fundamentalistów, próbują zbudować nowoczesne społeczeństwo (nowoczesne ale zgodne z ich tradycjami a nie koniecznie z tymi zachodnimi). Ciekawe jak sytuacja się rozwinie w przyszłości. Może Pan Smoleński wróci do Kurdystanu i napiszę jaka jest sytuacja teraz. Na pewno od razu sięgam po taki reportaż.

Książka napisana dość chaotycznie stąd tylko 8 gwiazdek ale na pewno jest warta przeczytania. Jestem pod wrażeniem wrażliwości i odwagi autora. Bardzo dużo dowiedziałam się o Kurdystanie oraz krajach z nim związanych. Ciężko być Kurdem - najpierw walki z Persami i Turkami, potem Saddam i jego morderstwa (obozy koncentracyjne i zrzucenie gazów na ludność cywilną w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobrze się czyta, są momenty wzruszające. I niestety nie wyczerpuje tematu. Jednak spełniła swoją rolę (książka), bo rozbudziła ciekawość, a to znaczy, że trzeba sięgnąć po literaturę tematyczna.

Dobrze się czyta, są momenty wzruszające. I niestety nie wyczerpuje tematu. Jednak spełniła swoją rolę (książka), bo rozbudziła ciekawość, a to znaczy, że trzeba sięgnąć po literaturę tematyczna.

Pokaż mimo to

Bylem, widzialem, doswiadczylem i w pelni podzielam fascynacje autora Kurdystanem, a nawet moge potwiedzic wiekszosc wrazen i odczuc jakie ta wspaniala kraina oferuje swoim gosciom. Po ksiazke siegalem wiec glownie po to, by te swoje bajkowe wspomnienia z podrozy podeprzec jakas bardziej konkretna wiedza o historii, kulturze i polityce kraju. Niestety, tego wlasnie w ksiazce najbardziej brakuje. Nie ma glownego watku, chronologii wydarzen, praktycznie zadnych dat, bardziej konkretnych faktow historycznych i geopolitycznych. Jest za to nieco chaotyczny zbior reportazy, z czesto powtarzajacymi sie watkami oraz nieukrywana miloscia do kraju, z ktorej wynika praktycznie zupelne wyparcie jakiejkolwiek krytyki. Calosc opowiadana jest w manierze basniowo-impresjonistycznej, a o ile troche potocznego jezyka nigdy nie zaszkodzi, to jednak dobrze by bylo, gdyby z jego pomoca przekazywac nieco wiecej wiedzy a troche mniej zaslyszanych tu i owdzie opowiesci i relacji. Podejrzewam, ze taka stylistyka wynika w duzej mierze z faktu iz mlody kraj nie doczekal sie jeszcze bogatej literatury fachowej (bibliografia na koncu ksiazki obejmuje zaledwie cztery pozycje), ale mimo wszystko wydaje mi sie, iz decydujac sie na napisanie takiej ksiazki, oprocz przelewania na papier swoich – bez watpienia bardzo pomocnych w zrozumieniu i odczuciu – wrazen, odrobine wiecej czasu powinno sie poswiecic na przegladniecie wszystkich dostepnych zrodel i dorzucene kilku 'twardych' faktow.

Bylem, widzialem, doswiadczylem i w pelni podzielam fascynacje autora Kurdystanem, a nawet moge potwiedzic wiekszosc wrazen i odczuc jakie ta wspaniala kraina oferuje swoim gosciom. Po ksiazke siegalem wiec glownie po to, by te swoje bajkowe wspomnienia z podrozy podeprzec jakas bardziej konkretna wiedza o historii, kulturze i polityce kraju. Niestety, tego wlasnie w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy temat ale autor pisał książkę klęcząc tak mi się wydaje. Obiektywnie, nieobiektywny reportaż. Można za to wyłuskać sporo ciekawostek.

Ciekawy temat ale autor pisał książkę klęcząc tak mi się wydaje. Obiektywnie, nieobiektywny reportaż. Można za to wyłuskać sporo ciekawostek.

Pokaż mimo to