Armenia. Karawany śmierci

Znakomity zbiór reportaży o Armenii. Jeśli kogoś nudzą opisy z Wikipedii, z tej książki może dowiedzieć się bardzo wiele na temat tego kraju, a zarazem poznać go od strony "ludzkiej". To jednostkowe spojrzenie na tragedie, które dotknęły Armenię, pozwala lepiej sobie uzmysłowić ich wpływ na to, jak wygląda ten naród obecnie. Równocześnie autorzy podają wiele faktów historycznych oraz informacji, których brakuje np. w "Księdze szeptów". Oczywiście można się doszukiwać tutaj pewnej stronniczości i braku spójności, lecz mimo wszystko moim zdaniem jest to książka warta przeczytania. Polecam.

Znakomity zbiór reportaży o Armenii. Jeśli kogoś nudzą opisy z Wikipedii, z tej książki może dowiedzieć się bardzo wiele na temat tego kraju, a zarazem poznać go od strony "ludzkiej". To jednostkowe spojrzenie na tragedie, które dotknęły Armenię, pozwala lepiej sobie uzmysłowić ich wpływ na to, jak wygląda ten naród obecnie. Równocześnie autorzy podają wiele faktów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam o tej książce bardzo niejednoznaczną opinię. Początkowo czytało się ją z wypiekami na twarzy, treść była spójna - "karawany śmierci" - reportaże dotyczące tragicznych epizodów w dziejach narodu ormiańskiego, od ludobójstwa, poprzez trzęsienie ziemi w Spitaku po estetyczny upadek Erywania. Pod koniec jednak spójność ta została zagubiona - pojawiają się króciutkie rozdziały o ormiańskich dywanach, o ezoteryce, odbiegające od głównego tematu książki. Można to jednak tłumaczyć faktem, że autorzy popełnili kilka dodatkowych reportaży na tyle małych, by nie było sensu wydawać ich oddzielnie. Osobiście jednak nie czuję się usatysfakcjonowana reportażem "cała Armenia czaruje" - wynika bowiem z niego, że niecała. Autorzy z zainteresowaniem opisują działalność jednej erywańskiej ezoterystki, jednak by opisać zainteresowanie światem nadprzyrodzonym, mistycznym jako większy fenomen w dzisiejszej Armenii, przydałoby się, jeśli nie dotarcie do większej ilości osób parających się zdejmowaniem klątw itp. (co może okazać się trudne), to opis konkretnych działalności i sytuacji, takich jak korzystanie z usług ezoterystów przez konkretnych ludzi polityki, programy telewizyjne, konkretne miejsca w większych miastach gdzie usługi takie można znaleźć itp.
Kolejnym wątkiem jest stronniczość, która pojawiła się już wśród opinii użytkowników tego portalu - autorzy szczegółowo opisują liczne zbrodnie Azerów na ludności ormiańskiej, nie skupiają się jednak na zbrodniach dokonanych przez Ormian na Azerach. Trzeba jednak przyznać, iż autorzy wspomnieli, że Ormianie również dopuszczali się czy inicjowali przelew krwi, jest to także reportaż o różnego rodzaju nieszczęściach, które spotkały Ormian, nie zaś o konflikcie armeńsko-azerskim, uważam więc, że w tym wypadku wyczerpujące opisy zbrodni Ormian na Azerach nie są konieczne - ważne, iż zostały wspomniane.
Jest jednak jedna rzecz, dla której usprawiedliwienia nie znajduję - podczas przytaczania fabuły powieści Kurbana Saida "Ali i Nino", autorzy popełniają, nie jakiś specjalnie istotny dla całości książki, ale jednak rażący zwłaszcza dla znawców Kaukazu błąd - wydaje się, że w ogóle nie czytali powieści, do której fabuły się odwołują.
Właściwie, to oceną którą chciałabym wystawić tej książce jest 6,5, jednak serwis ten nie uwzględnia połówek. Mimo powyższych niuansów, wyciągam swoją ocenę do 7, głównie za sprawą wspaniałej, interesującej narracji jaką wprowadzają autorzy, a także tego, że większość książki (np. rozdział o ludobójstwie czy o trzęsieniu ziemi w Spitaku) zasługiwałyby nawet na ocenę wyższą.

Mam o tej książce bardzo niejednoznaczną opinię. Początkowo czytało się ją z wypiekami na twarzy, treść była spójna - "karawany śmierci" - reportaże dotyczące tragicznych epizodów w dziejach narodu ormiańskiego, od ludobójstwa, poprzez trzęsienie ziemi w Spitaku po estetyczny upadek Erywania. Pod koniec jednak spójność ta została zagubiona - pojawiają się króciutkie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem czego się spodziewałem po tej książce, ale dostałem bardzo dużo.
Przede wszystkim wyjaśnienie o co chodzi w konflikcie pomiędzy Armenią i Azerbejdżanem.
Poza tym opis współczesnego życia Armenii w cieniu tych wszystkich wydarzeń z przeszłości. Dużo obrazów, nie do końca kolorowych, ale przebija z treści siła ludzi. I wiara w lepsze jutro.
Bardzo ciekawe. Momentami niepotrzebne było powracanie i tłumaczenie po kilka razy tych samych wydarzeń, ale może dzięki temu lepiej się utrwaliło?

Nie wiem czego się spodziewałem po tej książce, ale dostałem bardzo dużo.
Przede wszystkim wyjaśnienie o co chodzi w konflikcie pomiędzy Armenią i Azerbejdżanem.
Poza tym opis współczesnego życia Armenii w cieniu tych wszystkich wydarzeń z przeszłości. Dużo obrazów, nie do końca kolorowych, ale przebija z treści siła ludzi. I wiara w lepsze jutro.
Bardzo ciekawe. Momentami...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Andrzej Brzeziecki, Małgorzata Nocuń „Armenia. Karawany śmierci”

Wciśnięte między Turcję, Iran, Azerbejdżan i Gruzję wydaje się niepozorną plamą na mapie świata. Tam znajduje się góra Ararat – na której miał osiąść się biblijny Noe z swoją arką. To również tam toczy się konflikt, który przy pomocy Rosji jest cały czas skrupulatnie podgrzewany. Mowa rzecz jasna o Armenii. Gdy odpali się wyszukiwarkę Google`a naszym oczom ukazuje się piękna kraina i jakże mało znana. Majaczący w tle ośnieżony Ararat kusi żeby zobaczyć to piękno na własne oczy. Złudna iluzja, bo to kraj gdzie sporo rodzimych mieszkańców uciekło w poszukiwaniu lepszego życia.

Jest aż tak źle? Odpowiedź tylko potwierdzająca.
Smutne fakty, które dzieją się gdzieś naprawdę. Biedny, skorumpowany kraj żyjący przeszłością, Ci co mają szczęście uciekają za granicę. Armenia to najstarsze państwo chrześcijańskie i wpływ religii na codzienne życie ludzi jest bardzo mocno widoczny. Bardzo wysoki odsetek chorych na choroby weneryczne, w tym AIDS, nacisk na rodzenie chłopców, odsetek niebezpiecznych aborcji i traktowanie kobiet w życiu codziennym jak zła koniecznego, a gdy wiadomo że będzie płeć żeńska to z narodzenia dziewczynki nikt się nie cieszy i gdy zbierzemy te wiadomości w jedność to nie może dziwić. Władza która jest przeżarta korupcją, kolesiostwem a reszta obywateli kolokwialnie mówiąc klepie biedę.

Historia która obeszła się z ormiańskim narodem naprawdę nieciekawie, ale rzecz jasna każdy medal ma dwie strony. Bolesne wspomnienia i brak ujednolicenia pewnych rzeczy sprawia że żądania zarówno Ormian jak i Azerów nie mogą dziwić. W tym wszystkie gdzieś istnieją podzielone rodziny, ludzie którzy chcą mieć spokój, nie nieść na barkach tragizmu rodzinnej historii. Jednak ta wydaje się nie mieć końca. Oszczędny ale jakże konkretny język autorów i podróż do tego zakątka ziemi sprawiają, że naprawdę robi się smutno.Nie widać nadziei, a Armenia jest pozostawiona trochę sama sobie. Kraj który się zatrzymał i bieda której nie sposób zatrzymać.

W obecnej sytuacji gdy jesteśmy w mediach zalewani informacjami o konflikcie o Górski Karabach, to lektura którą warto poznać, by móc dowiedzieć się więcej o tym kraju. Zdecydowanie polecam. 9/10

Andrzej Brzeziecki, Małgorzata Nocuń „Armenia. Karawany śmierci”

Wciśnięte między Turcję, Iran, Azerbejdżan i Gruzję wydaje się niepozorną plamą na mapie świata. Tam znajduje się góra Ararat – na której miał osiąść się biblijny Noe z swoją arką. To również tam toczy się konflikt, który przy pomocy Rosji jest cały czas skrupulatnie podgrzewany. Mowa rzecz jasna o Armenii....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny świetny reportaż z wydawnictwa Czarne. Tym razem autorzy przybliżają historię i kulturę ormiańską. Warto przeczytać i dowiedzieć się jak wyglądało Ludobójstwo Ormian w 1915 roku, poczytać o politycznych perturbacjach na szczycie władzy. Szczególnie teraz, kiedy o Górski Karabach nadal walczą Azerowie z Ormianami, warto przeczytać i zrozumieć o co tam w ogóle chodzi. Dla tych co historią i polityką się nie interesują , też coś można znaleźć. Książka dotyka również kwestii kulturowych - ormiańskich znanych wyrobów, czyli dywanów i koniaku, religijności oraz społecznych zasad. Co najbardziej doceniam w tym reportażu to prawdziwa bezstronność. Choć książka dotyczy Armenii, autorzy starali się pokazać dzieje Ormian obiektywnie.

Kolejny świetny reportaż z wydawnictwa Czarne. Tym razem autorzy przybliżają historię i kulturę ormiańską. Warto przeczytać i dowiedzieć się jak wyglądało Ludobójstwo Ormian w 1915 roku, poczytać o politycznych perturbacjach na szczycie władzy. Szczególnie teraz, kiedy o Górski Karabach nadal walczą Azerowie z Ormianami, warto przeczytać i zrozumieć o co tam w ogóle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od czasu do czasu czytam książki na temat Armenii czy ogólnie Kaukazu, mam nadzieję, że kiedyś odwiedzę ten region. Reportaż „Armenia. Karawany śmierci” wyróżnia się na ich tle z jednego powodu - opisuje konkretną ormiańską współczesność. Jest wiele książek historycznych dotyczących Kaukazu, są naprawdę dobre reportaże z literackim sznytem, gdzie autorzy, masz wrażenie, dotykają nie tylko tego, czym jest kaukaska mentalność, ale wręcz kaukaska dusza. Wspaniale się je czyta. Natomiast jeśli ktoś chciałby się czegoś dowiedzieć o najnowszych wydarzeniach w historii Armenii i tego, jak wpłynęły na życie zwykłych ludzi, to nie znam lepszej książki od tej właśnie.

Nie jest to optymistyczna lektura. Z tego, co opisują autorzy, wyłania się bowiem obraz państewka quasi-mafijnego, przyszytego do Rosji i jej przestępczych struktur, w którym człowiek bez kapitału i znajomości nie ma szans na elementarną sprawiedliwość. Jest to tym bardziej smutne, jeśli ma się w pamięci wielowiekową historię Armenii i walkę Ormian o niepodległość. Której, przy całym heroicznym patriotyzmie, przy wielkich słowach, które mu towarzyszą, nie potrafią wykorzystać. Inna sprawa, że kraj ten nie dostał w prezencie od losu zbyt wielu atutów.

Cenny reportaż, bo wypełniający lukę w polskojęzycznej literaturze dotyczącej Kaukazu. Mimo wad – pewnej chaotyczności, powierzchowności – oceniam go wysoko; jeśli w końcu uda mi się wybrać w tamte strony, na pewno do niego wrócę.

Od czasu do czasu czytam książki na temat Armenii czy ogólnie Kaukazu, mam nadzieję, że kiedyś odwiedzę ten region. Reportaż „Armenia. Karawany śmierci” wyróżnia się na ich tle z jednego powodu - opisuje konkretną ormiańską współczesność. Jest wiele książek historycznych dotyczących Kaukazu, są naprawdę dobre reportaże z literackim sznytem, gdzie autorzy, masz wrażenie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Interesującą ale smutna.

Interesującą ale smutna.

Pokaż mimo to

Podtytuł tej książki "Karawany śmierci" jest bardzo symboliczny, ponieważ trudno znaleźć na jej kartach choć promyk nadziei. Autorzy prowadzą nas od ludobójstwa Ormian aż po współczesną korupcję na najwyższych szczeblach władzy czy łamanie praw człowieka. Nie sądzę, by historia Armenii składała się z samych klęsk i nieszczęść, a tak wynika z tej książki. Całość skupia się wokół kluczowych wydarzeń politycznych XX i XXI wieku. Mniej uwagi poświęcono obyczajowości, dawniejszej historii, dziedzictwu kulturowemu czy geografii. Szczerze powiedziawszy, na te treści liczyłam bardziej. Armenia pozostaje dla Polaków krajem, o którym większość z nas mało wie. Chętnie dowiedziałabym się więcej, nie tylko o przygnębiających wydarzeniach politycznych, choć doskonale zdaję sobie sprawę z ich znaczenia.

Podtytuł tej książki "Karawany śmierci" jest bardzo symboliczny, ponieważ trudno znaleźć na jej kartach choć promyk nadziei. Autorzy prowadzą nas od ludobójstwa Ormian aż po współczesną korupcję na najwyższych szczeblach władzy czy łamanie praw człowieka. Nie sądzę, by historia Armenii składała się z samych klęsk i nieszczęść, a tak wynika z tej książki. Całość skupia się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

ciekawy i rzetelny reportaz! Polecm!

ciekawy i rzetelny reportaz! Polecm!

Pokaż mimo to

Niezła książka ale niektóre opinie zdawały się nie znajdywać potwierdzenia w przykładach i ogólnej narracji. Widać że autorzy naprawdę wykonali dużo pracy i chwała im za to bo książkę mogę z czystym sercem polecić osobom, które chciałyby lepiej zrozumieć Armenię.

Niezła książka ale niektóre opinie zdawały się nie znajdywać potwierdzenia w przykładach i ogólnej narracji. Widać że autorzy naprawdę wykonali dużo pracy i chwała im za to bo książkę mogę z czystym sercem polecić osobom, które chciałyby lepiej zrozumieć Armenię.

Pokaż mimo to