Ci , którzy dużo czytają,wiedzą jak trudno jest napisać dobrą książkę.której podstawą jest dobro, afirmacja życia i mądrość życiowa. ..Jak łatwo popaść w moralizatorstwo, jednowymiarowe postaci, banał i płaskie zdarzenia...Tego wszystkiego ustrzegł się Viktor Fischl. Podstawową role odegrał tu piękny, poetycki, lekki styl, który stworzył specyficzną rzeczywistość . Drugim nośnikiem sukcesu jest dystans, życzliwość i pogodne spojrzenie na codzienne, niekiedy trudne sytuacje. Trzecim jest niezwykle sympatyczny narrator- stary doktor w małej wiosce- i jego przyjaźń z kogutem Pedro,swoistym alter ego. A rzeczą ostatnią- ale wzruszającą - jest fakt , że taką ciepłą, pełna miłości książkę napisał autor ,czeski Żyd ur w roku 1912 z bardzo trudną historią życiową

Ci , którzy dużo czytają,wiedzą jak trudno jest napisać dobrą książkę.której podstawą jest dobro, afirmacja życia i mądrość życiowa. ..Jak łatwo popaść w moralizatorstwo, jednowymiarowe postaci, banał i płaskie zdarzenia...Tego wszystkiego ustrzegł się Viktor Fischl. Podstawową role odegrał tu piękny, poetycki, lekki styl, który stworzył specyficzną rzeczywistość . Drugim...

Jest to moja pierwsza przeczytana książka Viktora Fischla, ale na pewno nie ostatnia. W przepięknym języku, autor opisuje przemijanie i piękno "procesów" codziennego życia, którego narrator-lekarz jest wprawnym obserwatorem. Historia jest też pełna zupełnie innego punktu widzenia - koguta Pedra. Całość niesamowicie się uzupełnia i po prostu zachwyca.

Jest to moja pierwsza przeczytana książka Viktora Fischla, ale na pewno nie ostatnia. W przepięknym języku, autor opisuje przemijanie i piękno "procesów" codziennego życia, którego narrator-lekarz jest wprawnym obserwatorem. Historia jest też pełna zupełnie innego punktu widzenia - koguta Pedra. Całość niesamowicie się uzupełnia i po prostu zachwyca.

,, Pieśń koguta" to ciepła,nostalgiczna opowieść,której bohaterami są stary samotny doktor i kogut Pedro. Kogut jest przyjacielem, powiernikiem, doradcą doktora.To z nim staruszek spędza długie godziny na rozmowach,zwierzeniach, wspomnieniach.Kazdy dzień doktora zaczyna się od porannej pieśni koguta wielbiącej wschodzący dzień.Pedro docenia to co ma, zachwyca go życie i piękno świata, uwrażliwia na to doktora, który czasem ma skłonności do malkontenctwa.
Według mnie ta książka jest przepiękna, napisana barwnym,poetyckim językiem, przypomina mi prozę Myśliwskiego. Recepty starego doktora skradły moje serce: ,,...2 łyżki ciszy rozgwieżdżonej nocy..( na samotność,na dumę,na zawiść, na nienawiść),
,,...3 łyżki lodowatej wody ze źródła na skraju wsi i 2 garście tejże wody na rozpalone skronie...(na zmęczenie, wyschnięte serce i w ogóle,gdy czujesz, że się starzejesz) ❤️

,, Pieśń koguta" to ciepła,nostalgiczna opowieść,której bohaterami są stary samotny doktor i kogut Pedro. Kogut jest przyjacielem, powiernikiem, doradcą doktora.To z nim staruszek spędza długie godziny na rozmowach,zwierzeniach, wspomnieniach.Kazdy dzień doktora zaczyna się od porannej pieśni koguta wielbiącej wschodzący dzień.Pedro docenia to co ma, zachwyca go życie i...

Zupełnie do mnie nie trafiła i moim zdaniem strasznie słaba. Albo naciągana albo całkiem przebrzmiała. Zupełnie jak świat głównego bohatera. Nawet momentami dobrze napisana, ale ciągle w kółko to samo i w zasadzie dwa rozdziały by wystarczyły by uchwycić sens, myśli i rytm życia bohatera. Ale nie ponad 50... No i co najgorsze, nic nie czuć w tej wsi (gdzie mieszka bohater) "czeskości". Równie dobrze "akcja" mogła się "dziać" gdziekolwiek w Europie. Zmęczyłem, ale nie polecam.

Zupełnie do mnie nie trafiła i moim zdaniem strasznie słaba. Albo naciągana albo całkiem przebrzmiała. Zupełnie jak świat głównego bohatera. Nawet momentami dobrze napisana, ale ciągle w kółko to samo i w zasadzie dwa rozdziały by wystarczyły by uchwycić sens, myśli i rytm życia bohatera. Ale nie ponad 50... No i co najgorsze, nic nie czuć w tej wsi (gdzie mieszka bohater)...

Poznajemy tu historię starszego już doktora, który rozlicza się ze swoim życiem i szuka odpowiedzi na nurtujące go egzystencjalne pytania. Co najlepsze - rozmowy prowadzi z... kogutem, od którego uczy się czerpania radości z życia.

To taka książka, która sprawia, że zatrzymujesz się i doceniasz piękno świata i to życie, które masz. "Pieśń koguta" jest ciepła, rozczulająca, mądra. Sprawia, że się uśmiechasz. Ma w sobie pewien smutek i melancholię, skłania do refleksji. I choć minęło już kilka miesięcy od czasu jej przeczytania i niewiele już z niej pamiętam, to czytanie jej było przyjemnością. Myślę, że warto się nią zainteresować :)

"Dziś jest piękniejsze niż wczoraj, ponieważ dzień dzisiejszy jest, wczorajszy zaś już przeminął. I z tej samej przyczyny jutro będzie piękniejsze niż dziś."

Poznajemy tu historię starszego już doktora, który rozlicza się ze swoim życiem i szuka odpowiedzi na nurtujące go egzystencjalne pytania. Co najlepsze - rozmowy prowadzi z... kogutem, od którego uczy się czerpania radości z życia.

To taka książka, która sprawia, że zatrzymujesz się i doceniasz piękno świata i to życie, które masz. "Pieśń koguta" jest ciepła,...

Krótka, ale piękna i pełna treści książka. Jest to literatura bardzo niepozorna, minimalistyczna, którą łatwo przegapić, ale jeśli już się po nią sięgnie, można z niej bardzo dużo wynieść. Przynajmniej tak było w moim przypadku. Książka zawiera w sobie dużo rozważań o życiu, ale wplecione są w taki sposób, że niczego nie narzucają czytelnikowi. Niejednokrotnie bardzo się wzruszyłam podczas lektury, a to nie zdarza się u mnie często. Podstawowy motyw tej książki to alter ego głównego bohatera, a jest to coś, co zawsze mnie interesuje w literaturze. Tutaj rozegrane to zostało świetnie. Poza tym to lektura o życiu, śmierci, wiejskiej egzystencji, starości, miłości... Jest tu wiele więcej niż się wydaje i niż można by się spodziewać po tak krótkiej i niepozornie wyglądającej książce. Naprawdę warto po nią sięgnąć.

Krótka, ale piękna i pełna treści książka. Jest to literatura bardzo niepozorna, minimalistyczna, którą łatwo przegapić, ale jeśli już się po nią sięgnie, można z niej bardzo dużo wynieść. Przynajmniej tak było w moim przypadku. Książka zawiera w sobie dużo rozważań o życiu, ale wplecione są w taki sposób, że niczego nie narzucają czytelnikowi. Niejednokrotnie bardzo się...

Dla wszystkich, którzy szukają tego, co w życiu liczy się tak naprawdę. Przepiękna rzecz!

Dla wszystkich, którzy szukają tego, co w życiu liczy się tak naprawdę. Przepiękna rzecz!

Viktor Fischl „Pieśń koguta”

Czeski prozaik Viktor Fischl urzekł mnie swoją historią „Pieśń koguta”. Ta krótka, wydawałoby się banalna historia to piękne, urzekające ukazanie sedna życia. Jestem do tej pory zachwycona tą historią, bowiem wiem, że tak szybko z mnie nie wyjdzie. Jednym z wielu atutów tej niewielkiej objętościowo powieści (tylko 162 str) jest prosty język, personifikacja jednego z bohaterów, ciepło, radość i humor które serwuje nam Fischl od pierwszych stron. Gdy myślę o tej książce, moje myśli wędrują od razu ku „Rokowi zająca”, którą mi przypomina. Nie trudno znaleźć podobieństwa – duet głównych bohaterów oraz umiejętne przemycenie uniwersalnych wartości, prawdy i szeroko pojętej mądrości życiowej.

Viktor Fischl prowadzi czytelnika przez narrację głównego bohatera – anonimowego wiejskiego lekarza i jego kamrata – koguta Pedro. To zaiste nietuzinkowy duet, zapadający na pewno w pamięć i wywołujący uśmiech na twarzy. Pedro to kogut, ale ta personifikacja to bez wątpienia alter ego samego Fischla. Niezwykła drobiazgowość, zapamiętywanie wydawać by się mogło – mało istotnych szczegółów i naszych codziennych radości, smutków – które z jedyną znaną sobie mądrością odpowiednio komentuje.

Emocje wylewają się zewsząd, historie są proste i tak życiowe, jak tylko możemy sobie wyobrazić. Szłoby powiedzieć „wsi spokojna, wsi wesoła”, ale Fischl kategorycznie temu zaprzecza, bo jego ukazanie wsi to rozgrzebanie ukrytych tajemnic, dotknięcie trudnych tematów, które pokazują różne oblicza ludzi. Bogaty i wyrazisty kalejdoskop osobowości bohaterów „Pieśni koguta” potwierdza niezwykły zmysł obserwacyjny autora, i przeniesienie faktycznych wydarzeń na fikcyjną powieść, jednocześnie nie tracąc przy tym sedna samej historii.

Śmiało polecam tą niepozorną z wyglądu książkę, każdemu kto szuka historii uniwersalnych ale nie trącących banałem ani tanim sentymentalizmem. 8/10

https://www.facebook.com/takmidopomozbook

Viktor Fischl „Pieśń koguta”

Czeski prozaik Viktor Fischl urzekł mnie swoją historią „Pieśń koguta”. Ta krótka, wydawałoby się banalna historia to piękne, urzekające ukazanie sedna życia. Jestem do tej pory zachwycona tą historią, bowiem wiem, że tak szybko z mnie nie wyjdzie. Jednym z wielu atutów tej niewielkiej objętościowo powieści (tylko 162 str) jest prosty język,...

Jedna z niewielu książek, która wzruszyła mnie do łez. Nie mogłam się pozbierać po jej przeczytaniu. Fantastyczna!

Jedna z niewielu książek, która wzruszyła mnie do łez. Nie mogłam się pozbierać po jej przeczytaniu. Fantastyczna!

Viktor Vischl vel Avigdor Dagan uważał podobno "Pieśń koguta" za swoją najlepszą książkę. Nie potrafię się do tego odnieść, nie znając - póki co - innych prac tego autora. Jeśli natomiast miałbym tu podejrzewać jakąś kwintesencję, to tylko w odniesieniu do fuzji dwóch przeciwstawnych nurtów kulturowych i dwóch sposobów pisania: baśniowo-mistycznego i anegdociarsko-realistycznego. Pierwszy ma źródło w około-kabalistycznej spuściźnie żydowskiej, drugi - w skądinąd nam znanej czeskiej swojskości. Autor ze zrozumiałych względów reprezentował oba nurty. Ale moim skromnym zdaniem to połączenie – aczkolwiek zręcznie podane w "Pieśni koguta" - nie wypada do końca przekonująco jako całość. Bajkowo-dydaktyczna otoczka trochę nie pasuje do groteskowej czeskiej lekkości, gdzie nie ma miejsca na pouczenia, a życiowe mądrości gdzieś między wierszami wypływają automatycznie i nienachalnie.
Kogucia mądrość mnie urzekła, ale narzucający się symbolizm już niekoniecznie. Pod koniec zrobiło się trochę naiwnie, a język literacki nie udźwignął dylematów przemijania w obliczu miłości świata.
Może zabrakło tu gadulstwa na miarę Hrabala czy Oty Pavela, gadulstwa pozornie pospolitego, ale z jakąż lekkością i bez pretensji oddającego najgłębsze prawdy.
Dlatego uważam, że gdyby szala przechyliła się z mistycyzmu na stronę czeskiej anegdoty, książka by zyskała.

Viktor Vischl vel Avigdor Dagan uważał podobno "Pieśń koguta" za swoją najlepszą książkę. Nie potrafię się do tego odnieść, nie znając - póki co - innych prac tego autora. Jeśli natomiast miałbym tu podejrzewać jakąś kwintesencję, to tylko w odniesieniu do fuzji dwóch przeciwstawnych nurtów kulturowych i dwóch sposobów pisania: baśniowo-mistycznego i...