Kompetentny przewodnik po stylach architektury XIX wieku w Polsce i jej głównych twórcach. Mamy tutaj też opisaną ewolucję tego rodzaju budownictwa, np. przejście od klasycyzmu do naiwnych prób historyzmu, gdzie jeszcze istniała słaba świadomość konstrukcyjnej roli elementów antycznych i średniowiecznych (porządki greckie, rzymskie, gotyk, romanizm),gdzie do budowli klasycznych "romantycznie" dobudowywano np. gotyckie wieże, wreszcie do dojrzałych faz historyzmu, gdzie znajomość tych stylów stała się znacznie bardziej dogłębna.
W tym wszystkim brakuje mi, podobnie jak w większości książek poświęconych architekturze XIX wieku, jakie czytałem - pogłębionej charakterystyki stylowej prądów architektonicznych takich, jak neorenesans, neobarok, klasycyzm. Bo z neogotykiem czy neoromanizmem poradzić sobie można względnie łatwo, a po czym rozróżniać tę trójkę? Dalej, jak rozpatrujemy style klasyczne: na czym konkretnie polega nawiązywanie do włoskiego trecenta, quatrocenta, do stylu cesarstwa (to akurat wiem z innych źródeł),do renesansu niemieckiego, palladinizmu, itp.

Kompetentny przewodnik po stylach architektury XIX wieku w Polsce i jej głównych twórcach. Mamy tutaj też opisaną ewolucję tego rodzaju budownictwa, np. przejście od klasycyzmu do naiwnych prób historyzmu, gdzie jeszcze istniała słaba świadomość konstrukcyjnej roli elementów antycznych i średniowiecznych (porządki greckie, rzymskie, gotyk, romanizm),gdzie do budowli...

Ta bardzo bogato ilustrowana książka stanowi zarys dziejów architektury na ziemiach polskich w XIX stuleciu. Przez ziemie polskie Autor rozumie - bardzo zresztą słusznie - ziemie I RP, a nie uzyskane po wojnie obszary północno-zachodnie, których związek z polskością był w XIX wieku minimalny. Omówione zostały ważniejsze dzieła wzniesione do wybuchu pierwszej wojny światowej (warto zaznaczyć, że wiele miejsca poświęcono także zabytkom powstałym w małych miejscowościach, o których często się nie pamięta),a także ich twórcy. Stefański szczególnie chętnie sięga po tematykę tzw. stylu narodowego i prowadzonej na jego temat w XIX wieku debaty. Tekst i materiał ilustracyjny dobrze się uzupełniają i tworzą przystępne i ciekawe opracowanie dziejów architektury polskiej okresu zaborów.

Tomasz Babnis

Ta bardzo bogato ilustrowana książka stanowi zarys dziejów architektury na ziemiach polskich w XIX stuleciu. Przez ziemie polskie Autor rozumie - bardzo zresztą słusznie - ziemie I RP, a nie uzyskane po wojnie obszary północno-zachodnie, których związek z polskością był w XIX wieku minimalny. Omówione zostały ważniejsze dzieła wzniesione do wybuchu pierwszej wojny światowej...