Zdecydowałam się książkę przeczytać, ponieważ w jednej z poprzednich książek, ktoś się do niej często odwoływał. A, że lubię mieć swoje zdanie i czytać więcej, to postanowiłam ze źródła skorzystać.
Książka jest podzielona na dwie części: teoria i praktyka. Część pierwsza ma sporo ciekawych informacji, sporo informacji o badaniach i parę interesujących badań przytacza. 
Druga część zwana "praktyczną" jest dla mnie infantylną utopijną wersją widzenia świata nauki dla najmłodszych. Rozumiem, że ma być to inspiracja dla ludzi działających w szkolnictwie i może dla rodziców. Ale z powodów ekonomicznych i społecznych jest to zbyt utopijne, niestety stracony czas, a tak bardzo liczyłam, że będzie to ciekawa książka. 

Zdecydowałam się książkę przeczytać, ponieważ w jednej z poprzednich książek, ktoś się do niej często odwoływał. A, że lubię mieć swoje zdanie i czytać więcej, to postanowiłam ze źródła skorzystać.
Książka jest podzielona na dwie części: teoria i praktyka. Część pierwsza ma sporo ciekawych informacji, sporo informacji o badaniach i parę interesujących badań...

Książka jest ciekawa ze względu na inne podejście do edukacji. Przeważnie edukacja traktowana jest z punktu widzenia ucznia czy nauczyciela. Analizowane są przede wszystkim jej aspekty społeczne, wpływ na jednostkę, możliwości jakie daje. W tej książce autorzy podeszli do edukacji z punktu widzenia genetyki. Próbują przedstawić, w jaki sposób geny wpływają na edukację dzieci.

Ważnym aspektem, na jaki zwracają uwagę autorzy jest fakt iż rodzimy się z pełną pulą genów i na samym starcie nie jesteśmy “czystą kartą”, którą w 100% kształtuje środowisko. Geny, które odziedziczyliśmy po naszych rodzicach również mają wpływ na to, jak się uczymy.

Autorzy proponują, aby dzieci uczyły się w sposób bardziej zindywidualizowany. Wrzucanie wszystkich do jednego worka szkodzi dzieciom. Można powiedzieć, że jest to niedobre praktycznie dla wszystkich dzieci. Najsłabsi nie są wstanie dorównać najmocniejszym, więc nie podejmują starań by się poprawić, najmocniejsi z kolei nudzą się, ponieważ poziom jest dla nich zbyt niski a zadania zbyt łatwe

Tym, co moim zdaniem jest najciekawsze to pokazanie praktycznych wskazówek, rekomendacji odnośnie tego, w jaki sposób powinny być realizowane zajęcia uwzględniające różnice genetyczne. Rekomendacje umieszczone zostały na końcu książki i stanowią dobre jej podsumowanie.

Książka będzie szczególnie przydatna dla pedagogów. Będzie także ciekawa dla psychologów i wszystkich, których interesuje np. genetyka.

Książka jest ciekawa ze względu na inne podejście do edukacji. Przeważnie edukacja traktowana jest z punktu widzenia ucznia czy nauczyciela. Analizowane są przede wszystkim jej aspekty społeczne, wpływ na jednostkę, możliwości jakie daje. W tej książce autorzy podeszli do edukacji z punktu widzenia genetyki. Próbują przedstawić, w jaki sposób geny wpływają na edukację...

Wpływem genów, różnych metod nauczania, uczenia się interesuję się od czasu, kiedy odkryłam, że świadomie można wpływać na własny proces zdobywania wiedzy i umiejętności. Do tego czasu byłam poddawana różnym metodom edukacyjno-wychowawczym. Owe zainteresowania wzrastały na studiach nauczycielskich, jednak dopiero urodzenie dziecka sprawiło, że intensywniej zdobywam wiedzę na ten temat. Z tego powodu nie mogłam przejść obojętnie obok książki „Geny i edukacja”.
W historii ludzkości koncepcji o uczeniu się było wiele. Po odejściu od Sokratejsko-Platońskich wizji wędrówki dusz i teorii o metempsychozie (wystarczy zadawać odpowiednie pytania, aby uczeń przypomniał sobie, co wie z chwili spotkania z ideami) nadszedł czas na koncepcje tabula rasa Johna Locka, będąca swoistą rewolucją w pedagogice. Uczeń już nie był obciążony doświadczeniami, ale czystą kartą, którą należy starannie zapisać. Paul Willis swoimi rozważaniami nad społecznym wpływem na rozwój dzieci zmusił do zastanowienia się, dlaczego dzieci robotników zostają robotnikami. Szkolenia miękkie przekonują uczestników, że wpływ genów na sukces człowieka to niecałe 2%. Reszta leży w naszych rękach. Odkrycie genów to kolejny początek zmian w edukacji. XXI wiek prowadzi nas ku dokładniejszym badaniom nad układami genów, ich mutacjami, permutacjami oraz rozważaniami nad wpływem dziedziczności oraz środowiska na rozwój dzieci.
„Geny i edukacja” to świetna publikacja przybliżająca skomplikowane badania nad genami, problemy ich wpływu oraz zależność osiągnięć od środowiska. Znajdziemy w niej wiele wskazówek dotyczących sposobu edukacji dzieci najsłabszych, wpływu technik uczenia na postępy u dzieci z mutacjami oraz propozycję organizacji szkoły, która wyjdzie naprzeciw potrzebom uczniów, którzy mają stać się samodzielnymi dorosłymi. Autorzy podzielają moją opinię dotyczącą konieczności inwestowania w edukację wszystkich dzieci, a szczególnie tych, które sobie nie radzą w szkole. Podane przykłady przekonują nas, że odpowiednia stymulacja uczniów, nastawienia na indywidualne nauczanie w klasie sprawi, że będą oni w dorosłym życiu samodzielni, czyli nie będą obciążać budżetu państwa.
Interesującym dla mnie spojrzeniem było pokazanie różnic między najlepszymi i najgorszymi szkołami/uczelniami oraz wzięcie pod uwagę kształcenia przez Internet.
Książka powinna stać się obowiązkową lekturą na wszystkich nauczycielskich kierunkach. Polecam ją nauczycielom, wykładowcom oraz rodzicom i osobom zainteresowanych wpływem genów na sposoby nauki oraz osiągnięcia. Publikacja ta pomoże wiele zrozumieć rodzicom dzieci niepełnosprawnych i w wielu wypadkach da im dużo nadziei oraz pozwoli na weryfikację metod nauczania.

Wpływem genów, różnych metod nauczania, uczenia się interesuję się od czasu, kiedy odkryłam, że świadomie można wpływać na własny proces zdobywania wiedzy i umiejętności. Do tego czasu byłam poddawana różnym metodom edukacyjno-wychowawczym. Owe zainteresowania wzrastały na studiach nauczycielskich, jednak dopiero urodzenie dziecka sprawiło, że intensywniej zdobywam wiedzę...

Projekt Twins' Early Development Study (badanie wczesnego rozwoju bliźniąt, TEDS) nic wcześniej mi nie mówił, a okazał się być bardzo interesujący. Otóż wszystkie bliźnięta urodzone w Anglii i Walii w latach 1994-1996 zostały zaproszone do udziału w tym badaniu. Od tego momentu ich losy śledzą psycholodzy i genetycy behawioralni pracujący nad projektem.
Dzięki tym rodzinom TEDS ma swój udział w międzynarodowych próbach rozwikłania wpływów genetyki i środowiska na uczenie się.

Jak się okazało, wiele osób na całym świecie prowadzi różnorakie badania nad dziedzicznością. Wspomniałam o matematyce i zdolności jej rozumienia. Również tą sferę postanowili zbadać naukowcy i jak się okazuje, takie zdolności zapisane są w naszych genach, a odziedziczalność osiągnięć matematycznych, w zależności od wieku, kształtuje się na poziomie 68%.

"Geny i edukacja" dostarczyła mi wielu ciekawych faktów, o których nie miałam pojęcia. Przyznać trzeba, że czasem język jakim posługują się autorzy jest ściśle naukowy, jednak odebrałam wrażenie, że chcieli oni wyłożyć to dla nas jak najprościej, przy niepopadaniu w przesadną łopatologię.

Ponadto w książce poruszone zostały między innymi takie tematy jak: różnorodne możliwości wydobycia indywidualnego potencjału, wpływ środowiska na czytanie, genetyczne podstawy pisania, odziedziczalność sprawności fizycznej, pozytywne nastawienie a osiągnięcia, przełomowa koncepcja (nienormalność jest normą).

Jest to z pewnością bardziej ambitna pozycja, wymagająca od nas poświęcenia większej uwagi i skupienia na temacie. Jeżeli tylko interesuje nas sfera genetyki, śmiało możemy dowiedzieć się wielu ciekawych, wcześniej nieznanych, faktów i wyników badań. Natomiast jeżeli nie fascynuje nas nauka, lepiej odpuścić, gdyż szkoda waszego czasu na coś, co was kompletnie nie interesuje :)

cała recenzja: http://books-culture.blogspot.com/2015/09/geny-i-edukacja-k-asbury-r-plomin.html

Projekt Twins' Early Development Study (badanie wczesnego rozwoju bliźniąt, TEDS) nic wcześniej mi nie mówił, a okazał się być bardzo interesujący. Otóż wszystkie bliźnięta urodzone w Anglii i Walii w latach 1994-1996 zostały zaproszone do udziału w tym badaniu. Od tego momentu ich losy śledzą psycholodzy i genetycy behawioralni pracujący nad projektem.
Dzięki tym rodzinom...