Sztuka powieści

Fajna rzecz, szczególnie dla tych, którzy nie tylko lubią czytać książki, ale interesują się literaturą jako taką i nie mając dużej wiedzy, chcą się dowiedzieć czegoś nowego. Pozycja z pewnością pomocna dla maturzystów, jest bowiem esej o twórczości Franza Kafki, padnie pytanie o sens powieści i czy w dzisiejszych czasach ma ona jeszcze jakieś znaczenie. Po przeczytaniu czuję, że poszerzyłam swoją wiedzę, z drugiej strony nie było tego za dużo, za gęsto. Kundera to ciekawy powieściopisarz, więc polecam się zmierzyć z jego twórczością. "Zmierzyć" nie - "zapoznać", bo nie zawsze jest łatwo (choć nie w tym przypadku, ale, jak to mówią, wyjątek potwierdza regułę).

Fajna rzecz, szczególnie dla tych, którzy nie tylko lubią czytać książki, ale interesują się literaturą jako taką i nie mając dużej wiedzy, chcą się dowiedzieć czegoś nowego. Pozycja z pewnością pomocna dla maturzystów, jest bowiem esej o twórczości Franza Kafki, padnie pytanie o sens powieści i czy w dzisiejszych czasach ma ona jeszcze jakieś znaczenie. Po przeczytaniu...

w kółko i to samo

w kółko i to samo

Dwa pierwsze eseje warte analizy. Reszta przegadana. Męczyłam się szczególnie z dwoma ostatnimi i podziękowaniem z nagrodę.

Dwa pierwsze eseje warte analizy. Reszta przegadana. Męczyłam się szczególnie z dwoma ostatnimi i podziękowaniem z nagrodę.

"Sztuka powieści" to zbiór esejów i wywiadów Milana Kundery na temat pisania powieści. Jest to cenne źródło wiedzy o twórczości pisarza, jego poglądach i sposobach ujmowania wydarzeń i postaci w swoich pracach. Męczy nieco monotonia podawanych przez Kunderę przykładów, np. wielostronna analiza K. z "Zamku" i "Procesu" Kafki. We właściwym sobie stylu, Milan Kundera rozdziela na czynniki pierwsze w dużej mierze dzieła innych pisarzy, co jest moim zdaniem złym rozwiązaniem. Moim zdaniem, "Sztukę powieści" czytałoby się ciekawiej, gdyby zawierała większy pogląd tak uznanego, a zarazem skrytego autora na temat jego własnej twórczości. Wciąż jednak uważam ten zbiór za niezwykle ciekawie skondensowaną wiedzę o, a jakże, powieści!

"Sztuka powieści" to zbiór esejów i wywiadów Milana Kundery na temat pisania powieści. Jest to cenne źródło wiedzy o twórczości pisarza, jego poglądach i sposobach ujmowania wydarzeń i postaci w swoich pracach. Męczy nieco monotonia podawanych przez Kunderę przykładów, np. wielostronna analiza K. z "Zamku" i "Procesu" Kafki. We właściwym sobie stylu, Milan Kundera rozdziela...

Kundera trafnie ocenia kondycję literatury (i kultury) europejskiej, analizuje rozwój powieści od czasów Cervantesa, poprzez wielkich niemieckich pisarzy, a skończywszy na Kafce. Z wielką precyzją, bliską kompozytorowi, rozważa nad tym, w jaki sposób powieść była przekształcana - co odróżnia świat Don Kichota od świata Józefa K. Kundera jednocześnie dostrzega zmiany polityczne i społeczne, które wpływają na pisarzy, próbuje odpowiedzieć na pytanie w jakim stopniu dzieło uzależnione jest od czynników zewnętrznych (i czy jest w ogóle), precyzyjnie przenika struktury powieści, zarówno na poziomie kompozycyjnym, narracyjnym, jak i stylistycznym - by móc odpowiedzieć na pytanie, czym jest powieść europejska.
Książka przyciągnie głównie osoby, które interesują się rozwojem literatury i jej przemianami. Kundera wnikliwie spogląda w przeszłość i z niepewnością patrzy na to, co ma nastąpić - czy w przyszłości będziemy wyłącznie kopiować dzieła wielkie, a może nadchodzi zmierzch powieści, którą wyprą formy prostsze.

Kundera trafnie ocenia kondycję literatury (i kultury) europejskiej, analizuje rozwój powieści od czasów Cervantesa, poprzez wielkich niemieckich pisarzy, a skończywszy na Kafce. Z wielką precyzją, bliską kompozytorowi, rozważa nad tym, w jaki sposób powieść była przekształcana - co odróżnia świat Don Kichota od świata Józefa K. Kundera jednocześnie dostrzega zmiany...

Coś dla fanów Kundery. Nierówno, ale oryginalnie i z ciekawym spojrzeniem na powieści i powieściopisarzy.

Coś dla fanów Kundery. Nierówno, ale oryginalnie i z ciekawym spojrzeniem na powieści i powieściopisarzy.

Ten zbiór esejów Kundery to jedna z najciekawszych książek o książkach, jaką przeczytałem. W zasadzie nie wiem, czy żałować, że ją przeczytałem tak późno, czy że przeczytałem ją tak wcześnie - zanim zabrałem się za niektóre opisywane przez autora dzieła.

Eseje te otwierają oczy i pokazują zupełnie inne znaczenia powieści - nie tylko samego Kundery, ale też Kafki, Brocha, Gombrowicza, Musila i wielu innych.

Teraz koniecznie muszę przeczytać niektóre z nich po raz kolejny. I zrobię to z wielką przyjemnością. Bardzo polecam każdemu, kogo interesuje, co jeden z największych żyjących powieściopisarzy sądzi na temat swojej sztuki.

Ten zbiór esejów Kundery to jedna z najciekawszych książek o książkach, jaką przeczytałem. W zasadzie nie wiem, czy żałować, że ją przeczytałem tak późno, czy że przeczytałem ją tak wcześnie - zanim zabrałem się za niektóre opisywane przez autora dzieła.

Eseje te otwierają oczy i pokazują zupełnie inne znaczenia powieści - nie tylko samego Kundery, ale też Kafki, Brocha,...

Wspaniały wykład Kundery na temat teorii literatury; oryginalna, niezależna myśl, tak typowa dla tego czeskiego twórcy.

Wspaniały wykład Kundery na temat teorii literatury; oryginalna, niezależna myśl, tak typowa dla tego czeskiego twórcy.

Kundera wydaje się apodyktyczny i bardzo restrykcyjny w swoich sądach, przez co jego refleksje nie zawsze do mnie trafiały. Ale wiele myśli wydaje mi się ciekawych - na temat Kafki i tematów w powieściach, rytmu, struktury, samego celu powieści jako pewnej formy bycia.... Miło poczytać o perspektywie człowieka sztuki, który mówi z przełomu epok - w dobie kina, telewizji i nabierającej siły popkultury, ale jeszcze przed Internetem, złotą erą telewizji i potężnymi blockbusterami. Chciałbym móc poczytać eseje i żywe przemyślenia podobnego kalibru, napisane przez kogoś tworzącego obecnie kulturę.

Kundera wydaje się apodyktyczny i bardzo restrykcyjny w swoich sądach, przez co jego refleksje nie zawsze do mnie trafiały. Ale wiele myśli wydaje mi się ciekawych - na temat Kafki i tematów w powieściach, rytmu, struktury, samego celu powieści jako pewnej formy bycia.... Miło poczytać o perspektywie człowieka sztuki, który mówi z przełomu epok - w dobie kina, telewizji i...

Metapowieść, czy jednak literaturoznawstwo? Kundera przechadza się po współczesnej literaturze tam i z powrotem krokiem wolnym a dobitnym. Nie wskazując na nikogo oskarża gros. Odkrywa kilka swoich kart i pokazuje swój przepis (albo partyturę) na dobrą powieść.

Dla fanów Kundery i literaturoznawstwa. Niby można przeczytać bez zainteresowania powyższymi, ale nieznajomość kontekstów zanudzi na śmierć.

Metapowieść, czy jednak literaturoznawstwo? Kundera przechadza się po współczesnej literaturze tam i z powrotem krokiem wolnym a dobitnym. Nie wskazując na nikogo oskarża gros. Odkrywa kilka swoich kart i pokazuje swój przepis (albo partyturę) na dobrą powieść.

Dla fanów Kundery i literaturoznawstwa. Niby można przeczytać bez zainteresowania powyższymi, ale nieznajomość...