rozwińzwiń

Sztuka powieści

Okładka książki Sztuka powieści Milan Kundera
Okładka książki Sztuka powieści
Milan Kundera Wydawnictwo: W.A.B. Seria: Kundera językoznawstwo, nauka o literaturze
216 str. 3 godz. 36 min.
Kategoria:
językoznawstwo, nauka o literaturze
Seria:
Kundera
Tytuł oryginału:
L'art du Roman
Wydawnictwo:
W.A.B.
Data wydania:
2015-04-05
Data 1. wyd. pol.:
1991-01-01
Data 1. wydania:
1988-01-01
Liczba stron:
216
Czas czytania
3 godz. 36 min.
Język:
polski
ISBN:
9788328015791
Tłumacz:
Marek Bieńczyk
Tagi:
język sztuka kundera literatura rozmyślania
Średnia ocen

7,2 7,2 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

Średnia ocen
7,2 / 10
248 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
353
353

Na półkach: ,

Ciekawa książka, chociaż powieści dominują, jeśli chodzi o twórczość Milana. Źródło ciekawych cytatów.
Praktyczna wiedza jak pisać, aby stworzyć coś naprawdę wyjątkowego. Każda niezależna jednostka, wybitna indywidualność, chcąc nadać swojemu życiu większy sens, musi odrzucić wszystko, co nie ma żadnego celu.

Również autor nie żałował napisać małego paszkwilu na blok wschodni, a zwłaszcza ZSRR, gdzie Rosja Bolszewicka narzucała swój system innym narodom, tworząc sztuczny twór.

Myślę też, że wielu współczesnych artystów mogłoby przeczytać. Kundera wyraża się jasno, utwór powstający z wykorzystaniem już istniejącego to zwykły kicz. Takich należałoby wieszać! Przyznaję, że mnie samemu nie podoba się ten zabieg.

Żyje się raz, nie ma możliwości powtórzyć tego ponownie. Niewykluczone, że coś z poprzedniego życia przechodzi we współczesne. Moim zdaniem najważniejsze, czego wymaga od nas los, to wypełniać życie najtreściwiej, jak się da.

Krótka i przyjemna lektura na niedzielę. Filozofii Milana nigdy dość.

Ciekawa książka, chociaż powieści dominują, jeśli chodzi o twórczość Milana. Źródło ciekawych cytatów.
Praktyczna wiedza jak pisać, aby stworzyć coś naprawdę wyjątkowego. Każda niezależna jednostka, wybitna indywidualność, chcąc nadać swojemu życiu większy sens, musi odrzucić wszystko, co nie ma żadnego celu.

Również autor nie żałował napisać małego paszkwilu na blok...

więcej Pokaż mimo to

avatar
106
93

Na półkach:

I zabawne, i mądre, a bardzo rzadko przemądrzałe. Czeski Houellebecq? A może na odwrót - jego obecny współrodak to francuski Kundera? Jeden wniosek z książki - Milan K. wielki erudytą jest. Takich ludzi będzie coraz mniej.

I zabawne, i mądre, a bardzo rzadko przemądrzałe. Czeski Houellebecq? A może na odwrót - jego obecny współrodak to francuski Kundera? Jeden wniosek z książki - Milan K. wielki erudytą jest. Takich ludzi będzie coraz mniej.

Pokaż mimo to

avatar
403
228

Na półkach: ,

„Sztuka powieści” Milana Kundery to książka o książkach i to taka, po której nabiera się ochoty na kolejne literackie eksperymenty (przyznam szczerze, że zanęcony wypowiedziami Mistrza do listy autorów do przeczytania dopisałem Brocha – Lunatyków i Śmierć Wergiliego). Zbiór esejów, wywiadów i wykładów, zawierających literackie rozważania wszelakie, ale przede wszystkim to opowieść o samym Kunderze, o Jego „ja” w Jego książkach i innych „ja” w książkach innych autorów, to pewien manifest, odpowiedź na pytanie „jak napisać książkę”. To także liczne nawiązania, omówienia i odwołania do twórczości Cervantesa, Kafki, Brocha, czy Gombrowicza, rozmowy o kontrapunktach powieściowych, narracji onirycznej i jedności kompozycji.
Nie tylko dla miłośników Kundery i wybitnych znawców Jego twórczości.

„Sztuka powieści” Milana Kundery to książka o książkach i to taka, po której nabiera się ochoty na kolejne literackie eksperymenty (przyznam szczerze, że zanęcony wypowiedziami Mistrza do listy autorów do przeczytania dopisałem Brocha – Lunatyków i Śmierć Wergiliego). Zbiór esejów, wywiadów i wykładów, zawierających literackie rozważania wszelakie, ale przede wszystkim to...

więcej Pokaż mimo to

avatar
237
131

Na półkach: , , ,

Nie dajcie się zwieść! To przede wszystkim Kundera o Kunderze. Erudycyjną interpretację historii rozwoju europejskiej powieści dostajemy w pakiecie. Ale jest to w głównej mierze "śmieszny manifest" powieściopisarza. "Śmieszny" kunderowsko, czyli: 1) zdystansowany do siebie ("nie-liryczny", niepewny odpowiedzi) 2) odkrywający tragizm w śmieszności. Gogol: jeśli długo i uważnie przyglądać się jakiejś śmiesznej historii, staje się ona coraz bardziej smutna; Ionesco: potworność od komiczności dzieli niewiele.

Zawsze miałem problem z Kunderą. Czytałem, lubiłem, jarałem się, ale potem mało co zostawało - poza wrażeniem ulotności. A tutaj, proszę bardzo, dostajemy instrukcję obsługi, Kundera się sam wyjaśnia. Jest w tym może jakiś leciutki paradoks, że czuł potrzebę ułożenia tej pozycji (są tu rozmowy, eseje o Brochu i Kafce, aforystyczny zbiór istotnych dla niego słów, wykład),bo przecież w wielu miejscach podkreśla, że powieściopisarz powienien schować się za swoim opus. No, ale to łatwo obronić: jest to pełnoprawna składowa jego twórczości, takie wejście na meta poziom po prostu.

Postulat Kundery: powieść powinna zajmować się tylko tym, czym tylko powieść może się zajmować. A jest to ukazywanie nieodkrytych wcześniej możliwości istnienia w świecie. Dlatego dla Kundery tak ważny jest Kafka, Broch, Gombrowicz, Musil.

Kundera mówi tak: powieść od początków swojego europejskiego istnienia (nowoczesny Cervantes) zajmuje się sposobami istnienia "ja". ("Wszystkie powieści wszystkich czasów pochylają się nad tajemnicą <<ja>>.")

1) Boccaccio (przednowoczesny): człowiek wyróżnia się, gdy działa inaczej niż inni. 2) Diderot: Kubuś nie rozpoznaje sam siebie, tzn. jest kimś innym, niż myśli, że jest. "Między nim, a jego czynem rysuje się szczelina". 3) Powieść eksplorująca życie wewnętrzne: Samuel Richardson, Goethe (Werter),Stendhal. Stracony czas Prousta, czyli nasza pamięć. Joyce, czyli nasza chwila obecna (Joyce umieszcza mikrofon w głowie Blooma). A potem 4) postproustowski Kafka: nic nie wiemy o K.! Kafka pyta o możliwości w świecie totalnego uwarunkowania. Kundera idzie za Kafką i Brochem: można ująć "ja" poprzez akcję lub poprzez życie wewnętrzne, ale można także przez badanie "istoty jego egzystencjalnej problematyki". To jest zerwanie z realizmem psychologicznym, zerwanie z zasadą, że czytelnik ma uwierzyć złudzeniu i brać fikcję za rzeczywistość.

Metoda Kundery: 1) medytacja (powieść definiuje kluczowe pojęcia, definiujące egzystencję bohaterów, medytacja to pytanie o te słowa),2) refleksja: aforyzm, litania (słowo staje się muzyką, powtórzenie),metafora (nienadużywana, definiuje kluczowe momenty),3) zagęszczenie. "Stawiam sobie nakaz w duchu Janacka [przyjaciel, kompozytor], oczyścić powieść z automatyzmów powieściowej techniki [przedstawienie bohatera, środowiska, tła historycznego, wprowadzanie nieistotnych epizodów], z powieściowego werbalizmu, zagęścić ją."

Zbyt wiele wątków, żeby spamiętać. Więc hasłowo: tożsamość naszej części Europy, ekspansja kiczu w sensie Brocha, pisarz - powieściopisarz, lekkość jako kluczowe pojęcie, kwestie tłumaczenia, związki muzyki z komponowaniem tekstu, waga powtórzeń i niezgoda na synonimy, agelaste od Greków i Rebelais'go - ci, którzy się nie śmieją; agelaści tkwią w przekonaniu, że prawda jest jasna, a oni wiedzą, kim są).

Cienka gruba rzecz, do której chciałbym wracać.

Co teraz? Kundera zaintrygował mnie Brochem (Lunatycy) i samym sobą (kolejne podejście do NLB byłoby ciekawe teraz, na świeżo). Oświetlił Gombrowicza - modernistę. Ferdydurke jako "najbardziej olśniewające obnażenie archetypu nowoczesności". Modernizm pozbawiony złudzeń awangardy. Gombrowicz "radośnie smagający polskość", dojrzałość kultury, na którą nigdy nie zdobyli się Rosjanie, a zdobył się też Mann po wojnie; powieść z natury jest ironiczna, drażni, bo odbiera pewność.

Fragment z 65 słów: "POWIEŚĆ. Wielka forma prozy, w której autor, poprzez doświadczalne ego (postacie) zgłębia do końca kilka wielkich tematów egzystencji."

Nie dajcie się zwieść! To przede wszystkim Kundera o Kunderze. Erudycyjną interpretację historii rozwoju europejskiej powieści dostajemy w pakiecie. Ale jest to w głównej mierze "śmieszny manifest" powieściopisarza. "Śmieszny" kunderowsko, czyli: 1) zdystansowany do siebie ("nie-liryczny", niepewny odpowiedzi) 2) odkrywający tragizm w śmieszności. Gogol: jeśli długo i...

więcej Pokaż mimo to

avatar
118
52

Na półkach: ,

Fajna rzecz, szczególnie dla tych, którzy nie tylko lubią czytać książki, ale interesują się literaturą jako taką i nie mając dużej wiedzy, chcą się dowiedzieć czegoś nowego. Pozycja z pewnością pomocna dla maturzystów, jest bowiem esej o twórczości Franza Kafki, padnie pytanie o sens powieści i czy w dzisiejszych czasach ma ona jeszcze jakieś znaczenie. Po przeczytaniu czuję, że poszerzyłam swoją wiedzę, z drugiej strony nie było tego za dużo, za gęsto. Kundera to ciekawy powieściopisarz, więc polecam się zmierzyć z jego twórczością. "Zmierzyć" nie - "zapoznać", bo nie zawsze jest łatwo (choć nie w tym przypadku, ale, jak to mówią, wyjątek potwierdza regułę).

Fajna rzecz, szczególnie dla tych, którzy nie tylko lubią czytać książki, ale interesują się literaturą jako taką i nie mając dużej wiedzy, chcą się dowiedzieć czegoś nowego. Pozycja z pewnością pomocna dla maturzystów, jest bowiem esej o twórczości Franza Kafki, padnie pytanie o sens powieści i czy w dzisiejszych czasach ma ona jeszcze jakieś znaczenie. Po przeczytaniu...

więcej Pokaż mimo to

avatar
465
125

Na półkach: , ,

w kółko i to samo

w kółko i to samo

Pokaż mimo to

avatar
120
42

Na półkach:

Dwa pierwsze eseje warte analizy. Reszta przegadana. Męczyłam się szczególnie z dwoma ostatnimi i podziękowaniem z nagrodę.

Dwa pierwsze eseje warte analizy. Reszta przegadana. Męczyłam się szczególnie z dwoma ostatnimi i podziękowaniem z nagrodę.

Pokaż mimo to

avatar
263
134

Na półkach: ,

"Sztuka powieści" to zbiór esejów i wywiadów Milana Kundery na temat pisania powieści. Jest to cenne źródło wiedzy o twórczości pisarza, jego poglądach i sposobach ujmowania wydarzeń i postaci w swoich pracach. Męczy nieco monotonia podawanych przez Kunderę przykładów, np. wielostronna analiza K. z "Zamku" i "Procesu" Kafki. We właściwym sobie stylu, Milan Kundera rozdziela na czynniki pierwsze w dużej mierze dzieła innych pisarzy, co jest moim zdaniem złym rozwiązaniem. Moim zdaniem, "Sztukę powieści" czytałoby się ciekawiej, gdyby zawierała większy pogląd tak uznanego, a zarazem skrytego autora na temat jego własnej twórczości. Wciąż jednak uważam ten zbiór za niezwykle ciekawie skondensowaną wiedzę o, a jakże, powieści!

"Sztuka powieści" to zbiór esejów i wywiadów Milana Kundery na temat pisania powieści. Jest to cenne źródło wiedzy o twórczości pisarza, jego poglądach i sposobach ujmowania wydarzeń i postaci w swoich pracach. Męczy nieco monotonia podawanych przez Kunderę przykładów, np. wielostronna analiza K. z "Zamku" i "Procesu" Kafki. We właściwym sobie stylu, Milan Kundera rozdziela...

więcej Pokaż mimo to

avatar
163
30

Na półkach: ,

Kundera trafnie ocenia kondycję literatury (i kultury) europejskiej, analizuje rozwój powieści od czasów Cervantesa, poprzez wielkich niemieckich pisarzy, a skończywszy na Kafce. Z wielką precyzją, bliską kompozytorowi, rozważa nad tym, w jaki sposób powieść była przekształcana - co odróżnia świat Don Kichota od świata Józefa K. Kundera jednocześnie dostrzega zmiany polityczne i społeczne, które wpływają na pisarzy, próbuje odpowiedzieć na pytanie w jakim stopniu dzieło uzależnione jest od czynników zewnętrznych (i czy jest w ogóle),precyzyjnie przenika struktury powieści, zarówno na poziomie kompozycyjnym, narracyjnym, jak i stylistycznym - by móc odpowiedzieć na pytanie, czym jest powieść europejska.
Książka przyciągnie głównie osoby, które interesują się rozwojem literatury i jej przemianami. Kundera wnikliwie spogląda w przeszłość i z niepewnością patrzy na to, co ma nastąpić - czy w przyszłości będziemy wyłącznie kopiować dzieła wielkie, a może nadchodzi zmierzch powieści, którą wyprą formy prostsze.

Kundera trafnie ocenia kondycję literatury (i kultury) europejskiej, analizuje rozwój powieści od czasów Cervantesa, poprzez wielkich niemieckich pisarzy, a skończywszy na Kafce. Z wielką precyzją, bliską kompozytorowi, rozważa nad tym, w jaki sposób powieść była przekształcana - co odróżnia świat Don Kichota od świata Józefa K. Kundera jednocześnie dostrzega zmiany...

więcej Pokaż mimo to

avatar
166
33

Na półkach:

Coś dla fanów Kundery. Nierówno, ale oryginalnie i z ciekawym spojrzeniem na powieści i powieściopisarzy.

Coś dla fanów Kundery. Nierówno, ale oryginalnie i z ciekawym spojrzeniem na powieści i powieściopisarzy.

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Chcę przeczytać
    559
  • Przeczytane
    356
  • Posiadam
    151
  • Literatura czeska
    16
  • Ulubione
    10
  • Teraz czytam
    10
  • 2021
    8
  • Chcę w prezencie
    7
  • Milan Kundera
    4
  • Książki o książkach
    3

Cytaty

Więcej
Milan Kundera Sztuka powieści Zobacz więcej
Milan Kundera Sztuka powieści Zobacz więcej
Milan Kundera Sztuka powieści Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Okładka książki Zdrowy język. Dla lekarza, dla pacjenta Jerzy Bralczyk, Artur Mamcarz
Ocena 8,0
Zdrowy język. ... Jerzy Bralczyk, Art...
Okładka książki Zeszyty Komiksowe #35 Papcio Chmiel Dawid Bordewicz, Michał Czajkowski, Jarosław Ejsymont, Michał Gasewicz, Dominika Gracz-Moskwa, Wojciech Jama, Jakub Jankowski, Karol Jesiołkiewicz, Marek Jeziński, Leszek Kaczanowski, Damian Kaja, Rafał Kołsut, Marcin Lisiecki, Grzegorz Niemiec, Tomasz Niewiadomski, Piotr Nowacki, Paweł Piechnik, Tomáš Prokůpek, Michał Romański, Adam Rusek, Tomasz Soroka, Anna Maria Sutkowska, Rafał Otoczak Tomczak, Michał Traczyk, Vanitachi, Artur Wabik, Grzegorz Wawrzyńczak, Patryk Wójcik, Dennis Wojda, Jarosław Wojtasiński, Przemysław Zawrotny
Ocena 8,0
Zeszyty Komiks... Dawid Bordewicz, Mi...
Okładka książki Retoryka Marta Bartowska, Agnieszka Budzyńska-Daca, Piotr Wilczek
Ocena 7,0
Retoryka Marta Bartowska, Ag...

Przeczytaj także