Listy do młodego poety

„Albowiem ten, kto tworzy, musi być sam sobie światem, znajdować wszystko w sobie i w naturze, z którą się związał”

Najpiękniejsze klasyczne teksty, to takie, które wciąż wywołują dreszcze. Trafiają w punkt i porażają aktualnością. Znalazłam wzmiankę o tym tomiku u Singrid Nunez, a że pozostałe nawiązania są nad wyraz wspólne, czułam, że to będzie dobra rzecz.

Rilke, nazywany magiem słowa, nie zawiódł. Odczuwa się te listy jak szepty ducha i mędrca, są jak najcenniejsze lekcje. Ponadczasowe.

„Wystarczy odczuć, że można żyć bez pisania, by się nie ważyć na nie” jest jakby echem tego, co czytałam u późniejszych wielkich, jedynie ujęte inaczej.

Odnajduję słowa, o których nawet nie wiedziałam, że są Rilkiego, a wydawały się niemożliwe do zapomnienia.

„(…) miłości polegającej na tym, że graniczą ze sobą dwie samotności, nawzajem się chroniąc i pozdrawiając”

Czuję, że ten tomik będzie ratunkiem w chwilach zwątpienia i jeszcze nie raz go przeczytam.

„Albowiem ten, kto tworzy, musi być sam sobie światem, znajdować wszystko w sobie i w naturze, z którą się związał”

Najpiękniejsze klasyczne teksty, to takie, które wciąż wywołują dreszcze. Trafiają w punkt i porażają aktualnością. Znalazłam wzmiankę o tym tomiku u Singrid Nunez, a że pozostałe nawiązania są nad wyraz wspólne, czułam, że to będzie dobra rzecz.

Rilke,...

Piękna to była korespondencja… choć z poglądami Rilkego można się nie zgadzać, a nawet uznawać je za szkodliwe (pochwała samotności, pogardzanie wspólnotowością) to nie można odmówić im uroku, a samemu poecie daru operowania słowem. Podobał mi się ponadczasowy przekaz dla młodszego kolegi co do podcinania skrzydeł wielu artystom przez krytyków.

Piękna to była korespondencja… choć z poglądami Rilkego można się nie zgadzać, a nawet uznawać je za szkodliwe (pochwała samotności, pogardzanie wspólnotowością) to nie można odmówić im uroku, a samemu poecie daru operowania słowem. Podobał mi się ponadczasowy przekaz dla młodszego kolegi co do podcinania skrzydeł wielu artystom przez krytyków.

Malutka i krótka książeczka, ale ileż tu emocji. Samotność, miłość, sztuka, dorastanie, zwątpienie w to co robimy, codzienność, natura i wiele innych tematów poruszonych w piękny sposób. Po lekturze pozostaje poczucie głębokiego spokoju. Wspaniała.

Malutka i krótka książeczka, ale ileż tu emocji. Samotność, miłość, sztuka, dorastanie, zwątpienie w to co robimy, codzienność, natura i wiele innych tematów poruszonych w piękny sposób. Po lekturze pozostaje poczucie głębokiego spokoju. Wspaniała.

Przyjemnie się czyta te listy i są nie tylko o pisaniu, ale i o całym życiu. Są wydane jako mała książeczka, więc idealnie się nadaje do autobusu czy tramwajem.

Przyjemnie się czyta te listy i są nie tylko o pisaniu, ale i o całym życiu. Są wydane jako mała książeczka, więc idealnie się nadaje do autobusu czy tramwajem.

Język autora oddaje. Jego rady nie tylko dla pisarzy. Książka krótka, ale to esencja.

Język autora oddaje. Jego rady nie tylko dla pisarzy. Książka krótka, ale to esencja.

Pierwsze spostrzeżenie, to że Rilke pisał w sposób bardzo elokwentny, z dużą kulturą osobistą i poszanowaniem konwenansów - jego listy czyta się po prostu niezwykle przyjemnie. Niestety, ich treść w większości przeleciała przeze mnie, zostawiając w pamięci niewiele. Wciąż ubolewam, iż wrażliwość, poziom rozumienia i nazywania emocji typowy dla wielkich poetów, jest dla mnie zazwyczaj niedostępny i chyba tak już niestety pozostanie. Nie twierdzę, że to zła czy nawet przeciętna książka, z pewnością jednak nie dla wszystkich. Mam wrażenie, iż łatwiej byłoby mi rezonować ze światopoglądem autora przekutym na język powieści, lecz to wyłącznie mój problem.

Pierwsze spostrzeżenie, to że Rilke pisał w sposób bardzo elokwentny, z dużą kulturą osobistą i poszanowaniem konwenansów - jego listy czyta się po prostu niezwykle przyjemnie. Niestety, ich treść w większości przeleciała przeze mnie, zostawiając w pamięci niewiele. Wciąż ubolewam, iż wrażliwość, poziom rozumienia i nazywania emocji typowy dla wielkich poetów, jest dla mnie...

Podobało mi się. Wiele ciekawych myśli. Nie wszystkie były dla mnie od razu jasne. Tak to już jest kiedy ma się do czynienia z poetą. Świat wewnętrzny Rainera okazał się jednak na tyle interesujący i inspirujący, że postanowiłam przeczytać inne zbiory listów tego austriackiego poety. Już nie mogę się doczekać.

Podobało mi się. Wiele ciekawych myśli. Nie wszystkie były dla mnie od razu jasne. Tak to już jest kiedy ma się do czynienia z poetą. Świat wewnętrzny Rainera okazał się jednak na tyle interesujący i inspirujący, że postanowiłam przeczytać inne zbiory listów tego austriackiego poety. Już nie mogę się doczekać.

Poetyckie listy o tym, że warto kontemplować samotność i inne trudy, bo to one nas budują.
Pięknie napisane, ale to taki drobiazg, że pozostaje niedosyt.

Poetyckie listy o tym, że warto kontemplować samotność i inne trudy, bo to one nas budują.
Pięknie napisane, ale to taki drobiazg, że pozostaje niedosyt.

Ogrom mądrości spisany na zaledwie 100 stronach. Z listów Rilke wybrzmiewa pokora, doświadczenie i wrażliwość. Niezwykle kojąca lektura.

Ogrom mądrości spisany na zaledwie 100 stronach. Z listów Rilke wybrzmiewa pokora, doświadczenie i wrażliwość. Niezwykle kojąca lektura.

Piękno w najczystszej postaci. Rilke przemawia z tak wielką czułością, na jaką dziś stać niewielu.
Pozwala oswoić się z samotnością; zrozumieć ją i pokochać; dojrzeć prawdziwy sens tej samotnej tułaczki.

Piękno w najczystszej postaci. Rilke przemawia z tak wielką czułością, na jaką dziś stać niewielu.
Pozwala oswoić się z samotnością; zrozumieć ją i pokochać; dojrzeć prawdziwy sens tej samotnej tułaczki.