Dla pacjenta to może być bardzo odkrywcza lektura. Dla medyka, ktorym jestem (pielęgniarz) to również pozycja bardzo ciekawa - jako przypomnienie ze studiów bo z pacjentem rozmawia się i uczy się tego już w ich trakcie. Ale minus za stwierdzenie pana autora, że nie rozumie dlaczego pielęgniarki oburzają się na stwierdzenie „siostro”. Mamy rok 2024 - czas się obudzić. Medycyna już dawno wyszła z monopolu lekarzy. I słusznie. Bo pacjentem opiekują się wszyscy. Mam też wrażenie, że autor uważa, że tylko lekarze prowadzą rozmowy z pacjentami.

Dla pacjenta to może być bardzo odkrywcza lektura. Dla medyka, ktorym jestem (pielęgniarz) to również pozycja bardzo ciekawa - jako przypomnienie ze studiów bo z pacjentem rozmawia się i uczy się tego już w ich trakcie. Ale minus za stwierdzenie pana autora, że nie rozumie dlaczego pielęgniarki oburzają się na stwierdzenie „siostro”. Mamy rok 2024 - czas się obudzić....

Moja ocena na pewno byłaby trochę lepsza, gdyby ta książka nie miała gigantycznego potencjału. Poruszenie tematu języka w kontekście kontaktu z pacjentem było świetnym pomysłem. Student medycyny na najlepszych uczelniach w Polsce jest na ten temat uczony tylko tyle, żeby pozostawić neutralne wrażenie w pacjencie. Bardzo cieszyła mnie myśl przeczytania tej pozycji bo z pełnym przekonaniem założyłem że dwóch profesorów z takim doświadczeniem nie napisze przeciętnej książki na taki temat. W środku jednak dostajemy rozmowę, która szczególnie pod koniec brzmi bardzo ciężko i potwornie się dłuży. Wiele rzeczy się powtarza i trudno nie odnieść wrażenia, że połowa treści została upchnięta na siłę. Większość rozmowy krąży wokół etymologii terminów medycznych co było dla mnie sporym rozczarowaniem. Treści, które przydadzą się w praktyce, lub w ogóle w jakkolwiek długoterminowy sposób poszerzą horyzonty jest niewiele. Książka jest zdecydowanie bardziej skierowana do kogoś kogo interesuje teoria języka, a raczej nie zaciekawi czytelnika, który chce nauczyć się rozmawiać z pacjentem na poziomie trochę wyższym niż poprawny. Za plus uznać można historie prof. Mamcarza i krótkie opisy chorób, które laikom na pewno wiele rozjaśnią.

Moja ocena na pewno byłaby trochę lepsza, gdyby ta książka nie miała gigantycznego potencjału. Poruszenie tematu języka w kontekście kontaktu z pacjentem było świetnym pomysłem. Student medycyny na najlepszych uczelniach w Polsce jest na ten temat uczony tylko tyle, żeby pozostawić neutralne wrażenie w pacjencie. Bardzo cieszyła mnie myśl przeczytania tej pozycji bo z...