Książka którą ciężko mi ocenić. Z jednej strony ocenianym ją jako średnią, bez fajerwerków, a z drugiej ma w sobie coś magicznego, czarującego. Podczas czytania mnie równocześnie denerwowała i uwodziła, złościła i intrygowała, budziła niepokój i zainteresowanie. Ale nadal trudno ocenić mi ją jednoznacznie. Pomimo wszystko dla mnie na pewno jest "jakaś".

Książka którą ciężko mi ocenić. Z jednej strony ocenianym ją jako średnią, bez fajerwerków, a z drugiej ma w sobie coś magicznego, czarującego. Podczas czytania mnie równocześnie denerwowała i uwodziła, złościła i intrygowała, budziła niepokój i zainteresowanie. Ale nadal trudno ocenić mi ją jednoznacznie. Pomimo wszystko dla mnie na pewno jest "jakaś".

Ogromne rozczarowanie. Książka jest nudna jak flaki z olejem. Tylko postać Charona wydała mi się ciut interesująca. Fabuła marna, bohaterowie nieciekawi, narracja kuleje, brak dialogów utrudnia lekturę. Przelatywalam kartki z szybkością pershinga, by nie usnąć, choć był środek dnia... Najsmutniejsze, że o muzyce pisze, jakby była głucha. Kompletnie jej nie ogarnia.
Autorka powinna poszukać sobie innego zajęcia, bo talentu literackiego ma tyle, co brudu za paznokciami...

Ogromne rozczarowanie. Książka jest nudna jak flaki z olejem. Tylko postać Charona wydała mi się ciut interesująca. Fabuła marna, bohaterowie nieciekawi, narracja kuleje, brak dialogów utrudnia lekturę. Przelatywalam kartki z szybkością pershinga, by nie usnąć, choć był środek dnia... Najsmutniejsze, że o muzyce pisze, jakby była głucha. Kompletnie jej nie ogarnia.
Autorka...

Nie podobała mi się. Nie lubię monologów.

Nie podobała mi się. Nie lubię monologów.

Książka Uczeń czarnoksiężnika zaintrygowała mnie już samym tytułem. Po przeczytaniu opisu stwierdziłam, że podejmę wyzwanie i zabrałam się za zgłębianie lektury.

Główny bohater Feliks jest młodym adeptem sztuki gry na wiolonczeli. Początkowo robi to bez większego zaangażowania, jednak cała sytuacja diametralnie się zmienia, kiedy w jego szkole pojawia się nowy nauczyciel. Tytułowy Czarnoksiężnik okazuje się nie lada wirtuozem, co więcej – jest też niezmiernie interesującym człowiekiem i wspaniałym pedagogiem. W oczach naszego bohatera mistrz Hechicero jawi się jako jednostka o wybitnej inteligencji oraz niesamowitym talencie. Pewnego dnia Czarnoksiężnik obiecuje Feliksowi, że w nagrodę za trud włożony w naukę, zabierze go ze sobą do Barcelony, aby tam kontynuował swoją karierę. Niestety, po wielu latach żmudnych ćwiczeń, mistrz znika ze szkoły i rozpoczyna pracę w Gran Teatre del Liceu. Świat Feliksa rozpada się w jednej chwili, ale młody muzyk nadal wierzy, że jego nauczyciel spełni daną mu niegdyś obietnicę.

Na dzień przed 18 urodzinami naszego bohatera w Gran Teatre del Liceu wybucha ogromny pożar. Początkowo brak jest informacji co do ofiar śmiertelnych, jednakże nieszczęśliwym trafem okazuje się, iż w katastrofie ginie dyrygent i ukochany przez Feliksa mistrz. Kierowany rozpaczą chłopiec wyrusza w samotną podróż do Barcelony, aby dowiedzieć się, dlaczego jego ukochany nauczyciel stracił życie. Przeczuwa, że nie było to kwestią przypadku i za wszelką cenę pragnie rozwiązać zagadkę śmierci Czarnoksiężnika. Dzięki pomocy tajnej organizacji Feliks otrzymuje pracę portiera we wspomnianym teatrze, dzięki której może prowadzić swoje prywatne śledztwo.

Początkowo lektura bardzo mnie wciągnęła ze względu na fakt ukazania wewnętrznych przeżyć Feliksa i historii jego życia, która mnie wzruszyła. Podobał mi się również opis pierwszych doświadczeń bohatera w Barcelonie. Jednakże później zaczęłam się gubić w fabule. Wydarzenia i informacje ciężko mi było uporządkować, miałam wrażenie, że jest na nie zbyt mało miejsca w tej niezbyt obszernej książce. Ponadto, opis sugerował, że będę miała do czynienia z kryminałem, natomiast dla mnie jest to bardziej powieść przygodowa, która zawiera w sobie jedynie elementy kryminalne, co trochę mnie zawiodło.

Pełna recenzja książki:
http://moznaprzeczytac.pl/uczen-czarnoksieznika-aleksandra-chmielewska/

Książka Uczeń czarnoksiężnika zaintrygowała mnie już samym tytułem. Po przeczytaniu opisu stwierdziłam, że podejmę wyzwanie i zabrałam się za zgłębianie lektury.

Główny bohater Feliks jest młodym adeptem sztuki gry na wiolonczeli. Początkowo robi to bez większego zaangażowania, jednak cała sytuacja diametralnie się zmienia, kiedy w jego szkole pojawia się nowy nauczyciel....

Fantastyczna książka, którą się czyta jednym tchem.

Fantastyczna książka, którą się czyta jednym tchem.

Książka bardzo ciekawa. Niezwykle udany debiut literacki: niebanalny pomysł, wartka akcja, poetycki styl. Autorka mimo bardzo młodego wieku ma już ,,własny styl". Nawiasem mówiąc, świetnie rysuje, mam nadzieję, że książka ukazała się z własnymi ilustracjami, jeśli nie, to niezbędna reedycja!

Gratuluję i bardzo się cieszę, że po kilku latach niestrudzonych starań wreszcie została wydana!
Gorąco polecam!

Książka bardzo ciekawa. Niezwykle udany debiut literacki: niebanalny pomysł, wartka akcja, poetycki styl. Autorka mimo bardzo młodego wieku ma już ,,własny styl". Nawiasem mówiąc, świetnie rysuje, mam nadzieję, że książka ukazała się z własnymi ilustracjami, jeśli nie, to niezbędna reedycja!

Gratuluję i bardzo się cieszę, że po kilku latach niestrudzonych starań wreszcie...

Zapraszam: http://zaczytanywksiazkach.blogspot.com

Gran Teatre del Liceu to jeden z największych teatrów operowych na świecie. W trakcie sylwestrowego seansu "Nowy Rok z Rossinim" jego scena staje w płomieniach, a w pożarze giną dyrygent i wiolonczelistka. Czy to wypadek, czy może ktoś jest odpowiedzialny za tak tragiczny koniec jednego z najbardziej wyczekiwanych wydarzeń muzycznych w roku? Tę zagadkę postanawia rozwikłać dawny uczeń jednego ze zmarłych tragicznie muzyków, któremu wiele lat temu wiolonczelista złożył pewną nietypową obietnicę.

Aleksandra Chmielewska urodziła się 1 września 1993 roku w Warszawie. Byłą laureatką licznych nagród muzycznych, m.in. III nagrody w XXIV Olimpiadzie Artystycznej (sekcja muzyki),I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim organizowanym w ramach Nordhessische Kindermusiktage(2011),III nagrody w Międzyuczelnianym Konkursie Kompozytorskim „Akordeon w muzyce XX wieku” (2014); otrzymała też honorowe wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim „Fide et Amore”(2014). Jak na razie ma tylko jedną powieść.

Język utworu jest lekki, sprawiający dużą przyjemność czytania. Książka składa się z szesnastu rozdziałów plus epilog. Tą pozycję czyta się szybko, a jak już się zacznie to nie można skończyć, bo nie chce się rozstawać z bohaterami i Barceloną.

Smutne, że głupiec nigdy nie przyzna się do swojej głupoty, bo jest zbyt głupi, by ją dostrzec.

Okładka jest na pewno intrygująca i oryginalna. Ciemne barwy tworzą wspaniałe zjawisko z jaśniejszym kolorem wiolonczeli. W tle widzimy Świątynię Sagrada Familia.

Feliks to główny bohater i prawdopodobnie człowiek przedstawiony na okładce. To on stara się odkryć tajemnicę śmierci swojego nauczyciela i, staje się Uczniem Czarnoksiężnika. Oczywiście nie ma to nic wspólnego z jakąkolwiek magią.

Tą powieść przygodową czytało mi się świetnie i, czekam na kolejne książki tejże autorki. Mam nadzieję, że będą one tak samo dobre (a może i lepsze) jak ta. Polecam ją wszystkim, gdyż czasem warto za trzydzieści złoty przenieść się do pięknej Barcelony i zamienić się w detektywa.

Zapraszam: http://zaczytanywksiazkach.blogspot.com

Gran Teatre del Liceu to jeden z największych teatrów operowych na świecie. W trakcie sylwestrowego seansu "Nowy Rok z Rossinim" jego scena staje w płomieniach, a w pożarze giną dyrygent i wiolonczelistka. Czy to wypadek, czy może ktoś jest odpowiedzialny za tak tragiczny koniec jednego z najbardziej wyczekiwanych wydarzeń...

Jestem oczarowana i chyba tylko z tego powodu nie zauważyłam zbyt wielu potknięć w tej książce. Jeżeli to rzeczywiście jest debiut autorki, to życzę jej jak najlepiej i mam ogromną nadzieję, że niedługo ukaże się więcej jej dzieł, gdyż moim zdaniem naprawdę pokazują coś, co rzadko spotyka się w dzisiejszej literaturze. To świat intryg i tajemnic, ale jednocześnie niezwykłego geniuszu i realnie oddanych charakterów.

Pełna opinia: http://endlessbooks.blogspot.com/2014/11/120-uczen-czarnoksieznika-aleksandra.html

Jestem oczarowana i chyba tylko z tego powodu nie zauważyłam zbyt wielu potknięć w tej książce. Jeżeli to rzeczywiście jest debiut autorki, to życzę jej jak najlepiej i mam ogromną nadzieję, że niedługo ukaże się więcej jej dzieł, gdyż moim zdaniem naprawdę pokazują coś, co rzadko spotyka się w dzisiejszej literaturze. To świat intryg i tajemnic, ale jednocześnie...

Siedzę i siedzę nad tym laptopem i nie mam pojęcia, co napisać o tej książce. Oj, tym razem nie spodziewajcie się długiej recenzji i pisania na potęgę. Tym razem brakuje mi słów. Nie dlatego, że ta książka była niesamowita. Nie dlatego, że była okropna. Była po prostu... dobra. Po raz kolejny dałam się skusić okładce. Jednak nie zlinczujcie mnie od razu! Opis z tyłu książki również przeczytałam. Wydał mi się bardzo intrygujący - lubię takie pozycje. Byłam też ciekawa stylu autorki - w końcu to jej debiut a ona sama jest młodą dziewczyną - wszak 21 lat to nie tak dużo. Muszę Wam jednak zdradzić, że nie wiem dlaczego, ale nie przepadam za czytaniem książek polskich autorów. Owszem - zdarzają się świetne wyjątki (czytaj: Katarzyna Michalak),jednak najczęściej owe pozycje są po prostu... dobre.

Feliks uczy się gry na wiolonczeli. Nie czuje, że ten instrument ma dla niego jakieś znaczenie. Zmienia się to dopiero wraz z pojawieniem się nowego nauczyciela. Czarnoksiężnik, co jest przetłumaczeniem jego hiszpańskiego nazwiska, jest człowiekiem niesamowitym. Przez lata wydaje się Feliksowi człowiekiem ponadprzeciętnie inteligentnym i takim, który jest w stanie zrobić wszystko. Chłopak zaczyna z zapałem uczyć się gry do czasu, gdy jego nauczyciel znika. Nie tak, jak znikają wszyscy czarodzieje - wyjeżdża do Barcelony i zaczyna pracować w jednym z największych teatrów operowych na świecie - Gran Teatre del Liceu. Feliks jest załamany stratą nauczyciela, jednak ciągle wierzy, że ten pojawi się w jego osiemnaste urodziny i zabierze go do swojego rodzinnego kraju tak, jak mu obiecał.

Dzień przed jego osiemnastymi urodzinami dzieje się katastrofa. W Gran Teatre del Liceu wybucha pożar. Początkowo uważa się, że nikt nie został ranny. Jak się jednak okazuje w pożarze ginie dwóch mężczyzn: wiolonczelista i dyrygent. Feliks jest załamany. Zaczyna docierać do niego, że jego ukochany Czarnoksiężnik nie wróci i nie zabierze go w podróż jego życia. Postanawia sam wyruszyć do Barcelony i rozwiązać tajemniczą zagadkę. To nie był wypadek i wszyscy są tego świadomi - pojawiają się najróżniejsze pomysły, co się mogło stać. Osiemnastolatek nie może pogodzić się z tym, co się stało i chce się dowiedzieć, kto jest za to odpowiedzialny.

Wszystko zaczyna się dosyć ciekawie. Jednak później cała akcja bardzo mi się ciągnęła. W całą tą sprawę zaplątanych jest bardzo dużo osób a wszystko jest naprawdę mocno poplątane. Jestem ogromną fanką Sherlocka Holmesa a przerosła mnie taka zagadka... Wszystkiego było za dużo jak na tak małej przestrzeni. Jest to podobno powieść przygodowa jednak po opisie spodziewałam się bardziej kryminału. I owszem, trochę tego gatunku tutaj dostaję. Nie jestem jednak usatysfakcjonowana tą powieścią. Spodziewałam się więcej - dużo więcej. Troszkę rozczarował mnie główny bohater. Wydał mi się strasznie płaski. Nie potrafiłam się z nim utożsamić. Zwykle bardziej preferuje męskich bohaterów jako tych głównych więc myślałam, że Feliks przypadnie mi do gustu.

Styl pisania w niektórych momentach bardzo mi się podobał - szczególnie na początku. Później zaczął mnie nużyć. I zaczęłam się męczyć podczas czytania: a postawiłam sobie warunek - dzisiaj tą książkę skończę! Udało się, acz łatwo nie było. Jedyne, co czułam po czytaniu to... obojętność. A, hm. Dobre to było. Tylko tyle. Jestem pewna, że jest mnóstwo ludzi, którym ta pozycja przypadnie do gustu. Strasznie żałuję, że nie jestem jedną z nich. Wszystko mi się bardzo ciągnęło i nie czułam ciekawości, jeśli chodzi o zakończenie. Troszkę mnie zaskoczyło. I rozczarowało zarazem. Nie da się zaprzeczyć, że cała konstrukcja jest bardzo przemyślana. Trzeba pogratulować autorce tak bardzo przemyślanej fabuły.

Nie zrażam się do twórczości Aleksandry Chmielewskiej. Jest to dopiero jej debiut i, jak na debiut, wypadł całkiem pozytywnie. Ciekawa jestem jej kolejnych pozycji. Są ludzie, którzy ją pokochają i jestem tego w stu procentach pewna. Wydaje mi się po prostu, że kryminał z przygodówką to nie dla mnie.

Siedzę i siedzę nad tym laptopem i nie mam pojęcia, co napisać o tej książce. Oj, tym razem nie spodziewajcie się długiej recenzji i pisania na potęgę. Tym razem brakuje mi słów. Nie dlatego, że ta książka była niesamowita. Nie dlatego, że była okropna. Była po prostu... dobra. Po raz kolejny dałam się skusić okładce. Jednak nie zlinczujcie mnie od razu! Opis z tyłu książki...

Recenzja pojawiła się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2014/10/37-uczen-czarnoksieznika-aleksandra.html

Zaintrygowana okładką, a zwłaszcza barcelońską Świątynią Sagrada Familia w tle (która jest według mnie jednym z najpiękniejszych budynków na świecie) postanowiłam poznać historię "Ucznia czarnoksiężnika". Mimo, ze z tyłu książki jest napisane, że jest to powieść przygodowa, wydaje mi się, że pozycja ta łączy kilka gatunków - przygodę, thriller, młodzieżówkę. Jak zobaczyłam, że książkę napisała kobieta, byłam nieco zdziwiona, bo jakoś ciągle myślałam, że autorem książki jest mężczyzna.

"Uczeń czarnoksiężnika" jest debiutancką powieścią 21-letniej Aleksandry Chmielewskiej. Jestem w szoku, pod ogromnym wrażeniem i nieco zazdrosna, że tak młodej autorce udało się wydać ciekawą książkę. Studiuje ona na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, więc wtrącenia muzyczne w książce, których jest sporo, wcale nie dziwią. Autorka na pewno z własnych doświadczeń wzięła relację mistrz-uczeń, dzięki czemu historia stała się wiarygodniejsza. Wystarczyło wpleść do tego wątek kryminalny i voila - mamy dobrą książkę!

Narratorem powieści jest Feliks, wiolonczelista, który opowiada swoją historię związaną z nauczycielem muzyki, Czarnoksiężnikiem. Ten pseudonim wziął się z przetłumaczenia jego hiszpańskiego nazwiska. Feliks opowiada o swoich latach młodości, gdy był uczniem Hectora. Zafascynowany swoim mistrzem podąża do Barcelony, aby odkryć zagadkę jego śmierci w Gran Teatre del Liceu w pożarze. Nawet sobie nie wyobraża, że zagadka będzie tak zagmatwana i będzie w nią zaplątanych tak wiele osób.

Zafascynowała mnie historia, którą opowiadał ojciec Hectora, Diogenes, założyciel pewnego stowarzyszenia, którego członkiem staje się Feliks. Jest to chyba najlepszy i najciekawszy rozdział powieści. Diogenes jest bardzo ekscentrycznym i nieco szalonym naukowcem, mającym bzika na punkcie przekazania swojej wiedzy i zdolności przyszłym pokoleniom z jego rodu. W książce jest również zarysowany wątek miłośny. Na szczęście nie przesłania on głównej fabuły, jak to czasami bywa, nawet w kryminałach. Jednak nadal mam trudności w określeniu głównego gatunku tej powieści.

Historia młodego chłopaka, którego celem życiowym jest zostanie sławnym wiolonczelistą i zaimponowanie swojemu mistrzowi może naprawdę wciągnąć. Bardzo oryginalna fabuła i świetnie skonstruowane, przebiegłe morderstwo - nic dodać, nic ująć. Polecam!

Recenzja pojawiła się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2014/10/37-uczen-czarnoksieznika-aleksandra.html

Zaintrygowana okładką, a zwłaszcza barcelońską Świątynią Sagrada Familia w tle (która jest według mnie jednym z najpiękniejszych budynków na świecie) postanowiłam poznać historię "Ucznia czarnoksiężnika". Mimo, ze z tyłu książki jest napisane, że...