Wygląda na to, że "po Anglikach i Walijczykach chyba przyszła pora na Szkotów", bo za sprawą J.R. Tomlin wsiąkłam po uszy w opowieści o pierwszej wojnie o niepodległość Szkocji, a zwłaszcza o Czarnym Douglasie.
Może nie całkiem jest to bohater "z mojej bajki", bo metody walki, jakie stosował, były co najmniej kontrowersyjne (trudno się dziwić, że na północy Anglii matki straszyły nim niegrzeczne dzieci),ale mimo to nie sposób nie poczuć sympatii do niego i jego towarzyszy broni, gdy czyta się o bezprzykładnym okrucieństwie, z jakim Edward I usiłował podporządkować sobie Szkocję.

Niby znałam już te wydarzenia z biografii Rogera Mortimera i Edwarda III, ale fabularyzowana wersja - i to opowiadana ze zdecydowanie szkockiego punktu widzenia - jest zdecydowanie bardziej sugestywna od nawet najlepiej napisanej biografii. Spodobało mi się - pomimo naturalistycznych, a miejscami nawet nieco drastycznych opisów wydarzeń. Może nie jest to dzieło takie, do którego będę chciała wielokrotnie wracać, a do jego bohatera nie zdołałam przywiązać się tak, jak do Henryka, czy Llewelyna (choć może nie powinnam mówić "hop", bo póki co to tylko I tom),ale to bardzo udany kawałek znakomicie udokumentowanej i dobrze napisanej powieści historycznej.

Wygląda na to, że "po Anglikach i Walijczykach chyba przyszła pora na Szkotów", bo za sprawą J.R. Tomlin wsiąkłam po uszy w opowieści o pierwszej wojnie o niepodległość Szkocji, a zwłaszcza o Czarnym Douglasie.
Może nie całkiem jest to bohater "z mojej bajki", bo metody walki, jakie stosował, były co najmniej kontrowersyjne (trudno się dziwić, że na północy Anglii matki...