The Shadows

Już nieraz pisałam, że cykl "Bractwo Czarnego Sztylet" jest dla mnie jak narkotyk. Uzależnienia na całego, robiąc z czytelnika wrak człowieka. Tak było i tym razem.
Ten tom skupia się na braciach Trezie i I'amie. Do niedawna byli to wręcz trzecioplanowe postacie pojawiające się gdzieś na marginesie wydarzeń. Związani byli z Mordhem, prowadzili jego interesy i nic więcej nie było o nich wiadomo. Tymczasem okazało się, że skrywają olbrzymią tajemnicę.
Trez od urodzenia przeznaczony jest na partnera księżniczki Cieni. Jednak trafił chce, że zakochuje się w jednej z Wybranek, Selenie. Ten niebezpieczny wojownik, brutalnością przewyższajcy Braci, załamuje się pod wpływem uczucia do kobiety.
Selena już niejednokrotnie pojawiła się na stronach poszczególnych tomów. Naprzemiennie z Laylą służyła Braciom swoją krwią. A kiedy ta zaszła w ciążę, Selena stała się niemal stałą mieszkanką Rezydencji. Wybranka, tak jak jej siostry pragnie jednego - kochać i czuć się kochaną. I to marzenie spełnia się. Jednak okazuje się, że nie jest jej pisane długie i szczęśliwe życie. Jednak nie użala się nad sobą, tylko stara się czerpać z życia pełnymi garściami. I za to ją cenię.
No i I'am - chyba najbardziej zamknięty w sobie bohater uniwersum J. R. Ward. Zawsze w cieniu brata, milczący, dbający o bezpieczeństwo. Wspiera Treza jak tylko może, siebie stawiając na ostatnim miejscu. Jednak i jego trafia strzała Amora. Miota się rozdarty między lojalnością wobec Bractwa, troską o brata a miłością do pięknej nieznajomej.
W trakcie czytania nieraz zakręciła się mi łezka w oko. Były już melancholijne tomy ale ten jest naprawdę przygnębiający. Ukazuje ile daje prawdziwa miłość, przyjaźń i lojalność. Jednak pokazuje też, że nie zawsze zdarzają się cuda i nawet Pani Kronik nie jest w stanie nic zrobić. Przyznam, że do ostatniej chwili miałam nadzieję. I chyba zaczynam trochę spojlerować...
Książkę polecam z całego serca. I sugeruję zaopatrzyć się w paczkę chusteczek, jeśli ktoś ma słabe nerwy. Tom trzyma poziom, jeśli nawet nie podwyższa. Do ostatniej strony przykuwa uwagę.

Już nieraz pisałam, że cykl "Bractwo Czarnego Sztylet" jest dla mnie jak narkotyk. Uzależnienia na całego, robiąc z czytelnika wrak człowieka. Tak było i tym razem.
Ten tom skupia się na braciach Trezie i I'amie. Do niedawna byli to wręcz trzecioplanowe postacie pojawiające się gdzieś na marginesie wydarzeń. Związani byli z Mordhem, prowadzili jego interesy i nic więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dwaj bracia. Jeden przysiągł chronić drugiego. Niesamowita książka, pełna przygód. Polecam.

Dwaj bracia. Jeden przysiągł chronić drugiego. Niesamowita książka, pełna przygód. Polecam.

Pokaż mimo to

Jak każdą książkę z tej serii GORĄCO POLECAM!!! ... i już dawno nie spłakałam się przy żadnej książce jak przy tej :(:(

Jak każdą książkę z tej serii GORĄCO POLECAM!!! ... i już dawno nie spłakałam się przy żadnej książce jak przy tej :(:(

Pokaż mimo to

Moje intrygujące Cienie. Długo czekałam na tom im poświęcony. Tom pełen miłości, smutku i nadziei. Dużo jest też wątków pobocznych, dotyczących innych postaci tej serii, co znacznie poszerza spektrum powieści.

Moje intrygujące Cienie. Długo czekałam na tom im poświęcony. Tom pełen miłości, smutku i nadziei. Dużo jest też wątków pobocznych, dotyczących innych postaci tej serii, co znacznie poszerza spektrum powieści.

Pokaż mimo to

Ta seria jest absolutnie moja ukochaną, w swoim gatunku nie ma sobie równych. Ta część zarówno jak poprzednie wzbudziła we mnie masę wspaniałych emocji i dała mi mnóstwo przyjemności z czytania. Jak zwykle było wzruszająco i ciekawie, erotycznie i poruszajaco i totalnie nie dało się oderwać od tej cudownej lektury... bardzo polecam każdej kobiecie, dziewczynie, która szuka czegos lekkiego i wciagajacego... nie pozalujecie ta książka to prawdziwa frajda i wyciskacz łez w jednym :-)
P.s. ciekawa jestem bardzo czy Xcor i Layla doczekają się własnej książki , szkoda że tak mało było ich relacji, oby po Bestii autorka skupiła się na tej parze :)

Ta seria jest absolutnie moja ukochaną, w swoim gatunku nie ma sobie równych. Ta część zarówno jak poprzednie wzbudziła we mnie masę wspaniałych emocji i dała mi mnóstwo przyjemności z czytania. Jak zwykle było wzruszająco i ciekawie, erotycznie i poruszajaco i totalnie nie dało się oderwać od tej cudownej lektury... bardzo polecam każdej kobiecie, dziewczynie, która szuka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zaczynając lekturę The Shadows miałam mieszane uczucia. Do tej pory tomy Black Dagger, które przedstawiały historie inne niż te skupione na Braciach, były zdecydowanie słabsze od pozostałych i ratowały je jedynie wątki poboczne (np. książka Payne była tylko dlatego dobra, ponieważ opowiedziana w niej historia Vishous była poprostu świetna).

Cóż, tym razem było podobnie, aczkolwiek nie tak tragicznie. Polubiłam obu braci już w popszednim tomie. iAm jest zdecydowanie bardziej interesujący od brata i mam na jego temat pewną teorię, ciekawe czy się sprawdzi. Ale to godne Nicolasa Sparksa zakończenie zdecydowanie mnie rozczarowało. Moja pierwsza myśl: Autorce kończą się pomysły... Choć i tak wątpię, zeby był to definitywny koniec tej love story.

To, co tak naprawdę uratowało The Shadows przed byciem tylko "dobrym" tomem, to historia Rhage. Nie ukrywam, to mój ulubiony brat i jego POV jest zdecydowaym plusem tej historii. Dlatego też nie mogę się doczekać kolejnego tomu, czyli The Beast :)

Zaczynając lekturę The Shadows miałam mieszane uczucia. Do tej pory tomy Black Dagger, które przedstawiały historie inne niż te skupione na Braciach, były zdecydowanie słabsze od pozostałych i ratowały je jedynie wątki poboczne (np. książka Payne była tylko dlatego dobra, ponieważ opowiedziana w niej historia Vishous była poprostu świetna).

Cóż, tym razem było podobnie,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

UWAGA WIELKI SPOILER!!!!

Jeśli ktoś nie chce znać zakończenia tej książki, to proszę nie czytać tej recenzji. A już na pewno nie jej trzeciego akapitu!

Książka ma pobodą formę, jak kilka poprzednich tomów, tj. wątek głównych bohaterów zajmuje może 30% książki. Wątek Treza i Seleny miesza się z innymi wątkami: iAm’a, Layly, Assila (i handlu narkotykami z Reduktorami), Bandą Bękartów i dodatkowo, jeszcze nową bohaterką Paradise, córką Abalone (głównego doradcy Wrath).
[Ze względu na to, że ostatnie kilka tomów czytałam już po angielsku, używam imion raczej w ich oryginalnej formie]
Mnie osobiście nie przeszkadza taki układ. Nie ukrywajmy 600 stron czystego romansu – można by umrzeć z nudów. Gdybym na tym mogła skończyć recenzję, to książka dostałaby mocne 9 gwiazdek. Ale recenzja się na tym nie kończy…. Niestety.

Jeśli spodziewałeś się, drogi Czytelniku, happy endu, to muszę Cię rozczarować. Na końcu książki nie znajdziesz ślubu Treza i Seleny. Znajdziesz natomiast jej pogrzeb!
Zależenie od tego jak bardzo człowiek wczuwa się w historię zakończenie książki może być wkurzające - jeśli, drogi Czytelniku, umiesz zachować dystans, lub bardzo przykre, jeśli czytając książkę naprawdę się w nią „zanurzasz”. Oraz wszystko co pomiędzy.
Ja, niestety, należę do tej drugiej grupy i ostatnie 100 stron było baaaaaaardzo nieprzyjemne. Autorka, ma dobry warsztat pisarski i świetnie umie oddać uczucia. Bardzo dokładnie opisała odczucia umierającej Seleny i towarzyszącego jej w tym, zakochanego, Treza. Dla zaangażowanego czytelnika to mniej więcej tak samo, jakby z bardzo bliska (słysząc myśli i odczucia zainteresowanych) obserwował śmierć przyjaciela.
Jak już człowiek ochłonie po tych przeżyciach (ostatecznie, to postacie literackie, a nie realni ludzie), to zaczyna się wkurzać. W końcu, po co czyta się romanse? Nieważne, czy historyczne, zwykłe, czy paranormalne? Po to, żeby przyjemnie spędzić czas i poprawić sobie nastrój. Poprawić, a nie zepsuć!
Jak chcę widzieć historie ze złym zakończeniem, to włączam TVN24!

Gdyby nie upiorny koniec, to książka byłaby fajną kontynuacją dobrego cyklu. A tak jest to owszem bardzo ciekawy tom, tylko wyjątkowo nieprzyjemny do czytania. Ciężko dać gwiazdki. Więc daję 5. - 9 za książkę + 1 za zakończenie a w sumie średnią z tego co powyżej.
Z zapowiedzi na fantasticfiction wiadomo już, że autorka robi spin-off serii – Black Dagger Legacy i główną bohaterką będzie wspomniana wyżej Paradise. Może to wynagrodzi zawód, jaki sprawił The Shadows.
Prawdopodobnie i tak przeczytam następne tomy serii, bo historia jednak wciąga coraz bardziej, ale już zawsze będę niepewna jak skończy się ona dla wszystkich bohaterów. Bo że nie koniecznie dobrze, to już pewne.

UWAGA WIELKI SPOILER!!!!

Jeśli ktoś nie chce znać zakończenia tej książki, to proszę nie czytać tej recenzji. A już na pewno nie jej trzeciego akapitu!

Książka ma pobodą formę, jak kilka poprzednich tomów, tj. wątek głównych bohaterów zajmuje może 30% książki. Wątek Treza i Seleny miesza się z innymi wątkami: iAm’a, Layly, Assila (i handlu narkotykami z Reduktorami),...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwsze o czym muszę wspomnieć to fakt, że po prostu uwielbiam cykl Bractwa Czarnego Sztyletu. Co tam uwielbiam - kocham! Bardzo zżyłam się z Braćmi, ich shellans, nawet z psańcami i wszystkimi pozostałymi postaciami. Najnowszy, 15-sty już tom BCS, bardzo szybko i przyjemnie mi się czytało. Z każdym kolejnym rozdziałem historia nabiera tempa, a ostatnie strony dosłownie połykałam! Wzbudził we mnie mnóstwo emocji, dlatego z czystym sumieniem daję mu 10 gwiazdek.

Ward w głównej mierze skupia się na losach Trez’a i Seleny - to oni są centralnymi postaciami powieści. Jednak cały tom poświęcony jest także jego bratu – iAm’owi. I tutaj musze powiedzieć, że niezbyt podobało mi się to rozwiązanie. iAm był wspomniany o wiele za mało. Czytając książkę nie miałam poczucia, że traktuje ona także o nim. Odnosiłam raczej wrażenie, że będzie on głównym bohaterem kolejnej części. Jednak w ostatnich rozdziałach jego historia nabiera tempa i klarowności. Stało się jasne, że nie dostaniemy tomu w całości poświęconego iAm’owi. A szkoda, bo to on jest moim ulubionym bliźniakiem, nie Trez.

Oba Cienie próbują uciec przed własnym losem. Oboje znajdują miłość swego życia. Jeden z nich spędzi szczęśliwe życie ze swoją wybranką, drugi – nie.

Trzecim w kolejności jest wątek poświęcony Rhage’owi (Rankohrowi - jak kto woli). Dzieje się z nim coś dziwnego. Dowiecie się co takiego go dręczy dopiero w 16 tomie BCS - "The Beast", w którym to właśnie on będzie centralną postacią.

Inną postacią, której autorka poświęca osobne strony powieści jest Paradise. Córka Pierwszego Doradcy Króla, Abalone’a, będzie główną postacią "Blood Kiss" - powieści rozpoczynającej nowy cykl "Black Dagger Legacy". Właściwie będzie to ona i Craeg - przyszły rekrut, którego Bracia będą przyuczać na żołnierza po reaktywacji ich programu treningowego. TYLKO raz go spotkała. TYLKO raz z nim rozmawiała, wymieniając zaledwie parę krótkich zdań. I co najciekawsze - TYLKO tyle wystarczyło, bym z niecierpliwością czekała na kontynuację!

Innymi postaciami, którym autorka poświeciła czas i energie, aczkolwiek zdecydowanie mniej, są: Luchas - brat Qhuinn’a i jego pragnienie śmierci; Assail i jego cierpienie po stracie Soli; Xcor i Layla oraz trudna relacja, która ich łączy; a także s’Ex – kat należący do S’Hisbe, któremu Ward poświęci w przyszłości całą książkę (yeah!).

W książce znajdziecie sporo akcji, np. świetna ucieczka głównych bohaterów przed policjantami, reduktorami i Bękartami Xcor’a, z Fritz’em za kierownicą. Jak zawsze uśmiejecie się czytając przekomarzania Braci. Serducho przyśpieszy Wam przy obowiązkowych pikantnych scenach. I możliwe, że nie raz poleci Wam z oka łza.

Jedyny wątek, który nie był szczegółowo opisany, a jedynie krótko wspomniany należał do Lessening Society. I nie mogę powiedzieć, żeby mnie to nie cieszyło. Osobiście niezbyt lubię czytać o reduktorach. I z tego co wywnioskowałam, w następnym tomie pojawią się częściej (niestety!). Mimo mojej do nich niechęci muszę przyznać, że będzie się działo, oj będzie!

Zakończenie nie gwarantuje pełnej satysfakcji, jednakże do ostatnich stron nie wiedziałam co się wydarzy. W większości przypadków poprzednie części BCS kończyły się happy end’em. Tu mamy trochę szczęścia, ale dominuje smutek i żal. Rozwiązanie powieści jest bardzo wzruszające i wyciśnie łzy z niejednych oczu.

A jak się kończy? To już musicie odkryć sami. Jestem przekonana, że się nie zawiedziecie!

Pierwsze o czym muszę wspomnieć to fakt, że po prostu uwielbiam cykl Bractwa Czarnego Sztyletu. Co tam uwielbiam - kocham! Bardzo zżyłam się z Braćmi, ich shellans, nawet z psańcami i wszystkimi pozostałymi postaciami. Najnowszy, 15-sty już tom BCS, bardzo szybko i przyjemnie mi się czytało. Z każdym kolejnym rozdziałem historia nabiera tempa, a ostatnie strony dosłownie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to