Któż z nas nie pamięta świetnego serialu o Królowej Bonie? ?Presto ! Presto! - Przecież powiedziałam" - ze świetną gra aktorską Aleksandry Śląskiej a właściwie Aleksandry Wąsik. Ognista Włoszka w północnym kraju z biegiem czasu - poczuła się bardzo dobrze. "Dukaty u was leżą na gościńcach, jeno sięgnąć po nie". Jak wspomniałem - ognista. Ognista i barwna. Recenzowana książka została wydana w 1960 roku przez Państwowy Instytut Wydawniczy i jest beletryzowaną opowieścią o postaci - która - wywarła na naszych Rodakach niezapomniane wrażenie. Pochodząca z południa Italii - Bona Sforza D'Aragona, mająca w swym herbie smoka, nie dała sobie w kaszę dmuchać. Dla Zygmunta Starego często bywała piekielnicą, gdy chciała dopiąć swego, krzyczała i błagała jednocześnie. Rozpieszczała Zygmunta Augusta - pamiętajmy, że to właśnie Bona doprowadziła do elekcji "Vivente Rege" -odtąd był "stary król" i "młody król". Płakała w życiu dwa razy: kiedy straciła w Puszczy Niepołomickiej Olbrachta - upadając z konia, poroniła, zaś drugi raz płakała przed wyjazdem z Polski - pamiętne słowa do Augusta: "żeś brał za żony królowe chore i bezpłodne". Barwna postać, barwne życie. Chłędowski - jak wspomniałem - beletryzuje. Bardzo szybko się czyta. Można pochłonąć w jeden dzień, bądź jedną noc. Przez jednych kochana, przez drugich nienawidzona. Polecam wszystkim Czytelnikom Imperium Lektur 2. Mimo że wydanie - w sumie - antykwaryczne raczej.

Któż z nas nie pamięta świetnego serialu o Królowej Bonie? ?Presto ! Presto! - Przecież powiedziałam" - ze świetną gra aktorską Aleksandry Śląskiej a właściwie Aleksandry Wąsik. Ognista Włoszka w północnym kraju z biegiem czasu - poczuła się bardzo dobrze. "Dukaty u was leżą na gościńcach, jeno sięgnąć po nie". Jak wspomniałem - ognista. Ognista i barwna. Recenzowana...

Beletryzowane opowiadania o Królowej Bonie i jej otoczeniu. Najbardziej podobały mi się anegdoty np. na temat sera parmeńskiego. Trzeba jednak pamiętać, że nie można tej pozycji traktować jako główne źródło wiedzy historycznej. Autor niestety czerpał wiedzę do swojej książki z dzieł w których jeszcze przeważała opinia o złej i mściwej królowej.

"Bona ci imię dano, a tyś złość wcielona. Chytra, mściwa, łakoma, zła matka, zła żona"
Ambroży Grabowski

Dopiero późniejsze pozycje, oddają Bonie jej wielkość i mądrość. Twórczość Chłędowskiego można potraktować jako przyjemne uzupełnienie świetnej biografii Mari Boguckiej z serii Biografie Sławnych Ludzi. Polecam :)

Beletryzowane opowiadania o Królowej Bonie i jej otoczeniu. Najbardziej podobały mi się anegdoty np. na temat sera parmeńskiego. Trzeba jednak pamiętać, że nie można tej pozycji traktować jako główne źródło wiedzy historycznej. Autor niestety czerpał wiedzę do swojej książki z dzieł w których jeszcze przeważała opinia o złej i mściwej królowej.

"Bona ci imię dano, a tyś...

Dziś dla odmiany przedstawiam Wam książkę historyczną, autorstwa Kazimierza Chłędowskiego. Mowa o Królowej Bonie. Postać barwna, niejednoznaczna i trudna w ocenie. W przedmowie książki czytamy, abyśmy nie sugerowali się za bardzo opinią autora, gdyż książka została wydana po raz pierwszy w 1876 roku, a od tego czasu badania historyczne posunęły się bardzo do przodu.

Królowa Bona to zbeletryzowana powieść, w której wątki historyczne przeplatają się z fikcją literacką. Bonę poznajemy w Neapolu, w chwili, gdy za chwilę odbędzie się jej obrzęd ślubny z przedstawicielem króla Zygmunta Starego. W miesiąc po tym wydarzeniu świeżo upieczona małżonka udaje się do kraju swego męża, aby zająć miejsce u jego boku. Po przybyciu do Polski królowa zaczyna działać - zajmuje się polityką, otacza doradcami, chce osłabić wpływy szlachty oraz wzmocnić dynastię dla swego syna. Jej działania nie zawsze podobają się możnym. Wychowując syna również nie wystrzega się błędów - chce, aby królewicz liczył się tylko z jej zdaniem - co doprowadza do oziębienia stosunków między nimi. Niechęć do małżonek królewskich - najpierw Elżbiety, później Barbary również nie ułatwia sprawy. Koniec końców Bona nie była lubianą władczynią a intrygi i spiski staną się przyczyną jej smutnego końca.

Chłędowski ma niezbyt pozytywne zdanie o królowej. Kładzie to na karb jej włoskiego pochodzenia oraz wychowania w rodzinie, gdzie intrygi, trucizny i spiski są na porządku dziennym. W Polsce wychowywano ludzi inaczej stąd konflikt poglądów. Poza tym Bona miała typowy południowy temperament, potrafiła uciekać się do płaczu, była drażliwa i porywcza co niekoniecznie przystoi poważnej monarchini. Autor wskazuje jednak również pozytywne cechy królowej. Według niego była dobrą żoną, choć niekiedy nalegała na Zygmunta Starego i czasem potrafiła nim pokierować to jednak nie we wszystkim jej ulegał. Bona zawsze miała dla niego wiele szacunku, pielęgnowała go w chorobie, a po jego śmierci wyrażała prawdziwy żal. Troszczyła się również o córki, choć pod koniec życia już mniej (vide: jej wyjazd do Włoch). Poza tym chciała umocnić władzę monarszą, choć nieumiejętnie się za to zabrała i w sposób, który nie przysporzył jej przyjaciół.

Jak wspomniałam na początku, nie należy traktować książki jako źródła historycznego. W sumie to rozbudziła ona we mnie ciekawość, jak królową Bonę oceniają bardziej współcześni historycy. Możliwe, że sięgnę po jakieś inne publikacje na jej temat.

http://czarneespresso.blogspot.com/2016/08/krolowa-bona-kazimierz-chedowski.html

Dziś dla odmiany przedstawiam Wam książkę historyczną, autorstwa Kazimierza Chłędowskiego. Mowa o Królowej Bonie. Postać barwna, niejednoznaczna i trudna w ocenie. W przedmowie książki czytamy, abyśmy nie sugerowali się za bardzo opinią autora, gdyż książka została wydana po raz pierwszy w 1876 roku, a od tego czasu badania historyczne posunęły się bardzo do przodu....

Królowa Bona Kazimierza Chłedowskiego to krótka książeczka o Włoszce u boku Zygmunta I Starego. Jest to ciekawie, niezwykle barwnie i obrazowo przedstawiona historia... Czytając czasami nie mogłem od siebie odeprzeć wrażenia że właśnie byłem na spotkaniu ,,Rzeczpospolitej Babińskiej" wśród szlachty małopolskiej. Czy w samym centrum wydarzeń na Wawelu jak by stojąc za plecami Zygmunta I czy samej Bony... Warto jednak napomknąć, że wydany po raz pierwszy w XIX wieku tekst zawiera dość sporo ze świata fikcji to też nie można brać książki jako jakiegoś źródła wiedzy historycznej. Owszem jej w niej dużo faktów ale jeśli nie znamy historii musimy wszystko sprawdzać dla pewności. Zważając na rok pierwszej publikacji nie wszystkie fakty są w niej zawarte, dziś wiemy znaczenie więcej na temat historii Bony Sforzy. Niestety autor nie wystrzegał się stereotypów i podążając za szarą masą ludu szlacheckiego podaje krzywdzący obraz królowej. Pomijając te fakty książka jest naprawdę przyjemna w odbiorze i godna polecenia. Warto jedna zrehabilitować postać królowej, która gdyby miała więcej szczęścia mogła by utworzyć z Polski XVI wieku mocarstwo, miała ku temu wszystkie atrybuty zabrakło tylko szczęścia i umiejętności jednania sobie ludzi...

Królowa Bona Kazimierza Chłedowskiego to krótka książeczka o Włoszce u boku Zygmunta I Starego. Jest to ciekawie, niezwykle barwnie i obrazowo przedstawiona historia... Czytając czasami nie mogłem od siebie odeprzeć wrażenia że właśnie byłem na spotkaniu ,,Rzeczpospolitej Babińskiej" wśród szlachty małopolskiej. Czy w samym centrum wydarzeń na Wawelu jak by stojąc za...