Przeczytać jako ciekawostkę.

Książka w koncepcji, stylu a nawet języku przypomina powieści sensacjne publikowane 5-6 dekad temu w ramach serii z jamnikiem, kluczem czy labiryntem. Jedyna różnica to tematyka s-f. Miejscami razi naiwnością, zbytnimi uproszczeniami, ciągotami internacjonalistycznymi czyli - jak powiedziano by w czasach gdy postwała - trąci myszką. Wizję upadku cywilizacji w obliczu globalnej katastrofy przerabiano na wszystkie możliwe sposoby, tutaj - świat bez prądu. Niestety autor bardziej skupił się na wątku sensacyjnym niż rozwijaniu, ledwo napoczętego opisu skutków braku zasilania. Widać, nie wystarczyło wyobraźni.

Minęło ponad 40 lat od jej napisania a uzależnienie od techniki wzrosło niebotycznie. Jak dzisiejszy świat poradziłby sobie bez energii? Albo bez elektroniki, której zniszczenie, dzięki współczesnym wynalazkom, jest banalnie proste?

Dodatkowym wkładem Kuczyńskiego w mass-kulturę jest "vifon", choć zastosowany kopletnie odmiennie od książkowego pierwowzoru.

Przeczytać jako ciekawostkę.

Książka w koncepcji, stylu a nawet języku przypomina powieści sensacjne publikowane 5-6 dekad temu w ramach serii z jamnikiem, kluczem czy labiryntem. Jedyna różnica to tematyka s-f. Miejscami razi naiwnością, zbytnimi uproszczeniami, ciągotami internacjonalistycznymi czyli - jak powiedziano by w czasach gdy postwała - trąci myszką. Wizję...

Powieść z gatunku science fiction docelowo dla młodzieży, jednak mogą ją czytać również dorośli. Głównym bohaterem nie jest nastolatek, lecz dorosły człowiek, inspektor Robert Borowicz. W epoce Wielkiego Zjednoczenia Narodów Po
podejmuje on walkę z początkowo niewidzialnym przeciwnikiem, określanym jako Zero-Jeden. Ten przeciwnik próbuje odwrócić bieg odwiecznych procesów działających w świecie.
W czasie, gdy książka została napisana, była ona czymś nowym w swej treści, ale obecnie nie zaskakuje, jest przewidywalna. Narracja prowadzona mało komunikacyjnym językiem. Powieść może się spodobać nastolatkom o ścisłych umysłach, raczej nie humanistom.

Powieść z gatunku science fiction docelowo dla młodzieży, jednak mogą ją czytać również dorośli. Głównym bohaterem nie jest nastolatek, lecz dorosły człowiek, inspektor Robert Borowicz. W epoce Wielkiego Zjednoczenia Narodów Po
podejmuje on walkę z początkowo niewidzialnym przeciwnikiem, określanym jako Zero-Jeden. Ten przeciwnik próbuje odwrócić bieg odwiecznych procesów...

Trochę chaotyczne, trudno się wciągnąć. Dla tych, którzy chcą się dowiedzieć co będzie, gdy zabraknie prądu.

Trochę chaotyczne, trudno się wciągnąć. Dla tych, którzy chcą się dowiedzieć co będzie, gdy zabraknie prądu.

Science-fiction mojego dzieciństwa. Trochę się bałem, czytając tę książkę w wieku 12 czy 13 lat. Teraz miło się do niej wraca. To zupełnie inny, abstrakcyjny świat nowych technologii, podróży nowoczesnymi machinami rakietowymi. Działa na wyobraźnię.

Science-fiction mojego dzieciństwa. Trochę się bałem, czytając tę książkę w wieku 12 czy 13 lat. Teraz miło się do niej wraca. To zupełnie inny, abstrakcyjny świat nowych technologii, podróży nowoczesnymi machinami rakietowymi. Działa na wyobraźnię.

Ta książka będąca lekturą do szóstej klasy szkoły podstawowej to była dla mnie totalna katastrofa. Książkę męczyłam cały rok. Z treści pamiętam jedynie światło zmieniające kolor na taki jaki spożywano napój i chyba żart,a może pytanie czy przy piciu czarnej kawy światło będzie świeciło się na czarno?
Ocena jest z tamtego czasu.
Być może dwunastolatkowie byli trochę za młodzi na taka lekturę. Raczej nie pokuszę się na przeczytanie jej powtórnie.

Ta książka będąca lekturą do szóstej klasy szkoły podstawowej to była dla mnie totalna katastrofa. Książkę męczyłam cały rok. Z treści pamiętam jedynie światło zmieniające kolor na taki jaki spożywano napój i chyba żart,a może pytanie czy przy piciu czarnej kawy światło będzie świeciło się na czarno?
Ocena jest z tamtego czasu.
Być może dwunastolatkowie byli trochę za...

czytałam na siłę niestety...

czytałam na siłę niestety...

Fajna opowieść science-fiction. Niektóre wynalazki z niej już są całkiem blisko nas np. sztuczna wyspa czy telewizor na całą ścianę. Takie jak elektrownie atomowe bez ruchomych elementów muszą poczekać. Fajne wizje postapokaliptyczne.

Fajna opowieść science-fiction. Niektóre wynalazki z niej już są całkiem blisko nas np. sztuczna wyspa czy telewizor na całą ścianę. Takie jak elektrownie atomowe bez ruchomych elementów muszą poczekać. Fajne wizje postapokaliptyczne.