Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dzisiaj młodzież zaczytuje się powieściami z gatunku fantasy; fantastyka naukowa, techniczna, science fiction - jak to się różnie określa, nie jest im bliska. Żal, że nie czytają ani Stanisława Lema, ani Macieja Kuczyńskiego. Jego "Atlantyda. Wyspa ognia" to świetna pozycja dla czytelnika od 12 +, który interesuje się zaginionymi cywilizacjami, czy konkretnie - Atlantydą. Narracja jest trzecioosobowa, ale prowadzona w taki sposób, że czytelnik razem z bohaterem - Awaru - odkrywa tajemnice wyspy zasiedlonej przez nieznanych przybyszów. Odbiorca czuje się związany z Awaru, bo sam chce się dowiedzieć o co chodzi. Maciej Kuczyński skonstruował obraz osiągnięć Atlantydów w taki sposób jak mógłby to widzieć ówczesny człowiek, odnoszący wszystko co widzi do znanych sobie pojęć. Oto przykładowy opis: "Na ziemi leżała sieć. (...) Była wykonana z cienkich metalicznych włókien, które przywarły blisko do gruntu (...) Ostrożnie opuścił całą stopę i przeniósł na nią ciężar ciała. Teraz wysunął drugą nogę. Musnął sieć wielkim palcem, poczuł cieniutkie ukłucie. (...) Opuścił całą stopę i nacisnął mocniej. Całą podeszwę od palców do pięty przebiegło kłujące łaskotanie. (...) Zanim postawił stopę, kilka razy potrącał sieć, za każdym czuł jakby ukąszenie ostrymi ząbkami. (...) Przestawił pospiesznie drugą nogę w dalekim wykroku i z jego ust wyrwał się okrzyk. Tym razem cały strumień bólu popłynął z ziemi, rozcinał stopę i łydkę, biegł wzdłuż uda, rozspajał ciało, darł je żywcem, trząsł nimi szarpał". Świetny opis działania prądu :) Książka nie daje odpowiedzi na pytanie kim byli przybysze, nie odwołuje się do żadnych teorii, raczej prezentuje przyczyny zagłady Atlantydy, niestety są one banalnie proste i boleśnie aktualne. Jako cywilizacja, niczego się nie nauczyliśmy na własnych błędach.