2586 kroków

Nie nastawiałem się na wiele i pewnie dlatego mi się podobało

Nie nastawiałem się na wiele i pewnie dlatego mi się podobało

Przyznam że jestem pozytywnie zaskoczony zdecydowanie ocena 7+/10 ze względu że większość opowiadać przypadła mi do gustu szczególnie tytułowe opowiadanie. Oczywiście jak to w zbiorach opowiadań są lepsze i gorsze ale na pewno dla mnie jest więcej pozytywnych.

Przyznam że jestem pozytywnie zaskoczony zdecydowanie ocena 7+/10 ze względu że większość opowiadać przypadła mi do gustu szczególnie tytułowe opowiadanie. Oczywiście jak to w zbiorach opowiadań są lepsze i gorsze ale na pewno dla mnie jest więcej pozytywnych.

Nie przepadam za Pilipiukiem. Wędrowycz - fajny pomysł, ale wyeksploatowany. Księżniczki - fajne opowiadanie, ale powieść beznadziejna. A tu (jak na niego) nawet może być. Takie sobie te opowiadania, ale na wakacje spoko.

Nie przepadam za Pilipiukiem. Wędrowycz - fajny pomysł, ale wyeksploatowany. Księżniczki - fajne opowiadanie, ale powieść beznadziejna. A tu (jak na niego) nawet może być. Takie sobie te opowiadania, ale na wakacje spoko.

Świetne opowiadania w klimacie nieziemskich historii. Ja tam lubię, ale nie na co dzień. Może być raz na jakiś czas. Dosyć ciężkie niektóre, np o "dżumie", inne zabawne jak ta o lotnisku. Każda ciekawa i niepowtarzalna, jak literatura Pilipiuka.

Świetne opowiadania w klimacie nieziemskich historii. Ja tam lubię, ale nie na co dzień. Może być raz na jakiś czas. Dosyć ciężkie niektóre, np o "dżumie", inne zabawne jak ta o lotnisku. Każda ciekawa i niepowtarzalna, jak literatura Pilipiuka.

Audiobook.
Dotychczas czytałem serię o Wędrowyczu i wampirach także ten cykl ,,Światy Pilipiuka" to dla mnie swojego rodzaju nowość bo poznaje p. Andrzeja od bardziej poważnej strony.
To co mi się podobało w "2586 kroków" to niewątpliwie równy poziom wszystkich opowiadań i ich różnorodność,hm od politycznych tematów, po opowiadanie o wampirach.
Całokształt wyszedł naprawdę super także właśnie pobieram z Audioteki kolejne 13 tomów😉
Warto też podkreślić że Maciej Kowalik zinterpretował tego audiobooka fenomenalnie i miło było odsłuchać tak świetnie przeczytaną lekturę.
Polecam♥️ I pozdrawiam pewną panią której bodajże przedwczoraj recenzja 13 tomu Światów Pilipiuka zachęciła mnie do sięgnięcia po ten znakomity cykl😉👍

Audiobook.
Dotychczas czytałem serię o Wędrowyczu i wampirach także ten cykl ,,Światy Pilipiuka" to dla mnie swojego rodzaju nowość bo poznaje p. Andrzeja od bardziej poważnej strony.
To co mi się podobało w "2586 kroków" to niewątpliwie równy poziom wszystkich opowiadań i ich różnorodność,hm od politycznych tematów, po opowiadanie o wampirach.
Całokształt wyszedł naprawdę...

W końcu sięgnąłem po tom pierwszy. W końcu, bo tak się złożyło, że w zupełnie innej kolejności czytałem do tej pory (zostały mi jeszcze 0, 3, 13 i 14). Podobnie jak tom 2 - bardzo hardkorowy, co różni go od późniejszch, nie ma tu jeszcze Storma (prawdopodobnie pojawił się dopiero w "Rzeźniku drzew". Tak czy inaczej cieszę się, bo "Światy Pilipiuka" to świetna seria, lepsza niż cykl o Wędrowyczu. Póki co moi ulubieni bohaterowie to Sławek Kazimierczuk i Antonio Knot, a jeśli mam wybierać między Skórzewskim a Stormem, to choć lubię obu, a Storm raz nawet spotkał się z Wędrowyczem, to wolę Skórzewskiego. Wszystkie tomy, z którymi się zapoznałem, trzymają równy poziom, ale i tak wole te późniejsze, zwłaszcza tom 10 i tytułowe opowiadanie "Zły las". Z tego tomu najlepiej wypadają aex equo tytułowe '2586 kroków" i "Wieczorne dzwony" (oba ze Skórzewskim),ciekawie "Szansa", bo do tego opowiadania nawiązał potem autor w książce "Operacja >>Dzień Wskrzeszenia<<" oraz opowiadaniu "Jesienny Sztorm" w zbiorze opowiadań "Czarna góra". "Szambo" może kojarzyć się do pewnego stopnia z książką "Metro 2033" Dmitrija Głuchowskiego, z pozostałych polecam opowiadania "Atomowa ruletka" - wizja alternatywnej Polski (podobny zabieg zastosował autor w jednym z opowiadań w drugim tomie),dość fantastyczne "Samolot z dalekiego kraju" i bardzo działające na emocje "Wiedźma Monika", porywające, z piorunującym finałem. Najsłabsze opowiadanie to "W moim bloku straszy".

W końcu sięgnąłem po tom pierwszy. W końcu, bo tak się złożyło, że w zupełnie innej kolejności czytałem do tej pory (zostały mi jeszcze 0, 3, 13 i 14). Podobnie jak tom 2 - bardzo hardkorowy, co różni go od późniejszch, nie ma tu jeszcze Storma (prawdopodobnie pojawił się dopiero w "Rzeźniku drzew". Tak czy inaczej cieszę się, bo "Światy Pilipiuka" to świetna seria, lepsza...

No niestety, nie porwały mnie te opowiadania. Niby groza ale nie do końca, niby ciekawe pomysły ale jakieś wydumane i bez blyskotliwych zwrotów i ciekawych zakończeń. Razem robi to na mnie wrażenie trochę zagraconego pomieszczenia, które po uporządkowaniu i nadaniu jednego wyrazistego stylu miałoby wielki potencjał.

No niestety, nie porwały mnie te opowiadania. Niby groza ale nie do końca, niby ciekawe pomysły ale jakieś wydumane i bez blyskotliwych zwrotów i ciekawych zakończeń. Razem robi to na mnie wrażenie trochę zagraconego pomieszczenia, które po uporządkowaniu i nadaniu jednego wyrazistego stylu miałoby wielki potencjał.

Nie jestem amatorką opowiadań, ale już od jakiegoś czasu ciekawiło mnie, żeby poznać coś autorstwa Pana Pilipiuka i wybrałam ten zbiór.

Ogólnie spoko, podczytywałam je sobie powoli. Klimatem są bardzo różne, jedne trochę poważniejsze, z dreszczykiem, inne zabawne. Podobał mi się klimat tytułowego opowiadania. Pewnie po covidzie nie każdy ma ochotę czytać o zarazie, ale ja lubiłam jeszcze w szkole np. Dżumę Camusa i lubię taką stylizację na dawne lata.

Rozbawiło mnie też opowiadanie o wampirach (krew łaciata itp.)

Ogólnie, jeżeli ktoś lubi krótkie formy, to całkiem ciekawy zbiór.

Nie jestem amatorką opowiadań, ale już od jakiegoś czasu ciekawiło mnie, żeby poznać coś autorstwa Pana Pilipiuka i wybrałam ten zbiór.

Ogólnie spoko, podczytywałam je sobie powoli. Klimatem są bardzo różne, jedne trochę poważniejsze, z dreszczykiem, inne zabawne. Podobał mi się klimat tytułowego opowiadania. Pewnie po covidzie nie każdy ma ochotę czytać o zarazie, ale ja...

Zdecydowanie czuć, że autor dopiero się rozkręca jeśli chodzi o cykl Światy Pilipiuka. W późniejszych tomach jest zdecydowanie lepiej. Na pewno brakuje mi tutaj Storma, na szczęście pojawia się Skórzewski. Ogólnie cały tom dość monotematyczny, w zasadzie wszystkie opowiadania koncentrują się na Wschodzie i wszelakich wariantach w jakich mogłaby się potoczyć historia Polski i naszych wschodnich sąsiadów. Po pewnym czasie zaczyna to lekko nudzić, bo niby zaczynamy nowe opowiadanie, a za chwilę i tak wracamy do utartego schematu.

Zdecydowanie czuć, że autor dopiero się rozkręca jeśli chodzi o cykl Światy Pilipiuka. W późniejszych tomach jest zdecydowanie lepiej. Na pewno brakuje mi tutaj Storma, na szczęście pojawia się Skórzewski. Ogólnie cały tom dość monotematyczny, w zasadzie wszystkie opowiadania koncentrują się na Wschodzie i wszelakich wariantach w jakich mogłaby się potoczyć historia Polski...

Pierwszy ze zbiorów opowiadań od Pana Pilipiuka. Większość opowiadań skupia się dookoła tematyki sowieckiej, postapokaliptycznej, lub jest to radosna twórczość „co by było gdyby”. Opowiadania są napisane lekko, nie zmuszają to wielkiego myślenia, ale przez to sprawiają przyjemność z samego czytania. Kilka z nich naprawdę mi się spodobało, np „W moim bloku straszy”, które jest napisane w formie listu zaniepokojonego mieszkańca bloku, uważającego, że w jego bloku dzieją się dziwne rzeczy. Rozwiązanie tej zagadki jest prozaiczne, ale większość z nas kojarzy taką osobę, która nie mając własnych poważnych problemów, knuje teorie spiskowe. Odpowiedź rządu na ten list jest jeszcze zabawniejsza.

Ciekawi mnie, jakie opowiadania znajdują się w kolejnych tomach :)

Pierwszy ze zbiorów opowiadań od Pana Pilipiuka. Większość opowiadań skupia się dookoła tematyki sowieckiej, postapokaliptycznej, lub jest to radosna twórczość „co by było gdyby”. Opowiadania są napisane lekko, nie zmuszają to wielkiego myślenia, ale przez to sprawiają przyjemność z samego czytania. Kilka z nich naprawdę mi się spodobało, np „W moim bloku straszy”, które...