Miejsce w którym się rodzimy i wyrastamy zostawia na nas trwały ślad, podobnie jak wszystko co przeżyliśmy. Czasem nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele zostaje w naszej poświadomości i jak mocno może to wpływać na naszą rzeczywistość.

Dwoje braci żyjących w Kalkucie, oddanych sobie w dzieciństwie, postanawia przez dorosłość kroczyć osobno. Jeden wyjeżdża do Stanów by zająć się karierą naukową, a drugi zostaje na miejscu, gdzie angażuje się politycznie i pragnie prowadzić do wielkich przemian.
Niestety, zostaje złapany, a następnie zabity. Pozostawia żonę, która okazuje się być brzemienna. Chociaż nie ma takiego obowiązku, żyjący szwagier bierze ją za żonę i zabiera ze sobą do Ameryki, gdzie kobieta zaczyna wieść zaskakująco samotne życie.

Ogromny balast, który niesie ze sobą kobieta sprawia, ze życie małżeństwa dalekie jest od ideału, na czym najbardziej traci córka. Wyobcowani, samotni, niezdolni do zaufania i kochania ludzie, w których żyłach płynie indyjska krew przechodzą długą drogę by w końcu móc żyć w zgodzie z samymi sobą.

Miejsce w którym się rodzimy i wyrastamy zostawia na nas trwały ślad, podobnie jak wszystko co przeżyliśmy. Czasem nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele zostaje w naszej poświadomości i jak mocno może to wpływać na naszą rzeczywistość.

Dwoje braci żyjących w Kalkucie, oddanych sobie w dzieciństwie, postanawia przez dorosłość kroczyć osobno. Jeden wyjeżdża do Stanów by...

Nie spodziewałem się za wiele po tej książce. Po przeczytaniu stwierdziłem... Nie oceniaj nigdy książki dopóki jej nie skończysz.
Najlepszy dla mnie moment - kiedy córka poznaje prawdę i jej zachowanie po. Kiedy usłyszała prawdę jeszcze bardziej kochała swojego ojca. Bardzo się wtedy wzruszyłem. Dziewczyna postąpiła tak samo jak ja bym postąpił. Zachowała się tak jak trzeba :)

Nie spodziewałem się za wiele po tej książce. Po przeczytaniu stwierdziłem... Nie oceniaj nigdy książki dopóki jej nie skończysz.
Najlepszy dla mnie moment - kiedy córka poznaje prawdę i jej zachowanie po. Kiedy usłyszała prawdę jeszcze bardziej kochała swojego ojca. Bardzo się wtedy wzruszyłem. Dziewczyna postąpiła tak samo jak ja bym postąpił. Zachowała się tak jak...

cudownie piękna, polecam

cudownie piękna, polecam

Trafiłam na tę powieść przypadkowo i nie spodziewałam się, że zrobi na mnie aż tak duże wrażenie.

Autorka wspaniale łączy prostotę z pięknem i wzniosłością. Potrafi o zwykłych sprawach opowiadać w zajmujący sposób, sprawiając, że trudno oderwać się od lektury.

Bohaterowie to ludzie, jakich wielu, jednak z ich losów pisarka utkała fascynującą opowieść o miłości, przyjaźni, wolności i odpowiedzialności. A także o echach kolonializmu oraz zderzeniu dwóch odmiennych światów - Wschodu i Zachodu.

Burzliwe perypetie bardzo zżytych ze sobą braci oraz ich bliskich śledzimy przez kilkadziesiąt lat, od czasów indyjskiej rewolucji po współczesność.
Przełomowym momentem okazuje się rodzinna tragedia, która na zawsze zmienia życie bohaterów. Intryguje również czytelnika, tym bardziej, że wiążą się z nią pewne niedopowiedzenia. Na ostateczne odpowiedzi trzeba poczekać, ale warto uzbroić się w cierpliwość, bo fabularna niespodzianka, jaką przygotowała autorka, każe w pewnym momencie spojrzeć na przeszłość z innej perspektywy.

Nie ma w tej powieści tanich chwytów, banałów, tandetnego grania na emocjach czytelnika.
Jhumpa Lahiri z wielkim znawstwem ludzkiej duszy opisuje przeżycia bohaterów oraz ich codzienność, udowadniając, że każda historia może być ciekawa, trzeba tylko umieć ją opowiedzieć (dotyczy to zwłaszcza drugiej części akcji).

Polecam wszystkim, którzy cenią niebanalne historie, w dodatku napisane w sposób prosty, ale dopracowany i ujmujący.

Trafiłam na tę powieść przypadkowo i nie spodziewałam się, że zrobi na mnie aż tak duże wrażenie.

Autorka wspaniale łączy prostotę z pięknem i wzniosłością. Potrafi o zwykłych sprawach opowiadać w zajmujący sposób, sprawiając, że trudno oderwać się od lektury.

Bohaterowie to ludzie, jakich wielu, jednak z ich losów pisarka utkała fascynującą opowieść o miłości,...

Jedni twierdzą, że to harlequin w tandetnym opakowaniu, inni, że znakomita literatura. Faktem jest, że chociażby w USA paru recenzentów uznało tę powieść za najlepsze dzieło roku 2013. Moim zdaniem na wyrost, co nie oznacza, że nie warto jej przeczytać.

Bohaterów poznajemy w dzieciństwie. Subhash i Udayan to mieszkający w Indiach bracia, młode chłopaki dokazujące na całego i zakradające się przez płot na pole golfowe należące do Anglików. Śledzimy kolejne ważne chwile w ich życiu, patrzymy, jak ich drogi powoli się rozchodzą.

Jeden jest rewolucjonistą, buntownikiem chcącym zmieniać świat, drugi bierze to, co daje mu los, i nie narzeka. Jeden z nich długo nie pociągnie, nie ma co tego ukrywać. Zginie zostawiając ciężarną żonę. Drugi zaopiekuje się nią, opuści kraj, podejmie kilka trudnych decyzji. Dożyje starości. Czy będzie szczęśliwy? Jakie będą konsekwencje jego wyborów i postaw? Tego dowiemy się, śledząc jego życie z kilku różnych perspektyw i pod różnymi kątami. Czy go zrozumiemy? Pewnie niekoniecznie.

Gdzieś w tle i zdecydowanie zbyt pobieżnie poznajemy kulturę Indii, lokalnych maoistów, powąchamy też zapach chłodnego Rhode Island. Prosty język i niechęć do wgłębiania się w psychikę bohaterów niektórym mogą się nie spodobać, lecz zmuszają do zastanowienia się. Całość chyba lepiej sprawdziłaby się jako opowiadanie...

Jedni twierdzą, że to harlequin w tandetnym opakowaniu, inni, że znakomita literatura. Faktem jest, że chociażby w USA paru recenzentów uznało tę powieść za najlepsze dzieło roku 2013. Moim zdaniem na wyrost, co nie oznacza, że nie warto jej przeczytać.

Bohaterów poznajemy w dzieciństwie. Subhash i Udayan to mieszkający w Indiach bracia, młode chłopaki dokazujące na całego...

Mam mieszane uczucia. Ambiwalentne. Z jednej strony historia opowiedziana w książce "Zagubieni wśród hiacyntów" wydała mi się raczej bez charakteru, przeciętna, z małym potencjałem, rozmyta w czasie. Z drugiej jednak nie można tej książce odmówić wdzięku i szlachetności. Prostota to jest słowo klucz, które chyba najlepiej oddaje jej charakter. Autorka pokazuje nam, że, choć może to niemodne, historię da się poprowadzić jak płochliwe zwierzę, że nie trzeba za bardzo ściągać uzdy ani dociskać ostrogami do jej delikatnego brzucha. Prowadzi nas niespiesznie, od emocji do emocji. Bez gwałtownych zakrętów, bez sztuczek, ale jest i efekt uboczny tego zabiegu - nadmierne wygładzenie kantów opowieści. Niestety Autorka, moim zdaniem, za bardzo wystudziła emocje bohaterów. Przez to obserwujemy ich jak przez szybę. zamiast żywych ludzi widzimy figury w spektaklu, jaki wystawia Autorka, mało nas poruszają. Szkoda, bo przecież w ich losach nie brak dramatyzmu.

Mam mieszane uczucia. Ambiwalentne. Z jednej strony historia opowiedziana w książce "Zagubieni wśród hiacyntów" wydała mi się raczej bez charakteru, przeciętna, z małym potencjałem, rozmyta w czasie. Z drugiej jednak nie można tej książce odmówić wdzięku i szlachetności. Prostota to jest słowo klucz, które chyba najlepiej oddaje jej charakter. Autorka pokazuje nam, że,...

Nie ma się co kłócić, książka wzbudza jakieś emocje, i za to sporo plusów. Nie są to emocje na poziomie tornada, nie są to emocje odkrywcze, ale historia jest w miarę ciekawa, a bohaterowie w jakiś tam sposób charakterni, mimo tego, że już w połowie książki wiedziałam, jakie będzie zakończenie.
Plus dodatkowo za ciekawą tematykę kobiecą (mimo, a może przede wszystkim przez to, że książka traktuje w głównej mierze o mężczyznach).
Całkiem przyzwoita proza.

Nie ma się co kłócić, książka wzbudza jakieś emocje, i za to sporo plusów. Nie są to emocje na poziomie tornada, nie są to emocje odkrywcze, ale historia jest w miarę ciekawa, a bohaterowie w jakiś tam sposób charakterni, mimo tego, że już w połowie książki wiedziałam, jakie będzie zakończenie.
Plus dodatkowo za ciekawą tematykę kobiecą (mimo, a może przede wszystkim przez...

Historia nieszczęśliwej miłości, ale z cieniem optymizmu na zakończenie. Bardzo wciągająca historia życia dwóch braci i ich bliskich. Pokazująca, jak nasze osobiste wybory i decyzje determinują życie naszych bliskich i ukochanych.
Książka "zostaje w głowie i myślach" po przeczytaniu.
Bardzo polecam.

Historia nieszczęśliwej miłości, ale z cieniem optymizmu na zakończenie. Bardzo wciągająca historia życia dwóch braci i ich bliskich. Pokazująca, jak nasze osobiste wybory i decyzje determinują życie naszych bliskich i ukochanych.
Książka "zostaje w głowie i myślach" po przeczytaniu.
Bardzo polecam.

Dość skomplikowane polityczne i uczuciowo. Mamy dwóch lustrzanych braci: rebelianta i naukowca-uciekiniera w czasie powstania maoistycznego w Kalkucie. Każdy z nich poszukuje wolności, każdy ma na nią inny pomysł.
W moim odczuciu najciekawszą z postaci jest Gauri – kocha pierwszego z braci, a żyje z drugim. I radzi sobie z traumą utraty w wydawałoby się bardzo egoistyczny sposób - ratując siebie opuszcza najbliższych.

Dość skomplikowane polityczne i uczuciowo. Mamy dwóch lustrzanych braci: rebelianta i naukowca-uciekiniera w czasie powstania maoistycznego w Kalkucie. Każdy z nich poszukuje wolności, każdy ma na nią inny pomysł.
W moim odczuciu najciekawszą z postaci jest Gauri – kocha pierwszego z braci, a żyje z drugim. I radzi sobie z traumą utraty w wydawałoby się bardzo egoistyczny...