Policja

Czyli Truls wciąż nie jest pociągnięty do odpowiedzialności ani Bellmann yhym. Zabicie Beth całkiem niespodziewane, postać Arnolda była całkiem dobrze napisana. Nie wiem po co była postać Silie, tylko by namieszać a i tak nie namieszała, bardzo niepotrzebny wątek zwłaszcza, że w dalszej części książki słuch po niej ginie. Mam nadzieje, że teraz Harry przestanie już płakać nad Rakel i Olegiem. Niestety wątek "demonów" wciąż jest i pewnie będzie dopóki Hole nie umrze ale w tym tomie był naprawdę niewielki. Hole zgrabnie pracował chociaż zabawne jest to, że miał być tylko asystentem a potem stał sie pełnoprawnym śledczym bez zgody na broń itp.... Jest to irytujące i zasad się zmienia przy Harrym ale trochę też jest to wybaczane częściowo praca Harrego i jego dedukowaniem i myśleniem.

Czyli Truls wciąż nie jest pociągnięty do odpowiedzialności ani Bellmann yhym. Zabicie Beth całkiem niespodziewane, postać Arnolda była całkiem dobrze napisana. Nie wiem po co była postać Silie, tylko by namieszać a i tak nie namieszała, bardzo niepotrzebny wątek zwłaszcza, że w dalszej części książki słuch po niej ginie. Mam nadzieje, że teraz Harry przestanie już płakać...

Powrót do formy po ostatnich dwóch częściach, takie książki chce się czytać:)

Powrót do formy po ostatnich dwóch częściach, takie książki chce się czytać:)

Jo Nesbø obecnie uznawany jest za jednego z najlepszych pisarzy mrocznych thrillerów policyjnych na świecie, a wielki cykl przygód uzależnionego od alkoholu detektywa Harry’ego Hole’a to jego ukoronowanie twórczości. Ciężko jest wskazać najlepszą i najciekawszą pozycję ze wszystkich śledztw Hole’a, jednakże Policja najczęściej punktowana jest najwyżej lub znajduje się w ścisłej topce serii. Ci jednak, który skuszą się rankingami i sięgną po nią jako pierwszą powieść pisarza, przejadą się jak na skórce banana. Policja to nie tylko ciąg dalszy wydarzeń z poprzedniego tomu, to także swoiste podsumowanie prawie wszystkich 9 wcześniejszych wydarzeń, które w luźny sposób są wspominane przez bohaterów, albo też mają ścisłe powiązanie z obecnymi wydarzeniami. Dodatkowo wspominając o bohaterach warto napomknąć iż przez połowę powieści prym wiodą wszyscy kluczowi drugoplanowi pomocnicy Hole’a, których spotkaliśmy dotychczas na kartach książek Nesbø, a sam dzielny detektyw szukający odnowy w życiu, po rezygnacji ze stanowiska, pojawia się dopiero w krytycznym momencie w drugiej połowie książki. Ten zabieg laika może przyprawić o ból głowy i dezorientację w tak szeroko napakowanej powieści. Jest brutalnie, czasem drastycznie i niepokojąco, a sprawa mordercy policjantów, uwikłanych wcześniej w niewyjaśnionych morderstwach, a zwłaszcza w jednym konkretnym, to solidnie nakreślony horror detektywistyczny. Giną w nim nie tylko gliniarze obarczeni niesłusznie, czasem również i słusznie winą, także członkowie grupy śledczej i wierni przyjaciele Harry’ego, obecnego wykładowcy na uniwersytecie policyjnym. I chociaż autor podrzuca nam gdzieniegdzie tropy odnośnie sprawcy, a czasem nawet podaje nam go na tacy, to nie jesteśmy odgadnąć tożsamości mordercy szukającego sprawiedliwości. To wszystko za sprawą nadmiernych wątków pobocznych, które zakłócają nam odbiór głównej sprawy. Uwodzenie wykładowcy przez pełną żądzy studentkę i jej zemsta za odrzucenie afektu, wątki polityczne głównego szefa policji i jego konflikt z kochanką w radzie miasta, niedokończona sprawa z poprzedniego tomu i ochrona pasierba Holle’a, historia miejscowego policyjnego oprawcy od brudnej roboty czy życie rodzinne protagonisty z dala od wykańczających nałogów? Dużo tego, i nie wszystko jest potrzebne. Nie, jeśli chcielibyśmy dostać zwartą historię policyjną, jednak najwyraźniej autor na tym etapie bawi się już w koncepcje uniwersum. Jednak gdy odrzucimy wszystkie to zbyteczne i mylące dla sprawy wątki dostajemy bardzo zgrabny, mroczny thriller o zemście, sprawiedliwości, miłości i przyjaźni, w którym liczy się działanie zespołowe i wybór mniejszego zła.

Jo Nesbø obecnie uznawany jest za jednego z najlepszych pisarzy mrocznych thrillerów policyjnych na świecie, a wielki cykl przygód uzależnionego od alkoholu detektywa Harry’ego Hole’a to jego ukoronowanie twórczości. Ciężko jest wskazać najlepszą i najciekawszą pozycję ze wszystkich śledztw Hole’a, jednakże Policja najczęściej punktowana jest najwyżej lub znajduje się w...

Po dłuższej przerwie sięgnąłem po sztandarowy cykl Nesbo. Ponownie nie zawiodłem się. Satysfakcja po przeczytaniu pełna. Książka prawie perfekcyjna. Jedna z lepszych, jak nie najlepsza powieść Nasbo jaką przeczytałem.
Plusy:
+ ciekawy pomysł na fabułę, kto stoi za morderstwami policjantów;
+ intrygujące odtwarzanie niewyjaśnionych zbrodni sprzed lat;
+ pokazanie, że w człowieku drzemią bezgraniczne pokłady zła;
+ każdy z nas ma swoje demony, a walka z nimi wymaga wielkiego samozaparcia;
+ ponownie zostałem mile zaskoczony nieprzewidywalnością fabuły;
+ kreacja głównego bohatera Harry’go Hole jest po prostu idealna;
+ stopniowe budowanie napięcia, strachu, żonglowanie uczuciami czytelnika;
+ mylenie tropów, wodzenie nas za nos, manipulowanie faktami, wpuszczanie w ślepe zaułki i nagle jesteśmy wyprowadzeni w przysłowiowe „pole”;
+ cieszy mnie, że pisarz trochę przestał ciągle doświadczać życiowo HH;
+ dodatkowy smaczek to łączenie wątków znanych z poprzednich części;
+ trzyma w napięciu do ostatnich stron, ciężko oderwać się od czytania.
Minusy:
- nie lubiłem i nie lubię jak giną lubiane przeze mnie postacie.
Ogółem książka bardzo dobra.

Po dłuższej przerwie sięgnąłem po sztandarowy cykl Nesbo. Ponownie nie zawiodłem się. Satysfakcja po przeczytaniu pełna. Książka prawie perfekcyjna. Jedna z lepszych, jak nie najlepsza powieść Nasbo jaką przeczytałem.
Plusy:
+ ciekawy pomysł na fabułę, kto stoi za morderstwami policjantów;
+ intrygujące odtwarzanie niewyjaśnionych zbrodni sprzed lat;
+ pokazanie, że w...

Genialne

Genialne

Ten tom to prawdziwy majstersztyk. Czyta się go z zapartym tchem w zasadzie od pierwszej strony. W Oslo grasuje morderca, który zabiją policjantów. Harry w tym czasie wykłada w szkole policyjnej, wiedzie ustabilizowane życie i nie pije. Ale coś sprawia, że porzuca ten swój spokój i zaczyna ścigać przestępcę. Co spowodowało, że Harry włączył się do akcji? Koniecznie przeczytajcie sami!

Ten tom to prawdziwy majstersztyk. Czyta się go z zapartym tchem w zasadzie od pierwszej strony. W Oslo grasuje morderca, który zabiją policjantów. Harry w tym czasie wykłada w szkole policyjnej, wiedzie ustabilizowane życie i nie pije. Ale coś sprawia, że porzuca ten swój spokój i zaczyna ścigać przestępcę. Co spowodowało, że Harry włączył się do akcji? Koniecznie...

CAWPILE rating: 9.43/10
Nie mam nic do dodania, stary dobry Nesbo wrócił, po spadku formy w tomach 7-9. Warto było sięgnąć po tą dziesiątkę. Dalej mam ciarki gdy przypominam sobie zakończenie, szkoda że Harry nie pozbył się Valentina na dobre :(

CAWPILE rating: 9.43/10
Nie mam nic do dodania, stary dobry Nesbo wrócił, po spadku formy w tomach 7-9. Warto było sięgnąć po tą dziesiątkę. Dalej mam ciarki gdy przypominam sobie zakończenie, szkoda że Harry nie pozbył się Valentina na dobre :(

Mocny kryminał. Trzyma w napieciu od początku do końca, zaskakuje. Zwykle unikam krwawych scen, dlatego obiecuje sobie więcej nie siegać po tego autora.

Mocny kryminał. Trzyma w napieciu od początku do końca, zaskakuje. Zwykle unikam krwawych scen, dlatego obiecuje sobie więcej nie siegać po tego autora.

CYKL: "HARRY HOLE" (TOM 10)

Wydarzenia w tomie dziesiątym następują niedługo po tych, które wieńczyły dziewiąty tom przygód detektywa Hole. I choć poprzednie tomy gdzieś się trochę łączą, tak że możemy czytać je bez zachowania kolejności, to i tak właśnie znajomość "Upiorów" jest kluczowa aby zabrać się za "Policję". Dlatego lepiej nie zaczynać serii od tego tomu - ot tak dla własnego zdrowia psychicznego, gdyż nagromadzenie nawiązań do wydarzeń, które już miały miejsce jest zbyt duże.

W "Policji" sporo się dzieje. Wszystko wskazuje na to, że tym razem seryjny morderca upatrzył sobie policjantów na swoje ofiary. Żeby było ciekawiej, dokonuje on morderstw w miejscach, w których niegdyś ci policjanci prowadzili śledztwo. Norweska policja ma więc poważny problem. Nie umilkły jeszcze echa poprzedniej sprawy handlarzy narkotyków. W szpitalu leży pacjent w śpiączce, pilnie strzeżony przez młodych adeptów policji. Komisarze mają nie łatwy orzech do zgryzienia, nie mają swojego mistrza od seryjnych zabójstw. Muszą radzić sobie sami... Czy uda im się powstrzymać szaleńca? Kim jest tajemniczy seryjny morderca? I jakimi pobudkami się kieruje? Odpowiedzi ne te inne pytania należy szukać w książce.

W tym tomie Autor zgrabnie poprowadził historię. Początek książki intryguje, środek na chwilę zwalnia, by z czasem "zakręcić domysłami czytelnika", i pod koniec, gdy już myślimy, że wszystko jest jasne, intryga zaczyna się kierować się w inną stronę oraz coraz bardziej klarować. Wszystkie puzzle wchodzą na swoje miejsce, a czytelnik już może spokojnie wykrzyknąć: "no przecież, że tak!" by chwilę później znów nic nie było jasne. Z pewnością jest to dobry kryminał. Trzyma w napięciu, szczególnie jeśli chodzi o drugą połowę książki i kilka rozdziałów przed końcowym rozwiązaniem. Dodatkowo Autor rozbudza ciekawość czytelnika dając nadzieję na równie ciekawy następny tom, zarysowując już teraz jego maleńką cząstkę...

Byłam sceptycznie nastawiona do kolejnego tomu w cyklu, gdyż większość z tych książek jest słaba lub mocno średnia. Miło się zaskoczyłam. Cieszę się, że kolejny raz dałam szansę detektywowi Hole. Wprawdzie nadal jest on tu zmęczonym życiem alkoholikiem z problemami, ale w dziesiątym tomie nie umęczył mnie nimi aż tak, jak w poprzednich książkach.

Książkę wysłuchałam w formie audiobooka czytanego tradycyjnie przez Pana Bonaszewskiego, mimo że pierwsze rozdziały zdradzały inny głos i już się ucieszyłam, że to nie on. Niestety to tylko chwilowe niedomaganie lektora, aczkolwiek jak dla mnie mógł czytać tym głosem cały czas...

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2024/05/policja.html

CYKL: "HARRY HOLE" (TOM 10)

Wydarzenia w tomie dziesiątym następują niedługo po tych, które wieńczyły dziewiąty tom przygód detektywa Hole. I choć poprzednie tomy gdzieś się trochę łączą, tak że możemy czytać je bez zachowania kolejności, to i tak właśnie znajomość "Upiorów" jest kluczowa aby zabrać się za "Policję". Dlatego lepiej nie zaczynać serii od tego tomu - ot tak ...

Chyba najlepsza część serii. Chce się czytać jednym tchem, ale trzeba robić przerwy żeby mózg "odparował". Trzyma w napięciu i wzrusza. Beate jako świadek wycisnął ze mnie łzy. Za wątek z Aurorą autor zasługuje na trzydniową czkawkę, tak się nie robi. I od razu muszę zacząć kolejny tom.

Chyba najlepsza część serii. Chce się czytać jednym tchem, ale trzeba robić przerwy żeby mózg "odparował". Trzyma w napięciu i wzrusza. Beate jako świadek wycisnął ze mnie łzy. Za wątek z Aurorą autor zasługuje na trzydniową czkawkę, tak się nie robi. I od razu muszę zacząć kolejny tom.