"Dziwne jak zamiłowanie do tego typu zachcianek blednie z wiekiem, dokładnie wtedy gdy można zacząć je spełniać - o zabawą zarostem, np. by jeden policzek ogolić, a drugiego już nie"

Byłem pewien, że będzie zabawnie, a to dość poważna książka.

"Dziwne jak zamiłowanie do tego typu zachcianek blednie z wiekiem, dokładnie wtedy gdy można zacząć je spełniać - o zabawą zarostem, np. by jeden policzek ogolić, a drugiego już nie"

Byłem pewien, że będzie zabawnie, a to dość poważna książka.

Marc postanowił zgolić wąsy. Nikt tego jednak nie zauważa. Każdy zapytany bliski twierdzi, że nigdy ich nie miał. O co tu chodzi? Pytanie zadaje sobie nie tylko główny bohater, ale też czytelnik. Wielokrotnie. Historia dla spragnionych olbrzymiej dawki absurdu wzbogaconej szczyptą filozofii i psychologii. I ćwiartką szczypty thrillera.

Marc postanowił zgolić wąsy. Nikt tego jednak nie zauważa. Każdy zapytany bliski twierdzi, że nigdy ich nie miał. O co tu chodzi? Pytanie zadaje sobie nie tylko główny bohater, ale też czytelnik. Wielokrotnie. Historia dla spragnionych olbrzymiej dawki absurdu wzbogaconej szczyptą filozofii i psychologii. I ćwiartką szczypty thrillera.

Chciałam pokochać tę książkę, ale jej lektura przychodziła mi z wyjątkowym trudem.
Niby narracja była ok, początkowo absurdalna fabuła z czasem zamieniła się w studium szaleństwa. Plot twist w środku powieści był lepszy niż zakończenie.
Pozostanie ze mną myśl, że niewiele każdego z nas od szaleństwa dzieli.
Oczekiwałam o wiele więcej od zakończenia.

Chciałam pokochać tę książkę, ale jej lektura przychodziła mi z wyjątkowym trudem.
Niby narracja była ok, początkowo absurdalna fabuła z czasem zamieniła się w studium szaleństwa. Plot twist w środku powieści był lepszy niż zakończenie.
Pozostanie ze mną myśl, że niewiele każdego z nas od szaleństwa dzieli.
Oczekiwałam o wiele więcej od zakończenia.

"Wąsy" to studium szaleństwa. Zaczyna się niewinnie, wręcz komediowo, od zgolenie wąsów. Główny bohater popada w obłęd (a może jego żona?). W miarę rozwoju szaleństwa robi się coraz poważniej, aż do kulminacji. Śledzimy każdy ruch bohatera, przeżywamy razem z nim jego dylematy i rozterki.

"Wąsy" to studium szaleństwa. Zaczyna się niewinnie, wręcz komediowo, od zgolenie wąsów. Główny bohater popada w obłęd (a może jego żona?). W miarę rozwoju szaleństwa robi się coraz poważniej, aż do kulminacji. Śledzimy każdy ruch bohatera, przeżywamy razem z nim jego dylematy i rozterki.

kto kocha banały ubrane w słowa, nie doceni tej lektury. Kto chce zgłębić psychikę drugiego człowieka ten poczuje wartość opowieści. Książka pomimo tego, że opowiada o codziennej zwykłej czynności porusza najczulsze miejsca naszej duszy i umysłu. Czy odmiana może zburzyć monotonię życia, czy może tak jesteśmy związani, że nic już nie chcemy odkrywać.

kto kocha banały ubrane w słowa, nie doceni tej lektury. Kto chce zgłębić psychikę drugiego człowieka ten poczuje wartość opowieści. Książka pomimo tego, że opowiada o codziennej zwykłej czynności porusza najczulsze miejsca naszej duszy i umysłu. Czy odmiana może zburzyć monotonię życia, czy może tak jesteśmy związani, że nic już nie chcemy odkrywać.

Wspaniały duet z filmem.

Wspaniały duet z filmem.

Sięgnęłam po przeczytaniu POwieści Rosyjskiej tego autora. Czyta się w jedną noc, ciekawa fabuła, w tle są poruszane dość ważne kwestie, jednak mam wrażenie, że autor nie do końca potrafi to ubrać w słowa. Ogólnie polecam, jednak uważam, że książka jest dość specyficzna.

Sięgnęłam po przeczytaniu POwieści Rosyjskiej tego autora. Czyta się w jedną noc, ciekawa fabuła, w tle są poruszane dość ważne kwestie, jednak mam wrażenie, że autor nie do końca potrafi to ubrać w słowa. Ogólnie polecam, jednak uważam, że książka jest dość specyficzna.

Moja przyjaciółka Iza chciała się pozbyć tej książki, więc chętnie ją przygarnęłam. Od razu po jej przeczytaniu jeszcze chętniej oddałam ją z powrotem.

Opowiedziana historia jest… dziwna. Na szczęście książka jest na tyle krótka, że można się z nią szybko uporać. Z jednej strony jest ona w pewien sposób interesująca, a właściwie intrygująca, ale z drugiej jest trochę nudna. Niestety jeszcze dziwaczniejsze zakończenie psuje całe wrażenie, jest okropne i przez nie nie mogę wystawić lepszej oceny. Ogólnie – odradzam, szkoda czasu.

Więcej moich opinii na www.innaodinnych.com

Moja przyjaciółka Iza chciała się pozbyć tej książki, więc chętnie ją przygarnęłam. Od razu po jej przeczytaniu jeszcze chętniej oddałam ją z powrotem.

Opowiedziana historia jest… dziwna. Na szczęście książka jest na tyle krótka, że można się z nią szybko uporać. Z jednej strony jest ona w pewien sposób interesująca, a właściwie intrygująca, ale z drugiej jest trochę...

Przyznam, ze ksiazka pozostawila mnie w mocnym oslupieniu. Pisze natychmiast po przeczytaniu (nie wiem, czy to dobry moment na ocene, ale raz sie zyje),siedze, patrzac przez okno, i zastanawiam sie, co sie wlasnie stalo (przeczytalo). Przez caly czas szukalem informacji, czy to zart zony/zmowa/obled. Szukalem jakiegokolwiek punktu zaczepienia, a autor odbieral mi je tak samo skutecznie jak glownemu bohaterowi, zeby na koniec totalnie mnie skosic. Czytalem idealnie wodzony za nos. Nie moge powiedziec nic wiecej, bo mnie troche zatkalo. Chyba jestem podatny na te ksiazke, a kolejne tego autora juz w kolejce. (Chyba) warto :D

Przyznam, ze ksiazka pozostawila mnie w mocnym oslupieniu. Pisze natychmiast po przeczytaniu (nie wiem, czy to dobry moment na ocene, ale raz sie zyje),siedze, patrzac przez okno, i zastanawiam sie, co sie wlasnie stalo (przeczytalo). Przez caly czas szukalem informacji, czy to zart zony/zmowa/obled. Szukalem jakiegokolwiek punktu zaczepienia, a autor odbieral mi je tak...

Pomysł jest, ale raczej na opowiadanie, a nie na powieść. W życiu się chyba już nie ogolę.

Pomysł jest, ale raczej na opowiadanie, a nie na powieść. W życiu się chyba już nie ogolę.