Klimat mafijny i zmiennokształtni to idealne połączenie. Ciekawy klimat.

Klimat mafijny i zmiennokształtni to idealne połączenie. Ciekawy klimat.

Jeśli szukasz idealnej książki na wakacje, w której jednak nie brakuje zwrotów akcji i tajemnic, to właśnie ją znalazłeś. 💡

Nawet jeśli z początku można mieć wrażenie, że "coś takiego już gdzieś się widziało" bądź że "taki motyw chyba pojawił się już w którejś książce", to kilka rozdziałów wystarczy, by odrzucić takie przekonania.

✅ Jest mitologia, ale zupełnie nie taka, z jakimi spotykałam się dotychczas.
✅ Jest wątek romantyczny, ale nie zdąży nawet dojść do momentu w relacji, w której powoli zaczyna irytować.
✅ Jest przemiana głównej bohaterki, choć daleko jej od sztampowej metamorfozy z brzydkiego kaczątka w łabędzia.
✅ I w końcu: jest mafia - bez niej ani Sycylia, ani ta powieść, po prostu nie miałyby racji bytu.

Sycylia w "Przebudzeniu Arkadii" to wisienka na tym smakowitym, mitologicznym torcie. Otwierasz książkę i czujesz, że tam jesteś: że odwiedzasz gwarne, sycylisjkie miasteczka, że jedziesz krętą drogą okalaną roślinnością i krajobrazami południowych Włoch. To nie jest tylko tło. To jest najlepsze miejsce akcji, dla akcji, której zdecydowanie dorównuje.

Uwielbiam, gdy książka zaskakuje. Możliwe, że właśnie spełnienie tego założenia wymazało część zażaleń, które mogłabym skierować do "Arkadii". Zamiast tego wolę skierować się w stronę drugiego tomu, by móc dalej eksplorować intrygujący, mafijny świat Rosy i Alessandra i razem z nimi szukać odpowiedzi na pytania, za jakimi stoi mistyczna Arkadia. 🐍🐅

Jeśli szukasz idealnej książki na wakacje, w której jednak nie brakuje zwrotów akcji i tajemnic, to właśnie ją znalazłeś. 💡

Nawet jeśli z początku można mieć wrażenie, że "coś takiego już gdzieś się widziało" bądź że "taki motyw chyba pojawił się już w którejś książce", to kilka rozdziałów wystarczy, by odrzucić takie przekonania.

✅ Jest mitologia, ale zupełnie nie taka,...

Mafia i s-f co słabe połączenie, niemniej powieść nawet mnie wciągnęła, chociaż początek był dość ciężki. Nieco chaotyczny. Cieszę się jednak, że nie odłożyłam lektury i dokończyłam.

Mafia i s-f co słabe połączenie, niemniej powieść nawet mnie wciągnęła, chociaż początek był dość ciężki. Nieco chaotyczny. Cieszę się jednak, że nie odłożyłam lektury i dokończyłam.

Fantastyka z wątkiem mafijnym w tle, młodzieżówka. Jeżeli ktoś jest przyzwyczajony do typowych wątków mafijnych, to ta książka nie jest dla niego.
Co mnie bardzo zainteresowało w tej książce, to bardzo fajne opisy południowych Włoch i mistycznych symboli.
Ksiazke bardzo szybko się czyta, bo oprócz motywow fantastyki mamy do czynienia z poważnymi wątkami, które autor przeplata w tle.

Fantastyka z wątkiem mafijnym w tle, młodzieżówka. Jeżeli ktoś jest przyzwyczajony do typowych wątków mafijnych, to ta książka nie jest dla niego.
Co mnie bardzo zainteresowało w tej książce, to bardzo fajne opisy południowych Włoch i mistycznych symboli.
Ksiazke bardzo szybko się czyta, bo oprócz motywow fantastyki mamy do czynienia z poważnymi wątkami, które autor...

Teoretycznie powieść młodzieżowa, ale mnie zafascynowała. Ten klimat, miejsce akcji, tajemnice pradawnych rodów... A w tym wszystkim Rosa - zbuntowana nastolatka naznaczona czynem, który pozostawił piętno na jej psychice. Mile spędziłam czas przy lekturze, z pewnością sięgnę po kolejne części.

Teoretycznie powieść młodzieżowa, ale mnie zafascynowała. Ten klimat, miejsce akcji, tajemnice pradawnych rodów... A w tym wszystkim Rosa - zbuntowana nastolatka naznaczona czynem, który pozostawił piętno na jej psychice. Mile spędziłam czas przy lekturze, z pewnością sięgnę po kolejne części.

Zgarnęłam kiedyś tę pozycję na wyprzedaży biedronkowej i... byłam mile zaskoczona. To naprawdę bardzo porządnie napisana książka o świecie mafii, bardzo zgrabnie połączona również z wątkami fantastycznymi. Mimo, że historia zalatuje trochę Romeem i Julią, to jednak fakt ten nie przeszkadza i ani trochę nie umniejszał mi radości z czytania.

Podoba mi się kreacja głównej bohaterki. Nie jest to typowa, kryształowa dama w opresji. Rosa ma wiele wad, między innymi jest kleptomanką, oraz skrywa w sobie bardzo bolesną tajemnicę, wątek, którego nie spodziewałam się zupełnie w książce dla nastolatek.

Taki fun fact na koniec: przez cały czas byłam przekonana, że autorem jest kobieta, jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że jest to mężczyzna :D

Zgarnęłam kiedyś tę pozycję na wyprzedaży biedronkowej i... byłam mile zaskoczona. To naprawdę bardzo porządnie napisana książka o świecie mafii, bardzo zgrabnie połączona również z wątkami fantastycznymi. Mimo, że historia zalatuje trochę Romeem i Julią, to jednak fakt ten nie przeszkadza i ani trochę nie umniejszał mi radości z czytania.

Podoba mi się kreacja głównej...

To mi się podobało! Mam wrażenie że książka o wiele za krótka, ale zaraz zabieram się do czytania kolejnego tomu. Zbuntowana Rosa ucieka na Sycylię do swojej ciotki i siostry Zoe. Ale to nie będzie zwykła ucieczka, Rosa pozna legendy o Arkadii, zagłębi się w porachunki mafijne i pozna przystojnego Alessandra. Ponadto mieszkańcy na tych ziemiach potrafią zmieniać się w zwierzęta.. Węże, lwy, pantery. Rosa jest odważna i chce poznać tajemnicę z przeszłości. Czy klany Carnevare i Alcantare od zawsze były ze sobą nie zgodne. Co znajduje się na dnie oceanu? Kolejne odpowiedzi w kolejnym tomie. Ja jestem książką zachwycona.

To mi się podobało! Mam wrażenie że książka o wiele za krótka, ale zaraz zabieram się do czytania kolejnego tomu. Zbuntowana Rosa ucieka na Sycylię do swojej ciotki i siostry Zoe. Ale to nie będzie zwykła ucieczka, Rosa pozna legendy o Arkadii, zagłębi się w porachunki mafijne i pozna przystojnego Alessandra. Ponadto mieszkańcy na tych ziemiach potrafią zmieniać się w...

"...w przejściu ukazała się stewardesa z bramki na lotnisku. – Panienka nie chce podnieść żaluzji na oknie, a ja chciałbym zobaczyć chmury – powiedział. – A przy okazji nachylić się nade mną i wgapić się w mój dekolt – zauważyła Rosa. – To śmieszne! – odparł mężczyzna, nie patrząc Rosie w twarz. Pełne powątpiewania spojrzenie stewardesy prześlizgnęło się po czarnej bluzce dziewczyny. – Dopiero będzie śmieszne – powiedziała Rosa uspokajająco. – Bez obaw. – Przecież ja chciałbym tylko zobaczyć chmury – powtórzył mężczyzna. – Moje miejsce przy oknie, więc i moja żaluzja. – Co za bzdura. Przecież okno nie należy do pani miejsca. – A chmury do pana programu rozrywkowego."

Co tu się zadziało... Powiem wam, że pierwszy raz - innego nie pamiętam - przytrafiała mi się książka tak nierównomierna. Była co prawda Droga Królów, którą z początku chciałam sobie odpuścić, a na końcu stwierdziłam, że jest zajebista, tyle, że w przypadku Przebudzania Arkadii było na odwrót.
Co nie było dobre.

Właściwie nie pamiętam czy wypadł orzeł czy reszka, wiem natomiast, że wypadła Arkadia zamiast Mary Dyer. Teraz się zastanawiam, czy ta druga książka nie byłaby lepsza.
Ale o tym, wkrótce się przekonam.

Zaczęło się dobrze. Autor opisywał szczegółowo, ale bez przesady, na co się ucieszyłam. Przedstawił nam zadziorną, pewną siebie bohaterkę z problemami, ale też ciętym językiem. Szczęście, że później fabularnie udowodnił nam to, co przedstawił wcześniej w opisie. Potem była realistycznie opisana włoska wyspa, że aż się czuło jej klimat, wprowadzenie do świata mafijnego, opis potężnych, bogatych rodów, pojawił się także tajemniczy drugi bohater i zalążek wątku fantastycznego. Wszystko to zapowiadało coś naprawdę ciekawego.
Czyżby to była ta książka? Podobna do Wrogiej miłości, ale o wiele lepiej i poważniej rozpisana? Moje nadzieje wreszcie się spełniły?
Niet.

Do jednej trzeciej było dobrze, nawet bardzo dobrze, wręcz prawie zajebiście. Czytałam z zaciekawieniem. Potem jednak coś się odmieniło...

Z początku wszystkie właściwie czynniki zostały spełnione. Pozostało tylko czekać na rozwój akcji. I ta w jakiś swój sposób się rozwinęła, jednak ukazując momentami na tyle dziwne i wręcz odrealnione rzeczy, że nawet pod wątek fantastyczny nie dało się tego podpiąć.
Trzeba przyznać, że autor popłynął... na głębokie wody, skąd wyspy widać nie było.
Tak, chodzi mi o tą sytuacje na wyspie. Wszystko jest całkiem w porządku a tu nagle... STRZELANINA, wyskakuje niczym diabeł z pudełka, laski z giwerami, helikopter z ciotką, z którą Rosa mieszkała pod jednym dachem, a przez całą książkę rozmawiała raptem raz, podobnie jak ze swoją siostrą.
Potem był ten pościg na motorach... i znowu wszędzie krew. Potem więcej krwi, wszyscy martwi, cholera wie o co komu chodzi. Kompas moralny i wartościowy szaleje i nic nie ma sensu.
A w trakcie tego wszystkiego nasza Rosa straciła na charakterze. Przestała zachowywać w sposób, który zdefiniował ją z samego początku i to bez konkretnego powodu. Stała się nijaka. Po prostu była i tyle.
Do tego wszystkiego doszedł brak emocjonalności. Coś, co z początku było przedstawiane jako problem, czy wielka tajemnica, kiedy wreszcie dochodziło do konfrontacji wszystko brało w łeb i nie otrzymaliśmy oczekiwanego wcześniej ładunku emocjonalnego. Bo to, co uważaliśmy za ważne finalnie zostało potraktowane po macoszemu.

Tak więc początek był świetny potem wszystko wzięło w łeb. Fabuła potoczyła się po równi pochyłej i robiło coraz bardziej nudno i rozczarowująco.
I tak się ciągnęło, aż do samego końca.

W Drodze królów początek był ciężki, a zakończenie zajebiste, co sprawiło, że miałam chęć sięgnąć po drugi tom.
Tutaj mamy odwrotną sytuację.
Ni cholerę nie chce mi się sięgać po drugi tom.

"...w przejściu ukazała się stewardesa z bramki na lotnisku. – Panienka nie chce podnieść żaluzji na oknie, a ja chciałbym zobaczyć chmury – powiedział. – A przy okazji nachylić się nade mną i wgapić się w mój dekolt – zauważyła Rosa. – To śmieszne! – odparł mężczyzna, nie patrząc Rosie w twarz. Pełne powątpiewania spojrzenie stewardesy prześlizgnęło się po czarnej bluzce...

Bardzo dobrze się czyta, przyciąga uwagę.
Zbuntowna nastolatka po pewnych przejściach, o niezmiernie silnej woli i charakterze, która stawia czoło spóściźnie rodzinnej.
Przynależność do mafii i zmiennokształtnych, a w tle rozwijająca się, zakazana miłość.

Bardzo dobrze się czyta, przyciąga uwagę.
Zbuntowna nastolatka po pewnych przejściach, o niezmiernie silnej woli i charakterze, która stawia czoło spóściźnie rodzinnej.
Przynależność do mafii i zmiennokształtnych, a w tle rozwijająca się, zakazana miłość.

Książkę znalazłam na półce w bibliotece, spodobał mi się opis i postanowiłam wypożyczyć.
Już od pierwszych stron nie mogłam się od niej oderwać, uwielbiam tematykę mitów a podobnego motywu jeszcze nie czytałam.
Historia bardzo mi się podobała i trawiła idealnie w mój gust :)

Książkę znalazłam na półce w bibliotece, spodobał mi się opis i postanowiłam wypożyczyć.
Już od pierwszych stron nie mogłam się od niej oderwać, uwielbiam tematykę mitów a podobnego motywu jeszcze nie czytałam.
Historia bardzo mi się podobała i trawiła idealnie w mój gust :)