Książka wpisuje się w nurt dziennikarstwa śledczego. Szacunek dla Kąkolewskiego za odwagę, szczegółowość i logiczne myślenie w wyciąganiu wniosków. Za każdym razem po przeczytaniu tego typu książek, przeraża mnie fakt, w jakim państwie wciąż żyjemy i to, jak niewiele się zmieniło. A najgorsze jest to, jacy ludzie potrafią być. Z drugiej strony również jacy potrafią być bohaterscy - jak sam Popiełuszko. Niemniej jednak w książce poruszane są niewyjaśnione i inne zbrodnie PRL-u, malwersacje, mataczenia i tworzenie alternatywnej rzeczywistości. Czasem ma się wrażenie, że żyjemy w takim "The Truman show" i nie jest związane to z deizmem (Bóg istnieje, stworzył nas, ale ma nas gdzieś, bawi się nami),ale związane jest z tym, jak sami tworzymy fikcję, nieprawdziwy scenariusz morderstwa, śledztwa, a teraz fałszywe karty historii "naszych elit". Wybielanie, przekręcanie.. A kto to zauważa ten oszołom. Hej, jestem oszołom, mimo że tak wciąż mało wiem.

Książka wpisuje się w nurt dziennikarstwa śledczego. Szacunek dla Kąkolewskiego za odwagę, szczegółowość i logiczne myślenie w wyciąganiu wniosków. Za każdym razem po przeczytaniu tego typu książek, przeraża mnie fakt, w jakim państwie wciąż żyjemy i to, jak niewiele się zmieniło. A najgorsze jest to, jacy ludzie potrafią być. Z drugiej strony również jacy potrafią być...