Instagram: ksiazki_wloczykija
Akcja książki przenosi się do Konstantynopola, co dodaje nowej głębi i świeżości uniwersum serii. Konstantynopol staje się żywym tłem dla intryg, walki o władzę i tajemnic, które Ezio musi rozwikłać.

W książce Ezio wyrusza do Konstantynopola (obecnie Stambuł). Ezio zostaje uwikłany w konflikty między Asasynami a Templariuszami, a także odkrywa sekrety swojego przeszłego życia. Książka skupia się na dążeniu do odkrycia tajemnicy Pradawnego Miasta i przekazaniu jej kolejnym pokoleniom Asasynów.

Jednym z najważniejszych elementów tej książki jest rozwijanie postaci Ezio. Mamy okazję śledzić jego dalszy rozwój jako Asasyna i człowieka. To bohater, którego dylematy i rozterki czynią go bardziej realistycznym i przekonującym. Bowden eksploruje również wcześniejsze wspomnienia Ezio, odkrywając tajemnice jego przeszłości, co dodaje nowego wymiaru całej serii.

Książka jest pełna akcji, walki i pościgów, które są charakterystyczne dla serii. Opisy tych scen są tak dynamiczne, że możemy poczuć adrenalinę towarzyszącą bohaterowi. Jednak równie ważne są spokojniejsze momenty, w których Bowden pozwala zagłębić się w psychologię postaci.

Opis Konstantynopola i okolicznych miejsc jest piękny i delikatny. Bowden dba o detale, dzięki czemu mamy okazję przenieść się w czasie i przestrzeni, poczuć atmosferę tego historycznego miasta.

To kolejna udana część serii, która wciąga nas w świat tajemnic, konfliktów i moralnych dylematów. Oliver Bowden kontynuuje historię Ezia Auditore da Firenze w niezwykle przekonujący sposób, dostarczając nam emocjonującą przygodę.

Instagram: ksiazki_wloczykija
Akcja książki przenosi się do Konstantynopola, co dodaje nowej głębi i świeżości uniwersum serii. Konstantynopol staje się żywym tłem dla intryg, walki o władzę i tajemnic, które Ezio musi rozwikłać.

W książce Ezio wyrusza do Konstantynopola (obecnie Stambuł). Ezio zostaje uwikłany w konflikty między Asasynami a Templariuszami, a także odkrywa...

Książka zamykająca losy Ezia. Dobra, ale oczekiwałam nieco więcej od serii, którą pokochałam.

Książka zamykająca losy Ezia. Dobra, ale oczekiwałam nieco więcej od serii, którą pokochałam.

Zastanawiam się, czemu ta część jest tutaj zrobiona jako 4, ja się sugerowałam kolejnością pokazaną w książce i czytam ją jako 3 część, czyli niejako kontynuację przygód Ezio.
Ciężko jest pisać o książce, która jest streszczoną wersją gry - o ile część z tych rzeczy może się różnić, to ostatecznie wiele rzeczy jest podobnych, finał taki sam - swoją drogą piękny, zwieńczający historię tego bohatera.
Assassin's Creed to bez wątpienia jedna z moich ulubionych serii gier, do książek sięgam chętnie, bo lubię sobie też poczytać o tym i dać zaszaleć wyobraźni, nawet jeśli już grałam w te gry i przechodziłam przez historię. Jasne, dialogi czasem kuleją, w opisach czuć tę... "misyjność" fabuły, czyli faktycznie odczuwalny jest mechanizm gry, ale mimo wszystko to ciekawe uzupełnienie dla fanów i fajna odskocznia od ekranu.

Zastanawiam się, czemu ta część jest tutaj zrobiona jako 4, ja się sugerowałam kolejnością pokazaną w książce i czytam ją jako 3 część, czyli niejako kontynuację przygód Ezio.
Ciężko jest pisać o książce, która jest streszczoną wersją gry - o ile część z tych rzeczy może się różnić, to ostatecznie wiele rzeczy jest podobnych, finał taki sam - swoją drogą piękny,...

O nie, koniec pobłażania. Jak można było tu napisać tak słabe dialogi?! Pierwszy raz wśród książek z tej serii, miałem wrażenie, że postacie nie rozmawiają ze sobą, a jedynie odzywają się do siebie. Wypowiadają kwestie. Zdenerwowało mnie to niesamowicie i całkowicie popsuło odbiór tej książki. Mam oczywiście świadomość, że seria tych książek powstała na kanwie gry, jednak we wcześniejszych częściach nie było tego aż tak czuć, że dialogi są inspirowane scenariuszem. Wypowiedzi były dłuższe, przez co więcej miejsca było na budowanie świata za pomocą dialogów. Tutaj, bądź co bądź interesujące wydarzenia, są podane w tak płytki, nudny i wyprany z jakichkolwiek emocji sposób, że ledwo dobrnąłem do końca (głównie po to, by zobaczyć jak wypadła część inspirowana filmowym epilogiem przygód Ezia).

Wszystkie plusy, które bym tu napisał, są zasługą świata wykreowanego przez Ubistoft - ciekawa historia, całkiem średnie opisy miejsc, wymieszanie fikcji z elementami historycznymi i ładne powiązanie wszystkich wątków ze sobą. Podstawa fabularna daje olbrzymie możliwości, by stworzyć naprawdę świetną książkę, ale Oliver Bowden nie potrafi tego zrobić. Odhacza jedynie wszystkie elementy z fabuły gry, niczym questy z dziennika, nie dodając niczego od siebie.

Zawiodłem się na tej części, bo liczyłem, że z każdą kolejną książką autor będzie coraz bardziej zaangażowany w ten świat, że będzie lepiej mógł nakreślić motywacje bohaterów, wrogów, przedstawić jakoś ciekawie politykę regionu itp. Jest to już czwarta książka w tym świecie, a autor robi wielki krok w tył i przedstawia nam jedną wielką beznadzieję. Gdyby nie to, że była to nostalgiczna podróż do czasów kiedy grałem w grę, to w książce nie znalazłbym niczego ciekawego. Streszczenie fabuły napisane przez pierwszego lepszego fana może mieć więcej polotu niż to coś.

O nie, koniec pobłażania. Jak można było tu napisać tak słabe dialogi?! Pierwszy raz wśród książek z tej serii, miałem wrażenie, że postacie nie rozmawiają ze sobą, a jedynie odzywają się do siebie. Wypowiadają kwestie. Zdenerwowało mnie to niesamowicie i całkowicie popsuło odbiór tej książki. Mam oczywiście świadomość, że seria tych książek powstała na kanwie gry, jednak...

Nie sądziłam, że tak dobrze będzie się czytało Assassina. Fajne dopowiedzenie do świata gier. Nie chciało mi się już grać w te kolejne, ale chętnie poczytam więcej książek serii ;)

Nie sądziłam, że tak dobrze będzie się czytało Assassina. Fajne dopowiedzenie do świata gier. Nie chciało mi się już grać w te kolejne, ale chętnie poczytam więcej książek serii ;)

Cykl assasyński mnie wciągnął, czytam kolejne książki i wciągam się w oglądanie kolejnych gier. Teraz przeczytałem, jak już wspominałem, czwartą część cyklu „Assassin Creed” zatytułowanego „Assasins Creed – Objawienia”, fabuła z gry „Assasins Creed –Revelation”. Czyli kontynuuje przygody, który pojawia się na kartach kolejnej książki Olivera Bowdena, Ezia Auditore, który udał się na bliski wschód, głównie Stambuł, ale także dotarł do twierdzy assasynów Masjafu, ulokowanego gdzieś dalej na wschodzie, w Syrii. Twierdzę tą w rzeczywistości opanowali asasyni, w 1260 r. odpierli najazd Mongołów. Ezio ma okazję poznać historię asasynów sprzed kilkuset lat, czyli motyw mistrza Altaira, który pojawi się w trzecim tomie, gdzie czytelnik ma okazję poznać historię Altaira bliżej, co oczywiście uczynię. Ezio wyjaśnia tajemnicę biblioteki Altaira, musi znaleźć 5 kluczy tzw. dyski przodków. Mając taki wynalazek w garści przeżywa się fragmenty z życia jakiejś osoby z przeszłości, w tym wypadku Altaira. Ezio dowiaduje się, że Ezio i asasyni z tamtych czasów dysponowali jabłkiem, które jak widać na przełomie XV/XVI w. znalazło się we Włoszech i główny bohater miał do czynienia z tym artefaktem.

Główny wątek książki to oczywiście Stambuł, Ezio szuka czterech kluczy, do piątego zdążyli dorwać się templariusze, który znajdował się w pałacu sułtanów Top Kapi. Dowodzi to tego, że ktoś z rodziny sułtańskiej dobrze żyje z templariuszami. Na szczęście asasyni mają z rodziny Osmanów sojusznika w księciu Sulejmanie. Dokładnie tym samym Sulejmanie Wspaniałym, który pojawił się w tureckim serialu „Wspaniałe stulecie”. Czyli nie trzeba się wiele wczuwać w przekonywanie, że książę, później sułtan to postać wybitna. Klucze trzeba znaleźć na wczoraj, bo templariusze krążą po całym Stambule i chcą dorwać się do tajemnic z przeszłości, których strzegą asasyni.

Czytanie tej książki wciąga niesamowicie, Ezio wyrusza do nowych, nieznanych mu miejsc i poznaje nowych przyjaciół asasynów i wrogich templariuszy. Mamy rok 1510, Ezio ma nieco ponad 50 lat i wiek troszkę daje mu się we znaki, co nie znaczy, że wrogowie mają okazję się o tym przekonać, bo giną hurtem, podobnie jak w poprzednich częściach. Początek jest świetny. Mamy wręcz obłędny macabre dance, czyli taniec śmierci. Ezio w Masjafie zmierza się dosłownie z całą armią, chociaż zdołał pokonać kilkudziesięciu wrogów wie, że nie ma szans. Poddaje się i szuka kolejnych okazji do ucieczki. Książki czyta się dobrze nie tylko dlatego, że nie brakuje świetnych motywów zwizanego z asasynami zabijający w słusznej sprawie w obronie swoich przekonań, walki o wolność ludzi, templariusze są przekonani, że wolności ludzie nie potrzebują, optują za czymś w rodzaju oświeconej dyktatury, a więc w ich przekonaniu ludzie potrzebują światłego przewodnictwa, czyli ich. Te artefakty od ludzi z zaawnsowanej cywilizacji z przeszłości maja im w tym pomóc. Asasyni są świenie wyszkoleni, na treningi poświęcają wiele lat, te walki są często niezwykle brawurowe, wręcz kaskaderskie, podobnie jak bieganie po dachach i innych niebezpiecznych, wysokich miejscach. Ale też w asasynach jest czynnik ludzki. Asasyni i templariusze przenikają się wzajemnie próbując skaptować przeciwników do swojej sprawy i często to się udaje. W poprzedniej części mieliśmy motyw zdrajcy, który w szeregach asasynów działał dla Borgiów i tym samym templariuszy. Inna sprawa jest niezwykle istotna w tej odwiecznej walce obydwu organizacji, nazywanymi też zakonami toczonej przez wiele stuleci, może nawet tysiącleci, choć historycznie zarówno templariusze jak i asasyni mają średniowieczną proweniencję, to jednak twórcy gier i autorzy pokombinowali zupełnie inaczej dając sobie możliwości skakania po różnych epokach historycznych, są ludzie różnych ras i religii. W książce Ezio w ostatnich latach życia spotyka Shao Jun, asasynkę z Chin, to symbolizuje zamysł twórców, że to uniwersum ma być niezwykle szerokie, a ta walka dwóch organizacji niezwykle podobnych do siebie mających inne cele, no i oczywiście wściekle się zwalczająca, sam Ezio uważa, że nienawiść jest atutem w asasyńskiej robocie, jest właściwie nieskończona. To też jest ciekawe w tej serii, że mamy wykreowanych niezwykłych, interesujących bohaterów. Oczywiście z punktu widzenia literatury to jest fascynujące i dowodzi kunsztu literackiego Olivera Bowdena. Sama książka, podobnie jak gry, jest fikcyjna, bo wszak motywów fantastycznych jest sporo, ale też docenienia jest wartość dbałość o szczegóły historyczne, co sprawia, że widoczne jest zafascynowanie twórców gier i autora książki historią. O niezwykłych lokacjach kolejnych miast i miejsc znakomicie odwzorowanych już wspominałem i to jest atut gier. Było też o tym, że zastanawia mnie koncepcja Bowdena, sam Ezio nie ma wątpliwości, że przekaz jaki otrzymuje od ludzi z dalekiej przeszłości jest kierowany do kogoś z przyszłości, kogoś kto lepiej rozumie pewne pojęcia np. typowo informatyczne, o których ludzie z XV/XVI w. pojęcia mieć nie mogli. Książka jest świetna. Polecam.

Cykl assasyński mnie wciągnął, czytam kolejne książki i wciągam się w oglądanie kolejnych gier. Teraz przeczytałem, jak już wspominałem, czwartą część cyklu „Assassin Creed” zatytułowanego „Assasins Creed – Objawienia”, fabuła z gry „Assasins Creed –Revelation”. Czyli kontynuuje przygody, który pojawia się na kartach kolejnej książki Olivera Bowdena, Ezia Auditore, który...

#Assassin’sCreed #objawienia . Jest to kolejna część przygód niestrudzonego Assassina Ezia Auditore. Od samego początku pokochałam tego bohatera, jego odwaga, męskość oraz szarmanckość porwały moje serce. Co tu dużo pisać, każda kolejna część jest tak samo dobra jak poprzednie. Podczas czytania ciężko oderwać się od książki, a kiedy to już nastanie czytelnik (przynajmniej ja tak mam :P) cały czas analizuje dane słowa, a nawet ruchy Ezia. Także podziwiam zwinność Assassina i umiejętność poruszania się po całkiem obcych krajach. Ciągła walka z Zakonem Templariuszy, która nie raz była bardzo nierówna oraz toczy się o losy ludzkości i całego świata, nadaje książce pewien charakter i groteskę. Czy tym razem Ezio pokona swoich przeciwników, czy mu się uda i ocali swych towarzysz i przyjaciół?

#Assassin’sCreed #objawienia . Jest to kolejna część przygód niestrudzonego Assassina Ezia Auditore. Od samego początku pokochałam tego bohatera, jego odwaga, męskość oraz szarmanckość porwały moje serce. Co tu dużo pisać, każda kolejna część jest tak samo dobra jak poprzednie. Podczas czytania ciężko oderwać się od książki, a kiedy to już nastanie czytelnik (przynajmniej...

Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę „Assassin’s Creed: Objawienia”, której autorem jest Oliver Bowden. Na początku chcę tylko powiedzieć, że miałam styczność z grami Assassin's Creed, więc temat książki nie był mi kompletnie obcy, jednak nie miałam okazji jeszcze przeczytać poprzednich części serii.

Fabuła opowiada o mistrzu asasynów Ezio Auditore da Firenze, który wyrusza na poszukiwania zaginionej biblioteki AltaÏra, w której może znajdować się klucz do ostatecznego pokonania Templariuszy. Ezia czeka jednak wstrząsające odkrycie.

Książka rozpoczyna się pochwyceniem Ezia. W zamknięciu bohater ma czekać na wyrok śmierci przez powieszenie. Tak naprawdę wtedy dowiadujemy się, jaki jest cel misji protagonisty.

Nie jestem do końca pewna co sądzić na temat tej książki. Bardzo podobały mi się sceny akcji. Widać, że autor ma dużo doświadczenia w pisaniu takich. Wszystko można było łatwo sobie wyobrazić dzięki dokładnym opisom, które były i plusem i minusem tej lektury. Nie jestem wielką fanką długich opisów małych rzeczy. Podobało mi się na pewno tło historyczne, które mieszane było z fikcyjną opowieścią.

Zanim zaczęłam czytać tę książkę, myślałam, że główna postać będzie działać bardziej porywczo, jednak zaskoczyło mnie to jak intrygujący i opanowany jest bohater. Mnie książka ogólnie się podobała. Tak jak już pisałam, nie miałam jeszcze okazji, by przeczytać poprzednie części, to też nie mam za bardzo punktu zaczepienia, jak ta część wypada w porównaniu do poprzednich. Jestem pewna, że książka zainteresowałaby fanów gry Assassin's Creed, a dla osób, które nie znają jeszcze tej historii, na pewno poleciłabym przeczytanie poprzednich tomów, chociaż mam wrażenie, że jeśli ktoś od razu zacznie czytać „Assassin’s Creed: Objawienia”, to pewnie lektura zainteresuje go na tyle, by przeczytać resztę serii.
Julia, lat 16
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę „Assassin’s Creed: Objawienia”, której autorem jest Oliver Bowden. Na początku chcę tylko powiedzieć, że miałam styczność z grami Assassin's Creed, więc temat książki nie był mi kompletnie obcy, jednak nie miałam okazji jeszcze przeczytać poprzednich części serii.

Fabuła opowiada o mistrzu asasynów Ezio Auditore da Firenze, który...

Ostatni tom i zwieńczenie historii mistrza asasynów Ezia Auditore. Książka, której fabuła i zwroty akcji w niej zaskoczyły mnie najbardziej z całej trylogii. Świetnie opowiedziana historia. Historia tak wciąga, że o jej zakończeniu myśli się jeszcze parę dni po przeczytaniu książki. Polecam jak najbardziej.

Ostatni tom i zwieńczenie historii mistrza asasynów Ezia Auditore. Książka, której fabuła i zwroty akcji w niej zaskoczyły mnie najbardziej z całej trylogii. Świetnie opowiedziana historia. Historia tak wciąga, że o jej zakończeniu myśli się jeszcze parę dni po przeczytaniu książki. Polecam jak najbardziej.

Bardzo fajne uzupełnienie serii gier. Czyta się miło i przyjemnie. Lektura obowiązkowa dla fanów serii i nie tylko.

Bardzo fajne uzupełnienie serii gier. Czyta się miło i przyjemnie. Lektura obowiązkowa dla fanów serii i nie tylko.