Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa książka o losach afgańskiej rodziny żyjącej pod rządami Talibów. Historia pokazuje, że nie tylko kobiety ale i mężczyźni byli ciemiężeni i odebrano wszystkim nie tylko marzenia ale i podstawowe prawa człowieka. Na minus brak chronologii i dość spory chaos, autorka dała wrażenie, jakby chciała upchnąć na 200 stronach absolutnie wszystko.

Ciekawa książka o losach afgańskiej rodziny żyjącej pod rządami Talibów. Historia pokazuje, że nie tylko kobiety ale i mężczyźni byli ciemiężeni i odebrano wszystkim nie tylko marzenia ale i podstawowe prawa człowieka. Na minus brak chronologii i dość spory chaos, autorka dała wrażenie, jakby chciała upchnąć na 200 stronach absolutnie wszystko.

Nie rozumiem, skąd tyle negatywnych opinii o tym reportażu. Autorka pisze konkretnie, bez zbędnego przedłużania i wydziwiania, co mają w zwyczaju robić niektórzy inni reporterzy. Książka porusza temat kobiet islamu z różnych zakątków świata, opisuje ich niekiedy bardzo odmienne style życia mimo punktu stycznego, jakim jest religia. Właściwie każdy rozdział był ciekawy, najbardziej wciągnął mnie ten o jordańskim obozie oraz "trzeciej płci" w Indiach. Myślę, że to pozycja bardzo warta przeczytania zwłaszcza, że jest krótka i czyta się ją bardzo szybko.

Nie rozumiem, skąd tyle negatywnych opinii o tym reportażu. Autorka pisze konkretnie, bez zbędnego przedłużania i wydziwiania, co mają w zwyczaju robić niektórzy inni reporterzy. Książka porusza temat kobiet islamu z różnych zakątków świata, opisuje ich niekiedy bardzo odmienne style życia mimo punktu stycznego, jakim jest religia. Właściwie każdy rozdział był ciekawy,...

DNF, porzuciłam gdzieś za połową. Już sama okładka wprowadza w błąd- czytelnik oczekuje wyznań młodej dziewczyny na temat życia w czasie II wojny światowej, a w książce temat ten zostaje jedynie wspomniany kilka razy. Książka to pamiętnik rozemocjonowanej nastolatki, na początku czyta go się przyjemnie, lecz sposób prowadzenia narracji w momencie, gdy bohaterka zakochuje się, staje się nie do zniesienia. Każdy dzień z pamiętnika brzmi bardzo podobnie, ohy i ahy, rozpływanie się nad ukochanym. Lektura staje się irytująca, rzygogenna i zwyczajnie nudna.

DNF, porzuciłam gdzieś za połową. Już sama okładka wprowadza w błąd- czytelnik oczekuje wyznań młodej dziewczyny na temat życia w czasie II wojny światowej, a w książce temat ten zostaje jedynie wspomniany kilka razy. Książka to pamiętnik rozemocjonowanej nastolatki, na początku czyta go się przyjemnie, lecz sposób prowadzenia narracji w momencie, gdy bohaterka zakochuje...