"Wolno podejrzewać, że monogamia jest wynalazkiem dobrym i wartościowym, niezależnie od tego, jak naprawdę funkcjonuje w czysto seksualnych sprawach, i że sukcesy intelektualne, artystyczne i techniczne Europy mają monogamię za jeden z filarów" (58-59).

"Sumienie nie składa się z zasad, nie jest doktryną ani ideologią, jest raczej polem wrażliwości, wewnętrzną instancją, której obecność znamy, gdyż ujawnia się w doświadczeniu, i która coś nakazuje albo czegoś zakazuje" (77).

"Pacyfizm absolutny jest właściwie przyzwoleniem na najgorszą zbrodniczą tyranię" (95).

"Takich męczarni, jakie ludzie ludziom zadawali, żadne zwierzę nie znosi. [...] Nie ma miłosierdzia w przyrodzie pozaludzkiej i ludzie niewiele albo i nic do jej okrucieństw nie dodają" (108-109).

"Wolno podejrzewać, że monogamia jest wynalazkiem dobrym i wartościowym, niezależnie od tego, jak naprawdę funkcjonuje w czysto seksualnych sprawach, i że sukcesy intelektualne, artystyczne i techniczne Europy mają monogamię za jeden z filarów" (58-59).

"Sumienie nie składa się z zasad, nie jest doktryną ani ideologią, jest raczej polem wrażliwości, wewnętrzną instancją,...

Drugi tomik z serii wykładów Profesora Kołakowskiego. Dużo w nim odniesień do religii i etyki, ale to znak firmowy autora. Pisze jak zwykle prostym językiem, zrozumiałym dla laika. Jak zwykle zmusza do podjęcia własnych przemyśleń i zastanowienia nad rzeczami może oczywistymi, ale nad którymi zbyt łatwo przechodzimy do porządku dziennego. Zastrzeżenie (bardzo subiektywne) mam jedno, w sumie odnoszące się do wszystkich trzech tomików: zdecydowanie lepiej odbierałem wersję telewizyjną programu „Mini-wykłady o maxi sprawach.” Być może wynika to z faktu, iż teksty od początku były przygotowywane do emisji wizualnej.

Drugi tomik z serii wykładów Profesora Kołakowskiego. Dużo w nim odniesień do religii i etyki, ale to znak firmowy autora. Pisze jak zwykle prostym językiem, zrozumiałym dla laika. Jak zwykle zmusza do podjęcia własnych przemyśleń i zastanowienia nad rzeczami może oczywistymi, ale nad którymi zbyt łatwo przechodzimy do porządku dziennego. Zastrzeżenie (bardzo subiektywne)...

Książka dla laików, któzy postanowili poświęcić trochę czasu na rozważania o sprawach, które zdają się być oczywiste. Co zastanawiającego może być w śmiechu, młodości i nicnierobieniu...? Ci, którzy nigdy sie nad tymi tematami nie pochylili, powinni przeczytać książeczkę pana Kołakowskiego. Osobom mającym za sobą przemyślania filozoficzne radzę sięgnąć po inne dzieło pana Leszka, bardziej wymagające.

Książka dla laików, któzy postanowili poświęcić trochę czasu na rozważania o sprawach, które zdają się być oczywiste. Co zastanawiającego może być w śmiechu, młodości i nicnierobieniu...? Ci, którzy nigdy sie nad tymi tematami nie pochylili, powinni przeczytać książeczkę pana Kołakowskiego. Osobom mającym za sobą przemyślania filozoficzne radzę sięgnąć po inne dzieło pana...

Specyficzny język p. Kołakowskiego powoduje, że nie wszystko co czytam wydaje się takie zrozumiałe i oczywiste. Niektóre wersy musiałam czytać kilkukrotnie, słowo po słowie, by zrozumieć wątek. Przyjemna lektura dla tych, którzy chcą spojrzeć odmiennym okiem na sprawy wydające się oczywistymi, zmienić punkt widzenia. Leszek Kołakowski to nie byle jaka postać, dla wielu wciąż autorytet, warto się zagłębić w jego twórczość.

Specyficzny język p. Kołakowskiego powoduje, że nie wszystko co czytam wydaje się takie zrozumiałe i oczywiste. Niektóre wersy musiałam czytać kilkukrotnie, słowo po słowie, by zrozumieć wątek. Przyjemna lektura dla tych, którzy chcą spojrzeć odmiennym okiem na sprawy wydające się oczywistymi, zmienić punkt widzenia. Leszek Kołakowski to nie byle jaka postać, dla wielu...

Autor próbuje poruszyć czytelnika ku refleksji filozoficznej, ale nie udaje mu się pozbyć przy tym perspektywy mocno nacechowanej religijnością. Ateistom trudno jest wobec tego czerpać z jego refleksji, gdzie na co trzeciej stronie pojawia się odniesienie do chrześcijańskiego boga.

Autor próbuje poruszyć czytelnika ku refleksji filozoficznej, ale nie udaje mu się pozbyć przy tym perspektywy mocno nacechowanej religijnością. Ateistom trudno jest wobec tego czerpać z jego refleksji, gdzie na co trzeciej stronie pojawia się odniesienie do chrześcijańskiego boga.

Właściwie miałam przeczytać tylko rozdział w związku z pracą, którą pisałam, ale prostota z jaką Kołakowski pisze o sprawach ważnych urzekła mnie tak, że przeczytałam całą (swoją drogą parę stron). Najlepsze jest to, że autor nikogo nie namawia, nie przekonuje, prezentuje swój punkt widzenia wyrażając nadzieje, że może być on słuszny, nie zaskarbia sobie monopolu na wiedzę co dobre co złe. Warto

Właściwie miałam przeczytać tylko rozdział w związku z pracą, którą pisałam, ale prostota z jaką Kołakowski pisze o sprawach ważnych urzekła mnie tak, że przeczytałam całą (swoją drogą parę stron). Najlepsze jest to, że autor nikogo nie namawia, nie przekonuje, prezentuje swój punkt widzenia wyrażając nadzieje, że może być on słuszny, nie zaskarbia sobie monopolu na wiedzę...

Kołakowski to według mnie mistrz pisania esejów. Ta książeczka pomimo niewielkiej zawartości pokazuje ogromną erudycję tego człowieka. Zdecydowanie polecam. :)

Kołakowski to według mnie mistrz pisania esejów. Ta książeczka pomimo niewielkiej zawartości pokazuje ogromną erudycję tego człowieka. Zdecydowanie polecam. :)