Książkę czyta się szybko i przyjemnie ale... 1. Davarus Cole jeden z głównych bohaterów jest strasznie dziecinny, a powtarzane przez niego co stronę stwierdzenie o tym jak to ma zostać bohaterem jest irytujące. Może autor chciał stworzyć taką osobowość ale mi nie przypadła do gustu. 2. Rzucanych wiele wymyślnych nazw przez autora nie wnosi za wiele. Pewnie miało to na celu zobrazowanie stworzonego świata ale raczej wyszło słabo. No Tolkien to to nie jest. 3. Przy dużej ilości wątków i licznych zwrotach akcji zabrakło mi trochę większej dramaturgii. Podsumowując: polecam fanom fantastyki. Książka nie jest wybitna ale tragedii też nie ma. Posiadam również drugi tom więc na pewno przeczytam.

Książkę czyta się szybko i przyjemnie ale... 1. Davarus Cole jeden z głównych bohaterów jest strasznie dziecinny, a powtarzane przez niego co stronę stwierdzenie o tym jak to ma zostać bohaterem jest irytujące. Może autor chciał stworzyć taką osobowość ale mi nie przypadła do gustu. 2. Rzucanych wiele wymyślnych nazw przez autora nie wnosi za wiele. Pewnie miało to na celu...

Intrygująca historia. Niby typowa opowieść fantasy, ale autor pobawił się bohaterami i typowymi wątkami. Jest młody bohater, narcyz i nieudacznik, czarodziejka, która wykorzysta każdą okazje by zdobyć wyższą pozycje społeczną, dama w opałach, która niejedno ma sumieniu, podstarzały barbarzyński bohater, któremu już ciało odmawia posłuszeństwa i inni. To chyba jakaś moda, bo pojawia się nieśmiertelny i niezniszczalny tyran, którego pokonuje się "sztuczką". Nie lubie przemocy dla samej przemocy i choć musze przyznać, że jej jest w tej opowieści całkiem sporo, to ja i tak jestem ciekawa co jeszcze się wydarzy. Podejście autora do tego typu opowieście jest na swój specyficzny sposób nowatworskie. Przeczytam na pewno ciąg dalszy.

Intrygująca historia. Niby typowa opowieść fantasy, ale autor pobawił się bohaterami i typowymi wątkami. Jest młody bohater, narcyz i nieudacznik, czarodziejka, która wykorzysta każdą okazje by zdobyć wyższą pozycje społeczną, dama w opałach, która niejedno ma sumieniu, podstarzały barbarzyński bohater, któremu już ciało odmawia posłuszeństwa i inni. To chyba jakaś moda, bo...

Może nie powinienem dodawać do przeczytanych , po skończeniu książki na 15 stronie, ale pisze ku pszestrodze.
Prolog zaczynający się w slumsach , przemocą domową, której orężem są słowa i stare patelnie dużo obiecuje , a potem co? Jakiś narcyzek przegląda się w lustrze zachwycajac się swoją urodą. No nie da się tego czytać

Może nie powinienem dodawać do przeczytanych , po skończeniu książki na 15 stronie, ale pisze ku pszestrodze.
Prolog zaczynający się w slumsach , przemocą domową, której orężem są słowa i stare patelnie dużo obiecuje , a potem co? Jakiś narcyzek przegląda się w lustrze zachwycajac się swoją urodą. No nie da się tego czytać

Ciekawy świat, barwne postacie, miłe dla oka opisy walk, więc czemu tylko sześć gwiazdek? Bo niestety przewidywalne, przewidywalne do bólu. Przy takiej ilości fantastyki jaką przeczytałem ta książka nie zaskakuje mnie w żadnym momencie. Nie zmienia to faktu, że jest to kawał dobrej (i dobrze napisanej) opowieści. Na pewno wiele osób będzie się przy niej świetnie bawić.
Mimo wszystko z ciekawości rzucę okiem na drugi tom, może ten pierwszy to taka podpucha była ;)

Ciekawy świat, barwne postacie, miłe dla oka opisy walk, więc czemu tylko sześć gwiazdek? Bo niestety przewidywalne, przewidywalne do bólu. Przy takiej ilości fantastyki jaką przeczytałem ta książka nie zaskakuje mnie w żadnym momencie. Nie zmienia to faktu, że jest to kawał dobrej (i dobrze napisanej) opowieści. Na pewno wiele osób będzie się przy niej świetnie bawić.
Mimo...

Przeczytałem i mam mieszane uczucia... Pomysł i historia ogólnie ciekawe ale w wykonaniu jakby czegoś brak... Akcja jest dynamiczna i rozgrywa się czasami chyba zbyt szybko. Fabuła prosi się momentami o rozwinięcie i dopracowanie niektórych wątków. Bohaterowie, tutaj niezależnie od wielkości problemu w jakim aktualnie się znajdują, szczęśliwym trafem wszystko wychodzi po ich myśli. Ogólnie całość trochę do dopracowania, tragedii natomiast nie ma.
Mimo sprzecznych wrażeń nie poddałem się i sięgnąłem po drugą część. Nie żałuję, tutaj jest już duuużo lepiej ale to temat na oddzielną opinię... :)

Przeczytałem i mam mieszane uczucia... Pomysł i historia ogólnie ciekawe ale w wykonaniu jakby czegoś brak... Akcja jest dynamiczna i rozgrywa się czasami chyba zbyt szybko. Fabuła prosi się momentami o rozwinięcie i dopracowanie niektórych wątków. Bohaterowie, tutaj niezależnie od wielkości problemu w jakim aktualnie się znajdują, szczęśliwym trafem wszystko wychodzi po...

Widząc te wszystkie pozytywne recenzje, mam wrażenie, jakbym czytała zupełnie inną książkę, "Ponura drużyna" sprawiła mi bowiem sporo zawodu. Przede wszystkim, bohaterowie stworzeni przez autora są skrajnie stereotypowi. Miałam wrażenie, że zamiast prawdziwej powieści mam przed sobą scenariusz do gry RPG, a bohaterowie to nie prawdziwi ludzie, ale zbiór cech i umiejętności.

Po drugie, fabuła przysłowiowej kupy się nie trzyma i autor często zaprzecza sam sobie (np. w jednej chwili Davarus Cole stwierdza, że strażnik, z którym walczy, ma na sobie znakomitą zbroję i nie ma z nim szans w walce, więc postanawia uciec; parę akapitów dalej ratuje go barbarzyńca, który wspomnianego strażnika przeciął w pół na wysokości talii, aż wylały mu się wnętrzności. Przeciął w pół "znakomitą zbroję"?! Gdzie tu konsekwencja, ja się pytam?). I takich "kwiatków" jest dużo, dużo więcej...

Niestety, albo ja oczekuję zbyt wiele od powieści fantasy, albo autor jest totalnie na bakier z logiką oraz zwykłym ciągiem przyczynowo-skutkowym. Nie miałam żadnej przyjemności z czytania "Ponurej Drużyny" i będę szczera - nie dotrwałam do końca. Jest wiele o niebo lepszych serii fantasy: od klasycznej już "Czarnej Kompanii" Cooka czy "Sagi o Drenajach" Gemmella, po nowsze pozycje, takie jak "Trylogia Magów Prochowych" McClellana czy "Kronika Nieciosanego Tronu" Staveleya. Mając taką konkurencję, Luke Scull wypada bardzo, bardzo słabo.

Nie polecam.

Widząc te wszystkie pozytywne recenzje, mam wrażenie, jakbym czytała zupełnie inną książkę, "Ponura drużyna" sprawiła mi bowiem sporo zawodu. Przede wszystkim, bohaterowie stworzeni przez autora są skrajnie stereotypowi. Miałam wrażenie, że zamiast prawdziwej powieści mam przed sobą scenariusz do gry RPG, a bohaterowie to nie prawdziwi ludzie, ale zbiór cech i umiejętności....

Przeczytać i zapomnieć. Kolejne słabe czytadło, które aspiruje do miana "dzieła" i międzynarodowego bestsellera. Fabuła prosta, bohaterowie nijacy, świat nielogiczny, całość nudna. Szkoda czasu.

Przeczytać i zapomnieć. Kolejne słabe czytadło, które aspiruje do miana "dzieła" i międzynarodowego bestsellera. Fabuła prosta, bohaterowie nijacy, świat nielogiczny, całość nudna. Szkoda czasu.

O ile lubię fantasty,to o tej książce muszę powiedzieć że,ją po prostu kocham.
To książka,która utwierdza mnie w przekonaniu.Że mroczne fantasty,jakie tu dostałem to coś co warto czytać i pisać potem opinie.
Ponura Drużyna,książka z biblioteki to mnóstwo czarnej ponurej magii.
Mutantów i zabójstw.
Książka,jest najeżona mnóstwem emocji.
Mamy tu śmieć Bogów,władcę Magii Salazara.
Tajemniczą Białą Panią.

Nie znam się na książkach i nie bardzo wiem.Czy to dark czy heroic fantasty.
Zresztą nie ważne,ważne że było super.

O ile lubię fantasty,to o tej książce muszę powiedzieć że,ją po prostu kocham.
To książka,która utwierdza mnie w przekonaniu.Że mroczne fantasty,jakie tu dostałem to coś co warto czytać i pisać potem opinie.
Ponura Drużyna,książka z biblioteki to mnóstwo czarnej ponurej magii.
Mutantów i zabójstw.
Książka,jest najeżona mnóstwem emocji.
Mamy tu śmieć Bogów,władcę Magii...

Osoby które kochają "Wiedźmina" na pewno polubią tę książkę. Wadą jest to, że trochę rozwlekle pisana.

Osoby które kochają "Wiedźmina" na pewno polubią tę książkę. Wadą jest to, że trochę rozwlekle pisana.

Super postacie charyzmatyczne, wciągający świat. Brodar Kayne, Miecz Północy.

Super postacie charyzmatyczne, wciągający świat. Brodar Kayne, Miecz Północy.