Czytałem tę książkę trzy razy. Za każdym razem odnajduję w niej coś nowego. Pozwoliła mi ona odkryć Serge'a na nowo, zupełnie innego, niż wydawało mi się, że jest. W bardzo ciekawy, rzetelny i dokładny sposób opisuje ona życie artysty, pozwalając czytelnikowi poczuć niezwykły klimat i ogrom jego dorobku i twórczości, a nie tylko skupiając się na suchych faktach z życia. Po trzykrotnym przeczytaniu czuję, że znam nie tylko fakty z jego życia, ale w pewien sposób znam też jego osobowość. Znam język francuski, więc mogę to połączyć z bezpośrednią interpretacją jego twórczości, która jest mistrzostwem. Z roku na rok odkrywam w niej nowe wskazówki. Serge jest mistrzem gry słów. Jest niezwykłym poetą, piosenkarzem, kompozytorem - ARTYSTA w pełnym tego słowa znaczeniu. Ta książka pomogła mi to odkryć i poczuć, za co dziękuję. Oprócz tego dostarcza ona wielu innych ciekawych faktów na temat francuskiej sceny muzycznej, co mi jako osobie żywo zainteresowanej bardzo pasowało.

Czytałem tę książkę trzy razy. Za każdym razem odnajduję w niej coś nowego. Pozwoliła mi ona odkryć Serge'a na nowo, zupełnie innego, niż wydawało mi się, że jest. W bardzo ciekawy, rzetelny i dokładny sposób opisuje ona życie artysty, pozwalając czytelnikowi poczuć niezwykły klimat i ogrom jego dorobku i twórczości, a nie tylko skupiając się na suchych faktach z życia. Po...

Serge Gainsbourg. Prawie w ogóle o nim nie słyszałem. (Jak wychodziła ta biografia, to w Trójce trochę o niej gadali). Okazało się, że to prawie bohater narodowy Francuzów, wielki muzyk, poeta, artysta wszechstronny, skandalista. Z jego piosenek kojarzyłem tylko jedną, zresztą jego największy przebój: „Je t’aime, moi non plus”. W trakcie czytania poszperałem trochę na Youtube, posłuchałem jego twórczości. Doceniłem walor artystyczny, prawda, ale jednak mnie nie zaciekawiły jego piosenki. Jego życie opisane w tej biografii też. Ot, taka sobie ta książka i taki sobie facet. Może gdybym był Francuzem, albo rozumiał jego teksty. Ponoć są świetne, jedyne w swoim rodzaju…

Serge Gainsbourg. Prawie w ogóle o nim nie słyszałem. (Jak wychodziła ta biografia, to w Trójce trochę o niej gadali). Okazało się, że to prawie bohater narodowy Francuzów, wielki muzyk, poeta, artysta wszechstronny, skandalista. Z jego piosenek kojarzyłem tylko jedną, zresztą jego największy przebój: „Je t’aime, moi non plus”. W trakcie czytania poszperałem trochę na...

Rzetelna biografia znanego francuskiego barda. Dowiedziałem się więcej na temat jego znajomości z Marianne Faithfull, która wykonywała również jego piosenkę, a a niewiele brakło, żeby dostał w zęby od Micka Jaggera za wylanie mu szampana na spodnie. Po kolejnej biografii (Richards, Bowie, Clapton) muszę stwierdzić, że ich życie było w większości stracone na znajdowanie się w stanie upojenia alkoholowego lub narkotycznego.

Rzetelna biografia znanego francuskiego barda. Dowiedziałem się więcej na temat jego znajomości z Marianne Faithfull, która wykonywała również jego piosenkę, a a niewiele brakło, żeby dostał w zęby od Micka Jaggera za wylanie mu szampana na spodnie. Po kolejnej biografii (Richards, Bowie, Clapton) muszę stwierdzić, że ich życie było w większości stracone na znajdowanie się...

Jego nazwisko we Francji stało się niemalże synonimem skandalisty. Kontrowersyjny, zniszczony przez alkohol i nikotynę (jego zamiłowanie do używek wzbudzało zdumienie nawet wśród jamajskich reggaemanów),żyjący w świecie pokręconych fantazji, tak mrocznych jak jego salon.

Ale jaki miałby być facet, który swój pierwszy raz przeżył w mieszkaniu Salvadora Dalego, umawiał się z Brigitte Bardot i pisał piosenki o pierdzeniu? Serge Gainsbourg zdecydowanie nie był typem faceta z sąsiedztwa.

Urodzony w rodzinie rosyjskich Żydów, od wczesnego dzieciństwa wychowywał się we Francji, gdzie jego ojciec zarabiał na życie jako muzyk. Można więc powiedzieć, że swoją twórczością kontynuował rodzinną tradycję – zresztą w początkach kariery ojciec bardzo mu pomagał, załatwiając piekielnie nieśmiałemu Serge’owi koncerty. Przeżył nazistowską okupację i pierwszą w swoim życiu stygmatyzację – żydowska gwiazda na ramieniu będzie go prześladowała jeszcze na długo po zakończeniu wojny.

Biografia Serge’a wyszła spod pióra Sylvie Simmons. To jedna z najważniejszych brytyjskich dziennikarek muzycznych, która przeprowadziła wywiady z wszystkimi, którzy znaczą coś w muzyce rockowej. Była ostatnią, która rozmawiała z Johnnym Cashem, na kilka tygodni przed jego śmiercią. Jak można się spodziewać, książka napisana jest w typowo brytyjskiej manierze, którą można kochać, lub nienawidzić. Dużo miejsca poświęcone jest więc brytyjskim reakcjom na muzykę Gainsbourga, która za jego życia nie była na wyspach przesadnie doceniana. Najwyraźniej największą przeszkodą w osiągnięciu sukcesu była francuskojęzyczność Serge’a – jego fantastyczne teksty w tłumaczeniu traciły, a w oryginale mało kto był w stanie je zrozumieć. A przecież tworzył dzieła często wyprzedzające swój czas.

Książka poświęca sporo miejsca również na opisanie nieco bardziej personalnych związków Serge’a ze Zjednoczonym Królestwem. Przez dwanaście lat był związany z brytyjską aktorką i piosenkarką, eteryczną Jane Birkin. Czytając wspomnienia Birkin, która związała się z czterdziestoletnim Sergem jako dziewiętnastolatka, nie sposób pozbyć się wrażenia, że był to związek perwersyjnego Pigmaliona z naiwnym kaczątkiem. Mimo, iż w końcu to ona odeszła, Birkin pod wpływem Serge’a pozostawała jeszcze przez długi czas. Już po rozstaniu Serge mógł cały czas liczyć na jej pomoc, mieszkanie i obiad.

Kiedy umarł w 1991 roku, cała Francja płakała. Po drugiej stronie kanału La Manche przeszło to raczej niezauważenie – Gainsbourg miał tam zostać „odkryty” dopiero dużo później. Umierał jako wrak człowieka, z miażdżycą nóg i ledwie pracującą wątrobą. Ale jego kult trwał i miał trwać nadal. Na szczęście jego biografia hołdem się nie stała i dzięki temu mamy możliwość obcowania z człowiekiem z krwi i kości, z człowiekiem do bólu prawdziwym.

Joanna Gajek

Jego nazwisko we Francji stało się niemalże synonimem skandalisty. Kontrowersyjny, zniszczony przez alkohol i nikotynę (jego zamiłowanie do używek wzbudzało zdumienie nawet wśród jamajskich reggaemanów),żyjący w świecie pokręconych fantazji, tak mrocznych jak jego salon.

Ale jaki miałby być facet, który swój pierwszy raz przeżył w mieszkaniu Salvadora Dalego, umawiał się...

Jedna z najlepiej napisanych biografii jakie miałam okazję czytać. Idealna pozycja dla fanów Gainsbourg'a, którzy chcą poznać swojego idola z bardziej prywatnej strony od narodzin aż do jego śmierci. Z każdą stroną czuję jeszcze większy zachwyt i jednocześnie niedosyt jego postacią. Książka jest moją małą świętością i w odróżnieniu od innych ma swoje własne pudełko, w którym czeka aż ponownie po nią sięgnę. Coś niesamowitego, polecam serdecznie każdej osobie, która chce poznać prawdziwy autorytet i legendę, po której pamięć pozostanie na długo w sercu.

Jedna z najlepiej napisanych biografii jakie miałam okazję czytać. Idealna pozycja dla fanów Gainsbourg'a, którzy chcą poznać swojego idola z bardziej prywatnej strony od narodzin aż do jego śmierci. Z każdą stroną czuję jeszcze większy zachwyt i jednocześnie niedosyt jego postacią. Książka jest moją małą świętością i w odróżnieniu od innych ma swoje własne pudełko, w...

Po przeczytaniu mam ochote przytulić M. Serge G.

Po przeczytaniu mam ochote przytulić M. Serge G.

Książka do przeczytania i tyle.

Książka do przeczytania i tyle.

Od zawsze jestem fanem Gainsburga i pewnie dlatego lekturę pochłonęłam w dwa wieczory.

Od zawsze jestem fanem Gainsburga i pewnie dlatego lekturę pochłonęłam w dwa wieczory.

Bardzo dobra biografia. Rzeczowa, nie nudna, ponieważ Gainsbourg to postać nietuzinkowa, jedyna w swoim rodzaju.

Bardzo dobra biografia. Rzeczowa, nie nudna, ponieważ Gainsbourg to postać nietuzinkowa, jedyna w swoim rodzaju.

2/52/2023

2/52/2023