Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubiłem twórczość Marka Millara z czasów kiedy pisał dla Marvela i DC. Jednakże od pewnego czasu czuję pewne rozczarowanie – takie tytuły jak „Starlight” czy „Huck” miały świetny pomysł wyjściowy, ale rozwinięcie było rozczarowujące. Czy podobnie jest z „Bractwem magów” biorącym na warsztat popularny motyw czarodziejów we współczesnym świecie? Głównymi bohaterami komiksu są członkowie rodziny z Moonstone, jednego z rodów wchodzących w skład Bractwa Magów, tajnego stowarzyszenia chroniącego świat przed magicznymi zagrożeniami. Akcja tomu rozpoczyna się, kiedy jeden z członków Bractwa zostaje zamordowany. Szybko okazuje się, że na cel brani są kolejni magowie. Podobało mi się jak przedstawiono tu postacie. Każda ma swój charakter i inne podejście do magii. Pokazana jest ich przeszłość, co pozwala czytelnikom zżyć się z nimi Nie są pozbawieni wad i targają nimi bardzo ludzkie emocje, które łatwo mogą doprowadzić do tragedii. Trochę gorzej na tym tle wypada główny antagonista, który jest do szpiku kości zły i ma bardzo typową motywację; chociaż przy tym jego ostateczny cel jest dosyć nieoczywisty. Mam mieszane uczucia co do wykorzystania magii w tym tomie. Jest tu parę naprawdę pomysłowych czarów, które pokazują potencjał tkwiący w świecie przedstawionym. Niestety trochę za dużo jest starć polegających głównie na strzelaniu promieniami z różdżek. Przy okazji czarów niestety trzeba wspomnieć o największym mankamencie tej historii czyli o zakończeniu. Scenarzysta chyba nie miał zupełnego pomysłu jak wybrnąć z sytuacji, do której doprowadził, więc zaserwował nieoczekiwany zwrot akcji. Niestety jest to jeden z tego typu zwrotów akcji, który nie pasuje do wcześniejszych wydarzeń i czyni część wcześniejszych działań bohaterów bezsensownymi. Rysunki Olivera Coipella znanego z „Avengers: Krucjata dziecięca” są w porządku. Widać, że jego kreska się trochę rozwinęła – jego postaci nie mają już wszystkie tej samej twarzy tak jak kiedyś i mają różną budowę ciała. Odnosiłem wrażenie jednak, że parę w zamierzeniu dynamicznych scen wyszło mu dosyć sztywno. Komiks jest bardzo nierówny. Do pewnego momentu czyta się go całkiem przyjemnie, ale zakończenie niestety psuje pozytywne wrażenie. Wiem, że ten tytuł doczekał się kontynuacji. Mam nadzieję, że nie popełniają błędów pierwszej części.