Marta Grzebuła

- Brak kontroli - często słyszała od swojej mamy. - Musisz, córeczko, kontrolować to, co się da, a bacznie i z dystansu przyglądać się sprawom i ludziom, nad którymi nie możesz mieć kontroli. Właśnie dlatego teraz cierpisz: zgubiła cię twoja własna ufność w ludzi i w to, co przyniesie ci los. Tak nie można. Kiedy myślisz, przewidujesz, kontrolujesz siebie, swoje emocje i ludzi, to nie dopuścisz do sytuacji, w której cię zranią. Bo inni ranią nas tylko za naszym cichym przyzwoleniem.

- Brak kontroli - często słyszała od swojej mamy. - Musisz, córeczko, kontrolować to, co się da, a bacznie i z dystansu przyglądać się spraw...

I że w życiu nie chodzi tylko o to, co się ma z rzeczy materialnych, a o to, co jest nieuchwytne, lecz niewymownie piękne, miłość i przyjaźń.

I że w życiu nie chodzi tylko o to, co się ma z rzeczy materialnych, a o to, co jest nieuchwytne, lecz niewymownie piękne, miłość i przyjaźń...

Tak wiele pamiętała, a tak niewiele umiała odszukać słów, które w pełni oddałyby to, co czuło jej serce i to, co tkwiło niczym tępy, zardzewiały nóż w jej chorej i znużonej życiem głowie. Wciąż z niezadowoleniem odrywała kolejne kartki z brulionu i wciąż z nieukrywanym rozczarowaniem, a nawet rezygnacją, nerwowo ocierała spocone czoło. Od czasu do czasu z rozgoryczeniem w głosie mówiła sama do siebie. – Nie umiem, nie potrafię oddać tej całej prawdy, która we mnie tkwi… Jak przelać ból, cierpienie i łzy na papier? Jakich użyć słów? Przecież na to nie ma określeń… a jeśli nawet są, to ja ich nie znam…

Tak wiele pamiętała, a tak niewiele umiała odszukać słów, które w pełni oddałyby to, co czuło jej serce i to, co tkwiło niczym tępy, zardzew...