Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Domek literatury powinien być obszerny i rozciągły" - pisze Małgorzata Łukasiewicz w jednym ze szkiców z tomu "Dziwna rzecz pisanie". Do takiego domku tekstów kultury, przeróżnych sensów, znaczeń i relacji można czuć się zaproszonym, czytając te krótkie szkice. Ciężko znaleźć właściwe określenie - na esej za krótkie, na recenzję zbyt wybiórcze, a na tekst literaturoznawczy - chciałoby się rzecz, zbyt swobodne. Ale to właśnie ta wolność wyboru i zestawień tematów to główny atut tej książki. Potrafi ona skierować uwagę w różne strony, niemal niewidoczne drogowskazy kierują do kolejnych lektur, a te pewnie do jeszcze innych. A zresztą nawet bez sięgania do podanych źródeł ma się wrażenie, że horyzont kultury się poszerzył. I to w jakim stylu! Oby każdemu badaczowi i miłośnikowi kultury było dane tak polotne pióro!