Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwaga - długie!

Bardzo ucieszył mnie fakt, że książka jest w bibliotece, (poprzednich brak, więc albo pożyczałam od kolegi, albo kupowałam,) - założyłam sobie bowiem, że ją przeczytam, ale nie kupię, bo zbyt dużo kupuję i muszę przystopować, - klasyk.

Ocena taka, wcale nie dlatego, że się źle nie mówi o zmarłych, po prostu jest to człowiek, którego nadal szanuje i cenie, choć od instytucji kościoła jestem daleko, mówię jest bo jego osoba gdzieś w wielu ludziach w jakiś sposób zostanie, we mnie też.

Nie chcę wygłaszać peanów ani na temat książki, ani na temat księdza, był tylko człowiekiem, i to z pewnością nie było dla niego ważne, choć pewnie nie raz doznawał pokus, i nie krył się z tym.

Ten wywiad wymaga skupienia, otwartości umysłu, ale także pewnego bagażu życiowego, po to aby móc go w jak największym stopniu zrozumieć. Potrzeba spokoju i czasu, żeby go przeczytać, dlatego podchodziłam do niego dwukrotnie. Z pewnością nie przyswoiłam sobie wszystkiego. Niezmiernie podoba mi się podrozdzialik na temat Sztuki - tam nie ma akurat pytań internautów, ale pokazuje jak sztuka wpływa na wrażliwość także Jana.

Natomiast Pani Joanna pisze we wstępie, że książka miała wyglądać inaczej, że nie na wszystko wystarczyło czasu, to widać, jestem jednak przekonana, że trzeba wiedzieć kiedy powiedzieć stop, żeby pewnych rzeczy nie wydobywać na siłę do końca, bez względu na wszystko.....

Myślę, że tytuł jest bardzo adekwatny i nie chodzi mi o część "ostatnia rozmowę", ale o "Dasz radę" - jestem zdania, głównym celem i zamysłem tej książki, było dodanie czytelnikom pewnego rodzaju otuchy, oraz możliwości odkrycia pozytywnych stron trudnych sytuacji. Nie powiem tego w kontekście słów piosenki napisanej przez Wojciecha Waglewskiego i Dawida Portasza " Karnawał - pozytywne myślenie" - (Hymn WOŚP-u) wykonywanej jeszcze w ubiegłym wieku przez Jafia Namuel & Voo Voo. gdzie najbardziej chyba chwytliwy dwuwiersz mówi:

"Wystarczy odrobina nadziei
Pozytywne myślenie wszystko odmieni"

Sama nie lubię jak mi ktoś mówi o czymś takim, bo wiem, że zbyt często pozytywne myślenie nie wystarczy, a działać nie można w pojedynkę, i o tym również mówi ksiądz Jan.

Atutem tej książki, jest zaangażowanie czytelników, do zadawania pytań, co sprawia, że duchowny rzeczywiście jest dla...

Byłam kiedyś na spotkaniu autorskim Jana "życie na pełnej petardzie" , dyskusja była gorąca, ale miałam poczucie, że moje sprawy są zbyt skomplikowane, by je poruszyć tzn wypowiedzieć się w pełni na forum.... Wiedziałam oczywiście o tej akcji, ale wtedy nie myślałam o tym zbytnio, bo sporo się działo - pomyślałam wtedy, że mam czas. A może i dobrze, że tak się stało, bo czułabym dyskomfort jeśli temat zostałby rozgrzebany i niedokończony, albo gdybym nie otrzymała z różnych względów odpowiedzi. Ponieważ, było sporo osób, którym chciano czas poświęcić osobiście, ja nigdzie jechać bym nie mogła, nawet mając ku temu zaproszenie, mimo najszczerszych chęci... Taka dygresja.

Do rzeczy książka podzielona jest na rozdziały i podrozdziały mówiące o sprawach kontrowersyjnych i nurtujących, część była dla mnie zrozumiała, ale częściej miałam wrażenie, że nie jest to odpowiedź dokładnie na temat, na który było zadanie pytanie. Powodów mogło być wiele, ale powiem po raz kolejny, że to tylko istota ludzka a nie ktoś kto zna odpowiedzi na wszystko, ludzie oczekują od innych, że ktoś rozwiąże ich problemy wyda szczegółową instrukcję co robić i po tym się im poprawi... Zamiast tego można było wyczytać zdania, że:

1) Trzeba poradzić sobie samemu, w sensie przemyśleć, dać sobie na to czas - wyklarować najpierw pewne sprawy we własnym sumieniu,
2) Udać się do lekarza, lub innego księdza.

Stąd zapewne pojawią się liczne głosy krytyki ze strony czytających.

Mnie też nie wszystko się podoba, bo wydawały mi się niektóre wątki spłaszczone, (bo jest ich sporo, a ilu ludzi tyle historii do opowiedzenia i tyle pytań do zadania). Mimo wszystko to najlepsza książka Kaczkowskiego jaką czytałam, stosunkowo mało powtórzeń z poprzednich książek, wybija się na pierwszy plan.

Czy ja i inni czytelnicy, dadzą radę po jej przeczytaniu? Nie wiem... Uważam że, warto spróbować, może jakaś odpowiedź w tym chaosie się jednak znajdzie, historie ludzi są często pouczające.
Na zawsze w pamięci...

Uwaga - długie!

Bardzo ucieszył mnie fakt, że książka jest w bibliotece, (poprzednich brak, więc albo pożyczałam od kolegi, albo kupowałam,) - założyłam sobie bowiem, że ją przeczytam, ale nie kupię, bo zbyt dużo kupuję i muszę przystopować, - klasyk.

Ocena taka, wcale nie dlatego, że się źle nie mówi o zmarłych, po prostu jest to człowiek, którego nadal szanuje i cenie,...