Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedna z najpiękniejszych, najbardziej wzruszających historii jakie miałam okazję poznać. Do sięgnięcia po nią zachęcił mnie ciekawy tytuł i estetyczna, ładna okładka. Oczywiście nie spodziewałam się nie wiadomo czego, pomysł mi się spodobał, ale za to opis mnie nie zachęcił. Myślałam, że to jakaś durna opowiastka miłosna dla nastolatek, jeszcze najlepiej z tajemniczym chłopakiem wampirem i takie tam :)Jakież miłe było moje zaskoczenie, kiedy już po pierwszym rozdziale książka zaczęła mi lekko przypominać moją ukochaną "Deklarację" Gemmy Malley. Potem już tylko przewracałam kolejne kartki zupełnie wyłączając się z własnego życia. Warto dodać, że tuż po skończeniu całej trylogii przeczytałam raz jeszcze Delirium (pierwsza książka przeczytana przeze mnie 2 razy, nie znoszę czytać 2 razy tej samej historii!), bo tak tęskno mi było za światem Leny. Chociaż pokochałam całą serię, to jednak pierwszy tom uważam za najlepszy. To on wprowadza nas do tego dziwacznego, tajemniczego świata bez miłości. Świata, w którym Lena dręczona przeszłością, strachem przed zarażeniem, odlicza dni do swojego wybawienia - do remedium, zabiegu który raz na zawsze pozbawi ją uczuć. Który delikatnie osłoni ją przed światem mglistą poświatą obojętności. Delirium daje nam poznać idealnie dopracowanych, żywych bohaterów. Kocham tą opowieść między innymi za to, ze nie jest ani trochę płaska, jest niesamowita. Lauren Oliver jest dla mnie mistrzynią opisów. Niemalże czułam te zapachy, widziałam te kolory. Język jest równocześnie tak prosty i tak złożony, piękny. Pod względem technicznym Delirium wypada idealnie. Podobał mi się też ciekawy zabieg wprowadzania do każdego rozdziału cytatami z różnych książek obecnych w świecie bohaterów, między innymi z "świętej" księgi SZZ.
Uważam, że pomysł jest jak najlepiej wykorzystany. Zaskakujące zwroty, przemiany bohaterów. Ta książka po prostu żyje i tego nie da się opisać, to trzeba samemu przeżyć czytając Delirium. Autorka doskonale wyważyła, gdzie jest granica między ciekawym i porywającym wątkiem miłosnym a tandetnym i sztucznym. Alex od razu podbił moje serce, jest po prostu prawdziwy. Chociaż ta historia nigdy się nie wydarzyła, to jest dla mnie jakieś takie oczywiste, że istnieje ten świat.

Jedna z najpiękniejszych, najbardziej wzruszających historii jakie miałam okazję poznać. Do sięgnięcia po nią zachęcił mnie ciekawy tytuł i estetyczna, ładna okładka. Oczywiście nie spodziewałam się nie wiadomo czego, pomysł mi się spodobał, ale za to opis mnie nie zachęcił. Myślałam, że to jakaś durna opowiastka miłosna dla nastolatek, jeszcze najlepiej z tajemniczym...

Pierwsze pół książki spokojne, ale potem akcja tak gwałtownie się rozkręca, że nie można się oderwać. Zakończenie według mnie dobre. Myślę, że to najlepsza część Igrzysk.

Pierwsze pół książki spokojne, ale potem akcja tak gwałtownie się rozkręca, że nie można się oderwać. Zakończenie według mnie dobre. Myślę, że to najlepsza część Igrzysk.

Parę lat temu zachwycona Tajemnicą Katie, sięgnęłam po Tajemnicę Emmy. Niestety rozczarowałam się. Nie była to już ta sama pełna napięcia historia, a przeciętna książka dla przeciętnej nastolatki.

Parę lat temu zachwycona Tajemnicą Katie, sięgnęłam po Tajemnicę Emmy. Niestety rozczarowałam się. Nie była to już ta sama pełna napięcia historia, a przeciętna książka dla przeciętnej nastolatki.

Czytałam tą książkę dawno temu i pamiętam, ze wtedy cholernie mi się podobała, byłam nią oczarowana. Dziś na pewno oceniłabym ją inaczej, ale mam do niej sentyment.

Czytałam tą książkę dawno temu i pamiętam, ze wtedy cholernie mi się podobała, byłam nią oczarowana. Dziś na pewno oceniłabym ją inaczej, ale mam do niej sentyment.

Kiedy wspominam tą serię czuję takie ciepło w sercu :)

Kiedy wspominam tą serię czuję takie ciepło w sercu :)

Najgłupsza książka na świecie. Durna i pusta. Typowy odmóżdżacz. Spaliłabym wszystkie egzemplarze, byle tylko nie wpadł ten chłam w ręce jakiejś biednej dziewczynki, która zafascynowana nastolatkami z USA strawi swój cenny mózg.

Najgłupsza książka na świecie. Durna i pusta. Typowy odmóżdżacz. Spaliłabym wszystkie egzemplarze, byle tylko nie wpadł ten chłam w ręce jakiejś biednej dziewczynki, która zafascynowana nastolatkami z USA strawi swój cenny mózg.

Nie podobało mi się nawet gdy miałam 10 lat. Strasznie banalne.

Nie podobało mi się nawet gdy miałam 10 lat. Strasznie banalne.

Głupie, puste.

Głupie, puste.

Nienawidzę średniowiecza, ale tą książkę uwielbiam. Była bardzo ciekawa.

Nienawidzę średniowiecza, ale tą książkę uwielbiam. Była bardzo ciekawa.

Jedna z moich ulubionych lektur. Ciekawe opisy, zdarzenia, to napięcie. Czułam jakbym była w środku akcji.

Jedna z moich ulubionych lektur. Ciekawe opisy, zdarzenia, to napięcie. Czułam jakbym była w środku akcji.

Pomysł z wierzbami genialny, ale sama historia pusta, nieciekawa, bohaterki głupie. Lubiłam tylko wątek Amy.

Pomysł z wierzbami genialny, ale sama historia pusta, nieciekawa, bohaterki głupie. Lubiłam tylko wątek Amy.

Moja ulubiona lektura. Inteligenta powieść o młodych ludziach zafascynowanych poezją. Postać nauczyciela niesamowita. Cała historia bardzo wzruszająca i piękna. Polecam.

Moja ulubiona lektura. Inteligenta powieść o młodych ludziach zafascynowanych poezją. Postać nauczyciela niesamowita. Cała historia bardzo wzruszająca i piękna. Polecam.

Każdy powinien poznać tą historię w dzieciństwie, przemyśleć ją i wyciągnąć wnioski.

Każdy powinien poznać tą historię w dzieciństwie, przemyśleć ją i wyciągnąć wnioski.

Warto przeczytać.

Warto przeczytać.

Powiastka trochę taka na siłę. Cała opiera się na zaskakującym zakończeniu, ale to nie wystarczy żeby cała książka była dobra.

Powiastka trochę taka na siłę. Cała opiera się na zaskakującym zakończeniu, ale to nie wystarczy żeby cała książka była dobra.

Papkin świetny, reszta ujdzie. Ale nigdy bym nie przeczytała, gdyby to nie była lektura.

Papkin świetny, reszta ujdzie. Ale nigdy bym nie przeczytała, gdyby to nie była lektura.

Takie przerysowane, że aż nudne. Wcale mnie nie rozbawiło, intrygi rodem z mody na sukces.

Takie przerysowane, że aż nudne. Wcale mnie nie rozbawiło, intrygi rodem z mody na sukces.

Ciężko się nie czytało, nawet lubię takie stare dramaty. Jednak sama fabuła jak dla mnie beznadziejna. Bardzo dobrze, że się wszyscy w końcu pozabijali.

Ciężko się nie czytało, nawet lubię takie stare dramaty. Jednak sama fabuła jak dla mnie beznadziejna. Bardzo dobrze, że się wszyscy w końcu pozabijali.

Książkę czytałam już dawno temu. Kupiłam ją z braku laku, podejrzewałam ze będzie to jakaś antyutopia, bo nawet nie zerknęłam na recenzje. Pamiętam, że byłam bardzo pozytywnie zaskoczona wątkiem wojny. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Nawet bałam się, że będzie naciągane, bo wcześniej nie zetknęłam się z takim pomysłem. A jednak byłam mile zaskoczona, autor poważnie i dojrzale podszedł do tematu. Zamierzam sięgnąć po kolejne części w najbliższym czasie.

Nie pamiętam już dokładnie postaci, ale wydaje mi się, że były dobrze rozbudowane. Często w książkach dla młodzieży, bohaterowie są strasznie puści, bezbarwni i stylizowani na siłę. W "Jutro" każdy miał własny charakter, poglądy, podejmowane decyzje, wady i zalety. To duży plus dla powieści.

Zabieram 3 gwiazdki, bo mimo wszystko sądzę, że było za mało akcji, napięcia. Jakaś tam groza była, ale dla mnie za mało jak na tematykę wojny. Może dlatego, że to dopiero pierwsza część, ale dopóki nie przeczytam reszty, oceniam "Jutro" na 7 gwiazdek.

Książkę czytałam już dawno temu. Kupiłam ją z braku laku, podejrzewałam ze będzie to jakaś antyutopia, bo nawet nie zerknęłam na recenzje. Pamiętam, że byłam bardzo pozytywnie zaskoczona wątkiem wojny. Kompletnie się tego nie spodziewałam. Nawet bałam się, że będzie naciągane, bo wcześniej nie zetknęłam się z takim pomysłem. A jednak byłam mile zaskoczona, autor poważnie i...

Kochałam tą książkę, tych bohaterów, ten świat, klimat. Dziś już może bym po nią nie sięgnęła, ale kiedyś nie mogłam uwierzyć, że można napisać tak genialną powieść.

Kochałam tą książkę, tych bohaterów, ten świat, klimat. Dziś już może bym po nią nie sięgnęła, ale kiedyś nie mogłam uwierzyć, że można napisać tak genialną powieść.